Σελίδες

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Καταστρέφουν τα δάση για καυσόξυλα

Τέσσερις υπουργοί του ΠΑΣΟΚ (Μ. Παπαϊωάννου, Δ. Ρέππας Ε. Βενιζέλος, Σ. Ξυνίδης), δύο υπουργοί της ΝΔ (Κ. Αρβανιτόπουλος και Μ. Βορίδης) και ο πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος, με το νόμο 4055 (παρ.2 του άρθρου 38), άναψαν το πράσινο φως στους ξυλέμπορους και στους συνεργάτες τους να καταστρέψουν τα δάση. Ονοματίζουμε αυτούς τους έξι υπουργούς, γιατί αυτοί υπογράφουν το νόμο. Φυσικά, συλλογικά υπεύθυνοι είναι όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησης, μιας και το νομοσχέδιο συζητήθηκε και εγκρίθηκε στο υπουργικό συμβούλιο. Και βέβαια, υπεύθυνοι είναι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ψήφισαν όλο το νόμο καταρχήν, κατ’ άρθρο και στο σύνολό του, κι ακόμη οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, του ΛΑΟΣ και της Μπακογιάννη, που ψήφισαν αυτή τη διάταξη (και όχι μόνο) στην Ολομέλεια της βουλής.

Ο νόμος αυτός συζητήθηκε στη βουλή και κανένας από τους αντιπολιτευόμενους βουλευτές (ακόμη και των λεγόμενων αριστερών κομμάτων) δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στην καταστροφική διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 38. Πιθανόν κάποιοι από τους οπαδούς αυτών των κομμάτων να προσπαθήσουν να τους αθωώσουν, υποστηρίζοντας ότι δεν πήραν χαμπάρι τη συγκεκριμένη διάταξη. Αυτός ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί, γιατί όλοι οι βουλευτές των κομμάτων αυτών έχουν συμβούλους και αν πραγματικά ήθελαν να υπερασπιστούν τα δάση θα διαπίστωναν με τη μεγαλύτερη ευκολία, ότι η συγκυβέρνηση Παπαδήμου, με τη δασοκτόνα αυτή διάταξη ανάβει το πράσινο φως στους ξυλέμπορους και στους συνεργάτες τους να μετατρέψουν τα δάση σε εργοτάξιο παραγωγής καυσόξυλων για τα τζάκια και τις ξυλόσομπες.

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Καμιά ανοχή στους ναζί ποτέ και πουθενά

πηγή: Athens Indymedia


Τα εθνικοπατριωτικα ιδεολογηματα εξεθρεψαν τον ναζισμο και τον φασισμο του μεσοπολεμου (Χιτλερ, Μουσολινι, Μεταξας). Τα ιδια εθνικοπατριωτικα ιδεολογηματα αναπαραγονται σημερα απο δεξια μεχρι αριστερα δηλητηριαζοντας και αποχαυνωνοντας την ελληνικη κοινωνια.
Μονο η  τ α ξ ι κ η  συνειδητοποιηση μπορει να δημιουργησει τις
αντιστασεις που θα εξαφανισουν ολες τις εθνικιστικες συμμοριες!

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Ανακοίνωση για την Παγκόσμια Ημέρα της "Μητέρας Γης"

Ελληνικό Δίκτυο "Φίλοι της Φύσης"
[Μέλος της Διεθνούς Περιβαλλοντικής Οργάνωσης «Friends of Nature»]
Ποσειδώνος 18, Βούλα, 16673

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας Γης - International Mother Earth Day


[Θεόφιλος: Δήμητρα, η θεά της γεωργίας (1933)]

«Υπάρχουν δυο διαφορετικά μονοπάτια που μπορούμε να ακολουθήσουμε:
είτε συνεχίζουμε στο μονοπάτι του καπιταλισμού και του θανάτου,
είτε επιλέγουμε το μονοπάτι των ανθρώπων του κόσμου και των ιθαγενών κρατών
για αρμονία με τη φύση και την κουλτούρα της ζωής.»

Evo Morales (πρόεδρος της Βολιβίας)

Σάββατο 14 Απριλίου 2012

Χριστός


Jesus and the Money-Changers, Boris Olshansky, 2006

* * *

Χριστός
του Στέλιου Α. Δουμένη

Άνθρωπος ήταν κι ο Χριστός,
θνητός μ' οστά και σάρκα,
πανέξυπνος και δίκαιος
μα βάδιζε στα άκρα.

Τον είδανε οι άρχοντες
κι οι τότε βασιλιάδες,
βάλαν σοφούς και σοφιστές
να γράψουνε φυλλάδες.

