Σε «διαβούλευση» το νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια
Την Παρασκευή 29 Μάη, ο αναπληρωτής Υπουργός Β. Αποστόλου έδωσε στη δημοσιότητα (για την περιβόητη διαβούλευση, που θα ολοκληρωθεί στις 10 Ιούνη) το νομοσχέδιο «Βοσκήσιμες γαίες και άλλες διατάξεις». Για την ιστορία, πρέπει να πούμε ότι ο Β. Αποστόλου, που επί χρόνια παρουσιαζόταν ως δασολόγος, διαπρύσιος υπερασπιστής του δάσους και του δασολογικού πλούτου της χώρας, ουδέποτε υπήρξε δασολόγος της πράξης, αν και έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ. Το τελευταίο δίμηνο, ο εν λόγω αναπληρωτής υπουργός ανέλαβε εργολαβικά, για λογαριασμό της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Ενέργειας και Περιβάλλοντος, τη σύνταξη του νέου νομοθετικού πλαισίου για τους περιβόητους βοσκότοπους, προκειμένου υποτίθεται να μη χαθούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις των κτηνοτρόφων.
Η επιτροπή που συγκροτήθηκε έλαβε γνώση του πρώτου σχεδίου νόμου για τις «βοσκήσιμες γαίες», στο οποίο ενσωματώνονταν όλες οι προηγούμενες αντιδασικές ρυθμίσεις, που είχε εισάγει η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου στους νόμους 4264 και 4315 του 2014, ενώ επιπλέον αφαιρούνταν η αρμοδιότητα του ελέγχου της βόσκησης από τις δασικές υπηρεσίες, με την κατάργηση του άρθρου 103 του Δασικού Κώδικα 86/1969. Οι ρυθμίσεις αυτές κινούνταν μεν στην κατεύθυνση του αποχαρακτηρισμού δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά προς το παρόν δεν αναγόρευαν τη βόσκηση σε κύρια και αποκλειστική δραστηριότητα στα δάση και στις δασικές εκτάσεις με την εκτόπιση όλων των άλλων δραστηριοτήτων που επιτρέπονται σ’ αυτά.
Ομως, με το νομοσχέδιο και την εισηγητική του έκθεση, που δόθηκαν στην δημοσιότητα, τα πράγματα αλλάζουν ριζικά. Οπως θα δούμε στη συνέχεια, η βόσκηση μετατρέπεται σε κύρια και αποκλειστική δραστηριότητα, σε βάρος όλων των άλλων δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στα δάση και τις δασικές εκτάσεις.
Η βόσκηση στα δάση και τις δασικές εκτάσεις επιτρεπόταν ανέκαθεν, με την τήρηση ορισμένων προϋποθέσεων. Ηταν μία (και όχι η αποκλειστική) από τις πολλές δραστηριότητες που ασκούνται, όπως η παραγωγή ξύλου, η μελισσοκομία, η θηραματοπονία, όπως και οι αναγκαίες κοινωνικές προσφορές των δασών και δασικών εκτάσεων (αναψυχή, υδρονομία, υγιεινή κ.ά.). Με τις ρυθμίσεις του νομοσχέδιου Αποστόλου, όλες αυτές οι δραστηριότητες και οι προσφορές στην κοινωνία καταργούνται για την ακώλυτη άσκηση της βόσκησης του κτηνοτροφικού κεφαλαίου.
Στην αιτιολογική έκθεση, στην οποία εκτίθεται η φιλοσοφία του νομοσχεδίου (όπως συμβαίνει με κάθε νομοσχέδιο), στη σελίδα 3, υπάρχει η εξής παράγραφος για την κατάρτιση και έγκριση των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης: «Με την κατάρτιση και έγκριση των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης προβλέπεται μεταξύ άλλων και η χαρτογράφηση και κατά συνέπεια η οριοθέτηση των εκτάσεων που έχουν ως κύρια χρήση τη βοσκή, τις οποίες αποκαλούμε βοσκήσιμες γαίες. Οι εκτάσεις που θα αποδοθούν στην κτηνοτροφία θα διαχειρίζονται μόνο ως βοσκήσιμες».
Κύρια χρήση, λοιπόν, των δασών και των δασικών εκτάσεων θα αποδοθούν στην κτηνοτροφία θα είναι η βοσκή και αυτές θα είναι αντικείμενο διαχείρισης μόνο ως βοσκήσιμες γαίες. Οι συντάκτες του νομοσχέδιου δεν περιορίζονται μόνο σ’ αυτή την από άποψη αρχών προσέγγιση του ρόλου των «βοσκήσιμων γαιών», αλλά κάνουν παραπέρα βήματα, εισάγοντας στο σώμα του νομοσχεδίου διατάξεις που δεν υπήρχαν στο αρχικό νομοσχέδιο που γνώριζαν τα μέλη της επιτροπής (αυτή την αρχική εκδοχή του νομοσχέδιου την είχαμε εξασφαλίσει και σχολιάσει).
