Μια επιβεβλημένη απάντηση στα παραμύθια του Β. Αποστόλου
Οταν βρίσκεσαι εν αδίκω, πρέπει να φροντίζεις να μη λες πολλά, γιατί όσο πιο πολύ μιλάς τόσο επιβαρύνεις τη θέση σου. Αυτόν τον κανόνα δεν τον πήρε καθόλου υπόψη του ο αναπληρωτής υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης κτλ., αρμόδιος για τα θέματα του πρώην υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, Βαγγέλης Αποστόλου, που επέλεξε την κομματική εφημερίδα («Αυγή της Κυριακής», 14.6.2015) για να δώσει απαντήσεις στην τεκμηριωμένη πολεμική που του ασκούμε από τον περασμένο Απρίλη, όταν κατέθεσε το νομοσχέδιο για τους βοσκότοπους. «Βαγγέλης Αποστόλου: Η ρύθμιση για τα βοσκοτόπια προστατεύει την κτηνοτροφία, τα δάση και το Δημόσιο», είναι ο τίτλος της «συνέντευξης», που αποκαλύπτει τον αμυντικό-απολογητικό της χαρακτήρα.
Η λέξη «συνέντευξη» τίθεται εντός εισαγωγικών, γιατί είναι προφανές πως οι συνεργάτες του υπουργού έγραψαν και τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσουν την πολεμική που δέχεται το τερατούργημα του Β. Αποστόλου, όχι μόνο από εμάς, αλλά από όλο τον κόσμο που πονά το δάσος, ακόμη και από δασολόγους που πολιτικά πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για τον αμυντικό χαρακτήρα, αυτός είναι διάχυτος σε όλο το κείμενο, καθώς ο Β. Αποστόλου κλωθογυρίζει συνεχώς γύρω από ένα θέμα, επαναλαμβάνοντας ότι το νομοσχέδιό του δεν πειράζει τα δάση. Δε δίνει, βέβαια, ούτε ένα επιχείρημα και όλα παραμένουν στο επίπεδο των προθέσεων και των αόριστων διακηρύξεων.
«Δεν είχα καμία πρόθεση να προτείνω αποχαρακτηρισμούς στα δάση (είναι γνωστή η πορεία μου)» διακηρύσσει ο Β. Αποστόλου, κάνοντας μια από την ανάποδη δίκη προθέσεων και αναγορεύοντας τον εαυτό του σε μεγάλο υπερασπιστή των δασών. Επειδή ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις και επειδή η απλή διακήρυξη προθέσεων ποτέ δεν μπορεί να ξεπεράσει την πραγματικότητα, προσπερνάμε αυτό το σημείο, αφού προηγουμένως κάνουμε μια σχετική επισήμανση. Είχαμε αναδείξει τη θετική συμβολή του Β. Αποστόλου στον αγώνα ενάντια στο σχέδιο Μελισσανίδη για το Αλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, που βοήθησε στο να αναγκαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει πίσω τη δημόσια διατυπωμένη υποστήριξή του σ’ αυτό το σχέδιο. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση και ο Β. Αποστόλου αναπληρωτής υπουργός στο αρμόδιο υπουργείο. Γιατί σιωπά; Ας σταματήσει, λοιπόν, να μιλά για προθέσεις και να επικαλείται την «πορεία του».
«Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις ενισχύουν την υπεράσπιση του δασικού χαρακτήρα αυτών των εδαφών» δηλώνει ο αναπληρωτής υπουργός. Πώς ακριβώς γίνεται αυτό; Γιατί από το νομοσχέδιό του προκύπτει το ακριβώς αντίθετο. Ο Β. Αποστόλου συνεχίζει (με μεγάλη βιασύνη, μάλιστα) την πολιτική των προκατόχων του της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εισάγοντας καινούργια κατηγορία Γης, τους βοσκότοπους. Η μόνη διαφορά του σε σχέση με τους προκατόχους του είναι πως εκείνοι μιλούσαν για «βοσκοτόπους» ενώ το δικό του νομοσχέδιο μιλά για «βοσκήσιμες γαίες» (όχι αυγό, αυγοζούμι, που λέει η λαϊκή παροιμία)! Γιατί, λοιπόν, καμώνεται πως έχει φτιάξει ένα νομοσχέδιο εξ υπαρχής, ενώ στην πραγματικότητα επαναλαμβάνει καταστροφικές για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις ρυθμίσεις που είχαν επιχειρηθεί και παλαιότερα;
Μήπως έχει, όμως δίκιο ο υπουργός, όταν δηλώνει ότι ναι μεν βαφτίζει βοσκότοπους 50 εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, όμως αυτό το κάνει αναγκαστικά, για να μη χαθούν οι ενισχύσεις των κτηνοτρόφων, αλλά όχι μόνο δεν αποδυναμώνει, αλλά αντίθετα ενισχύει το δασικό χαρακτήρα και την προστασία αυτών των εκτάσεων;
Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου του, στην οποία εκτίθεται η φιλοσοφία του (όπως συμβαίνει με κάθε νομοσχέδιο), στη σελίδα 3, αναφέρεται: «Με την κατάρτιση και έγκριση των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης προβλέπεται μεταξύ άλλων και η χαρτογράφηση και κατά συνέπεια η οριοθέτηση των εκτάσεων που έχουν ως κύρια χρήση τη βοσκή, τις οποίες αποκαλούμε βοσκήσιμες γαίες. Οι εκτάσεις που θα αποδοθούν στην κτηνοτροφία θα διαχειρίζονται μόνο ως βοσκήσιμες».
Οποιος γνωρίζει στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα αντιλαμβάνεται ότι εδώ δεν έχουμε δάση και δασικές εκτάσεις όπου, πέραν των άλλων, επιτρέπεται και η βόσκηση (κάτι που πάντοτε γινόταν), αλλά έχουμε δάση και δασικές εκτάσεις που μετατρέπονται σε βοσκότοπους και των οποίων η διαχείριση θα γίνεται μόνο ως βοσκότοπων.
Ναι, αλλά ο δασικός χαρακτήρας τους θα προστατεύεται, επιμένει ο υπουργός, θέλοντας να μας πείσει ότι δεν ξέρουμε ελληνικά. Επειδή το παραμύθιασμα είναι μόνο για τα μικρά παιδιά, παραθέτουμε τη ρύθμιση της παραγράφου 3, του άρθρου 8 του νομοσχεδίου, που αναφέρει: «Αν στις βοσκήσιμες γαίες περιλαμβάνονται δάση ή δασικές εκτάσεις, σε αυτές επιτρέπεται να γίνεται χρήση για βόσκηση σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου και απαγορεύεται κάθε άλλη επέμβαση επ’ αυτών, εκτός των επεμβάσεων που προβλέπονται από τη δασική νομοθεσία και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής».
Εδώ, η φιλοσοφία της αιτιολογικής έκθεσης μετατρέπεται σε πρακτική πολιτική. Οι δραστηριότητες που προβλέπονται από τη δασική νομοθεσία θα μπορούν να ασκούνται μόνο αν δεν παρεμποδίζουν τη βοσκή. Δεν έχουμε, λοιπόν, δάση και δασικές εκτάσεις στις οποίες επιτρέπεται και η βόσκηση, αλλά έχουμε βοσκότοπους στους οποίους παρεμπιπτόντως μπορεί να αναπτυχθεί και δασοπονική δραστηριότητα, αλλά μόνο στο βαθμό που δεν εμποδίζει τη βόσκηση. Το παρεμπιπτόντως ισχύει μόνο θεωρητικά. Οταν παγιωθεί μια κατάσταση, τότε βαθμιαία ό,τι έχει να κάνει με δασική δραστηριότητα θα εξαφανιστεί. Οι δασολόγοι, που είναι γνώστες του αντικειμένου, αντιλαμβάνονται ότι εδώ έχουμε μια ποιοτική αλλαγή του χαρακτήρα αυτών των εκτάσεων (γι’ αυτό και διαμαρτύρονται, ατομικά και συλλογικά). Οι μη ειδικοί μπορούν να σκεφτούν την εξής περίπτωση: έχουμε μια δασική έκταση την οποία θέλουμε να δασώσουμε. Στην περίπτωση αυτή η βόσκηση πρέπει να απαγορευτεί, γιατί τα ζώα θα εξολοθρεύσουν τα μικρά φυτά. Αν αυτή η έκταση ανήκει στις βοσκήσιμες γαίες του Β. Αποστόλου, τότε δεν μπορεί να γίνει δάσωση, γιατί αυτή θα παρεμποδίζει τη βόσκηση.
