Διάσκεψη για το κλίμα: Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…

Γιατί η 23η Σεπτέμβρη ήταν μία «ιστορική μέρα»; Δεν το γνωρίζετε; Θα πρέπει να ντρέπεστε που είστε τόσο αδιάφοροι για τέτοιας «ιστορικής σημασίας» γεγονότα, όπως η παγκόσμια διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, που έγινε την περασμένη Τρίτη στη Νέα Υόρκη! Και μόνο ο χρόνος που διήρκησε αυτή η διάσκεψη προϊδεάζει για το πόσο σημαντική ήταν. Μόλις μία μέρα ήταν αρκετή για να συζητήσουν και να καταλήξουν σε αποφάσεις 100 ηγέτες κρατών και 800 ηγετικά στελέχη επιχειρήσεων και οικονομικών οργανισμών, ώστε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, που προήδρευε στη διάσκεψη, να δηλώσει περιχαρής: «Σήμερα ήταν μία μεγάλη μέρα, μία ιστορική μέρα. Ποτέ πριν δεν συγκεντρώθηκαν τόσοι πολλοί ηγέτες για να δεσμευτούν σε δράση για την κλιματική αλλαγή».

Ακόμη και στο τελευταίο ψέματα έλεγε! Το 2008, στη διάσκεψη της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή (που απετέλεσε το μεγαλύτερο φιάσκο όλων των εποχών), μαζεύτηκαν αντιπροσωπίες από 200 χώρες, 110 ηγέτες και 15.000 συμμετέχοντες, οι οποίοι συζήτησαν επί δύο ολόκληρες εβδομάδες, χωρίς να καταλήξουν πουθενά σε πρακτικό επίπεδο.

Αναλυτικότερα:
Φούσκα η «Hopenhagen»
«Hopenhagen»: Διάσκεψη για το κλίμα ή εμπόριο ελπίδας; (1)
«Hopenhagen»: Διάσκεψη για το κλίμα ή εμπόριο ελπίδας; (2)

Επρεπε όμως ο κακόμοιρος ο Μπαν να σώσει τα προσχήματα για να πάρει λίγο πάνω του το εμπόριο ελπίδας, που λίγοι πλέον εμπιστεύονται.

Δεν έχει σημασία να αναλωθεί κανείς στην ανάλυση των υποσχέσεων (γιατί περί υποσχέσεων πρόκειται) που δόθηκαν στη διάσκεψη. Οποιος έχει την… αντοχή να διαβάσει για την «παγκόσμια συμμαχία για την κλιματολογικά έξυπνη γεωργία», που συστήθηκε από 16 χώρες και 37 οργανώσεις, για να κινητοποιήσει (κρατηθείτε!) 500 εκατομμύρια αγρότες να εξασκηθούν στην «οικολογική γεωργία» μέχρι το 2030, ή για τις τράπεζες που υπόσχονται να δεκαπλασιάσουν τις επενδύσεις τους στην «κλιματολογικά έξυπνη γεωργία» και να εκδόσουν «πράσινα ομόλογα» αξίας 30 δισ. δολαρίων μέσα στο 2015, ας τα διαβάσει. Οι υποσχέσεις τζάμπα είναι. Οπως αυτές για το «πράσινο ταμείο» (Green Climate Fund), που θεσπίστηκε στη διεθνή διάσκεψη στο Κανκούν του Μεξικού (ένα χρόνο μετά το φιάσκο της Κοπεγχάγης) το 2010. Οπως είχαμε γράψει τότε (Η φάρσα συνεχίζεται), οι ανεπτυγμένες χώρες «δεσμεύτηκαν» τότε να δώσουν το… ιλιγγιώδες ποσό των 30 δισ. δολαρίων (όπως μας πληροφορούσε το άρθρο 95 της συμφωνίας), που –όπως είχαμε επισημάνει– ισοδυναμούσε με το 1.5% των πακέτων ενίσχυσης που δόθηκαν τα τρία προηγούμενα χρόνια από την αμερικάνικη κυβέρνηση στους μεγαλοκαπιταλιστές!