Στο άρθρο 8, παράγραφος 3 διαβάζουμε: «Αν στις βοσκήσιμες γαίες περιλαμβάνονται δάση ή δασικές εκτάσεις, σε αυτές επιτρέπεται να γίνεται χρήση για βόσκηση σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου και απαγορεύεται κάθε άλλη επέμβαση επ’ αυτών, εκτός των επεμβάσεων που προβλέπονται από τη δασική νομοθεσία και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής».
Η φράση «και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής» εισάγει, ως διάταξη πλέον, αυτό που διατυπώνεται ως φιλοσοφία στην εισηγητική έκθεση. Δηλαδή, ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις που παραχωρούνται στην κτηνοτροφία θα υφίστανται διαχείριση μόνο ως βοσκήσιμες γαίες και, συνεπώς, όλες οι υπόλοιπες επιτρεπόμενες δραστηριότητες (τις περιγράψαμε παραπάνω) μετά την ψήφιση αυτού του νομοσχέδιου θα απαγορευτούν!
Στην πρώτη εκδοχή του νομοσχέδιου, η φράση «και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής» δεν υπήρχε. Ο λόγος είναι ευνόητος. Ο Β. Αποστόλου και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ δεν άνοιξαν από την αρχή τα χαρτιά τους, γιατί ο «δασολόγος» Αποστόλου γνωρίζει πως με τη φράση «και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής» καταργούνται όλες οι άλλες δραστηριότητες στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, οι οποίες έτσι οδηγούνται στον αποχαρακτηρισμό τους. Δεν ήθελε να προκληθεί πρώιμος θόρυβος απ’ αυτό.
Το άρθρο 8, παράγραφος 2, αναφέρεται στις εκτάσεις που αποτυπώνονται ως βοσκήσιμες. Στην παράγραφο 2δ του αρχικού νομοσχέδιου γινόταν αναφορά σε εκτάσεις που έχουν διατεθεί για άλλους σκοπούς (πέραν της βόσκησης, δηλαδή) στο πλαίσιο της δασικής νομοθεσίας. Στο νομοσχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα αυτή η διάταξη αφαιρέθηκε, γιατί στόχος είναι να αναγορευθεί η βόσκηση στα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων σε αποκλειστική δραστηριότητα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τον ολοκληρωτικό αποχαρακτηρισμό τους ως δασών και δασικών εκτάσεων.
Η φράση «χωρίς να παρεμποδίζεται η χρήση της βοσκής», πέρα από το άρθρο 8, παρ. 3, που αναφέραμε παραπάνω, επαναλαμβάνεται και στο άρθρο 3, παρ. 2 (προστέθηκε στο τέλος του β’ εδαφίου), που αναφέρεται στα Διαχειριστικά Σχέδια Βόσκησης. Επιπλέον, με την παρ. 2 του άρθρου 3 ανοίγει ο δρόμος για τη μαζική κατασκευή προσωρινών καταλυμάτων και ποτιστρών για την καλύτερη διαβίωση των ζώων στα δάση και τις δασικές εκτάσεις που θα οριοθετηθούν ως βοσκήσιμες γαίες. Θα γίνει το «έλα να δεις»!
Τέλος, από την παράγραφο 4 του άρθρου 2, που αφορά την αρχική καταγραφή και αναθεώρηση των βοσκήσιμων γαιών, αφαιρέθηκε η παράγραφος που προέβλεπε εναλλακτικά τη «διάθεση των εκτάσεων αυτών για αναδάσωση σύμφωνα με τις σχετικές μελέτες των οικείων υπηρεσιών ή για άλλο σκοπό στα πλαίσια της δασικής νομοθεσίας». Η αφαίρεση αυτής της δυνατότητας «μιλάει» από μόνη της.
Με το νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια αποχαρακτηρίζονται 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, στα οποία θα επιτρέπεται μόνο η βόσκηση. Αν δεν υπάρξει συντονισμένη αντίσταση και το νομοσχέδιο ψηφιστεί, το επόμενο βήμα θα είναι ο πλήρης αποχαρακτηρισμός αυτών των εκτάσεων και η αλλαγή της ιδιοκτησίας τους, όπως έγινε με τα πευκοδάση και τους ρητινοκαλλιεργητές.
