Homo pentelicus

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα της κίνησης Μέτωπο Ψηλά, άρθρο με τις εντυπώσεις και τα συναισθήματα που προκάλεσε η κυριακάτικη συνάντηση μιας παρέας ...κάπου μέσα στις πληγές του Πεντελικού Βουνού.

---

Ο τίτλος δεν δηλώνει έναν ανθρωπότυπο, ένα είδος προϊστορικού ανθρωπίδα ή κάποιο εξελικτικό στάδιο του Homo sapiens. Δηλώνει τον σύγχρονο άνθρωπο, που έχει προσεγγίσει το μοναδικό αυτό βουνό της Αττικής με τον σεβασμό, με το δέος, με την αγάπη που του αξίζει. Ο τόπος διαμονής του Homo pentelicus, δεν είναι απαραίτητα η Πεντέλη. Μπορεί να μην είναι ούτε και κάποιο άλλο βουνό ή λόφος της Αττικής ή του πλανήτη.

Με λίγα λόγια ο Homo pentelicus δεν ζει απαραίτητα, στην Πεντέλη. Η Πεντέλη έχει επιλέξει να ζει μέσα του. [1],[2]

Είμαστε τυχεροί γείτονες ή και συγκάτοικοι, του καλλίστου αυτού βουνού, του ντυμένου με μυθοπλασία και ταυτόχρονα απογυμνωμένου, από την αλήθεια του δάσους του.

Πεντελικό ρέμα (Βαλανάρης)

Σταλαγμιτικό υλικό σε Πεντελικό Λατομείο.
Πεντελικά, αχειροποίητα έργα ανώτερης τέχνης.

Είμαστε τυχεροί που μοιραζόμαστε την προσωρινότητα μας, στους φιλόξενους όγκους του βουνού που έδωσε τα κομμάτια του για να γεννηθεί ο Παρθενώνας, που έδωσε τις σπηλιές του για να κατοικήσουν οι νύμφες αλλά και οι ληστές μας, που χάριζε και χαρίζει για χρόνια τα νάματά του στην Αττική και στους κατοίκους της, λαμβάνοντας ως αντίδωρο σκληρότητα, βαναυσότητα και καταστροφή. Είτε αυτό ήταν η αποκοπή των σπλάχνων του, προς δόξα του πολιτισμού κάποτε, είτε είναι η αποψίλωση των δασών του προς δόξα του εμπορίου και της μετατροπής του δώρου της γης του, σε εμπόρευμα άθλιας συναλλαγής.

Και δεν σταματάει εκεί η βαναυσότητα. Υποδομές, δίκτυα και δρόμοι, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, νεκροταφεία απορριμμάτων, τοξικών ή/και ραδιενεργών συνθέτουν τα εφιαλτικά επίχειρα της προσφοράς του στον άνθρωπο. Η ολοκληρωτική καταστροφή περιλαμβάνει και εξαφανίσεις των ρεμάτων του, διευθετήσεις των εναπομείναντων ρεόντων υδάτων του. Εκεί που η ανθρώπινη βουλιμία για γη, για ιδιοκτησία και χρήση προσαρμοσμένη σε μία ιδιότυπη αντίληψη περί του ηθικού, απαιτεί την υποταγή της γης στο φιλοξενούμενό της δίποδο, που νομίζει πως δικαιούται να άρχει.

Ο καταρράκτης του Βαλανάρη

Είμαστε τυχεροί, όσοι απολαμβάνουμε το Πεντελικό περιβάλλον που μας προσφέρεται απλόχερα, είτε προσπαθούμε να κατανοήσουμε το θαύμα που συντελείται στον ορεινό όγκο, είτε απλά αναπνέουμε δίπλα του. Είμαστε όμως και αποσυνάγωγοι της προσφοράς αυτής όταν υψώνουμε τον θηριώδη μας εγωϊσμό και τη βάρβαρη βουλιμία μας, εις βάρος του ευεργέτη μας.

Ας τα σκεφτούμε σοβαρά όλα αυτά. Ειδικά τώρα που επίκειται ένα μεγάλο κύμα “αναπτυξιακών επεμβάσεων” στο σύνολο του ορεινού όγκου. Οικοπεδοποίηση-εκ παραχωρήσεων, περιφερειακοί δρόμοι-πληγές στο τοπίο και τη φύση, αχρείαστα και άσκοπα υδραυλικά έργα, βάση ανάπτυξης σχεδίων πολεοδόμησης.

Ας φερθούμε ως κοινωνοί των δώρων του βουνού που μας χαρίζεται. Ας εξελιχθούμε επιτέλους, σε ένα ανθρώπινο είδος που θέλει την πρόοδο να είναι συμβατή με την ευημερία του πλανήτη, ένα είδος που δεν γίνεται καρκίνωμα του τόπου του.

Θέλει πολλή δουλειά, βαθιά βουτιά στη συνείδηση και συναίσθηση των πράξεων μας και των επιπτώσεων που αυτές έχουν, στον τόπο που μας φιλοξενεί.

Γι’ αυτό και είναι επιτακτική ανάγκη για πρόοδο, το να εξελιχθούμε στο είδος Homo pentelicus...

---

[1] Πράγματι, η αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις ήταν η διαδικτυακή συνάντηση με το ιστολόγιο του Ορεσίβιου του Πεντελικού. Ο πλούτος που υπάρχει εκεί μέσα (1, 2 και αλλού) δηλώνει την ιδιότητα του ως παιδί της Πεντέλης, πρότυπο του Homo pentelicus. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, έχει περάσει πολύ μπροστά στην εξελικτική κλίμακα. Διαβάστε το και απολαύστε το. Αφήστε τις εικόνες να σας φέρουν και ήχους και μυρωδιές. Αφήστε τις να σας ταξιδέψουν σε ένα ταξίδι αληθινής προόδου, αληθινής βελτίωσης και ανθρώπινης ολοκλήρωσης.

[2] Δεν ξέρουμε αν ο Ορεσίβιος Πεντελικός μένει σε κάποιον οικισμό που ανέχεται να φιλοξενήσει η Πεντέλη. Αν είναι έτσι, ο ισχυρισμός που οδηγεί στην παραπομπή, πιθανόν και να ελέγχεται. Αν όμως δεν ζει σε κάποια περιοχή από αυτές, το γεγονός αυτό, θα αποτελεί την επαλήθευση του ισχυρισμού. Αυτό που αποδεικνύεται σε κάθε περίπτωση είναι πως στην περίπτωση του Ορεσίβιου Πεντελικού και της Πεντέλης, πρόκειται για μία σχέση παιδιού–μητέρας. Μία σχέση που η βαρβαρότητα των καιρών μας τη θεωρεί πια, μακρινό παρελθόν, δίχως επιστροφή.

Πηγή: Μέτωπο Ψηλά