Ο Χατζηδάκης θα πάθει ό,τι έπαθαν Σταθάκης-Φάμελλος

Οικιστικές πυκνώσεις - παράνομα ξεχερσώματα δασών:
Ο Χατζηδάκης θα πάθει ό,τι έπαθαν Σταθάκης-Φάμελλος
Ο Χατζηδάκης, γαλουχημένος στο αντιδασικό περιβάλλον της οικογένειας Μητσοτάκη και του πατριάρχη της, δεν έχει αναστολές. Ούτε πρωτοτυπεί. Ο αντιδασικός πολυνόμος 4685/2020, που πέρασε από τη Βουλή εν μέσω πανδημίας, συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν οι Σταθάκης και Φάμελλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Με αυτόν τον πολυνόμο ο Χατζηδάκης επιχειρεί να νομιμοποιήσει:
- Τις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις.
- Τα παράνομα ξεχερσώματα δασών και δασικών εκτάσεων με το πρόσχημα της αγροτικής εκμετάλλευσης.
- Τις παράνομα ξεχερσωθείσες εποικιστικές δασικές εκτάσεις που σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις καλύπτουν εκατομμύρια στρέμματα.

Εκτός απ’ αυτά τα τρία βασικά και καίρια ζητήματα που αν περάσουν θα προκαλέσουν μεγάλη ζημιά στο δασικό πλούτο και στο φυσικό περιβάλλον της χώρας, ο Χατζηδάκης και ο σύμβουλός του (δικηγόρος στο επαγγελμα) έβαλαν στο στόχαστρο και άλλους σημαντικούς στόχους που άπτονται καίριων προβλημάτων. Σ’ αυτά θα αναφερθούμε σε επόμενα δημοσιεύματά μας. Εδώ θα περιοριστούμε μόνο στις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις και στα παράνομα ξεχερσώματα δασών και δασικών εκτάσεων.

Οπως προείπαμε, ο Χατζηδάκης κάνει αυτό που έκαναν και οι προκάτοχοί του Σταθάκης και Φάμελλος. Αυτοί οι δύο (και πριν απ’ αυτούς για ένα μικρό διάστημα ο Λαφαζάνης, ο Σκουρλέτης και ο «οικολόγος» Τσιρώνης) σφράγισαν με την πολιτική τους το αντιδασικό οπλοστάσιο που είχε προστεθεί από την κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων.

Σε ό,τι αφορά τις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις, οι Σταθάκης και Φάμελλος —ακόμη και μετά την απόφαση 685 της Ολομέλειας του ΣτΕ στις 5 Απρίλη του 2019— δεν το έβαλαν κάτω. Συνέχισαν το χαβά τους για τη νομιμοποίηση των οικιστικών πυκνώσεων, καταθέτοντας νομοσχέδιο στην αρμόδια Διεύθυνση της Βουλής, μολονότι γνώριζαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση αυτό το νομικό τερατούργημα να συζητηθεί στη Βουλή.

Ας θυμηθούμε μερικές από τις σκέψεις του ΣτΕ, τις οποίες είχαμε σχολιάσει λίγο καιρό μετά την έκδοσή της:

Ανυπέρβλητο εμπόδιο
Για το ΣτΕ, η νομιμοποίηση κατοικιών στο δάσος αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο, δεδομένου ότι η οικοδόμηση στο δάσος δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, όπως γίνεται σε άλλες περιπτώσεις με αποτέλεσμα να νομιμοποιούνται καταπατήσεις και ξεχερσώματα και να έχουν καταστραφεί εκατομμύρια στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.

