Το κυπαρίσσι και οι δασικές πυρκαγιές:γνώσεις, υποθέσεις και νέες ερευνητικές προσεγγίσεις

Δρ Γαβριήλ Ξανθόπουλος, Αναπληρωτής Ερευνητής
Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων
& Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων
Δρ Ανδρέας Γ. Ντούλης, Αναπληρωτής Ερευνητής
Ινστιτούτο Αμπέλου, Λαχανοκομίας & Ανθοκομίας Ηρακλείου

Το κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens) είναι ένα δένδρο που φτάνει εύκολα σε ύψος πάνω από τα 25 μέτρα. Είναι δασικό είδος της Ελλάδας και της μεσογειακής λεκάνης γενικότερα, και έχει χαρακτηριστική μορφή και πολύ καλή ποιότητα ξύλου. Στη χώρα μας φυτεύεται μεμονωμένα ή σε ομάδες σε θρησκευτικούς χώρους και κοιμητήρια και για άλλους καλλωπιστικούς ή αισθητικούς σκοπούς αλλά και για άλλους πρακτικούς λόγους, όπως σε δενδροστοιχίες ή σε ανεμοφράκτες για προστασία των καλλιεργειών. Υπάρχουν όμως και φυσικά δάση κυπαρισσιού σε αρκετά μέρη όπως στην Κρήτη, τη Σάμο και τη Ρόδο. Σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι η εντυπωσιακή προσαρμογή του στο μεσογειακό κλίμα από υπο-αλπικά οικοσυστήματα μέχρι μέσα σε κοίτες χειμάρρων. Αναπτύσσεται σχεδόν σε κάθε έδαφος και είναι ανθεκτικό τόσο στον παγετό όσο και στην ξηρασία.

Επιπλέον των ανωτέρω χρήσεών του , το κυπαρίσσι φυτεύτηκε για πολλά χρόνια στα κράσπεδα δρόμων και αντιπυρικών λωρίδων με στόχο την αντιπυρική προστασία. Χαρακτηριστικά, ο Κοντός (1933) αναφέρει ότι «…άλλοι συνιστούν, ιδίως εις την ξηράν Αττικήν, φράκτας, barrages, από ψευδακακίας, Robinia, ή κυπαρίσσους. Αλλ’ εις την ξηράν Αττικήν, Lauretum, η ακακία, η οποία είναι δένδρον της ζώνης Castanetum, δεν αυξάνεται επί των ξηρών δασικών εδαφών. Και η κυπάρισσος δε, ίνα ευδοκιμήσει εις τα βουνά της Αττικής, θέλει έδαφος καλόν και με σχετικήν υγρασίαν». Ο Στασινόπουλος (1975) προτείνει μεταξύ των δασοκομικών μέτρων που εξασφαλίζουν αντιπυρική προστασία την «υποκατάσταση του ανωρόφου υπό τινος δύσφλεκτου είδους, ως ευκαλύπτου, αϊλάνθου, ξυλοκερατέας, κυπαρίσσου κ.λπ. και κατά προτίμηση εις μίξιν δύο ή περισσοτέρων εκ των ειδών αυτών». Επίσης, περιλαμβάνει το κυπαρίσσι για «ειδικές περιπτώσεις, ως κράσπεδα δρόμων και εν γένει δημιουργίαν πυρασφαλιστικών και καλλωπιστικών μανδυών και «οάσεων» κυμαινόμενου πλάτους ή επιφανείας…» όπου προτείνει να γίνεται μίξη με έτερα καλλωπιστικά δένδρα και θάμνους ως ακακίες κ.λπ. Επίσης, ο Κασσιούμης (1987) σε σχέση με την εισαγωγή νέων δασικών ειδών στα δάση προς διάσπαση των συμπαγών δασών εύφλεκτων κωνοφόρων, προτείνει, εκτός από την εγκατάσταση πλατύφυλλων ειδών, ότι «μπορούν ακόμα να χρησιμοποιηθούν και ορισμένα κωνοφόρα δύσφλεκτα είδη όπως το δικό μας κυπαρίσσι ή τα ξενικά κέδρος του Άτλαντος, γλαυκό κυπαρίσσι κ.λπ.».