Ομως, ούτε αυτό το ποσό δόθηκε! Στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της «ιστορικής» διάσκεψης της Νέας Υόρκης από τον Μπαν Κι Μουν (2014 Climate Change Summary – Chair’s Summary) διαβάζουμε ότι τα χρήματα που υποσχέθηκαν για την αρχική κεφαλαιοποίηση του «πράσινου ταμείου» οι ηγέτες ήταν μόλις 10 δισ. δολάρια, με τα 2.3 δισ. απ’ αυτά να αποτελούν «δεσμεύσεις» έξι μόλις κρατών, ενώ άλλα έξι κράτη «θα σκεφτούν» πόσα θα μπορέσουν να δώσουν και θα το ανακοινώσουν μέχρι το Νοέμβρη! Από τα 30 δισ. δολάρια, πέσαμε στα 10, από τα οποία μόλις τα 2.3 δισ. (το ένα τέταρτο περίπου, δηλαδή) είναι «δεσμεύσεις»! Ξέρετε πόσα έχει πάρει μέχρι τώρα το ταμείο σύμφωνα με την πιο πρόσφατη οικονομική του έκθεση (Trust Fund Financial Report – Status as at 31 March 2014), που έγινε τον περασμένο Μάρτη; Μόλις 55 εκατομμύρια δολάρια, το 26% των οποίων (14 εκατομμύρια) αποτελούν «δεσμεύσεις». Δηλαδή το ζεστό χρήμα που έχει πάρει αυτό το περιβόητο ταμείο είναι μόλις 41 εκατομμύρια δολάρια! Ποσό που ισοδυναμεί με το 0.14% του κεφαλαίου που υποτίθεται ότι θα έδιναν στο Ταμείο οι ανεπτυγμένες χώρες!

Δεν μας έπιασε πόνος για τη… βιωσιμότητα αυτού του Ταμείου που εξαρχής περιμέναμε ότι θα είναι «μούφα». Αν αναφέρουμε τα παραπάνω στοιχεία είναι μόνο και μόνο για να δείξουμε την αφερεγγυότητα όλων αυτών που «δεσμεύονται» και υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια για το περιβάλλον. Καλό είναι να ελέγχονται που και που κατά πόσο εφαρμόζονται αυτές οι υποσχέσεις.

Πέρα, όμως, από τις υποσχέσεις υπάρχει η πραγματικότητα. Κι αυτή είναι, δυστυχώς ή ευτυχώς, αμείλικτη. Σύμφωνα με τον ερευνητικό οργανισμό Global Carbon Project (έκθεση Νο.7, που δημοσιεύτηκε το 2010), οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) παγκόσμια το 2000 ήταν κατά 29% πάνω από το 1990 και το 2008 κατά 41% πάνω! Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ίδιου οργανισμού (Highlights), οι εκπομπές CO2 από την καύση φυσικών καυσίμων και την παραγωγή τσιμέντου (που αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό του συνόλου των εκπομπών CO2) είναι οι μεγαλύτερες στην ανθρώπινη ιστορία και κατά 61% ψηλότερες από τα επίπεδα του 1990 (έτος αναφοράς του πρωτοκόλλου του Κιότο)!

Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Κιότο, οι εκπομπές CO2 θα έπρεπε να μειωθούν κατά 5.2% από τα επίπεδα του 1990. Αυτό θα έπρεπε να γίνει μέχρι το 2012. Στη διάσκεψη κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα, που έγινε το Δεκέμβρη του 2011 στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής, δόθηκε εξαετής παράταση (μέχρι το 2018) και ένα χρόνο μετά, στη διάσκεψη που έγινε το Δεκέμβρη του 2012, δόθηκε μία ακόμα παράταση μέχρι το 2020! Σύμφωνα όμως με το Global Carbon Project, οι εκπομπές αναμένεται να αυξηθούν και το 2014 (κατά 2.5%), ξεπερνώντας κατά 65% τα επίπεδα του 1990! Κι αυτά συμβαίνουν παρά την κρίση που σίγουρα έχει ανακόψει τη βιομηχανική δραστηριότητα παγκόσμια.

Οταν «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» γίνονται σκόνη από την ίδια την πραγματικότητα, τι να προσθέσει κανείς πέρα από την αδιαμφισβήτητη αλήθεια, ότι περιβαλλοντική ευαισθησία και καπιταλισμός είναι δύο έννοιες εκ διαμέτρου αντίθετες. Οταν η όποια ανάπτυξη γίνεται με βάση το κέρδος (και στην εποχή που ζούμε μιλάμε για το μέγιστο κέρδος), τότε για ποια περιβαλλοντική ευαισθησία μπορούμε να μιλάμε;

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