Την ίδια στιγμή, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστούν σε μια διελκυστίνδα για το ποιος είναι ο προστάτης και ποιος ο καταστροφέας των δασών, ενώ και οι δύο είναι απολύτως συνυπεύθυνοι για την καταστροφή των δασικών οικοσυστημάτων.
Φαινομενικά, τα δάση καταστρέφονται από πυρκαγιές, πλημμύρες, ασθένειες, καταπατήσεις, οικοπεδοποιήσεις και από εγκατάλειψη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για διάφορες όψεις εφαρμογής της αστικής δασικής πολιτικής.
Ενας απ' τους πυλώνες της καπιταλιστικής ανάπτυξης ήταν η αξιοποίηση και της αυθαίρετης δόμησης στα κρατικά δάση, προκειμένου να στηριχθεί η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Οι δασικές πυρκαγιές από εμπρησμούς αποτέλεσαν για δεκαετίες βασικό εργαλείο αποχαρακτηρισμού και οικοπεδοποίησης, με ευθύνη των κυβερνήσεων που εξασφάλιζαν το κατάλληλο νομικό πλαίσιο. Αυτή η πολιτική υλοποιήθηκε και πέτυχε για το κατασκευαστικό κεφάλαιο στον Υμηττό, στην Πεντέλη, στην Πάρνηθα, στην Ανατολική Αττική, στη Χαλκιδική και την υπόλοιπη Ελλάδα. Μόνο στο Λεκανοπέδιο Αττικής υπάρχουν 300.000 αυθαίρετες οικοδομές (2015), ενώ για όλη την Ελλάδα ξεπερνούν το 1.000.000. Σ' αυτό το πλαίσιο υπολογίζεται ότι αν π.χ. δομηθεί το δάσος του Πεντελικού Ορους θα είχε οικονομικό αποτύπωμα ύψους πολλών δισ. ευρώ. Γι' αυτόν το λόγο, ακόμη και σήμερα 28 οικοδομικοί συνεταιρισμοί διεκδικούν περίπου 25.000 στρέμματα, που τα περισσότερα κάηκαν στις πυρκαγιές του 1995 και του 1998.
Σε κάθε ιστορική περίοδο, η δασική πολιτική των κυβερνήσεων της αστικής τάξης εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου, την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της επέκτασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της χρήσης γης, στις εκάστοτε αναπτυξιακές προτεραιότητες του ελληνικού κεφαλαίου.
Στις σημερινές συνθήκες, οι προτεραιότητες της καπιταλιστικής ανάπτυξης «πιέζουν» ακόμα περισσότερο τα δάση και τα βουνά της Ελλάδας.
Τα δάση καταστρέφονται για να επενδύσουν οι «πράσινοι» επενδυτές σε ανεμογεννήτριες, που θα αποτελέσουν τα σύγχρονα «δασικά δένδρα» σε «βουνά και λαγκάδια» και αντί για οξυγόνο θα παράγουν πανάκριβο για το λαό ρεύμα.
Οι προστατευόμενες περιοχές, τα δασικά οικοσυστήματα, θα είναι το περιζήτητο κερδοφόρο «αντικείμενο του πόθου» για τουριστική εκμετάλλευση σε βουνά και παραλίες. Το περιβάλλον βρίσκεται εκεί, για να «απαντά» στην κυρίαρχη αντίληψη και την «επί ποινή αφανισμού» επιδίωξη του κεφαλαίου, που περιγράφεται με τρεις λέξεις: κέρδος, κέρδος, κέρδος!
Και ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος θα υλοποιήσει αποτελεσματικότερα αυτήν την πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου.
Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Η κυβερνητική πολιτική της ΝΔ και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ στο περιβάλλον και τα δάση, μοιάζουν σαν «δυο σταγόνες νερό». Είναι η μια συνέχεια της άλλης. Υλοποιούν τις ανάγκες του κεφαλαίου και εξυπηρετούν διαχρονικά τη δράση του. Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα:
∵ Υλοποιούν τη στρατηγική της «πράσινης» ανάπτυξης, την Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ των διεθνών συμφωνιών και των «διαπραγματεύσεων» για την μετά το 2020 δασική στρατηγική της, με στόχο τη συνδυασμένη ένταξη των δασών στα μέτρα για τη γεωργία και την αγροτική ανάπτυξη, τη βιοποικιλότητα, το κλίμα, τη βιομηχανία, την επισιτιστική ασφάλεια, την κυκλική και βιώσιμη οικονομία.