Προστατεύουν την αντιδασική νομοθεσία...

Σε συνέχεια προηγούμενων αναδημοσιεύσεων [7/4/2013,15/4/2013] σχετικά με την εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ για τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, αναδημοσιεύουμε σήμερα ένα νέο άρθρο της μαχητικής πολιτικής εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ.

---

...κόντρα στην απόφαση του ΣτΕ που την έκρινε αντισυνταγματική

«Ιστορίες αντιδασικής υστερίας» επιγραφόταν άρθρο μας που δημοσιεύτηκε στο φύλλο μας της 6ης Απρίλη του 2013 (βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/726/Περιβάλλον/18998.Ιστορίες-αντιδασικής-υστερίας) και αναφερόταν στις πολύχρονες περιπέτειες που πέρασε μια απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου που δέχεται τον επιστημονικό ορισμό του δάσους. Το νομικό καθεστώς επανήλθε στη σωστή του βάση (οι σχετικές διατάξεις των δασοκτόνων νόμων 3208/2003 και 3818/2010 κρίθηκαν αντισυνταγματικές) με την απόφαση 32/2013 του ΣτΕ. Μολονότι η σχετική υπόθεση εξετάστηκε το Νοέμβρη-Δεκέμβρη του 2011, η σχετική απόφαση εκδόθηκε το Γενάρη του 2013.

Εννοείται πως όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν προξενήθηκε τεράστια ζημιά στο δασικό πλούτο της χώρας. Ομως, η «περιπέτεια» συνεχίστηκε και μετά τη δημοσίευση της απόφασης 32/2013 του ΣτΕ. Πέρασε μισός χρόνος από τότε και η απόφαση παραμένει ουσιαστικά κενό γράμμα, μολονότι είναι υποχρεωτική η άμεση εφαρμογή της (αυτό πλέον το έχει μάθει ολόκληρος ο ελληνικός λαός, απ’ αφορμή την απόφαση του ΣτΕ για την κρατική ραδιοτηλεόραση). Αυτό το επισημάναμε με άλλο άρθρο μας, στις 13 Απρίλη του 2013, υπό τον τίτλο «Απαιτείται άμεση και αποφασιστική δράση για την εφαρμογή της Απόφασης 32/2013 του ΣτΕ, που επαναφέρει τον επιστημονικό ορισμό του δάσους» (βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/727/Περιβάλλον/19046.Απαιτείται-άμεση-και-αποφασιστική-δράση), όμως και η αρθρογραφία μας και οι συνεχείς οχλήσεις και πιέσεις μας στους αρμόδιους δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Ετσι, με διάφορους τρόπους, συνεχίζεται η εφαρμογή των αντιδασικών νόμων και η καταστροφή του δασικού πλούτου της χώρας.

Την περασμένη Τρίτη, στείλαμε αίτηση με παραλήπτες τον Ειδικό Γραμματέα Δασών Γ. Αμοργιανιώτη και τον Γενικό Διευθυντή Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος Κ. Δημόπουλο, με την οποία απαιτούμε απ’ αυτούς να ανταποκριθούν στο αίτημα του προϊσταμένου της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος Τρύφωνα Δασκαλάκη, ο οποίος με έγγραφό του ζητά την έκδοση εφαρμοστικής εγκυκλίου, η οποία θα αποτελεί οδηγό για όλες τις δασικές υπηρεσίες της χώρας, ώστε να εφαρμόζεται απ’ αυτές η απόφαση 32/2013 του ΣτΕ.