Να βρούνε τρόπο που άλλονε
να μην μπορούν να βάλουν
στη θέση του οδηγητή,
όταν αυτόν τον βγάλουν.

Και βρήκαν τρόπον έξυπνο
το θέμα αυτό να λήξει,
και φράξανε τον ποταμό
πού ‘μελλε να τους πνίξει.

Στην κορυφή του Γολγοθά
βαρύ σταυρό του στήσαν,
τον βάλαν τον σταυρώσανε
κι απέ τον αναστήσαν.

Αν όμως τον σταυρώνανε
και δεν τον ανασταίναν,
εκείνο που επέτυχαν
δεν θα το πετυχαίναν.

Για θά' ψαχναν οι οπαδοί
στη γη την ευτυχία,
και θα 'χαναν οι άρχοντες
κάθε κυριαρχία.

Κι έτσι αψηλά στους ουρανούς
τους έβαλαν να ψάχνουν,
και τις δουλειές τους όμορφα
και άνετα να κάνουν.

Και από τότε όλοι οι πιστοί
ζητούν την ευτυχία
στους ουρανούς και καρτερούν
Δευτέρα Παρουσία.

πηγή: Μικρός Απόπλους

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Το Πικέρμι στη Ροή του Χρόνου, του Μύθου και της Ιστορίας

Αναδημοσιεύουμε τη σημαντική δουλειά των μαθητριών και των μαθητών του ΓΕΛ Πικερμίου για τον περιβαλλοντικό και πολιτιστικό πλούτο του Πικερμίου. Μια σοβαρή και ουσιαστική δουλειά από την οποία οφείλουν να παραδειγματιστούν τα δημοτικά συμβούλια, τα τοπικά συμβούλια και οι λοιποί φορείς.
Οι δασικές εκτάσεις της περιοχής μας, τα ρέματα Βαλανάρη και Δασαμάρι, οι τόποι της Παλαιοντολογικής πανίδας έχουν τους νέους συμμάχους που χρειάζονται! Συγχαρητήρια στους συγγραφείς και στους καθηγητές-εμπνευστές τους.



Οι μαθητές διερευνούν την πορεία του Πικερμίου στη ροή του χρόνου, του μύθου και της ιστορίας. Η αναζήτηση ξεκινά από τα 7 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν στην περιοχή του Πικερμίου ζούσαν τα ζώα της λεγόμενης Πικερμικής Πανίδας και οι κλιματικές μεταβολές οδήγησαν στην εξαφάνισή τους. Στη συνέχεια στεκόμαστε στο ζήτημα της απαγωγής των λόρδων από τη συμμορία των Αρβανιτάκηδων που συνέβη στο Πικέρμι το 1870. Η ομοιότητα των καταστάσεων εκείνης της εποχής με τη σημερινή είναι εμφανής και μεγάλη. Σημαντικό κομμάτι αποτελεί το ζήτημα της μετάλλαξης του Πικερμίου από αγροτική σε οικιστική περιοχή, που συνοδεύτηκε από ραγδαία πληθυσμιακή αύξηση. Τέλος, το ρέμα του Βαλανάρη φαίνεται να συνδέει για τα καλά το τότε με το σήμερα και να αποτελεί ακόμα μια κιβωτό για την άγρια ζωή.

Υπεύθυνοι Εργασίας: Λαζαρής Α. (ΠΕ04), Νικηφόρου Ε. (ΠΕ02)

Οι εργασίες:


Τεχνήματα και παρουσιάσεις:


πηγή: ΓΕΛ Πικερμίου (2011-12, α΄ τετράμηνο)

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Νέα Κερκόπορτα αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων;

