Περιοχή του Αμαζονίου: Πίσω από το οικολογικό έγκλημα υπάρχουν ισχυρά καπιταλιστικά συμφέροντα

Την ώρα που οι πυρκαγιές στον Αμαζόνιο συνεχίζονται, αποτεφρώνοντας χιλιάδες στρέμματα παρθένου τροπικού δάσους, η αντιδραστική κυβέρνηση της Βραζιλίας του Ζαΐρ Μπολσονάρο διαπληκτίζεται με το G7 (την ομάδα των 7 πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών στον κόσμο — ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία και η ΕΕ) για την έτσι κι αλλιώς υποκριτική προσφορά 20 εκατομμυρίων δολαρίων για την προστασία και αποκατάσταση του Αμαζονίου. Μάλιστα, ο Μπολσονάρο προβάλλει και διάφορες προσβολές που αντάλλαξαν με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμ. Μακρόν, που τον κάλεσε να ανακαλέσει ως προϋπόθεση για να δεχτεί τη βοήθεια. Επί της ουσίας, πρόκειται για μια ενδοαστική διαμάχη, που όχι μόνο δεν έχει σχέση με την προστασία του σημαντικού οικοσυστήματος του Αμαζονίου και του περιβάλλοντος —αυτό άλλωστε δεν θα μπορούσε να προκύψει από τους εκπροσώπους των καπιταλιστών— αλλά επιβεβαιώνει ότι αυτό που παίζεται και σε αυτή την περιοχή του πλανήτη είναι μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν έρθει στο προσκήνιο.

Η διαμάχη εκφράστηκε και με μηνύματα ειρωνικού χαρακτήρα, όπως αυτό που εξέφρασε ο Ονίξ Λορενζόνι, γενικός γραμματέας της βραζιλιάνικης προεδρίας, που είπε: «Ευχαριστούμε, αλλά τα μέσα αυτά ίσως να είναι πιο προσήκον να διατεθούν για την αναδάσωση της Ευρώπης», ή ότι «ο Μακρόν, που δεν μπόρεσε καν να αποτρέψει μια προβλέψιμη πυρκαγιά σε μια εκκλησία που αποτελεί μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς της ανθρωπότητας (σ.σ. Παναγία των Παρισίων), θέλει να μας κάνει μαθήματα για τη χώρα μας;».

Εκ της τέφρας τους... δάση ξανά

ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ

«Είναι ανάγκη, με κατάλληλες μελέτες, να προχωρήσουμε σε αναδασωτικά προγράμματα.
Το δάσος είναι η καλύτερη απάντηση στην κλιματική αλλαγή»,
τονίζει ο δασολόγος Νίκος Μπόκαρης. ΙΝΤΙΜΕ NEWS

Και μετά τις πυρκαγιές τι; Πώς θα καταφέρουμε να περιορίσουμε τη ζημιά και να βοηθήσουμε τη φύση να αναγεννηθεί; Τι πρέπει να κάνουμε και ποια είναι τα βασικά λάθη που πρέπει να αποφύγουμε; Υπάρχει πάντα ανάγκη για τεχνητή αναδάσωση ή είναι καλύτερο να αφήσουμε τη φύση στην ησυχία της; Μπορεί να αντικατασταθεί το εύφλεκτο πεύκο ή τα πράγματα είναι πιο σύνθετα;

Το πρώτο μέτρο μετά μια δασική πυρκαγιά είναι η οριοθέτηση των καμένων εκτάσεων. «Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα ακριβέστατης αποτύπωσης των καμένων εκτάσεων και ανακήρυξής τους ως αναδασωτέων. Ετσι μπαίνει φραγμός στην καταπάτηση και συρρίκνωση του δάσους», τονίζει στην «Κ» ο Νίκος Μπόκαρης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων και μέλος του Δ.Σ. του ΓΕΩΤΕΕ.

Έχουμε νέα: η Μεγαλόχαρη άργησε μια μέρα

Ελένη Παγκαλιά

Σήμερα είναι μεγάλη γιορτή και σε όλη την Ελλάδα γιορτάζουν την Παναγία με πανηγύρια, ψητά και χορούς. Τα περισσότερα από αυτά τα δρώμενα μάς φέρνουν στο μυαλό το echo του αρμονίου της ορχήστρας που είναι ανεβασμένη στο πάλκο, ενώ κάποιοι και κάποιες ψάχνουν από «πηγές» το καλό το πανηγύρι που παίζει η αυθεντική ορχήστρα με τα σωστά νησιώτικα, δημοτικά ή κρητικά. Όχι απαραίτητα για να γιορτάσουμε την Παναγία, αλλά για να γιορτάσουμε γενικώς. Να βρούμε αφορμή να χορέψουμε, να πιούμε, να έρθουμε σε επαφή με τα χωριά και την ύπαιθρο, να ξεφαντώσουμε γνήσιοι/ες βάκχες και βακχίδες σα να μη υπάρχει η άλλη μέρα, σα να μην υπάρχουν οι επόμενες μέρες που όλα αυτά γίνονται μια περασμένη εικόνα στο story που ανεβάσαμε και επιστρέφουμε στη μη-διονυσιακή (ούτε και απολλώνια όμως) καθημερινότητα. Κι έπειτα, επιστρέφουμε σε μια καθημερινότητα που έχει καθυποτάξει τη ζεύξη διονυσιακού και απολλώνιου και αντί να γεννά τραγωδίες που μιλούν στη σκέψη, το σώμα και την ψυχή, όπως ας πούμε τα έργα που γράφονταν στην αρχαία Ελλάδα σύμφωνα με τον Νίτσε, γεννά τραγωδίες έργων που το μυαλό ίσως μπορεί να επεξεργαστεί αλλά το σώμα και η ψυχή αρνούνται.