Δίνουμε στη δημοσιότητα αυτή την αίτηση, η οποία –πέραν των άλλων– καθιστά τους δυο αυτούς υπηρεσιακούς παράγοντες υπεύθυνους για κάθε ζημιά που προκαλείται στο δασικό πλούτο. Αν τους εμποδίζει η πολιτική ηγεσία και δεν τους επιτρέπει να κάνουν το καθήκον τους, ας βγουν να το πουν. Υπόλογοι, όμως, αυτή τη στιγμή είναι οι ίδιοι.

20 παθογένειες που μας καίνε

Της ΑΝΝΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ a.stergiou@eleftherotypia.net

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ: 500.000 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑΧΤΗ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ

Πώς γίνεται να δαπανώνται 220 ώς 280 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και πάνω από 400.000 στρέμματα δάσους και περίπου 100.000 στρέμματα καλλιεργειών να γίνονται στάχτη και ουκ ολίγες φορές να θρηνούμε και νεκρούς;

Η μετανάστευση, που στέρησε την ύπαιθρο από νεαρό ανθρώπινο δυναμικό, που κρατούσε ζωντανά τα δάση, τα χρησιμοποιούσε και τα καθάριζε, η μεταφορά αρμοδιοτήτων από τη Δασική Υπηρεσία στην Πυροσβεστική και η άναρχη δόμηση των πόλεων, που γέννησε τη νοοτροπία του εξοχικού, ήταν οι βασικές μεταβολές της ελληνικής κοινωνίας που συνετέλεσαν στην εκδήλωση περισσότερων και καταστροφικότερων δασικών πυρκαγιών.

Το διάστημα 1984-1997, ο μέσος όρος καμένης έκτασης ήταν 497.430 στρέμματα ανά έτος. Την περίοδο 1998-2011, που η αρμοδιότητα αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών πέρασε από τη Δασική Υπηρεσία στην Πυροσβεστική, ήταν 525.517 καμένα στρέμματα ανά έτος, δηλαδή περίπου 28.000 περισσότερα στρέμματα καίγονταν κάθε χρόνο. Η Πυροσβεστική, βέβαια, κλήθηκε συχνά να πληρώσει τα σπασμένα άλλων υπηρεσιών, που δεν λειτούργησαν όπως έπρεπε προτού ξεσπάσουν οι φωτιές.

Ιδού οι σημαντικότερες παθογένειες, όπως εξηγεί ο δρ Δασολογίας Γαβριήλ Ξανθόπουλος, ερευνητής του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων του Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού «ΔΗΜΗΤΡΑ»:

1. Ελλειψη οργάνωσης. Σχεδόν πάντα της τελευταίας στιγμής ή κατόπιν εορτής. Δείγμα της γενικότερης οργάνωσης του κρατικού μηχανισμού, αλλά και της Αυτοδιοίκησης. Η γραφειοκρατία παρούσα, από το στάδιο της παραχώρησης μέχρι την απορρόφηση κονδυλίων για καθαρισμούς, συμβάσεις κ.ά.

2. Ελλειμμα παιδείας. Το υπουργείο Παιδείας σχεδόν απουσιάζει παντελώς στο ζήτημα της ενημέρωσης των μαθητών για τις δασικές πυρκαγιές.

3. Ανολοκλήρωτο κτηματολόγιο. Το κτηματολόγιο είναι μεγάλο αγκάθι, που όταν ολοκληρωθεί, θα υπάρχουν λιγότερες αμφισβητήσεις και συγκρούσεις.

Ελλιπή στατιστικά στοιχεία, τα οποία ελέγχονται ως προς την ακρίβειά τους, ενώ θα μπορούσαν να είναι σημαντικός μπούσουλας για καλύτερη οργάνωση. Στη Δυτική Ελλάδα έχουμε μεγαλύτερη πυκνότητα πυρκαγιών και χρειαζόμαστε λ.χ. περισσότερες μικρές ευέλικτες μονάδες, ενώ χρειάζονται μεγαλύτερες στην Αττική.