Η διαπίστωσή μας αυτή δε στηρίζεται σε εικασίες, αλλά σε τοποθετήσεις που διατύπωσαν οι δικαστές στις γνώμες που συνοδεύουν τις αποφάσεις τους. Στην πρόσφατη απόφαση 685/2019 της Ολομέλειας του ΣτΕ, που με συντριπτική πλειοψηφία (26 προς 1) έκρινε αντισυνταγματικές τις υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθούν οι κακόφημες «οικιστικές πυκνώσεις», η σκέψη 15 αναφέρει μεταξύ άλλων:

“…Η συνταγματική υποχρέωση διαφύλαξης του εν γένει δασικού πλούτου της χώρας καθιστά κατ’ εξαίρεση μόνο επιτρεπτή τη μεταβολή της μορφής του δασικού χαρακτήρα εκτάσεων, τούτο δε εφόσον προέχει για την εθνική οικονομία ή αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση, επιβαλλομένη από λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Προέχουσα χρήση υπό την ανωτέρω έννοια, ουδέποτε αποτελεί η αξιοποίηση δασικού χαρακτήρα εκτάσεων για οικιστικούς σκοπούς, οι οποίοι δεν συνιστούν λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, που θα δικαιολογούσαν την μεταβολή του προορισμού του δάσους“ (οι εμφάσεις δικές μας).

Με τη σκέψη 15 το ΣτΕ τονίζει ότι η καταπάτηση και το ξεχέρσωμα δασών για οικιστικούς λόγους απαγορεύεται στο διηνεκές. Η σκέψη 10 της ίδιας απόφασης επισημαίνει ότι οι εξουσιοδοτικές διατάξεις για τις “οικιστικές πυκνώσεις“ έπρεπε να εκδοθούν, όχι με υπουργικές αποφάσεις, αλλά με Προεδρικό Διάταγμα. Εννοείται ότι αυτή η σκέψη λειτουργεί παράλληλα με τη σκέψη 15 και όχι σε αντιπαραβολή. Η σκέψη 15, σύμφωνα με την οποία στα δάση δεν χωρεί αλλαγή χρήσης γης ώστε να χρησιμοποιηθούν για οικιστικούς λόγους, δεν ξεπερνιέται με τίποτα, είναι θεμελιώδης. Αυτό ξεδιαλύνεται στην ακροτελεύτεια σκέψη 17 που αναφέρει:

“Κατόπιν των ανωτέρω, η προσβαλλόμενη πράξη, η οποία λόγω του αντιθέτου προς το Σύνταγμα περιεχομένου της εξουσιοδοτικής διάταξης, δεν θα μπορούσε επιτρεπτώς να εκδοθεί υπό τον τύπο προεδρικού διατάγματος, είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί“ (η έμφαση δική μας).

Ο Χατζηδάκης και ο δικηγόρος σύμβουλός του (σύμφωνα με πληροφορίες μας, έπαιξε κεντρικό ρόλο στη σύνταξη αυτού του τερατουργήματος) γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η απόφαση του ΣτΕ είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο στο να νομιμοποιηθούν οι περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις. Γνωρίζουν ακόμη τη θέση του ΣτΕ, ότι και αν ακόμη επιχειρούνταν η νομιμοποίηση των οικιστικών πυκνώσεων με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ), πάλι θα σκόνταφτε η απόπειρά τους στο ότι το ΠΔ δε θα μπορούσε να νομιμοποιήσει την κατασκευή παράνομων βιλών μέσα στο δάσος, γιατί απλά αυτό απαγορεύεται από τα άρθρα 24 και 117 του Συντάγματος και το ΣτΕ δεν μπορεί να δικαιολογήσει την κατασκευή κατοικιών στο δάσος επικαλούμενο το δημόσιο συμφέρον, όπως κάνει εδώ και χρόνια με την παράνομη κατασκευή καπιταλιστικών επιχειρήσεων στο δάσος και στις δασικές εκτάσεις.

Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί η κυβέρνηση επιμένει να νομιμοποιήσει τις οικιστικές πυκνώσεις; Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, ξεκαθαρίζοντας πρώτα ένα βασικό ζήτημα.

