Δημήτριος Η. Παπαστερίου
Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Σε διαβούλευση έχει τεθεί το Σχέδιο Νόμου με τίτλο «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ». Στο Κεφάλαιο ΣΤ, υπό το άρθρο 51, παρ. 1, υπό α, δίνεται ορισμός των «οικιστικών πυκνώσεων».
Απρόσμενα η κτηματολογική δασική έννομη τάξη βρίσκεται προ των πυλών να αποκτήσει εννοιολογικό ορισμό των αντισυνταγματικών αλλά διατηρούμενων «οικιστικών πυκνώσεων». Αλλιώς, δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε το λόγο, για τον οποίο οι απαράδεκτες «οικιστικές πυκνώσεις» αποκτούν εννοιολογικό ορισμό εκ των υστέρων, όταν μάλιστα δηλώνεται ο σεβασμός στο γράμμα και στο πνεύμα της αποφάσεως της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας 685/2019.
«Οικιστικές πυκνώσεις ορίζονται οι συγκεντρώσεις κατοικιών, οι οποίες παρουσιάζουν εν τοις πράγμασι λειτουργική ενότητα λόγω της εγγύτητας μεταξύ τους και της εξυπηρέτησής τους από κοινά δίκτυα (όδευση, ενέργεια, ύδρευση κ.λπ.)» [άρθρο 51, παρ. 1, υπό α, ΣχΝ].
Ο ορισμός αυτός περιέχει εννοιολογικά στοιχεία, καθένα από τα οποία προβάλλουν την έντονη αντίθεσή τους προς τα άρθρα 24 και 117, παρ. 3 [σ.σ. του Συντάγματος], αλλά και τη —μέσω του ορισμού— αποσιώπηση της αντισυνταγματικής αλλά και παράνομης δράσης της Διοικήσεως εν γένει. Ειδικότερα:
Δεν υπήρξε αποτελεσματική αντίδραση των αρμόδιων οργάνων για την ύπαρξη συγκεντρώσεων. Ούτε βέβαια αναζητήθηκε επί σειρά ετών οποιαδήποτε ευθύνη για την παράνομη συμπεριφορά τους. Τέλος, οι όποιοι υπεύθυνοι δεν υπέστησαν καμία κύρωση.
Γίνεται λόγος για «κατοικίες», στη διατύπωση «συγκεντρώσεις κατοικιών». Κατοικίες, όμως, σε παράνομες οικοδομές που ανεγέρθηκαν παρά το Σύνταγμα, σε δάση, με την ευρεία του όρου σημασία.
Η επικαλούμενη «λειτουργική ενότητα» είναι απούσα. Η εγγύτητα των οικοδομών —μια εγγύτητα αντισυνταγματική και παράνομη αυτή καθ΄ εαυτή— ανάγεται απαραδέκτως και παρανόμως σε κριτήριο της αναζητούμενης λειτουργικής ενότητας. Άκρον άωτον της νοσούσας ευρηματικότητας είναι το κριτήριο της εξυπηρετήσεως των οικοδομών από κοινά δίκτυα. Όταν οι συγκεκριμένες συνδέσεις ήταν και εξακολουθούν να είναι παράνομες. Αναδύεται το ερώτημα, οι αρμόδιοι των συνδέσεων δεν έβλεπαν ότι οι οικοδομές αυτές ήταν σε δάση;
Πόση έκταση και πόσο βάθος μπορεί να αποκτήσει η κοινωνική υπαιτιότητα (και) το έτος που διανύουμε; Ή ακόμη και τα επόμενα τριάντα χρόνια;
Κατά τη δήλωση του αρμόδιου υπουργού, «θα κάνουμε ό,τι μπορούμε». Αν αυτό μπορούμε, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Όλοι μας μπορούμε πολύ περισσότερα. Αρκεί να είμαστε ειλικρινείς, όταν δηλώνουμε ότι σεβόμαστε την Ολομέλεια του ΣτΕ.
Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Σε διαβούλευση έχει τεθεί το Σχέδιο Νόμου με τίτλο «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ». Στο Κεφάλαιο ΣΤ, υπό το άρθρο 51, παρ. 1, υπό α, δίνεται ορισμός των «οικιστικών πυκνώσεων».
Απρόσμενα η κτηματολογική δασική έννομη τάξη βρίσκεται προ των πυλών να αποκτήσει εννοιολογικό ορισμό των αντισυνταγματικών αλλά διατηρούμενων «οικιστικών πυκνώσεων». Αλλιώς, δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε το λόγο, για τον οποίο οι απαράδεκτες «οικιστικές πυκνώσεις» αποκτούν εννοιολογικό ορισμό εκ των υστέρων, όταν μάλιστα δηλώνεται ο σεβασμός στο γράμμα και στο πνεύμα της αποφάσεως της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας 685/2019.
«Οικιστικές πυκνώσεις ορίζονται οι συγκεντρώσεις κατοικιών, οι οποίες παρουσιάζουν εν τοις πράγμασι λειτουργική ενότητα λόγω της εγγύτητας μεταξύ τους και της εξυπηρέτησής τους από κοινά δίκτυα (όδευση, ενέργεια, ύδρευση κ.λπ.)» [άρθρο 51, παρ. 1, υπό α, ΣχΝ].
Ο ορισμός αυτός περιέχει εννοιολογικά στοιχεία, καθένα από τα οποία προβάλλουν την έντονη αντίθεσή τους προς τα άρθρα 24 και 117, παρ. 3 [σ.σ. του Συντάγματος], αλλά και τη —μέσω του ορισμού— αποσιώπηση της αντισυνταγματικής αλλά και παράνομης δράσης της Διοικήσεως εν γένει. Ειδικότερα:
Δεν υπήρξε αποτελεσματική αντίδραση των αρμόδιων οργάνων για την ύπαρξη συγκεντρώσεων. Ούτε βέβαια αναζητήθηκε επί σειρά ετών οποιαδήποτε ευθύνη για την παράνομη συμπεριφορά τους. Τέλος, οι όποιοι υπεύθυνοι δεν υπέστησαν καμία κύρωση.
Γίνεται λόγος για «κατοικίες», στη διατύπωση «συγκεντρώσεις κατοικιών». Κατοικίες, όμως, σε παράνομες οικοδομές που ανεγέρθηκαν παρά το Σύνταγμα, σε δάση, με την ευρεία του όρου σημασία.
Η επικαλούμενη «λειτουργική ενότητα» είναι απούσα. Η εγγύτητα των οικοδομών —μια εγγύτητα αντισυνταγματική και παράνομη αυτή καθ΄ εαυτή— ανάγεται απαραδέκτως και παρανόμως σε κριτήριο της αναζητούμενης λειτουργικής ενότητας. Άκρον άωτον της νοσούσας ευρηματικότητας είναι το κριτήριο της εξυπηρετήσεως των οικοδομών από κοινά δίκτυα. Όταν οι συγκεκριμένες συνδέσεις ήταν και εξακολουθούν να είναι παράνομες. Αναδύεται το ερώτημα, οι αρμόδιοι των συνδέσεων δεν έβλεπαν ότι οι οικοδομές αυτές ήταν σε δάση;
Πόση έκταση και πόσο βάθος μπορεί να αποκτήσει η κοινωνική υπαιτιότητα (και) το έτος που διανύουμε; Ή ακόμη και τα επόμενα τριάντα χρόνια;
Κατά τη δήλωση του αρμόδιου υπουργού, «θα κάνουμε ό,τι μπορούμε». Αν αυτό μπορούμε, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Όλοι μας μπορούμε πολύ περισσότερα. Αρκεί να είμαστε ειλικρινείς, όταν δηλώνουμε ότι σεβόμαστε την Ολομέλεια του ΣτΕ.
Πηγή: dasarxeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
*** Τα ανώνυμα σχόλια δεν θα δημοσιεύονται πάντα. ***