Οι Θέσεις των ΦΙΛΩΝ της ΦΥΣΗΣ για την Οικολογική, Αποκεντρωμένη, Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Αστικών Απορριμμάτων

Θερμοπυλών 92,12461 – Mail: desk@nfgr.org

URL: http://nfgr.org - http://naturefriends-gr.blogspot.gr

Αρ.πρωτ.27/2013 – 26/07/2013

Οι Θέσεις μας για την Οικολογική, Αποκεντρωμένη, Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Αστικών Απορριμμάτων

«Το συσσωρευμένο πρόβλημα των απορριμμάτων δεν πρέπει να λυθεί με απόθεση και ανακύκλωση στις χώρες του τρίτου κόσμου. Μια αειοφορική λύση αυτού του περιβαλλοντικού προβλήματος απαιτεί να λαμβάνεται υπόψη η περιβαλλοντική συμβατότητα των χρησιμοποιημένων υλικών ήδη κατά την παραγωγή των προϊόντων. Μακρινές μεταφορές στη διαχείριση των απορριμμάτων πρέπει να αποφεύγονται και τα απορρίμματα πρέπει να υφίστανται επεξεργασία όσο γίνεται επί τόπου. Τα υλικά πρέπει να αξιοποιούνται πάλι σαν πρώτες ύλες ή πηγές ενέργειας¹. Και βέβαια πρέπει αυξηθεί η συνειδητοποίηση των καταναλωτών για οικολογικά ζητήματα και τις οικολογικές συνέπειες της υπερκατανάλωσης».

(NFI - Το Μανιφέστο για μια Νέα Ευρώπη, 2007, σ.37)

Οι θέσεις και οι προτάσεις των Φίλων της Φύσης (ΦτΦ) / Friends of Nature Greece (NFGR) που παρουσιάζουμε αφορούν κυρίως τα οικιακά, εμπορικά, νοσοκομειακά, οικοδομικά αστικά απορρίμματα και όχι τα βιομηχανικά, χημικά απόβλητα/κατάλοιπα.

Η εκτίμησή μας είναι ότι στην Ελλάδα παράγονται δυσανάλογα μεγάλοι όγκοι αστικών απορριμμάτων που είναι αποτέλεσμα α) της καπιταλιστικής πρόσκλησης, μέσω της διαφήμισης και των αξιακών προτύπων του συστήματος, για κατανάλωση περισσότερων προϊόντων που δεν τα έχουμε ανάγκη² β) της έλλειψης παιδείας και ενημέρωσης γ) της ανυπαρξίας αξιόπιστου ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης απορριμμάτων δ) της διαπλοκής των μεγάλων οικονομικών, εργολαβικών συμφερόντων με παράγοντες των κυβερνήσεων και των ΟΤΑ.

Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί, η Ελλάδα παράγει 400 kg ανά κάτοικο (2003) ενώ στην Αττική παράγονται 500 kg ανά κάτοικο (2005). Στις χώρες της Ε.Ε., με υψηλό κατά κεφαλή εισόδημα, υπολογίζεται ότι ο κάθε κάτοικος, «παράγει» περίπου 500 κιλά σκουπίδια το χρόνο. Στις χώρες που εισέρχονται τώρα στην Ε.Ε. η παραγωγή «πέφτει» στα 300-350 κιλά το χρόνο (2003). Ωστόσο σε αρκετές πόλεις της Ευρώπης όπως η Κοπεγχάγη και Ζυρίχη, η παραγωγή σκουπιδιών έχει μειωθεί αισθητά με αποκορύφωμα το Φράϊμπουργκ που έχει καταφέρει να ανακυκλώνει κατά 64%, να διαχωρίζει τα οργανικά από το 1997, με αποτέλεσμα να μειώσει την παραγωγή σκουπιδιών ανά κάτοικο στο μισό μέσα σε 10 χρόνια: από 205 κιλά το 1996 σε 100 κιλά το 2007.

