"Stand Still for the Apocalypse"
του Chris Hedges
 |
| AP/Elizabeth Dalziel |
| Σε πολλά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών, η βρώμικη ενέργεια παραμένει φθηνή και άφθονη, με καταστροφικές συνέπειες. |
Το 84 σελίδων ντοκουμέντο, «Μειώστε τη Θερμότητα: Γιατί Πρέπει να Αποτραπεί ένας Κόσμος Θερμότερος κατά 4°C;», γράφτηκε για την Παγκόσμια Τράπεζα από το Ινστιτούτο του Potsdam για την Έρευνα Κλιματικών Επιπτώσεων και την Κλιματική Ανάλυση και δημοσιεύθηκε την προηγούμενη εβδομάδα. Η εικόνα ενός κόσμου ο οποίος συνταράσσεται από την αύξηση των θερμοκρασιών είναι ένα μίγμα μαζικού χάους, κατάρρευσης συστημάτων και ιατρικών δεινών, σαν εκείνο των χειρότερων ημερών της Μαύρης Πανούκλας που τον 14ο αιώνα σκότωσε το 30 με 60 τοις εκατό του πληθυσμού της Ευρώπης. Η έκθεση παρουσιάζεται με την έναρξη της ετήσιας διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, τη Δευτέρα 26 Νοεμβρίου στη Ντόχα του Κατάρ.
Μια πλανητική αύξηση της θερμοκρασίας κατά 4°C -και η έκθεση επισημαίνει ότι η χαλαρότητα των υποσχέσεων και των δεσμεύσεων για τις εκπομπές ρύπων του Πλαισίου Σύμβασης για την Κλιματική Αλλαγή των Ηνωμένων Εθνών θα κάνει μια τέτοια αύξηση σχεδόν αναπόφευκτη- θα προκαλέσει κατακόρυφη πτώση στην απόδοση των καλλιεργειών, καθώς και εξαφάνιση πολλών ειδών ψαριών, με αποτέλεσμα εκτεταμένη πείνα και ασιτία. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στις παράκτιες περιοχές και στα νησιά που θα βυθιστούν με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Θα υπάρξει έκρηξη ασθενειών όπως ελονοσία, χολέρα και δάγκειος πυρετός. Ολέθριοι καύσωνες και ξηρασία, καθώς και πλημμύρες, ιδίως στις τροπικές περιοχές, θα καταστήσουν τμήματα της γης ακατοίκητα. Το τροπικό δάσος που καλύπτει τη λεκάνη του Αμαζονίου θα εξαφανιστεί. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι θα αφανιστούν. Πολυάριθμα είδη ζώων και φυτών, πολλά από τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση των ανθρώπινων πληθυσμών, θα εκλείψουν. Τερατώδεις καταιγίδες θα εξαλείψουν τη βιοποικιλότητα, και συνακόλουθα ολόκληρες πόλεις και κοινότητες. Και καθώς αυτά τα ακραία φαινόμενα αρχίζουν να εκδηλώνονται ταυτόχρονα σε διάφορες περιοχές του κόσμου, διαπιστώνει η έκθεση, θα υπάρξουν «άνευ προηγουμένου πιέσεις πάνω στα ανθρώπινα συστήματα.» Η παγκόσμια γεωργική παραγωγή δεν θα είναι τελικά σε θέση να αντεπεξέλθει. Υγεία και συστήματα έκτακτης ανάγκης, καθώς και θεσμοί για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, του νόμου και της τάξης, θα καταρρεύσουν. Αρχικά, θα υποφέρουν περισσότερο oι φτωχοί του κόσμου. Αλλά τελικά όλοι θα ενδώσουμε στην αφροσύνη και την ύβρη της Βιομηχανικής Εποχής. Και παρ' όλα αυτά, δεν κάνουμε τίποτα.
«Είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι η αύξηση της παγκόσμιας μέσης θερμοκρασίας κατά 4°C προσεγγίζει τη διαφορά μεταξύ της σημερινής θερμοκρασίας και εκείνης της τελευταίας εποχής των παγετώνων, όταν μεγάλο μέρος της κεντρικής Ευρώπης και των βόρειων Ηνωμένων Πολιτειών καλύπτονταν από χιλιόμετρα πάγου και η παγκόσμια μέση θερμοκρασία ήταν περίπου 4,5°C έως 7°C χαμηλότερη» διαβάζουμε στην έκθεση. «Και αυτό το μέγεθος της κλιματικής αλλαγής -που είναι ανθρωπογενής- εμφανίζεται μέσα σε έναν αιώνα, όχι χιλιετίες.»
Οι πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ στο βιομηχανοποιημένο κόσμο εξακολουθούν, παρά τα αδιαμφισβήτητα επιστημονικά δεδομένα, να τοποθετούν τα βραχυπρόθεσμα επιχειρηματικά κέρδη και σκοπιμότητες πάνω από την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του οικοσυστήματος. Επιτρέπεται στη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων να καθορίζει τη σχέση μας με τον φυσικό κόσμο, καταδικάζοντας τις μέλλουσες γενιές. Το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), το κυριότερο αέριο του θερμοκηπίου, αυξήθηκε από την προ-βιομηχανική συγκέντρωση των περίπου 278 μερών ανά εκατομμύριο (ppm) σε περισσότερα από 391 ppm το Σεπτέμβριο του 2012, με ρυθμό αύξησης σήμερα 1,8 ppm ανά έτος. Έχουμε ήδη περάσει το σημείο καμπής των 350 ppm. Πάνω από αυτό το επίπεδο, η ζωή, όπως τη γνωρίζουμε, δεν μπορεί να διατηρηθεί. Η συγκέντρωση του CO2 είναι σήμερα η ψηλότερη των τελευταίων 15 εκατομμυρίων ετών. Οι εκπομπές του CO2, που σήμερα ανέρχονται σε περίπου 35 δισεκατομμύρια μετρικούς τόνους ετησίως, προβλέπεται να σκαρφαλώσουν σε 41 δισεκατομμύρια μετρικούς τόνους ετησίως μέχρι το 2020.
Επειδή το 90 τοις εκατό περίπου της πλεονάζουσας θερμότητας που από το 1955 παγιδεύεται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου βρίσκεται ακαριαία στους ωκεανούς, έχουμε αρχίσει μια διαδικασία η οποία, ακόμη και αν σταματήσουμε όλες τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σήμερα, εγγυάται την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και μείζονες κλιματικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένων της συνεχούς τήξης παγετώνων της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής καθώς και της οξίνισης των ωκεανών. Η έκθεση εκτιμά ότι αν η υπερθέρμανση επιταχυνθεί στους 4 βαθμούς Κελσίου, τότε η στάθμη της θάλασσας θα αυξηθεί από 0,5 έως 1 μέτρο, ενδεχομένως και περισσότερο, μέχρι το 2100. Η στάθμη της θάλασσας θα αυξηθεί αρκετά μέτρα παραπάνω τους επόμενους αιώνες. Αν η θέρμανση κρατηθεί στους 2 βαθμούς χαμηλότερα, τότε η στάθμη της θάλασσας και πάλι θα ανέβει, κατά περίπου 20 εκατοστά μέχρι το 2100, και πιθανόν θα συνεχίσει να ανεβαίνει κατά 1,5 με 4 μέτρα πάνω από τα σημερινά επίπεδα μέχρι το έτος 2300. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, καταλήγει η έκθεση, μπορεί να μείνει κάτω από 2 μέτρα μόνο αν η θέρμανση κρατηθεί αρκετά κάτω από 1,5 βαθμούς. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας δεν θα είναι ομοιόμορφη. Παράκτιες περιοχές σε τροπικές χώρες θα πλημμυρίσουν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, η οποία είναι έως και 20 τοις εκατό ψηλότερη απ' όση είναι στα ψηλότερα γεωγραφικά πλάτη.