Οι τριμελείς επιτροπές του ΣτΕ που εξετάζουν τα σχέδια ΠΔ δεν εξετάζουν τη συνταγματικότητα των ρυθμίσεών τους, αλλά το αν ξεπερνούν τις εξουσιοδοτικές διατάξεις των νόμων οι οποίοι προβλέπουν την έκδοσή τους. Υπάρχει το ανυπέρβλητο εμπόδιο στους υπουργούς να νομοθετούν και να αλλάζουν νόμους. Η μόνη που μπορεί να νομοθετεί είναι η Βουλή.

Αυτό δεν είναι δικό μας ιδεολόγημα. Θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Τον Γενάρη του 2013, το ΣτΕ —σε Ολομέλεια— μετά από 9 χρόνια «επεξεργασίας» έβγαλε την ιστορική απόφαση 32, με την οποία αποδέχτηκε τον επιστημονικό ορισμό του δάσους. Αυτή η απόφαση είναι ιστορική και γι’ αυτό είχαν κινητοποιηθεί όλοι οι μηχανισμοί του κράτους και πολλοί από τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες για να μην εφαρμοστεί. Αν εφαρμοζόταν θα βοηθούσε στην προστασία του δασικού πλούτου της χώρας. Οσοι θέλουν να τη μελετήσουν μπορούν να τη βρουν στο https://dasarxeio.com/wp-content/uploads/2013/03/32_2013.pdf

Η απόφαση αυτή του ΣτΕ ανατράπηκε με τις αντιδασικές διατάξεις του ΠΔ του Μάρτη του 2016, που φέρει την υπογραφή του «οικολόγου» Ι. Τσιρώνη, τότε αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος. Αυτό το ΠΔ (https://dasarxeio.com/2016/04/01/30123/) ελέγχθηκε από την τριμελή επιτροπή του ΣτΕ, παρά το γεγονός ότι ανέτρεπε την απόφαση 32 της Ολομέλειας του ΣτΕ. Αυτό συνέβη, όχι επειδή έγινε κάποια παρατυπία από την τριμελή επιτροπή του ΣτΕ, αλλά επειδή αυτές οι επιτροπές δεν έχουν την αρμοδιότητα να κρίνουν τη συνταγματικότητα ή μη των σχεδίων ΠΔ.

Φυσικά, αν τότε γινόταν προσφυγή στο ΣτΕ κατά του ΠΔ, θα ήταν άλλη η εξέλιξη των πραγμάτων. Τώρα, είναι εκφρασμένη η βούληση στελεχών του ΔΣ της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων) να προσφύγει η ΠΕΔΔΥ στο ΣτΕ κατά του νέου ΠΔ-τερατουργήματος. Οπότε η τύχη του θα είναι η ίδια με αυτή των αποφάσεων των Σταθάκη και Φάμελλου, που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από την Ολομέλεια του ΣτΕ σε μείζονα σύνθεση, με πλειοψηφία 26 προς 1.

Στις διατάξεις του τελευταίου νομοσχεδίου των Σταθάκη και Φάμελλου ο Χατζηδάκης προσέθεσε και διατάξεις για τα λεγόμενα πρόδηλα σφάλματα. Αυτές οι διατάξεις, που δεν έχουν καμία οργανική σχέση με τις οικιστικές πυκνώσεις —δεδομένου ότι είναι προδήλως απόλυτο ότι οι οικιστικές πυκνώσεις είναι παράνομες— μας δημιουργούν την πεποίθηση, ότι αποβλέπουν στη νομιμοποίηση πολυτελών βιλών κάποιων «ημέτερων». Οπως έγινε με την περιβόητη τηλε-κατάρτιση των επιστημόνων, για να κονομήσουν κάποιοι «ημέτεροι» της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ο Χατζηδάκης επιμένει για τις οικιστικές πυκνώσεις, γιατί θέλει, για το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι τη στιγμή που το νέο ΠΔ θα προσβληθεί και θα ακυρωθεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ, να μην καταβάλουν οι ιδιοκτήτες των βιλών τα δύο πρόστιμα και να παγώσουν όλες οι ποινικές διώξεις.