Κυριακή πρωί στο Βαλανάρη

«Μια από τις πιο άγριες ρεματιές της Πεντέλης. Άφθονο νερό, αρκετές φυσικές πηγές που τροφοδοτούν το ρέμα, λιμνούλες, καταρράκτες και καταρρακτάκια, επιφάνειες βράχων με πλούσιο σταλαγμιτικό υλικό, πλούσια χλωρίδα και πανίδα, ένα ειδυλλιακό μέρος ακόμα και μετά τις φωτιές.» [Ρέμα Βαλανάρη]

Τα ρέματα της Πεντέλης χρειάζονται την προστασία μας ώστε να βελτιωθεί η υποβαθμιζόμενη βιοποικιλότητα στα παρόχθια οικοσυστήματα (χλωρίδα και πανίδα). Καταπατητές, συνεταιριστές, οικοπεδούχοι, πρασινίζοντες επιχειρηματίες, τοπικοί παραγοντίσκοι, εκκλησία α.ε. και έμποροι δασών συνεπικουρούμενοι από την τοπική διοίκηση... έχουν βαλθεί να αφανίσουν ό,τι απέμεινε από τις φυσικές ομορφιές της Πεντέλης. Από εμάς εξαρτάται να μην τους το επιτρέψουμε!

---

Σημ. Αν το βίντεο προβάλλεται με διακοπές, δείτε το απ'ευθείας στο Dailymotion.

Πάνε να εξαφανίσουν και τα αρωματικά φυτά και βότανα

Oταν ακούς κραυγές ενάντια στους «παράλογους δασολόγους», τότε κάποια καταστροφικά συμφέροντα κρύβονται από πίσω. Από τον κανόνα αυτό, που αφορά καταπατητές, οικοδομικούς συνεταιρισμούς και άλλα ευαγή ιδρύματα, δεν εξαιρούνται και εκείνοι που εκστρατεύουν τελευταία ενάντια σε δασολόγους που «παραλογίζονται» και δεν αφήνουν τον «κοσμάκη» να μαζέψει αρωματικά φυτά και βότανα από τα βουνά μας.

Αναφερόμαστε σε δημοσιεύματα που διακινούνται κυρίως μέσω του Ιντερνετ. Αυτοί που τα γράφουν είτε άσχετοι και παρασυρμένοι είναι είτε στο κόλπο. Δουλεύουν, δηλαδή, για τα συμφέροντα διάφορων αετονύχηδων, που ξαμολάνε μετανάστες στα βουνά για να σαρώσουν αρωματικά φυτά και βότανα. Εναντι πινακίου φακής για τους μετανάστες, με ικανότατο κέρδος για τους εμπόρους, καθώς πουλάνε τα συλλεγόμενα σε ψηλές τιμές, ιδιαίτερα στις τουριστικές αγορές. Οταν σε ελληνικό νησί κατάσχεται φορτίο ενός μόνον εμπόρου με ενάμιση τόνο τσάι του βουνού, το οποίο μαζεύτηκε παράνομα (χωρίς την απαραίτητη άδεια από τη δασική υπηρεσία και χωρίς να πληρωθεί κανένα αντίτιμο στο κράτος), δεν έχουμε να κάνουμε με τον «κοσμάκη» που πήγε να μαζέψει ρίγανη και θυμάρι για την κουζίνα του, αλλά με αδίστακτους λαθρέμπορους και καταστροφείς του περιβάλλοντος. Αλλωστε, στους ιδιώτες επιτρέπεται να μαζέψουν βότανα και αρωματικά φυτά από τα δάση και τις φρυγανώδεις εκτάσεις, δωρεάν για προσωπική τους χρήση, αλλά υπό όρους. Και η εμπορική συγκομιδή επιτρέπεται, με άδεια από την αρμόδια δασική υπηρεσία, φυσικά. Οχι «μπάτε σκύλοι, αλέστε…», που οδηγεί σε συστηματική καταστροφή. Αυτή απαγορεύεται και αυτή προσπαθούν να αποτρέψουν οι δασολόγοι.