Την Παρασκευή 29 Μάη, ο αναπληρωτής Υπουργός Β. Αποστόλου έδωσε στη δημοσιότητα (για την περιβόητη διαβούλευση, που θα ολοκληρωθεί στις 10 Ιούνη) το νομοσχέδιο «Βοσκήσιμες γαίες και άλλες διατάξεις». Για την ιστορία, πρέπει να πούμε ότι ο Β. Αποστόλου, που επί χρόνια παρουσιαζόταν ως δασολόγος, διαπρύσιος υπερασπιστής του δάσους και του δασολογικού πλούτου της χώρας, ουδέποτε υπήρξε δασολόγος της πράξης, αν και έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ. Το τελευταίο δίμηνο, ο εν λόγω αναπληρωτής υπουργός ανέλαβε εργολαβικά, για λογαριασμό της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Ενέργειας και Περιβάλλοντος, τη σύνταξη του νέου νομοθετικού πλαισίου για τους περιβόητους βοσκότοπους, προκειμένου υποτίθεται να μη χαθούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις των κτηνοτρόφων.
Η επιτροπή που συγκροτήθηκε έλαβε γνώση του πρώτου σχεδίου νόμου για τις «βοσκήσιμες γαίες», στο οποίο ενσωματώνονταν όλες οι προηγούμενες αντιδασικές ρυθμίσεις, που είχε εισάγει η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου στους νόμους 4264 και 4315 του 2014, ενώ επιπλέον αφαιρούνταν η αρμοδιότητα του ελέγχου της βόσκησης από τις δασικές υπηρεσίες, με την κατάργηση του άρθρου 103 του Δασικού Κώδικα 86/1969. Οι ρυθμίσεις αυτές κινούνταν μεν στην κατεύθυνση του αποχαρακτηρισμού δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά προς το παρόν δεν αναγόρευαν τη βόσκηση σε κύρια και αποκλειστική δραστηριότητα στα δάση και στις δασικές εκτάσεις με την εκτόπιση όλων των άλλων δραστηριοτήτων που επιτρέπονται σ’ αυτά.
Ομως, με το νομοσχέδιο και την εισηγητική του έκθεση, που δόθηκαν στην δημοσιότητα, τα πράγματα αλλάζουν ριζικά. Οπως θα δούμε στη συνέχεια, η βόσκηση μετατρέπεται σε κύρια και αποκλειστική δραστηριότητα, σε βάρος όλων των άλλων δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στα δάση και τις δασικές εκτάσεις.
Η βόσκηση στα δάση και τις δασικές εκτάσεις επιτρεπόταν ανέκαθεν, με την τήρηση ορισμένων προϋποθέσεων. Ηταν μία (και όχι η αποκλειστική) από τις πολλές δραστηριότητες που ασκούνται, όπως η παραγωγή ξύλου, η μελισσοκομία, η θηραματοπονία, όπως και οι αναγκαίες κοινωνικές προσφορές των δασών και δασικών εκτάσεων (αναψυχή, υδρονομία, υγιεινή κ.ά.). Με τις ρυθμίσεις του νομοσχέδιου Αποστόλου, όλες αυτές οι δραστηριότητες και οι προσφορές στην κοινωνία καταργούνται για την ακώλυτη άσκηση της βόσκησης του κτηνοτροφικού κεφαλαίου.
Στην αιτιολογική έκθεση, στην οποία εκτίθεται η φιλοσοφία του νομοσχεδίου (όπως συμβαίνει με κάθε νομοσχέδιο), στη σελίδα 3, υπάρχει η εξής παράγραφος για την κατάρτιση και έγκριση των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης: «Με την κατάρτιση και έγκριση των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης προβλέπεται μεταξύ άλλων και η χαρτογράφηση και κατά συνέπεια η οριοθέτηση των εκτάσεων που έχουν ως κύρια χρήση τη βοσκή, τις οποίες αποκαλούμε βοσκήσιμες γαίες. Οι εκτάσεις που θα αποδοθούν στην κτηνοτροφία θα διαχειρίζονται μόνο ως βοσκήσιμες».
Κύρια χρήση, λοιπόν, των δασών και των δασικών εκτάσεων θα αποδοθούν στην κτηνοτροφία θα είναι η βοσκή και αυτές θα είναι αντικείμενο διαχείρισης μόνο ως βοσκήσιμες γαίες. Οι συντάκτες του νομοσχέδιου δεν περιορίζονται μόνο σ’ αυτή την από άποψη αρχών προσέγγιση του ρόλου των «βοσκήσιμων γαιών», αλλά κάνουν παραπέρα βήματα, εισάγοντας στο σώμα του νομοσχεδίου διατάξεις που δεν υπήρχαν στο αρχικό νομοσχέδιο που γνώριζαν τα μέλη της επιτροπής (αυτή την αρχική εκδοχή του νομοσχέδιου την είχαμε εξασφαλίσει και σχολιάσει).
