Δήμαρχοι και μπουλντόζες: μια ακαταμάχητη έλξη

Ακάματες προσπάθειες έχουν καταβληθεί για να διερευνηθεί αυτή η σχέση, να αναλυθεί, να κατανοηθεί με στόχο την απεξάρτηση, κι αν όχι τη θεραπεία, την καταπολέμησή της.

Πλήθος δημάρχων ξαφνιάζουν τον απλό παρατηρητή με τη σβελτάδα που βγάζουν απ’ το μανίκι μια δυσκίνητη μπουλντόζα για τις πιο απίθανες δουλειές.
-Χρειάζεται να μαζευτούν κλαδιά;
-Χρειάζεται να σκαφτούν λάκοι για δενδροφύτευση;
-Χρειάζεται να καθαριστεί η κοίτη ενός χειμάρρου;
Σε μια πολιτισμένη κοινωνία θα προσλαμβάνονταν εργάτες για προσεκτική δουλειά (ταυτόχρονη φροντίδα ανθρώπων και φυσικών πόρων απέναντι στο υπερκέρδος του ενός). Όχι όμως εδώ. Εδώ σταθερά ξεφυτρώνει μια μπουλντόζα, ακούραστη συνοδοιπόρος των δημάρχων.

Μπουλντόζα του Δήμου Ραφήνας καταστρέφει τις καλαμιές στην
κοίτη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (φωτό: Αντώνης Λαζαρής)

Δεν έχει νόημα η εξαντλητική παράθεση παρόμοιων απίθανων περιπτώσεων. Όμως αν αναδεικνύαμε τα αίτια, ίσως να προσεγγιζαμε τη λύση αυτού του συμπλέγματος...
-Να οφείλεται άραγε στη μανία παραγωγής γρήγορου έργου από πολλούς ορμητικούς δημάρχους; Ενδεχομένως.
-Να οφείλεται στην αντίληψη που έχουν πολλοί δήμαρχοι για την τεχνολογία; Θεωρούν τη μπουλντόζα το πιο θαυματουργό hi-tech gadget που θα τους βοηθήσει να μεγαλουργήσουν; Αμφίβολο.
-Οφείλεται στα παρατεταμένα διαστήματα αδράνειας που τους οδηγούν σε έργα τελευταίας στιγμής; Αυτό παίζει.
-Μήπως οφείλεται στο αγαπημένο παιχνίδι μπουλντόζα, που ανάγεται πίσω στην παιδική ηλικία των τότε ανυποψίαστων μελλοντικών δημάρχων; Τραβηγμένο.
-Ή μήπως στην αφελή αντίληψή τους ότι εντυπωσιάζουν τους πολίτες με τα έργα άψε-σβήσε;
-Ή σε κάτι άλλο; Όποια κι αν είναι τα αίτια, η σχέση αυτή φαίνεται να έχει γερά θεμέλια, να είναι παντός καιρού, να αντέχει σε πείσμα κάθε μακροκοινωνικοοικονομικής συνθήκης.
-Μήπως οι φήμες που συνοδεύονται από κλείσιμο του ματιού περί άλλων κινήτρων απείλησαν τη σχέση; Όχι.
-Μήπως τα διδάγματα για ήπιες παρεμβάσεις στη φύση, ώστε να αποφεύγονται παράπλευρες βλάβες σε άλλες βιοκοινότητες από τα βαριά μηχανήματα την κλόνισαν; Όχι.
-Μήπως η οικονομική κρίση και οι στρατιές των ανέργων την ανέστειλαν; Όχι. Ένα έργο 3 χιλιάδων ευρώ αυτόματα γίνεται μια μικρή εργολαβία (από όπου άντε να πάρει και 3 μεροκάματα ένας οδηγός). Είναι εκτός πολιτισμικών παραστάσεων να δουλέψουν 10 εργάτες και να μπει εισόδημα σε 10 οικογένειες αντί σε 2. Βέβαια αν καλείται ο δήμαρχος να σκεφτεί με κοινωνικά κριτήρια, η σκέψη του κεραυνοβολείται από το αμείλικτο ερώτημα τι θα απογίνει ο εργολάβος τώρα που η μπουλντόζα του δε σκάβει πια θεμέλια στις κατασκευές. (Άραγε αμφισβητεί τη βαθειά νοικοκυροσύνη του Έλληνα εργολάβου; Την προνοητική διαχείριση όλου εκείνου του χρήματος που κύλησε στα χέρια του;) Αλλά ας μη παρασυρόμαστε από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των εργολαβιών. Το ζήτημα παραμένει: πώς θα απεξαρτηθούν οι δήμαρχοι από τις μπουλντόζες; Ούτε η κυνική αριθμητική των προσδοκώμενων ψήφων δε φαίνεται να διασαλεύει τη δυσνόητη αυτή σχέση (10 οικογένειες ψηφοφόρων έναντι 2). Ο απλός παρατηρητής σηκώνει τα χέρια.

Εμείς σε κάθε περίπτωση να ‘χουμε το νου μας. Εκλογές έρχονται. Οι εργολαβίες της μπουλντόζας μας περιμένουν στη γωνία. Δεν αρκεί να μην ψηφιστούν αυτοί οι δήμαρχοι. Άλλα είναι τα επίδικα. Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος από την παράδοσή του στην «παραδοσιακή» μπουλντόζα. Το δικαίωμα των άνεργων στην εργασία να γίνει ζωντανή διεκδίκηση (και) απέναντι σε αυτούς που διαχειρίζονται τοπικά δημόσιο χρήμα. Όλα αυτά είναι δική μας ...χειρωνακτική δουλειά. Δεν είναι κανενός σωτήρα εκεί παραέξω ούτε κανενός ...από μηχανής.