Επιτέλους, μπαίνει φραγμός στην καταπάτηση των χορτολιβαδικών εκτάσεων

Επιτέλους, ύστερα από μια μακρά περίοδο καθυστερήσεων και παλινωδιών, με εγκύκλιο των αρμόδιων υπηρεσιών μπαίνει φραγμός στις καταπατήσεις των 14,5 εκατ. στρεμμάτων χορτολιβαδικών εκτάσεων. Η εγκύκλιος της αρμόδιας Διεύθυνσης της Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος, με αριθμό πρωτοκόλλου 133340/3030/5-7-2013, που υπογράφεται από τον Ειδικό Γραμματέα Δασών Γ. Αμοργιανιώτη, βάζει φρένο στις επιδιώξεις καταπατητών χορτολιβαδικών εκτάσεων, που επιδιώκουν να χτίσουν σε τέτοιες εκτάσεις πολυτελείς βίλες, πετρελαϊκές εγκαταστάσεις κτλ.

Πώς βάζει φρένο στους καταπατητές η εγκύκλιος;

Πρώτο, υπενθυμίζοντας και τονίζοντας στις δασικές υπηρεσίες ότι τις χορτολιβαδικές εκτάσεις διοικεί και διαχειρίζεται η δασική υπηρεσία σε όλη την Ελλάδα, σύμφωνα με την παράγραφο 7 του άρθρου 3 του νόμου 998/1979.

Δεύτερο, υπενθυμίζοντας για μια ακόμη φορά στις δασικές υπηρεσίες, ότι όσοι ιδιώτες διεκδικούν εμπράγματο δικαίωμα επί χορτολιβαδικών εκτάσεων οφείλουν, σύμφωνα με το άρθρο 10 του δασοκτόνου νόμου 3208/2003, να προσκομίζουν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις.

Τρίτο, υπενθυμίζοντας στις δασικές υπηρεσίες, ότι στις τελεσίδικες πράξεις χαρακτηρισμού που θα εκδίδουν σε χορτολιβαδικές εκτάσεις θα αναφέρουν, ότι τις εκτάσεις αυτές διαχειρίζονται οι δασικές υπηρεσίες ως δημόσιες, αφού δεν προκύπτει η κυριότητά τους με έναν από τους τρόπους που ορίζει ο νόμος 3208/2003. Την πράξη χαρακτηρισμού, μάλιστα, ο ενδιαφερόμενος είναι υποχρεωμένος να την προσκομίζει στην Πολεοδομία, στην οποία απευθύνεται για να εκδώσει οικοδομική άδεια.

Τέλος, υπενθυμίζοντας στις δασικές υπηρεσίες ότι το ΣτΕ, με δύο αποφάσεις του (2741/2012 και 3186/2012), δέχτηκε ότι καλώς οι δασάρχες στις πράξεις χαρακτηρισμού ανέγραψαν ότι οι εκτάσεις είναι δημόσιες χορτολιβαδικές. Η μία από τις δύο αποφάσεις αφορά περιοχή της χώρας όπου δεν ισχύει το τεκμήριο του δημοσίου.

Τι πρέπει να γίνει ακόμη προκειμένου η εγκύκλιος αυτή να έχει διάρκεια;

Πρέπει να καταργηθεί η κατάπτυστη γνωμοδότηση 331/2011 του ΝΣΚ, την οποία είχε αποδεχτεί ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γ. Παπακωνσταντίνου. Γιατί δεν υπάρχει καμιά ασάφεια στην ισχύουσα δασική νομοθεσία ως προς το ποιος διοικεί και διαχειρίζεται τις χορτολιβαδικές εκτάσεις και ως προς τη διαδικασία με την οποία κάποιος ιδιώτης μπορεί να διεκδικήσει εμπράγματο δικαίωμα επί χορτολιβαδικών εκτάσεων (μπορεί να καταφύγει στο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών και στα πολιτικά δικαστήρια). Θυμίζουμε ότι από την πρώτη στιγμή καταγγείλαμε αυτή τη γνωμοδότηση ως κατάπτυστη, καταγγέλλοντας ότι θυμίζει Βατοπέδι. Γιατί η ισχύουσα δασική νομοθεσία είναι ξεκάθαρη και δεν επιδέχεται ερμηνεία από τους «σοφούς» Νομικούς Συμβούλους.

