Η άλλη όψη μιας κατά τ' άλλα αισιόδοξης εικόνας

πηγή: green it up again!
Θυμόμαστε πριν από δύο χρόνια, το αίσθημα αισιοδοξίας που μας είχε κατακλύσει όταν μαζί με αρκετό κόσμο συμμετείχαμε σε δενδροφυτευτική αναδάσωση. Δύο χρόνια αργότερα, και έχοντας πληροφορηθεί ότι "για τη συγκεκριμένη δενδροφύτευση δεν εκταμιεύτηκαν κονδύλια για τα ποτίσματα, με αποτέλεσμα να ξεραθούν όλα τα φυντάνια", καταφέραμε να δούμε λίγο πιο πέρα. Συνειδητοποιήσαμε τι σημαίνει μηχανοκίνητες εκσκαφές, καταστροφή της φυσικής αναγέννησης, μεταφυτευτικό σοκ του φυτού και απίστευτη σπατάλη νερού με αμέτρητα ποτίσματα, που μόνο κοντόφθαλμη μπορούν να χαρακτηρίσουν την περιβαλλοντική πολιτική που τα εφαρμόζει. Οι παραπάνω διαπιστώσεις επανέρχονται στο προσκήνιο με αφορμή τις δεκάδες αναδασώσεις μέσω δενδροφυτεύσεων που διοργανώνουν διάφοροι φορείς, και τις κατά τ' άλλα αισιόδοξες εικόνες μικρών παιδιών που φυτεύουν δενδρύλλια. Πραγματικά αισιόδοξες θα ήταν εικόνες του κρατικού μηχανισμού να απομακρύνει όλους τους παράγοντες που καταστρέφουν τα δάση.

Διαβάσαμε επίσης τις (φανταστικές;) ιδέες κυβερνητικών στελεχών, για φύλαξη των αναδασώσεων από εθελοντές, ώστε να παρέχουν ένα αμερόληπτο "τρίτο μάτι". Να τονίσουμε ότι είμαστε εργαζόμενοι και όχι εισοδηματίες, γεγονός που μας αναγκάζει τις καθημερινές να βρισκόμαστε σε κάποιο γραφείο ...ή μήπως να παρατήσουμε τις δουλειές μας για να φυλάμε τις αναδασώσεις των εργολάβων; Καλό! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Το παράδειγμα του Υμηττού

Σήμερα συμμετείχαμε στην αναδάσωση του Υμηττού που διοργάνωσε η GreenAttack και η Εθελοντική Δασοπροστασία Δήμου Καισαριανής. Μία δράση εμπλουτισμού του δάσους του Υμηττού με σπόρους βελανιδιάς.

Τα θετικά που αποκομίσαμε: καλή οργάνωση και μεγάλη συμμετοχή (περίπου 80 άτομα).
Τα αρνητικά: βρεθήκαμε για μια ακόμη φορά αντιμέτωποι με διεκδικήσεις δασικών εκτάσεων - στη συγκεκριμένη περιοχή από τη μονή Πετράκη και τον γνωστό μας ΑΟΟΑ.

Το ουσιαστικότερο όμως που αποκομίσαμε ήταν ότι ανταλλάξαμε σκέψεις, ιδέες και σχέδια για την προστασία των δασικών εκτάσεων από τους καταπατητές, από τις αποφάσεις του κράτους, από τα κοπάδια, τις εργολαβίες, την ανεφάρμοστη πολυνομία... αλλά και ιδέες για την αναγέννηση του δάσους με ήπια σποροφύτευση πλατύφυλλων.
Και δώσαμε rendez-vous και για άλλου τύπου δράσεις...

Aναδάσωση ...ελευθέρας βοσκής!

Kοπάδι έφαγε τα δέντρα που φυτεύτηκαν στις 7/2 στο Ποικίλο όρος της Δυτικής Αττικής (ήταν και ο ΣΚΑΪ εκεί)!!

Λίγες σκέψεις με αφορμή την παραπάνω είδηση:

1. Ποιός ο ρόλος των ΜΜΕ επί του προκειμένου; Μήπως να ελέγχουν το κράτος και τους φορείς να κάνουν σωστά και οργανωμένα τη δουλειά που αναλαμβάνουν για λογαριασμό των πολιτών; Αντ’ αυτού μερικές φορές αποφασίζουν να υποκαταστήσουν αποσπασματικά ρόλους άλλων, με αποτέλεσμα να μην κάνει κανείς σωστά τη δουλειά που του αναλογεί. Και οι δενδροφυτεύσεις που υποστηρίζουν γίνονται καρικατούρα αναδάσωσης και άλλοθι. 


2. Τι σημαίνει τα ΜΜΕ να πιέζουν τους υπεύθυνους φορείς να λειτουργούν; Παράδειγμα:
   
   α) Να ελέγχουν συστηματικά καταρχήν αν ασκείται η φύλαξη των δασών ώστε να μην καίγονται – εκεί πρέπει να πηγαίνουν τα κονδύλια και όχι στις αναδασώσεις. Με τις τελευταίες εξαγγελίες του το υπουργείο συναρτά ξεκάθαρα την αναδάσωση με τα συμφέροντα των εργολάβων. Αποτέλεσμα: ο κλάδος των εργολάβων αποκτά έννομο συμφέρον να υπάρχουν πάντα καμένα δάση προκειμένου να παίρνει πάντα εργολαβίες αναδάσωσης! [Συνέντευξη τύπου υπουργού περιβάλλοντος, 11/2/2010]
   
   β) Να ελέγχουν τους αρμόδιους φορείς ώστε να υπερασπίζονται (σύμφωνα με τους έντιμους δασολόγους) τη φυσική αναδάσωση και την ήπια τεχνητή αναδάσωση (φύτευση σπόρων). Όλες οι ανθρώπινες παρεμβάσεις να γίνονται στην κατεύθυνση εμπλουτισμού του δάσους με πλατύφυλλα, δύσφλεκτα δέντρα (πχ βελανιδιές που ενδημούσαν στα δάση της Αττικής πριν εκφυλιστούν).
   