Δυο λόγια για αυτό το χρόνο. Μέσα σε τρεις μήνες από τη δημοσίευση του περιβαλλοντοκτόνου νόμου 4685/2020, με απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος, δηλαδή του ίδιου του Χατζηδάκη, θα καθοριστούν η διαδικασία ανάθεσης, σύνταξης, παραλαβής και έγκρισης των οικονομοτεχνικών μελετών, όσον αφορά τις οικιστικές πυκνώσεις. Δεν ορίζεται από τώρα πόσος θα είναι αυτός ο χρόνος.

Στη συνέχεια, μετά την σύνταξη των οικονομοτεχνικών μελετών, θα ακολουθήσει η σύνταξη του σχεδίου ΠΔ. Ούτε για τη σύνταξή του προβλέπεται πόσος θα είναι ο χρόνος, ούτε ακόμη πόσο χρόνο θα χρειαστεί η τριμελής επιτροπή του ΣτΕ για να ελέγξει το ΠΔ. Προβλέπεται μόνο, ότι έξι μήνες μετά από την έγκριση του ΠΔ θα μπορούν οι καταπατητές να υποβάλουν αίτηση και σε δύο μήνες να βγει η απόφαση.

Προσθέστε σ’ αυτούς τους χρόνους και το χρόνο που θα απαιτηθεί για την εκδίκαση της προσφυγής (της ΠΕΔΔΥ και όχι μόνο), τόσο σε επίπεδο Τμήματος όσο και σε επίπεδο Ολομέλεια του ΣτΕ, και θα αντιληφθείτε ότι ο Χατζηδάκης για μερικά χρόνια —και όχι μόνο για το χρόνο που θα μεσολαβήσει μέχρι τη διεξαγωγή των διπλών εκλογών— θα υπόσχεται χάντρες και καθρεφτάκια σε πλούσιους και φτωχούς ιθαγενείς, προκειμένου να τους αποσπάσει την ψήφο τους υπέρ της ΝΔ.

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα των ξεχερσωμάτων δασών και δασικών εκτάσεων, έχουμε πολλά να πούμε, όμως ο χώρος μας επιβάλλει περιληπτικότητα. Θα επανέλθουμε όμως.

Και γι’ αυτό το θέμα η προσφυγή της ΠΕΔΔΥ εκδικάστηκε πρώτα στο Ε’ Τμήμα του ΣτΕ και βγήκε η απόφαση 645/3.4.2019, που είναι καταπέλτης κατά του ξεχερσώματος δασών και δασικών εκτάσεων και σφράγισε την απαγόρευση της νομιμοποίησής τους. Ομως, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία για το ΣτΕ, όταν από ένα Τμήμα κρίνεται μια διοικητική πράξη αντισυνταγματική, η υπόθεση παραπέμπεται στην Ολομέλεια του ΣτΕ. Εκδικάστηκε, λοιπόν, και στην Ολομέλεια του ΣτΕ, που αποδέχτηκε την απόφαση του Τμήματος. Η απόφαση είναι η 710/2020, για την οποία το ίδιο το ΣτΕ δημοσιοποίησε μια περίληψη, όπως έχει καθιερωθεί. Η απόφαση καθαρογράφεται.

Και με αυτή την απόφαση ο Χατζηδάκης έφαγε ένα ακόμη χαστούκι. Το μόνο που πέτυχε είναι να αναγκάσει την ΠΕΔΔΥ να κάνει νέα προσφυγή κατά της πρώτης διοικητικής πράξης που θα εκδοθεί για να νομιμοποιηθούν ξεχερσωμένα δάση και δασικές εκτάσεις.

Γεράσιμος Λιόντος

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