Η δασοφάγα λερναία ύδρα πετάει ξανά κεφάλι

Αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατό ορισμένοι κάτοικοι και δημοτικοί σύμβουλοι (πρώην και νυν) να τάσσονται εναντίον όσων δασικών περιοχών έχουν απομείνει στο Πικέρμι και στη Ραφήνα. Αξιοποιούν κάθε ευκαιρία για να επιτύχουν την ολοκληρωτική εξάλειψη του δάσους, ως κοινωνικού-περιβαλλοντικού αγαθού, και να το παραδώσουν στην ιδιωτική εκμετάλλευση. Αυτή τη φορά επανέρχονται με αφορμή τους αυθαίρετους οικισμούς της Ραφήνας. Όμως η διαχείριση του θέματος αποκαλύπτει ότι δεν τους αρκεί η νομιμοποίηση μόνο των αυθαίρετων κατοικιών, που είναι αίτημα των οικιστών. Ζητούν κάτι πολύ πιο αδηφάγο: να μεταβάλουν το χαρακτήρα των δασικών εκτάσεων εντός των οποίων βρίσκονται οι αυθαίρετοι οικισμοί. Ζητούν τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων που παρεισέφρυσαν(;;!!) μέσα στους παράνομους οικισμούς. Φτάνουν να ζητούν ακόμη και τον αποχαρακτηρισμό αμιγώς δασικών εκτάσεων! Μ’ ένα σμπάρο δυό τρυγόνια: και την εξυπηρέτηση των μικρών ιδιωτικών συμφερόντων και ταυτόχρονα των κατασκευαστικών εταιριών που απαιτούν τη συνέχιση της δόμησης μέσα σε δασικές εκτάσεις μέχρι την ολοσχερή τσιμεντοποίησή τους.

Το γενικότερο δασοκτόνο σχέδιο αποδεικνύεται περίτρανα και από το γεγονός ότι στις, έως τώρα, συνήθεις περιοχές προς ένταξη της Ραφήνας (Διασταύρωση, Περιβολάκια, Βγένα, Αύρα, ...), για πρώτη φορά βλέπουμε να συμπεριλαμβάνεται και το Δασαμάρι του Πικερμίου - βλ. αίτηση προς το δήμο Ραφήνας-Πικερμίου που, μεταξύ άλλων, υπογράφεται από 5 μέλη μαζί με το διευθυντή μιας μκο(!) με όνομα «οχυρό πολιτών»[1].

Το Δασαμάρι είναι μια λοφοσειρά βόρεια του Πικερμίου που περιβάλλεται από δύο ρέματα (ρέμα Βαλανάρη και ρέμα Δασαμάρι) και δύο οικιστικές ζώνες (Ντράφι στα δυτικά και Διώνη-Άγιος Σπυρίδωνας στα ανατολικά), το οποίο κάηκε στις δασικές πυρκαγιές του 1995, του 1998 και του 2009. Μια δασική έκταση στη ζώνη προστασίας του Πεντελικού βουνού [ΦΕΚ 755/Δ/21-10-1988], ανάμεσα σε ρέματα ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος [ΦΕΚ 281/Δ/23-3-1993], χαρακτηρισμένη ως βιότοπος CORINE [βάση δεδομένων Φιλότης και Οικοσκόπιο WWF] και κηρυγμένη αναδασωτέα το 1995 και το 2010 [ΦΕΚ 749/Δ/2-10-1995 και ΦΕΚ 35/Δ/3-2-2010].

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Διάλογος μ’ έναν πεσόντα

Δεν προσέβαλαν τη μνήμη του συνταξιούχου που αυτοκτόνησε στην πλατεία Συντάγματος μόνο οι αστοί πολιτικοί με τις προκλητικές υποκριτικές τους δηλώσεις. Την προσέβαλαν και όλοι/ες εκείνοι/ες που πήγαν στο σύνταγμα με κεράκια, λουλουδάκια και δακρύβρεχτα σημειωματάκια, σε μια θλιβερή προσπάθεια επανάληψης του φαινόμενου των «αγανακτισμένων». Ο άνθρωπος άφησε ένα σημείωμα στο οποίο μιλούσε για δυναμικές αντιδράσεις και Καλάσνικοφ, όχι για κεράκια και λιτανείες, τα οποία αγκάλιασαν αμέσως οι χειραγωγοί των ΜΜΕ και τα έκαναν σημαία τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην περίπτωση του 77χρονου Δημήτρη Χριστούλα δεν έχουμε έναν «τραγικό αυτόχειρα», αλλά έναν πεσόντα στον μακρύ αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Και οι πεσόντες σ’ αυτόν τον αγώνα είναι όλοι τους θύματα του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος.

Και βέβαια, δεν περιμέναμε ντροπή, φιλότιμο και τσίπα από τους κυβερνώντες και απ’ εκείνους που φιλοδοξούν να τους διαδεχτούν στη διαχείριση της εξουσίας. Αναμενόμενες ήταν οι δηλώσεις όλων τους, εκτός από εκείνους που δεν μπόρεσαν να δείξουν την ευλυγισία που δείχνουν σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι αστοί πολιτικοί και έβγαλαν όλο το μίσος τους, προκαλώντας οργή. Είναι αυτοί, όμως, που με τον κυνισμό τους μας έδωσαν το μέτρο της υποκρισίας όλων των υπόλοιπων.