Οπως αντιλαμβάνεστε, αυτό είναι το πρώτο βήμα για να περάσουμε στο (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον στον αποχαρακτηρισμό δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά και στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού τους καθεστώτος. Ο Β. Αποστόλου και οι σύμβουλοί του γνωρίζουν πολύ καλά πως οι γαλαζοπράσινοι υπουργοί που επεχείρησαν παρόμοιες ρυθμίσεις στο παρελθόν δεν το έκαναν επειδή τους έπιασε ο πόνος για τις επιδοτήσεις των κτηνοτρόφων, αλλά γιατί με το κόλπο των βοσκότοπων βρήκαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν το διακαή τους πόθο για μαζικούς αποχαρακτηρισμούς δασών και δασικών εκτάσεων.
Οι συνεργάτες του Β. Αποστόλου, που έγραψαν τη «συνέντευξη» μάλλον δεν έδωσαν τη δέουσα προσοχή και με μια απλή ερωτοαπάντηση έκαναν σκόνη όλες τις διαβεβαιώσεις του πολιτικού τους προϊσταμένου ότι ενισχύει την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. «Είναι συμβατές με τη βοσκή οι παράλληλες χρήσεις, χωρίς να αλλοιώνεται η φυσιογνωμία του τοπίου;», είναι η ερώτηση. «Συμβατές με τη βοσκή παράλληλες χρήσεις είναι αυτές που δεν υποβαθμίζουν τη βοσκοϊκανότητα και δεν αποτρέπουν τη χρήση της βοσκής», είναι η απάντηση. Με είκοσι λέξεις περιέγραψαν πλήρως την απώλεια του δασικού χαρακτήρα αυτών των εκτάσεων, με την υποβίβασή του στην αρχή σε δευτερεύουσα ιδιότητα, σε σχέση με τη βοσκή. Για να δώσουμε ένα ακόμη παράδειγμα για τους μη ειδικούς, ρωτάμε: τι γίνεται με μια δασική έκταση όπου φύονται αρωματικά φυτά; Την τρώνε τα κατσικοπρόβατα, είναι η απάντηση του Β. Αποστόλου! Απαγορεύεται κάθε δασοπονική φροντίδα, γιατί απλούστατα αντίκειται στις ανάγκες της βόσκησης («υποβαθμίζει τη βοσκοϊκανότητα», που λέει ο «συνεντευξιαζόμενος» υπουργός).
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμη, αλλά νομίζουμε πως από εδώ και πέρα θα υποτιμούσαμε τη νοημοσύνη των αναγνωστών μας, όπως επεχείρησε να κάνει με τους αναγνώστες της «Αυγής» ο Β. Αποστόλου. Θα κλείσουμε, λοιπόν, με μια επισήμανση. Αν ο Β. Αποστόλου δεν αποσύρει αυτό το νομοσχέδιο και δεν βρει άλλο τρόπο για να ρυθμίσει με την ΕΕ τα θέματα της επιδότησης των κτηνοτρόφων, χωρίς ν’ ανοίγει την Κερκόπορτα για το μελλοντικό αποχαρακτηρισμό 50 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων, θα γράψει τ’ όνομά του με μαύρα γράμματα στη χορεία των καταστροφέων του δασικού πλούτου της χώρας μας και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει και αναπνέει ο λαός μας.
Του λέμε και κάτι ακόμη. Επί υπουργίας του, ακόμη κι αν ψηφίσει αυτό το αντιδασικό τερατούργημα, θα υπάρξουν πολλοί καταλογισμοί σε βάρος της Ελλάδας από τις υπηρεσίες της Κομισιόν (δεν είναι του παρόντος να εξηγήσουμε τους λόγους). Οπότε θα βρεθεί στη θέση εκείνου που ο λαός μας περιγράφει με την αθυροστομία του ως «και κερατά και δαρμένο».