Πρέπει επίσης να καταργηθεί το έγγραφο 35805/12-6-2013 της Διεύθυνσης Νομοθετικού Εργου του ΥΠΕΚΑ, γιατί συντάχθηκε μόνο και μόνο για να διατηρήσει σε ισχύ την κατάπτυστη γνωμοδότηση 331/2011 του ΝΣΚ και υπονομεύει την ισχύουσα δασική νομοθεσία.

Η πρόσφατη εγκύκλιος 133340/3030/5-7-2013 κινείται στο πλαίσιο της νομιμότητας, είναι σαφής και πλήρης στις απαντήσεις που δίνει στις δασικές υπηρεσίες για τους χειρισμούς που πρέπει να κάνουν στις χορτολιβαδικές εκτάσεις που είναι δημόσιες, είτε ισχύει είτε δεν ισχύει το τεκμήριο του δημοσίου. Ως τέτοια, η εγκύκλιος αυτή δεν χρειάζεται τη στήριξη των «σοφών» του ΝΣΚ.

Οπως έχουμε κατ’ επανάληψη αναφέρει, οι χορτολοβαδικές εκτάσεις καλύπτουν 14,5 εκατ. στρέμματα σε όλη τη χώρα, «φιλέτα» των οποίων εποφθαλμιούν καταπατητές διάφορων «αποχρώσεων». Μάλιστα, από τις 8 Γενάρη του 2013, που εκδόθηκε η απόφαση 32 του ΣτΕ, οι χορτολιβαδικές εκτάσεις ανήκουν πλέον στα δάση και τις δασικές εκτάσεις και επομένως χρήζουν ακόμη μεγαλύτερης προστασίας.

πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

Χαζεύοντας το πύρινο μέτωπο να προελαύνει

Του Κώστα Ζαχαριάδη*

Η αντιπυρική περίοδος, που ξεκίνησε την 1η Μαΐου και ολοκληρώνεται την 31η Οκτωβρίου, βρίσκει τον κρατικό μηχανισμό που ασχολείται με την προστασία του φυσικού πλούτου για άλλη μια φορά απροετοίμαστο. Το φετινό καλοκαίρι θα είναι οικονομικά και περιβαλλοντικά δύσκολο. Η κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού εξ αιτίας της υποχρηματοδότησης, της αρτηριοσκληρωτικής και γραφειοκρατικής διοίκησης δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Σε συνθήκες κρίσης η προστασία των περιβαλλοντικών πόρων και αγαθών είναι επιτακτική ανάγκη. Η συσσωρευμένη βιομάζα στα δάση μας φέτος, τα έχει μετατρέψει σε εν δυνάμει πυριτιδαποθήκες. Τα δάση μας, κατά πλειοψηφία χωρίς διαχειριστικά σχέδια, χωρίς καθαρισμούς δασικών δρόμων – οδικών δικτύων – αντιπυρικών ζωνών, λόγω της ελλιπούς χρηματοδότησης από τις συναρμόδιες υπηρεσίες, μαζί με τις τεράστιες ελλείψεις στο Πυροσβεστικό Σώμα, είναι ουσιαστικά απροστάτευτα.

Ποιος βάζει τις φωτιές σε αυτή τη χώρα;

Δύσκολη απάντηση και οι μονοσήμαντες απαντήσεις μπορεί να είναι και επικίνδυνες… Οι πυρομανείς, όσοι καίνε ξερόχορτα από άγνοια, ο εξ ανατολών «εχθρός» της χώρας, μυστικοί πράκτορες, καταπατητές, φιγουράρουν πάντα ως σε τίτλους εφημερίδων και site μετά από μεγάλες καταστροφές. Μπορεί, εν μέρει να είναι σωστές, μπορεί να είναι και απολύτως λάθος.