   γ) Να ...πιάνουν το ανέκδοτο: Το υπουργείο, αντί για πλατύφυλλα (μολονότι αναγνωρίζει τη χρησιμότητά τους), προχωρά αναδασώσεις με πεύκα, επειδή τα κοπάδια που βόσκουν παράνομα, ελεύθερα, στην Πεντέλη, στο Ποικίλο όρος, στον Υμηττό και αλλού δεν γουστάρουν τα πεύκα!! Αντί να εφαρμόσει το νόμο, συνεχίζει να φυτεύει πεύκα (για προσάναμα στην επόμενη φωτιά) και αφήνει και τα κοπάδια ανεξέλεγκτα! Αναδάσωση 100.000 στρεμάτων αληθωρίζοντας στα κοπάδια... [ίδια συνέντευξη, 11/2/2010]

Τι αναμένεται από τα ΜΜΕ; Για παράδειγμα: να πιέσουν το αρμόδιο υπουργείο, το δασαρχείο, τους δήμους να εφαρμόσουν το νόμο σχετικά με τα κοπάδια! Να πιέσουν να υπάρξει ένας υπεύθυνος αντί για όλους αυτούς τους συναρμόδιους της ανευθυνότητας, για παράδειγμα...

Ενα λαγουδάκι από το Ντράφι

πηγή: ANIMA

Ένας μικρός τρομαγμένος λαγός (Lepus europaeus)

Ένα μικρό λαγουδάκι με σπασμένο πόδι έφτασε στο Σταθμό Α΄ Βοηθειών [της ANIMA]. Βρέθηκε στο Ντράφι Αττικής και πρέπει να είναι ενός μηνός περίπου. Οι λαγοί αρχίζουν και γεννούν αρχές Γενάρη, και στην Πεντέλη υπάρχουν ακόμη αρκετοί. Ο μικρός έχει άσχημο κάταγμα και θα χρειαστεί χειρουργική οστεοσύνθεση, για την ώρα τρώει με όρεξη, αν και είναι πολύ άγριος και τρομαγμένος.

Το «πείραµα του Ριάτσε»

πηγή: Περιοδικό Γαλέρα, τευχ. 49

Το «πείραµα του Ριάτσε»

του Αντώνη Χατζή

Σε ένα κόσµο τρελών, το αυτονόητο γίνεται είδηση. Πριν από δώδεκα χρόνια, στις 26 Δεκεµβρίου 1997, 336 Κούρδοι αποβιβάστηκαν σε ένα µικρό χωριό της Καλαβρίας, το Ριάτσε. Οι κάτοικοι τους υποδέχθηκαν µε την πατροπαράδοτη φιλοξενία, τους περιέθαλψαν και τους προσέφεραν στέγη στο πάνω χωριό στο βουνό που οι ίδιοι είχαν εγκαταλείψει για να µεταφερθούν παραθαλάσσια, για χάρη του τουρισµού.

Ο δήµαρχος της περιοχής σκέφτηκε να αξιοποιήσει δηµιουργικά την παρουσία των φιλοξενούµενων. Κατέγραψε τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους και µε µια γενναία χρηµατοδότηση που απέσπασε από την Banca etica (Ηθική τράπεζα) και κυρίως µε τον ενθουσιασµό τόσο των Κούρδων όσο και των κατοίκων το µικρό άγνωστο Ριάτσε έγινε πρότυπο πολιτισµού και αλληλέγγυας ανάπτυξης. Αριστουργήµατα αρχιτεκτονικής του 17ου αιώνα αναπαλαιώθηκαν, ξεχασµένες τέχνες αναβίωσαν, άνοιξαν ταβέρνες που προσέφεραν κουρδικές νοστιµιές προσελκύοντας έτσι τους τουρίστες και στο ξεχασµένο ορεινό χωριό.

Η ανάπτυξη υπήρξε ραγδαία, βρήκαν απασχόληση όχι µόνον οι µετανάστες αλλά και πολλοί κάτοικοι όπως και άνεργοι από τις γύρω περιοχές. Όλα βέβαια σε ένα πλαίσιο σεβασµού του περιβάλλοντος. Τίποτα καινούργιο δεν χτίστηκε, τα δε γύρω δάση περισώθηκαν ως κόρη οφθαλµού, πάλι µέσα από ένα πρόγραµµα για τους µετανάστες. Οσοι δεν είχαν συγκεκριµένη ειδικότητα ορίστηκαν να φυλάγουν τα δάση. Για κάθε στρέµµα που δεν καίγεται έχουν µια ορισµένη ανταµοιβή.
Αποτέλεσµα; Από τότε οι πυρκαγιές έχουν γίνει άγνωστη έννοια. Το πείραµα του Ριάτσε ενέπνευσε τον διάσηµο σκηνοθέτη Βιµ Βέντερς που τις µέρες αυτές βρίσκεται στην Καλαβρία για να το µεταφέρει στη µεγάλη οθόνη. Πρωταγωνιστές οι κούρδοι µετανάστες και οι ίδιοι οι κάτοικοι.