Οταν βρίσκεσαι εν αδίκω, πρέπει να φροντίζεις να μη λες πολλά, γιατί όσο πιο πολύ μιλάς τόσο επιβαρύνεις τη θέση σου. Αυτόν τον κανόνα δεν τον πήρε καθόλου υπόψη του ο αναπληρωτής υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης κτλ., αρμόδιος για τα θέματα του πρώην υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, Βαγγέλης Αποστόλου, που επέλεξε την κομματική εφημερίδα («Αυγή της Κυριακής», 14.6.2015) για να δώσει απαντήσεις στην τεκμηριωμένη πολεμική που του ασκούμε από τον περασμένο Απρίλη, όταν κατέθεσε το νομοσχέδιο για τους βοσκότοπους. «Βαγγέλης Αποστόλου: Η ρύθμιση για τα βοσκοτόπια προστατεύει την κτηνοτροφία, τα δάση και το Δημόσιο», είναι ο τίτλος της «συνέντευξης», που αποκαλύπτει τον αμυντικό-απολογητικό της χαρακτήρα.
Η λέξη «συνέντευξη» τίθεται εντός εισαγωγικών, γιατί είναι προφανές πως οι συνεργάτες του υπουργού έγραψαν και τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσουν την πολεμική που δέχεται το τερατούργημα του Β. Αποστόλου, όχι μόνο από εμάς, αλλά από όλο τον κόσμο που πονά το δάσος, ακόμη και από δασολόγους που πολιτικά πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για τον αμυντικό χαρακτήρα, αυτός είναι διάχυτος σε όλο το κείμενο, καθώς ο Β. Αποστόλου κλωθογυρίζει συνεχώς γύρω από ένα θέμα, επαναλαμβάνοντας ότι το νομοσχέδιό του δεν πειράζει τα δάση. Δε δίνει, βέβαια, ούτε ένα επιχείρημα και όλα παραμένουν στο επίπεδο των προθέσεων και των αόριστων διακηρύξεων.
«Δεν είχα καμία πρόθεση να προτείνω αποχαρακτηρισμούς στα δάση (είναι γνωστή η πορεία μου)» διακηρύσσει ο Β. Αποστόλου, κάνοντας μια από την ανάποδη δίκη προθέσεων και αναγορεύοντας τον εαυτό του σε μεγάλο υπερασπιστή των δασών. Επειδή ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις και επειδή η απλή διακήρυξη προθέσεων ποτέ δεν μπορεί να ξεπεράσει την πραγματικότητα, προσπερνάμε αυτό το σημείο, αφού προηγουμένως κάνουμε μια σχετική επισήμανση. Είχαμε αναδείξει τη θετική συμβολή του Β. Αποστόλου στον αγώνα ενάντια στο σχέδιο Μελισσανίδη για το Αλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, που βοήθησε στο να αναγκαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει πίσω τη δημόσια διατυπωμένη υποστήριξή του σ’ αυτό το σχέδιο. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση και ο Β. Αποστόλου αναπληρωτής υπουργός στο αρμόδιο υπουργείο. Γιατί σιωπά; Ας σταματήσει, λοιπόν, να μιλά για προθέσεις και να επικαλείται την «πορεία του».
«Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις ενισχύουν την υπεράσπιση του δασικού χαρακτήρα αυτών των εδαφών» δηλώνει ο αναπληρωτής υπουργός. Πώς ακριβώς γίνεται αυτό; Γιατί από το νομοσχέδιό του προκύπτει το ακριβώς αντίθετο. Ο Β. Αποστόλου συνεχίζει (με μεγάλη βιασύνη, μάλιστα) την πολιτική των προκατόχων του της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εισάγοντας καινούργια κατηγορία Γης, τους βοσκότοπους. Η μόνη διαφορά του σε σχέση με τους προκατόχους του είναι πως εκείνοι μιλούσαν για «βοσκοτόπους» ενώ το δικό του νομοσχέδιο μιλά για «βοσκήσιμες γαίες» (όχι αυγό, αυγοζούμι, που λέει η λαϊκή παροιμία)! Γιατί, λοιπόν, καμώνεται πως έχει φτιάξει ένα νομοσχέδιο εξ υπαρχής, ενώ στην πραγματικότητα επαναλαμβάνει καταστροφικές για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις ρυθμίσεις που είχαν επιχειρηθεί και παλαιότερα;
Μήπως έχει, όμως δίκιο ο υπουργός, όταν δηλώνει ότι ναι μεν βαφτίζει βοσκότοπους 50 εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, όμως αυτό το κάνει αναγκαστικά, για να μη χαθούν οι ενισχύσεις των κτηνοτρόφων, αλλά όχι μόνο δεν αποδυναμώνει, αλλά αντίθετα ενισχύει το δασικό χαρακτήρα και την προστασία αυτών των εκτάσεων;
Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου του, στην οποία εκτίθεται η φιλοσοφία του (όπως συμβαίνει με κάθε νομοσχέδιο), στη σελίδα 3, αναφέρεται: «Με την κατάρτιση και έγκριση των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης προβλέπεται μεταξύ άλλων και η χαρτογράφηση και κατά συνέπεια η οριοθέτηση των εκτάσεων που έχουν ως κύρια χρήση τη βοσκή, τις οποίες αποκαλούμε βοσκήσιμες γαίες. Οι εκτάσεις που θα αποδοθούν στην κτηνοτροφία θα διαχειρίζονται μόνο ως βοσκήσιμες».
Οποιος γνωρίζει στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα αντιλαμβάνεται ότι εδώ δεν έχουμε δάση και δασικές εκτάσεις όπου, πέραν των άλλων, επιτρέπεται και η βόσκηση (κάτι που πάντοτε γινόταν), αλλά έχουμε δάση και δασικές εκτάσεις που μετατρέπονται σε βοσκότοπους και των οποίων η διαχείριση θα γίνεται μόνο ως βοσκότοπων.
Ναι, αλλά ο δασικός χαρακτήρας τους θα προστατεύεται, επιμένει ο υπουργός, θέλοντας να μας πείσει ότι δεν ξέρουμε ελληνικά. Επειδή το παραμύθιασμα είναι μόνο για τα μικρά παιδιά, παραθέτουμε τη ρύθμιση της παραγράφου 3, του άρθρου 8 του νομοσχεδίου, που αναφέρει: «Αν στις βοσκήσιμες γαίες περιλαμβάνονται δάση ή δασικές εκτάσεις, σε αυτές επιτρέπεται να γίνεται χρήση για βόσκηση σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου και απαγορεύεται κάθε άλλη επέμβαση επ’ αυτών, εκτός των επεμβάσεων που προβλέπονται από τη δασική νομοθεσία και δεν παρεμποδίζουν τη χρήση της βοσκής».
Εδώ, η φιλοσοφία της αιτιολογικής έκθεσης μετατρέπεται σε πρακτική πολιτική. Οι δραστηριότητες που προβλέπονται από τη δασική νομοθεσία θα μπορούν να ασκούνται μόνο αν δεν παρεμποδίζουν τη βοσκή. Δεν έχουμε, λοιπόν, δάση και δασικές εκτάσεις στις οποίες επιτρέπεται και η βόσκηση, αλλά έχουμε βοσκότοπους στους οποίους παρεμπιπτόντως μπορεί να αναπτυχθεί και δασοπονική δραστηριότητα, αλλά μόνο στο βαθμό που δεν εμποδίζει τη βόσκηση. Το παρεμπιπτόντως ισχύει μόνο θεωρητικά. Οταν παγιωθεί μια κατάσταση, τότε βαθμιαία ό,τι έχει να κάνει με δασική δραστηριότητα θα εξαφανιστεί. Οι δασολόγοι, που είναι γνώστες του αντικειμένου, αντιλαμβάνονται ότι εδώ έχουμε μια ποιοτική αλλαγή του χαρακτήρα αυτών των εκτάσεων (γι’ αυτό και διαμαρτύρονται, ατομικά και συλλογικά). Οι μη ειδικοί μπορούν να σκεφτούν την εξής περίπτωση: έχουμε μια δασική έκταση την οποία θέλουμε να δασώσουμε. Στην περίπτωση αυτή η βόσκηση πρέπει να απαγορευτεί, γιατί τα ζώα θα εξολοθρεύσουν τα μικρά φυτά. Αν αυτή η έκταση ανήκει στις βοσκήσιμες γαίες του Β. Αποστόλου, τότε δεν μπορεί να γίνει δάσωση, γιατί αυτή θα παρεμποδίζει τη βόσκηση.
Οπως αντιλαμβάνεστε, αυτό είναι το πρώτο βήμα για να περάσουμε στο (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον στον αποχαρακτηρισμό δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά και στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού τους καθεστώτος. Ο Β. Αποστόλου και οι σύμβουλοί του γνωρίζουν πολύ καλά πως οι γαλαζοπράσινοι υπουργοί που επεχείρησαν παρόμοιες ρυθμίσεις στο παρελθόν δεν το έκαναν επειδή τους έπιασε ο πόνος για τις επιδοτήσεις των κτηνοτρόφων, αλλά γιατί με το κόλπο των βοσκότοπων βρήκαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν το διακαή τους πόθο για μαζικούς αποχαρακτηρισμούς δασών και δασικών εκτάσεων.
Οι συνεργάτες του Β. Αποστόλου, που έγραψαν τη «συνέντευξη» μάλλον δεν έδωσαν τη δέουσα προσοχή και με μια απλή ερωτοαπάντηση έκαναν σκόνη όλες τις διαβεβαιώσεις του πολιτικού τους προϊσταμένου ότι ενισχύει την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. «Είναι συμβατές με τη βοσκή οι παράλληλες χρήσεις, χωρίς να αλλοιώνεται η φυσιογνωμία του τοπίου;», είναι η ερώτηση. «Συμβατές με τη βοσκή παράλληλες χρήσεις είναι αυτές που δεν υποβαθμίζουν τη βοσκοϊκανότητα και δεν αποτρέπουν τη χρήση της βοσκής», είναι η απάντηση. Με είκοσι λέξεις περιέγραψαν πλήρως την απώλεια του δασικού χαρακτήρα αυτών των εκτάσεων, με την υποβίβασή του στην αρχή σε δευτερεύουσα ιδιότητα, σε σχέση με τη βοσκή. Για να δώσουμε ένα ακόμη παράδειγμα για τους μη ειδικούς, ρωτάμε: τι γίνεται με μια δασική έκταση όπου φύονται αρωματικά φυτά; Την τρώνε τα κατσικοπρόβατα, είναι η απάντηση του Β. Αποστόλου! Απαγορεύεται κάθε δασοπονική φροντίδα, γιατί απλούστατα αντίκειται στις ανάγκες της βόσκησης («υποβαθμίζει τη βοσκοϊκανότητα», που λέει ο «συνεντευξιαζόμενος» υπουργός).
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμη, αλλά νομίζουμε πως από εδώ και πέρα θα υποτιμούσαμε τη νοημοσύνη των αναγνωστών μας, όπως επεχείρησε να κάνει με τους αναγνώστες της «Αυγής» ο Β. Αποστόλου. Θα κλείσουμε, λοιπόν, με μια επισήμανση. Αν ο Β. Αποστόλου δεν αποσύρει αυτό το νομοσχέδιο και δεν βρει άλλο τρόπο για να ρυθμίσει με την ΕΕ τα θέματα της επιδότησης των κτηνοτρόφων, χωρίς ν’ ανοίγει την Κερκόπορτα για το μελλοντικό αποχαρακτηρισμό 50 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων, θα γράψει τ’ όνομά του με μαύρα γράμματα στη χορεία των καταστροφέων του δασικού πλούτου της χώρας μας και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει και αναπνέει ο λαός μας.
Του λέμε και κάτι ακόμη. Επί υπουργίας του, ακόμη κι αν ψηφίσει αυτό το αντιδασικό τερατούργημα, θα υπάρξουν πολλοί καταλογισμοί σε βάρος της Ελλάδας από τις υπηρεσίες της Κομισιόν (δεν είναι του παρόντος να εξηγήσουμε τους λόγους). Οπότε θα βρεθεί στη θέση εκείνου που ο λαός μας περιγράφει με την αθυροστομία του ως «και κερατά και δαρμένο».
Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
*** Τα ανώνυμα σχόλια δεν θα δημοσιεύονται πάντα. ***