Υπάρχουν δύο αντικειμενικά δεδομένα στο δασικό οικοσύστημα της χώρας μας που ευνοούν την εμφάνιση των δασικών πυρκαγιών. Η πυρόφιλη βλάστηση και οι άνεμοι σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες, όμως, το μέγεθος των καταστροφών εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Στη δασοπροστασία η πρόληψη επιβάλλεται να έχει κυρίαρχη θέση. Πρόληψη δεν είναι μόνο τα διαχειριστικού χαρακτήρα μέτρα, αλλά κυρίως τα νομικού χαρακτήρα μέτρα που οφείλουν να ορίζουν το νομοθετικό πλαίσιο προστασίας των δασών και η εφαρμογή των νόμων να μην αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και να μην κλείνει το μάτι στους καταπατητές. Στην Ελλάδα, έχουμε μια πικρή παράδοση, πολλών δεκαετιών θεσμικής ομίχλης που ευνοεί την παραβατικότητα και εμμέσως τις δασικές πυρκαγιές. Σύμφωνα με ενημέρωση στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής, ο αριθμός των δασικών πυρκαγιών με βάση στατιστικά στοιχεία, είναι περίπου 10.000 πυρκαγιές το χρόνο, που σημαίνει κατά μέσο όρο γύρω στα 540.000 στρέμματα καμένες εκτάσεις.

Κατώτεροι των περιστάσεων

Για άλλη μια χρονιά ο κρατικός μηχανισμός είναι ανέτοιμος να ανταποκριθεί στις ανάγκες προστασίας πυρόσβεσης. Ελλείψεις στα εναέρια μέσα πυρόσβεσης, στη συντήρηση των πυροσβεστικών οχημάτων και του εξοπλισμού γενικότερα, η διαχρονική υποστελέχωση του Πυροσβεστικού Σώματος, η μη αξιοποίηση του εθελοντικού δυναμικού, η υποβάθμιση του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης στην προστασία των αστικών δασών και ο κατάλογός δεν έχει τέλος…

Το ΥΠΕΚΑ βάζει φωτιά στα δάση για να δώσει... ώθηση στην οικοδομή

Σταυρογιάννη Λ.

Photo Copyright - ΕΥΡΩΚΙΝΗΣΗ

Έξω από κάθε συνταγματικό πλαίσιο και περιφρονώντας την πάγια νομολογία του ΣτΕ, αλλά και την ισχύουσα νομοθεσία για τον σχεδιασμό, ο υπουργός αναπληρωτής ΠΕΚΑ, Στ. Καλαφάτης, τάζει στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς, οι οποίοι κατέχουν δάση και δασικές εκτάσεις, "επίλυση του προβλήματος" με μεταφορά συντελεστή δόμησης σε εκτός σχεδίου περιοχές ή ανταλλαγές ακινήτων... Προς τούτο υπόσχεται κατεδάφιση του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου εντός εξαμήνου και ολοκλήρωσή του σε έναν χρόνο για να δοθεί "ώθηση στον κλάδο της οικοδομής".

Πυξίδα, ως φαίνεται, θα αποτελέσει η ικανοποίηση των ορέξεων του Αυτόνομου Οικοδομικού Οργανισμού Αξιωματικών και άλλων οικοδομικών συνεταιρισμών που από το 1988 επιχειρούν να κτίσουν στις υπώρειες του πολλαπλώς κακοποιημένου Πεντελικού (στο κενό που αφήνουν η Καλλιτεχνούπολη και οι οικισμοί των οικοδομικών συνεταιρισμών "Αγίου Σπυρίδωνα" και "Παν" στο Ντράφι).