Στο άρθρο 8, παράγραφος 3 διαβάζουμε: «Αν στις βοσκήσιμες γαίες περιλαμβάνονται δάση ή δασικές εκτάσεις, σε αυτές επιτρέπεται να γίνεται χρήση για βόσκηση σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου και απαγορεύεται κάθε άλλη επέμβαση επ’ αυτών, εκτός των επεμβάσεων που προβλέπονται από τη δασική νομοθεσία και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής».
Η φράση «και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής» εισάγει, ως διάταξη πλέον, αυτό που διατυπώνεται ως φιλοσοφία στην εισηγητική έκθεση. Δηλαδή, ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις που παραχωρούνται στην κτηνοτροφία θα υφίστανται διαχείριση μόνο ως βοσκήσιμες γαίες και, συνεπώς, όλες οι υπόλοιπες επιτρεπόμενες δραστηριότητες (τις περιγράψαμε παραπάνω) μετά την ψήφιση αυτού του νομοσχέδιου θα απαγορευτούν!
Στην πρώτη εκδοχή του νομοσχέδιου, η φράση «και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής» δεν υπήρχε. Ο λόγος είναι ευνόητος. Ο Β. Αποστόλου και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ δεν άνοιξαν από την αρχή τα χαρτιά τους, γιατί ο «δασολόγος» Αποστόλου γνωρίζει πως με τη φράση «και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής» καταργούνται όλες οι άλλες δραστηριότητες στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, οι οποίες έτσι οδηγούνται στον αποχαρακτηρισμό τους. Δεν ήθελε να προκληθεί πρώιμος θόρυβος απ’ αυτό.
Το άρθρο 8, παράγραφος 2, αναφέρεται στις εκτάσεις που αποτυπώνονται ως βοσκήσιμες. Στην παράγραφο 2δ του αρχικού νομοσχέδιου γινόταν αναφορά σε εκτάσεις που έχουν διατεθεί για άλλους σκοπούς (πέραν της βόσκησης, δηλαδή) στο πλαίσιο της δασικής νομοθεσίας. Στο νομοσχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα αυτή η διάταξη αφαιρέθηκε, γιατί στόχος είναι να αναγορευθεί η βόσκηση στα 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων σε αποκλειστική δραστηριότητα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τον ολοκληρωτικό αποχαρακτηρισμό τους ως δασών και δασικών εκτάσεων.
Η φράση «χωρίς να παρεμποδίζεται η χρήση της βοσκής», πέρα από το άρθρο 8, παρ. 3, που αναφέραμε παραπάνω, επαναλαμβάνεται και στο άρθρο 3, παρ. 2 (προστέθηκε στο τέλος του β’ εδαφίου), που αναφέρεται στα Διαχειριστικά Σχέδια Βόσκησης. Επιπλέον, με την παρ. 2 του άρθρου 3 ανοίγει ο δρόμος για τη μαζική κατασκευή προσωρινών καταλυμάτων και ποτιστρών για την καλύτερη διαβίωση των ζώων στα δάση και τις δασικές εκτάσεις που θα οριοθετηθούν ως βοσκήσιμες γαίες. Θα γίνει το «έλα να δεις»!
Τέλος, από την παράγραφο 4 του άρθρου 2, που αφορά την αρχική καταγραφή και αναθεώρηση των βοσκήσιμων γαιών, αφαιρέθηκε η παράγραφος που προέβλεπε εναλλακτικά τη «διάθεση των εκτάσεων αυτών για αναδάσωση σύμφωνα με τις σχετικές μελέτες των οικείων υπηρεσιών ή για άλλο σκοπό στα πλαίσια της δασικής νομοθεσίας». Η αφαίρεση αυτής της δυνατότητας «μιλάει» από μόνη της.
Με το νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια αποχαρακτηρίζονται 50 εκατ. στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, στα οποία θα επιτρέπεται μόνο η βόσκηση. Αν δεν υπάρξει συντονισμένη αντίσταση και το νομοσχέδιο ψηφιστεί, το επόμενο βήμα θα είναι ο πλήρης αποχαρακτηρισμός αυτών των εκτάσεων και η αλλαγή της ιδιοκτησίας τους, όπως έγινε με τα πευκοδάση και τους ρητινοκαλλιεργητές.
Γεράσιμος Λιόντος
Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
*** Τα ανώνυμα σχόλια δεν θα δημοσιεύονται πάντα. ***