Περιαστικά δάση και επέκταση πόλεων

πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Tου Γεωργιου Μ. Σαρηγιαννη*

Τα περιαστικά δάση κτίζονται, διότι στην εποχή μας κυριαρχεί το ιδιωτικό συμφέρον έναντι του Δημοσίου και αποτελούν «εν δυνάμει εμπόρευμα» ιδιαίτερα μεγάλης αξίας και ακόμη περισσότερο που είναι «εν δυνάμει πολεοδομήσιμη γη» και τα κυκλώματα οικοπεδοποίησης είναι σύμφυτα με την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Η οικοδόμηση μέσα στα περιαστικά δάση όχι μόνο δεν τιμωρείται αλλά σε κάθε προεκλογική περίοδο νομιμοποιείται, και αυτό είναι και κίνητρο για τα επόμενα.

Από κει και πέρα, μπορούμε να δούμε τι σημαίνει «οικοπεδοποίηση των περιαστικών δασών», ιδιαίτερα σε μια πόλη όπως η Αθήνα που έχει 1-2 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο, σε σύγκριση με ευρωπαϊκές πόλεις (Βιέννη, Ελσίνκι, Σόφια, Αμστερνταμ, Μόσχα) που τα ποσοστά τους κυμαίνονται από το 25 έως και 50 τ.μ. Το περιαστικό δάσος, είναι μια ζώνη χαμηλότερων θερμοκρασιών από την επιφάνεια της πόλης και προκαλεί τοπικούς ανέμους ψυχρότερους και εμπλουτισμένους με οξυγόνο προς το εσωτερικό της πόλης. Αν το πράσινο εισχωρεί και σε «σφήνες» μέσα στην πόλη, τότε αυτές αποτελούν διόδους αυτών των υγιεινών ρευμάτων. Να σημειώσουμε ακόμη ότι η χρήση του ως χώρος περιπάτου και αναψυχής αποφορτίζει την ένταση της σημερινού τύπου αστικής ζωής. (Συγκρίνετε το Στάδιο της Βιέννης που είναι μέσα σε δάσος, με το ΟΑΚΑ που είναι ένα συνονθύλευμα μπετόν και ασφάλτου – τα «χιλιάδες δένδρα» έχουν μετατραπεί σε στύλους φωτισμού και θέσεων για κάμερες παρακολούθησης…).

* Ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ.