Δημήτριος Η. Παπαστερίου
Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Στην ΟλΣτΕ 685/2019, (υπό 15) —μια απόφαση σταθμό στο δίκαιο που διέπει τους δασικούς χάρτες— το ανώτατο δικαστήριο πέρα από την αντισυνταγματικότητα των «οικιστικών πυκνώσεων», η οποία αποτελεί την κύρια προσφορά της στην έννομη τάξη, εντάσσονται και πολλές άλλες σημαντικές θέσεις για την εφαρμογή και ερμηνεία ποικίλων ζητημάτων του Κτηματολογικού Δασικού Δικαίου.
Στα ζητήματα αυτά ανήκει και η εκφορά της ακόλουθης κυρίαρχης θέσης:
Η διατήρηση άθικτου του δασικού πλούτου (δηλαδή των δασών με την ευρεία του όρου σημασία) είναι εξ ορισμού σκοπός δημοσίου συμφέροντος (κατά την άποψή μας, πέρα από κάθε συνταγματική διάταξη), αλλά ήδη συνταγματικής εμβέλειας.
Είναι αξιοσημείωτη η σύνδεση του «εξ ορισμού σκοπού» με τη συνταγματική εμβέλεια. Ο τελευταίος αυτός όρος (της συνταγματικής εμβέλειας) είναι όρος με τον οποίο δηλώνονται όχι απλώς τα άρθρα 24 και 117, παρ. 3, Συντ. και η σχέση τους με άλλες συνταγματικές διατάξεις (λ.χ. 17 και 25 Συντ.), αλλά και με κανόνες του ΑΚ (λ.χ. 57 και 281).
Επίσης, οι ίδιοι όροι συνδέονται με την προηγηθείσα ιστορική διαδρομή (με σημαντική συμβολή του Συμβουλίου της Επικρατείας) μέχρι τη θέσπιση του άρθρου 24 Συντ., αλλά και με την υπερσυνταγματική θέση της έννομης τάξης που επιβάλλει ως αξίωμα τη διατήρηση και προστασία του δάσους.
Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Στην ΟλΣτΕ 685/2019, (υπό 15) —μια απόφαση σταθμό στο δίκαιο που διέπει τους δασικούς χάρτες— το ανώτατο δικαστήριο πέρα από την αντισυνταγματικότητα των «οικιστικών πυκνώσεων», η οποία αποτελεί την κύρια προσφορά της στην έννομη τάξη, εντάσσονται και πολλές άλλες σημαντικές θέσεις για την εφαρμογή και ερμηνεία ποικίλων ζητημάτων του Κτηματολογικού Δασικού Δικαίου.
Στα ζητήματα αυτά ανήκει και η εκφορά της ακόλουθης κυρίαρχης θέσης:
«… ο σκοπός δημοσίου συμφέροντος που επιδιώκεται να εξυπηρετηθεί με την απώλεια δασικού πλούτου και δεν μπορεί, κατά τα ανωτέρω, να είναι η οικιστική αξιοποίηση, οφείλει, πάντως, να σταθμίζεται προς τη διατήρηση άθικτου του τελευταίου, η οποία αποτελεί εξ ορισμού σκοπό δημοσίου συμφέροντος, συνταγματικής, μάλιστα, εμβελείας (ΣτΕ 2153/2015 Ολομ.)…»
[ΟλΣτΕ 685/2019, (υπό 15), SoL]
Η διατήρηση άθικτου του δασικού πλούτου (δηλαδή των δασών με την ευρεία του όρου σημασία) είναι εξ ορισμού σκοπός δημοσίου συμφέροντος (κατά την άποψή μας, πέρα από κάθε συνταγματική διάταξη), αλλά ήδη συνταγματικής εμβέλειας.
Είναι αξιοσημείωτη η σύνδεση του «εξ ορισμού σκοπού» με τη συνταγματική εμβέλεια. Ο τελευταίος αυτός όρος (της συνταγματικής εμβέλειας) είναι όρος με τον οποίο δηλώνονται όχι απλώς τα άρθρα 24 και 117, παρ. 3, Συντ. και η σχέση τους με άλλες συνταγματικές διατάξεις (λ.χ. 17 και 25 Συντ.), αλλά και με κανόνες του ΑΚ (λ.χ. 57 και 281).
Επίσης, οι ίδιοι όροι συνδέονται με την προηγηθείσα ιστορική διαδρομή (με σημαντική συμβολή του Συμβουλίου της Επικρατείας) μέχρι τη θέσπιση του άρθρου 24 Συντ., αλλά και με την υπερσυνταγματική θέση της έννομης τάξης που επιβάλλει ως αξίωμα τη διατήρηση και προστασία του δάσους.
Πηγή: dasarxeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
*** Τα ανώνυμα σχόλια δεν θα δημοσιεύονται πάντα. ***