ΣτΕ: Νόμιμη απόφαση ΔΕΕΔΑ για τον δασικό χαρακτήρα έκτασης που εμπίπτει σε περιοχή προηγουμένως κηρυχθείσα ως αναδασωτέα

ΣτΕ 4078/2014
[Νόμιμη απόφαση ΔΕΕΔΑ για τον δασικό χαρακτήρα έκτασης που εμπίπτει σε περιοχή προηγουμένως κηρυχθείσα ως αναδασωτέα]

Eφό­σον ορισμένη έκταση έχει κηρυχθεί ως αναδασωτέα, και, παρά ταύτα, έχει εκδοθεί είτε πριν από την κήρυξή της ως αναδασωτέας είτε μετά από την κήρυξη αυτή και εξακολουθεί να υφίσταται στο νομικό κόσμο πράξη χαρα­κτηρισμού της ως μη δασικής, ο δασάρχης, κατ’ απόκλιση του κανόνα που εκτίθεται στην προηγούμενη σκέψη*, όχι απλώς δικαιούται, αλλά οφείλει να επανέλθει επί του χαρακτηρισμού της ως μη δασικής εκδίδοντας πράξη χαρακτηρισμού της ως δασικής. Ο εν λόγω επαναχαρακτηρισμός, όμως, δεν αποτελεί, στην περίπτωση αυτή, προϊόν πρωτογενούς χαρακτηρισμού της έκτασης με βάση τα συνήθη νόμιμα στοιχεία (μορφολογία του εδά­φους, είδος βλάστησης κ.λπ.), ο οποίος άπαξ μόνον, κατά τα ανωτέρω εκτιθέμενα, επιτρέπεται να διενεργείται, αλλά εξαντλείται στην απλή διαπί­στωση ότι η έκταση έχει κηρυχθεί ως αναδασωτέα και υπάγεται στη δα­σική νομοθεσία εξ αυτού και μόνο του λόγου. H νέα πράξη του Δασάρχη υπόκειται, μεν, στην προβλεπόμενη από τις ως άνω διατάξεις ενδικοφανή διαδικασία ενώπιον των επιτροπών επι­λύσεως δασικών αμφισβητήσεων, ενώπιον των οποίων, όμως, μόνοι παρα­δεκτώς προβαλλόμενοι ισχυρισμοί είναι εκείνοι, με τους οποίους αμφι­σβητείται το μόνο νόμιμο περιεχόμενο της πράξης του δασάρχη, η κρίση του, δηλαδή, ότι η έκταση, για την οποία πρόκειται, έχει πράγματι κηρυχθεί αναδασωτέα.

Kαι στη συναφή περίπτωση που ο δασάρχης διαπιστώνει ότι ορισμένη έκταση έχει κηρυχθεί ως αναδασωτέα, οπότε οφείλει είτε να απόσχει του χαρακτηρισμού της είτε να περιορισθεί στη δια­πίστωση ότι η έκταση έχει κηρυχθεί ως αναδασωτέα και υπάγεται στη δασική νομοθεσία εξ αυτού του λόγου, χωρίς, όμως, να έχει προηγηθεί άλλος χαρακτηρισμός, οπότε και πάλι ο χαρακτηρισμός της ως δασικής νοείται μόνον ως ευθεία απόρροια του χαρακτήρα της ως αναδασωτέας, η πράξη χαρακτηρισμού υπόκειται στην ενδικοφανή διαδικασία ενώπιον των επιτροπών επιλύσεως δασικών αμφισβητήσεων εντός του εκτιθεμένου στην προηγούμενη σκέψη πλαισίου, μόνον, δηλαδή, κατά το μέρος που ο ενδιαφερόμενος αμφισβητεί το γεγονός ότι η έκταση έχει πράγματι κη­ρυχθεί αναδασωτέα. Εφόσον, εξάλλου, κατά την ενδικοφανή αυτή διαδικα­σία διαπιστωθεί ότι η έκταση για την οποία πρόκειται, δεν έχει κηρυχθεί αναδασωτέα, οι επιτροπές οφείλουν και πάλι να ακυρώσουν την δεχθείσα το αντίθετο πράξη χαρακτηρισμού.

Oι τυπικές πλημμέλειες της συγκρότησης συλλογι­κού οργάνου επιφέρουν την ακυρότητα της απόφασής του μόνον εφόσον από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι οι πλημμέλειες αυτές είτε μπο­ρούσαν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, να ασκήσουν επιρροή στο πε­ριεχόμενο της ληφθείσας απόφασης, είτε αποστέρησαν τον διοικούμενο από μία διαδικαστική εγγύηση, τεθείσα υπέρ του από το νομοθέτη.

Σχετικό αρχείο: Απόφαση ΣτΕ 4078/2014

* «5. …Η απόφαση του δασάρχη (Πράξη Χαρακτηρισμού) από την έκδοσή της και την απο­στολή της στον ενδιαφερόμενο ιδιώτη ή τον οικείο οργανισμό τοπικής αυτο­διοίκησης είναι δεσμευτική για τον ίδιο, μη δικαιούμενο, πλέον, να επανέλθει στην υπόθεση και να ανακαλέσει ή να τροποποιήσει, ακόμη και για τυπικούς λόγους, την απόφασή του, η οποία στο εξής υπόκειται, κα­ταρχήν, σε ακύρωση ή μεταρρύθμιση μόνο από τις αρμόδιες επιτροπές κατά τη θεσπιζόμενη ενδικοφανή διαδικασία (2756/1994 Ολομ. κ.ά.)».

Πηγές: Δασαρχείο, Νόμος και Φύση