∵ Εξειδικεύουν και εφαρμόζουν τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις που αντιμετωπίζουν το περιβάλλον και τα δάση ως πεδίο επιχειρηματικής δράσης. Αυτό αποδεικνύει χαρακτηριστικά και ο πρόσφατος νόμος για τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας που στοχεύει στην εξασφάλιση και διεύρυνση των πεδίων κερδοφορίας στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, τη διατήρηση της εφεύρεσης των «οικιστικών πυκνώσεων» και ο νόμος για τις ειδικές μορφές τουρισμού και την τουριστική ανάπτυξη.
∵ Προωθούν και εμπλουτίζουν το νομικό πλαίσιο για το περιβάλλον, ακολουθώντας τις οδηγίες του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστική η κατ' απαίτηση του ΣΕΒ ενσωμάτωση της fast track αδειοδοτικής διαδικασίας που υποτάσσει ακόμα περισσότερο το περιβάλλον στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
∵ Υλοποιούν την ίδια καταστροφική δασική πολιτική, διατηρώντας και προωθώντας το σύνολο του υφιστάμενου νομικού πλαισίου που εντείνει την εμπορευματοποίηση της δασικής γης, διαμορφώνοντας παράλληλα ευνοϊκό νομικό και οικονομικό πλαίσιο για επενδύσεις μέσα στα δάση.
∵ Διατηρούν την ιδιοκτησιακή Βαβυλωνία στα δάση, που οδηγεί σε αποχαρακτηρισμούς, σε αναγνωρίσεις ανύπαρκτων δικαιωμάτων κυριότητας κυρίως γύρω από αστικά κέντρα και παραλιακές εκτάσεις. Ετσι εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα έχουν οικοπεδοποιηθεί, έχουν δημιουργηθεί οικισμοί, βίλες, τουριστικές επιχειρήσεις και αυθαίρετα.
∵ Διευρύνουν τις ιδιωτικοποιήσεις των δασών, τις επιτρεπτές επεμβάσεις μέσω κυρίως της αλλαγής χρήσης τους, εξασφαλίζοντας το απαραίτητο γι' αυτό χωροταξικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο. Είναι χαρακτηριστική η επιλογή ανάθεσης της διαχείρισης συμπλεγμάτων δασών, Εθνικών Δρυμών σε φορείς διαχείρισης, η εκχώρηση της εναέριας δασοπυρόσβεσης σε ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες, η εκτέλεση δασικών μελετών και δασοτεχνικών έργων από ιδιωτικές εταιρείες, η απαξίωση της δασικής υπηρεσίας που έχει την ευθύνη της προστασίας και διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων.
∵ Υλοποιούν τους δασικούς χάρτες που αποτελούν κυρίαρχη ανάγκη του ΣΕΒ και των τραπεζών, για να διαμορφωθεί «καθαρό τοπίο» στα επενδυτικά σχέδια που περιμένουν. Η υλοποίηση τόσο των δασικών χαρτών όσο και του Κτηματολογίου επιδιώκουν να λυθούν τα όποια προβλήματα σε βάρος των μικροϊδιοκτητών γης αλλά και των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, διευκολύνοντας τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια.
∵ Διατηρούν το διαχωρισμό της διαχείρισης και προστασίας των δασών από την αντιπυρική τους προστασία και την διάσπαση της πρόληψης από την καταστολή των δασικών πυρκαγιών που έχει αποτύχει, ενώ το κόστος αντιμετώπισης ανεβαίνει.
∵ Με προκλητικό τρόπο, ενώ ισχυρίζονται ότι ο κίνδυνος δασικών πυρκαγιών έχει αυξηθεί λόγω κλιματικών μεταβολών και γι' αυτό είναι πιο καταστροφικές, δεν παίρνουν τα αναγκαία αυξημένα μέτρα, αποδεικνύοντας τελικά πως η επίκληση των κλιματικών μεταβολών αποτελεί πρόσχημα για την καταστροφική δασική πολιτική τους.
∵ Διατηρούν την ανύπαρκτη ουσιαστικά χρηματοδότηση στον τομέα των Δασών (0,35% του προϋπολογισμού), που δεν αφήνει περιθώρια εφαρμογής των πλέον στοιχειωδών μέτρων προστασίας και διαχείρισης των δασών.