«Ειδικότερα, η τήξη των παγετώνων θα μειώσει τη βαρυτική έλξη στον ωκεανό προς τους παγετώνες και, ως εκ τούτου, τα νερά των ωκεανών θα τείνουν να έλκονται προς τον Ισημερινό,» αναφέρει η έκθεση. «Αλλαγές στην αιολική ενέργεια και τα ωκεάνια ρεύματα που οφείλονται στην υπερθέρμανση του πλανήτη και άλλους παράγοντες θα επηρεάσουν επίσης την τοπική άνοδο της στάθμης της θάλασσας, καθώς και τα πρότυπα απορρόφησης θερμότητας και θέρμανσης των ωκεανών. Οι επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας προβλέπεται να είναι ασύμμετρες ακόμη και εντός μιάς περιοχής ή μιάς χωρας. Από τις επιπτώσεις που προβλέπονται για 31 αναπτυσσόμενες χώρες, τα δύο τρίτα της συνολικής έκθεσης σε ακραίες πλημμύρες θα τα υποστούν 10 μόνο πόλεις. Ιδιαίτερα ευάλωτες θα είναι πόλεις στη Μοζαμβίκη, τη Μαδαγασκάρη, το Μεξικό, τη Βενεζουέλα, την Ινδία, το Μπαγκλαντές, την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ. Για τα μικρά νησιωτικά κράτη και δέλτα ποταμών, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας είναι πιθανόν να έχει δυσμενείς συνέπειες μεγάλης διακύμανσης, ειδικά όταν συνδυάζεται με την προβλεπόμενη αυξημένη ένταση των τροπικών κυκλώνων σε πολλές τροπικές περιοχές, με άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα και με επιπτώσεις που προκαλεί η κλιματική αλλαγή στα ωκεάνια οικοσυστήματα (για παράδειγμα, η απώλεια των προστατευτικών υφάλων λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας και της οξίνισης των ωκεανών).»
«Όταν η συγκέντρωση φτάσει κοντά στα 550 ppm (που αντιστοιχεί σε αύξηση της θερμοκρασίας περίπου 2,4°C το 2060), είναι πιθανό οι κοραλλιογενείς ύφαλοι σε πολλές περιοχές να αρχίσουν να διαλύονται», αναφέρει η έκθεση. «Ο συνδυασμός των θερμικής προέλευσης φαινομένων λεύκανσης, της οξίνισης των ωκεανών και της αύξησης της στάθμης της θάλασσας απειλεί μεγάλα τμήματα των κοραλλιογενών υφάλων ακόμη και με υπερθέρμανση του πλανήτη κατά 1,5°C. Η τοπική εξάλειψη ολόκληρων οικοσυστημάτων κοραλλιογενών υφάλων, που θα μπορούσε να συμβεί πολύ πριν φτάσουμε στους 4°C, θα έχει βαθιές συνέπειες στα εξαρτώμενα είδη τους και στους ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτά για τροφή, εισόδημα, τουρισμό, και προστασία των ακτογραμμών.» Η έκθεση προβλέπει ότι οι ρυθμοί μεταβολής της οξίνισης των ωκεανών κατά τον επόμενο αιώνα θα είναι «χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της Γης.»
Η παγκόσμια παραγωγή καλαμποκιού και σιταριού, λόγω της αύξησης των θερμοκρασιών, βρίσκεται σε σταθερή πτώση από τη δεκαετία του 1980. Όμως αυτή η υποβάθμιση των καλλιεργειών θα επιταχυνθεί ευρέως τα επόμενα χρόνια, με την άνοδο της θερμοκρασίας να οδηγεί σε εκτεταμένο υποσιτισμό και ασιτία. Αυτό σημαίνει ότι οι φτωχοί, και ιδιαίτερα τα παιδιά, θα αντιμετωπίσουν χρόνια πείνα και υποσιτισμό. Θα υπάρξει αύξηση ποικίλων θανατηφόρων επιδημιών. Οι διαρκείς πλημμύρες θα μολύνουν το πόσιμο νερό, διαδίδοντας διαρροϊκά και αναπνευστικά νοσήματα. Η ξηρασία του 2012, η οποία επηρέασε το 80 τοις εκατό των γεωργικών εκτάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα αποτελεί τον κανόνα. Η τροπική Νότια Αμερική, η Κεντρική Αφρική και όλα τα τροπικά νησιά του Ειρηνικού, αναφέρει η έκθεση, είναι πιθανό να δοκιμάζονται τακτικά από κύματα καύσωνα πρωτοφανούς μεγέθους, καθιστώντας δύσκολο αν όχι αδύνατο να διατηρηθεί η ανθρώπινη ζωή σε αυτές τις περιοχές.