Σε ολόκληρο τον κόσμο, η καταστροφή άνω των 30 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών κάθε χρόνο δεν είναι τυχαία. Το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους οδηγεί σε ένταση της καταστροφής τους, γενικότερα του φυσικού περιβάλλοντος, ώστε να προκύψουν με το ελάχιστο κόστος για το κεφάλαιο πρώτες ύλες και γη για κερδοφόρες επενδύσεις.
Ο καπιταλισμός βασίζεται στην ολοένα μεγαλύτερη εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης. Οι «πράσινες» επενδύσεις, το περιβόητο «Green New Deal», δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια του κεφαλαίου, για να βρει διέξοδο στα πελώρια υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά του και προσπάθεια ενσωμάτωσης στις στρατηγικές επιλογές του, αξιοποιώντας την ευαισθησία εργατικών-λαϊκών στρωμάτων για την περιβαλλοντική υποβάθμιση.
Το κεφάλαιο δεν θέλει ούτε μπορεί να διασφαλίσει ισόρροπη σχέση ανάμεσα στη βιομηχανική δραστηριότητα και τη φύση. Οι «πράσινες» επενδύσεις έχουν ως κριτήριο να διασφαλίσουν κερδοφορία τα μονοπώλια, οδηγούν σε πανάκριβες λύσεις που φορτώνονται στα εργατικά-λαϊκά στρώματα, όπως το πανάκριβο «πράσινο» ρεύμα και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Και, τέλος, ακόμα με το δικό τους κριτήριο οι «πράσινες» επενδύσεις είναι καταστρεπτικές για το ίδιο το περιβάλλον. Τα ρημαγμένα βουνά και δάση απ' τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά και η τεράστια ρύπανση απ' τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων φωτίζουν την πραγματικότητα.
Η καταστρεπτική επίδραση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στο περιβάλλον χαρακτηρίζεται από τη ληστρική εκμετάλλευση όλων των φυσικών πόρων, του περιβάλλοντος και της βασικής παραγωγικής δύναμης, του εργαζόμενου ανθρώπου, και από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για την κατάκτηση ή αναδιανομή των αγορών, των πρώτων υλών και των δρόμων μεταφοράς τους.
Για να υπάρξει ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση δασών και περιβάλλοντος γενικότερα, απαιτείται ο δρόμος της εργατικής εξουσίας που θα εξασφαλίσει την ισόρροπη σχέση του εργαζόμενου ανθρώπου με τη φύση. Με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τα δάση, τη γη, τους φυσικούς πόρους, με κριτήριο της παραγωγής την ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών και όχι του ανταγωνισμού για το κέρδος από την εκμετάλλευσή τους. Με κεντρικά και επιστημονικά σχεδιασμένη οικονομία, εργατικό έλεγχο, με αξιοποίηση της επιστήμης και της τεχνολογίας, με πλήρη δικαιώματα σε όλους τους εργαζόμενους.
Βαδίζοντας σε αυτόν το δρόμο, θα πρέπει οι σημερινοί αγώνες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην «πράσινη οικονομία» των καπιταλιστικών κερδών και της ΕΕ, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, το κράτος και την εξουσία του, που αποτελεί την αιτία όξυνσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων, χειροτέρευσης της ίδιας της ζωής.
Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά για την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. Καλεί το λαό να οργανώσει την πάλη του. Να αντισταθεί, να οργανώσει την αντεπίθεσή του απέναντι στην αστική πολιτική για το περιβάλλον, απέναντι στις «ποικιλόχρωμες» επενδύσεις των ομίλων που τσακίζουν τις ζωές των εργαζομένων.
Του Αντώνη ΡΑΛΛΑΤΟΥ*
*Ο Αντ. Ραλλάτος είναι μέλος της Ομάδας Περιβάλλοντος του Τμήματος Οικονομίας και του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ του ΚΚΕ
*Ο Αντ. Ραλλάτος είναι μέλος της Ομάδας Περιβάλλοντος του Τμήματος Οικονομίας και του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ του ΚΚΕ
Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (6/6/2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
*** Τα ανώνυμα σχόλια δεν θα δημοσιεύονται πάντα. ***