«Σε αυτό το νέο κλιματικό καθεστώς υψηλής θερμοκρασίας, οι πιο ψυχροί μήνες είναι πιθανό να είναι σημαντικά θερμότεροι από ό,τι οι θερμότεροι μήνες στο τέλος του 20ου αιώνα», αναφέρει η έκθεση. «Σε περιοχές όπως η Μεσόγειος, η Βόρεια Αφρική, η Μέση Ανατολή, και το οροπέδιο του Θιβέτ, σχεδόν όλοι οι καλοκαιρινοί μήνες είναι πιθανό να είναι θερμότεροι από τα πιο ακραία κύματα καύσωνα που γνωρίζουμε στις μέρες μας. Για παράδειγμα, ο θερμότερος Ιούλιος στην περιοχή της Μεσογείου μπορεί να είναι 9°C θερμότερος από τον σημερινό θερμότερο Ιούλιο.» Σημειώνεται ότι οι αλλαγές αυτές «ενδέχεται να υπερβαίνουν τις ικανότητες προσαρμογής πολλών κοινωνιών και φυσικών συστημάτων.»
Το άγχος και η ανασφάλεια που θα προκληθούν από την κατάρρευση του κλίματος, αναφέρει η έκθεση, «θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογική και πνευματική υγεία.» Θα οδηγηθούμε σε αύξηση των «επιπέδων των συγκρούσεων και της βίας.» Οι αλλαγές αυτές «θα δημιουργήσουν επιπλοκές όσο αφορά τον εθνικό προσδιορισμό και θα αλλοιώσουν τις δυναμικές των παραδοσιακών πολιτισμών.»
Η έκθεση καλεί τους ηγέτες του βιομηχανικού κόσμου να θεσπίσουν άμεσα ριζοσπαστικά μέτρα -συμπεριλαμβανομένου του τερματισμού της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα- για να συγκρατηθεί η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου, αν και η έκθεση παραδέχεται ότι ακόμα και μια αύξηση μικρότερη από 2 βαθμούς θα οδηγούσε σε σοβαρή βλάβη στο περιβάλλον και στους ανθρώπινους πληθυσμούς. Χωρίς μαζικές επενδύσεις σε πράσινες υποδομές που μπορούν να προσαρμοστούν στην υπερθέρμανση και σε άλλες νέες ακραίες καιρικές συνθήκες, καθώς και στην κατασκευή αποτελεσματικών δημόσιων δικτύων μεταφοράς και συστημάτων ανανεώσιμης ενέργειας για την ελαχιστοποίηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, θα υποκύψουμε στην ίδια μας την ανοησία.
Η αποτυχία ανταπόκρισης θα εξασφαλίσει έναν οικολογικό εφιάλτη που κατά πάσα πιθανότητα θα συνοδεύεται από οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάρρευση. Το ανθρώπινο είδος, αναφέρει η έκθεση, θα διαβεί «κρίσιμα κατώφλια του κοινωνικού συστήματος», και «υφιστάμενοι θεσμοί που θα υποστήριζαν δράσεις προσαρμογής πιθανόν θα γίνουν πολύ λιγότερο αποτελεσματικοί ή ακόμα και θα κατέρρεαν.» Οι «πιέσεις στην ανθρώπινη υγεία, όπως τα κύματα καύσωνα, ο υποσιτισμός, και η μείωση της ποιότητας του πόσιμου νερού λόγω θαλάσσιας διείσδυσης, έχουν τη δύναμη να επιβαρύνουν τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σε σημείο όπου η προσαρμογή να μην είναι πλέον δυνατή, και να επιβάλλουν την εξάρθρωσή τους.»
«Επίσης, δεν υπάρχει βεβαιότητα ότι η προσαρμογή σε ένα κόσμο 4°C είναι δυνατή», συνεχίζει. «Ένας κόσμος 4°C ενδέχεται να είναι ένας κόσμος στον οποίο κοινότητες, πόλεις και χώρες θα βιώσουν σοβαρές διαταραχές, ζημιές, και αποσύνθεση, με πολλούς από αυτούς τους κινδύνους να εξαπλώνονται άνισα. Είναι πιθανό ότι οι φτωχοί θα υποφέρουν περισσότερο και η παγκόσμια κοινότητα ενδέχεται να αποβεί περισσότερο κατακερματισμένη και άνιση από ό,τι σήμερα. Η προβλεπόμενη θέρμανση 4°C απλά δεν πρέπει να επιτραπεί να συμβεί - η θερμότητα πρέπει να μειωθεί.»
πηγή: truthdig (26/11/2012), μετάφραση: Δασαμάρι S.O.S.
Why UN Climate Agreements Fail
ΑπάντησηΔιαγραφήShamus Cooke
History will undoubtedly deliver the harshest condemnations of the UN climate talks currently underway in Doha, Qatar. But the conference was laughable before it began; the inept “goals” of the talks stand in tragic-comic opposition to what we already know about climate change — that the climate has already changed in profound ways and its trajectory spells doom for civilization if drastic, coordinated steps are not taken in the immediate future.
For example, the Doha talks began with a shocking dose of reality: the World Meteorological Organization reported to the UN conference that an area of Arctic sea ice bigger than the United States melted in the past year, a rate faster than the most pessimistic scientists imagined only a couple years ago.
This profound news didn’t manage to get on the front page of any mainstream newspapers or websites in the United States; it was safely tucked away in the back pages, if it was reported at all.
[...]
Our environmental crisis is not caused by some abstract notion of growth that humans in general just can’t seem to shake. Capitalistic style growth, however, is built into the system at the ground floor; nothing is produced under capitalism (in the private sector) unless a profit (growth) results; capitalists who don’t get a return on their investments (growth) lose their money. This is the holy shrine of growth that cannot be surgically removed from the capitalistic body; the body itself was born ill.
Thus, if renewable energy is not as profitable as oil — and it isn’t — then the majority of capitalist investing will continue to go towards destroying the planet. It really is that simple. Even the best-intentioned capitalists do not throw their money away on non-growth investments.
Countless environmentalists have tried to solve the climate issue while keeping capitalism in place, since this is the only “practical” solution. But this approach has failed as the climate has dramatically worsened. It’s becoming increasingly obvious to a growing number of people that our economic system itself cannot be reformed to save our environment, regardless of the incentives or other schemes to make it so.
In fact, capitalism internationally has declared war against the public sector — via massive privatization schemes — that destroy what little regulation existed, while environmental agencies are de-funded and run by anti-environment bureaucrats. Capitalism seems to be screaming out its inability to change, except for the worse.
This is also why the Doha climate talks have “less ambitious” goals than the Copenhagen conference before it; we are going in the wrong direction at the same speed that the climate is worsening. There is a direct connection between the reverse direction of the climate talks and the scramble for oil and other raw materials that is leading to war at an alarming rate. Capitalism is in crisis and needs all available resources funneled into the private sector to re-boost profits, to the detriment of the environment.
Addressing climate change will take a monumental — largely unprofitable — effort. The climate talks are indeed going backwards as international competition for markets and raw materials meets in a crescendo, leading to an increasing amount of regional wars.
Ultimately, climate activists must come face to face with political and corporate power. Corporate-owned governments are the ones with the power to adequately address the climate change issue, and they will not be swayed by good science or even a flooded planet.
Those in power only respond to power, and the only power capable of displacing corporate power is when people unite and act collectively, as was done in Egypt, Tunisia, and is still developing throughout Europe. Replacing our destructive economic system with one not profit-based is the first real step in combating climate change. All other roads lead to a scorched planet.