Κι έτσι, μετά το περσινό καλοκαίρι, όπου η Μεγαλόχαρη δεν έκανε το θαύμα της και δεν έσωσε τους ανθρώπους, τα ζώα και τη φύση από την καταστροφή και τον θάνατο, έρχεται το φετινό καλοκαίρι, όπου η ίδια (ή μήπως κάποια άλλη;) Μεγαλόχαρη επίσης απέχει από θαύματα και αφήνει μέχρι στιγμής ζώα και φύση στο έλεος αυτής της —με καινούργιους όρους— τραγωδίας που βιώνουμε εν μέσω του συστήματος που μας γεννά. Και, φυσικά, η μομφή δεν ανήκει σε καμία Μεγαλόχαρη και σε καμιά πίστη κανενός ανθρώπου. Ανήκει σε όσους γνωρίζοντες τι προκαλεί την καταστροφή επικαλούνται θαύματα και ξωτικά για να αποδώσουν αλλού τις ευθύνες. Αφού πρώτα μας έχουν πείσει για το μεγαλειωδέστερο των θαυμάτων, αυτό της ανάπτυξης.

Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ , οι μόνες υπεύθυνες για τις καταστροφικές πυρκαγιές και τα αποτελέσματα τους

Αυτή την ώρα, συντελείται μία τεράστια οικολογική καταστροφή στην Ευβοία με χιλιάδες στρέμματα παρθένου δάσους να καίγονται, και μαζί με το δάσος κάποια σπίτια και ιδιωτικές περιουσίες.

Και αυτή η πυρκαγιά συνέχεια των πυρκαγιών των τελευταίων ετών, που πέραν των άλλων είναι και φονικές (δες Μάτι, Ηλεία το 2007). Και ενώ πυρκαγιές είχαμε συνέχεια τις τελευταίες δεκαετίες, η ποσότητα και το μέγεθος τους γιγαντώνεται χρόνο με το χρόνο, και γιατί ο άνθρωπος ηθελημένα (για καταπάτηση) και άθελα καίει δάση, και γιατί η κλιματική αλλαγή την περίοδο του θέρους δημιουργεί μεγαλύτερες θερμοκρασίες, και μεγαλύτερη ξηρασία.

Και αν για την κλιματική αλλαγή οι ελληνικές κυβέρνησης λίγα μπορούν να κάνουν (όχι ότι κάνουν και αυτά τα λίγα, προτιμούν οι τσιμινιέρες των Βαρδινογιάννηδων να καίνε όπως απαιτεί η κερδοφορία, παρά όπως απαιτεί το περιβάλλον), αρνούνται στη πράξη να δώσουν το μήνυμα σε επίδοξους καταπατητές (εταιρίες και ιδιώτες) ότι κάθε στρέμμα καμένου δάσους θα αντικατασταθεί με δάσος.

Κανένας εφησυχασμός

Η μεγάλη φωτιά της Δευτέρας στον Υμηττό, όπως και αυτές σε Ελαφόνησο, Ζούμπερη και Μαραθώνα, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι ο κίνδυνος από τις τραγικές ελλείψεις στην αντιπυρική προστασία είναι εδώ. Παρά τα μεγάλα λόγια, ένας από τους λίγους εναπομείναντες «πνεύμονες» της Αττικής βρέθηκε ξανά σε κίνδυνο και μάλιστα σε μια μέρα που ο βαθμός επιφυλακής ήταν μεγάλος. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση κάθε χρόνο, άλλοτε στην Πεντέλη, άλλοτε στον Υμηττό, άλλοτε στην Πάρνηθα, χωρίς δυστυχώς η εξέλιξη να είναι πάντα ίδια με την τελευταία... Και μπορεί να ακούμε από αρμόδια κυβερνητικά στελέχη φράσεις θριαμβολογίας, όπως «Ηταν μία απόδειξη ότι το κράτος είναι εδώ», αυτές ωστόσο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποπροσανατολίζουν και να καθησυχάζουν το λαό. Τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει σε ό,τι αφορά τα προβλήματα στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, με ευθύνη του κράτους, που συνεχίζει να εγκληματεί σε βάρος του περιβάλλοντος και να εκθέτει σε κινδύνους τα δάση, την περιουσία, ακόμα και τη ζωή του λαού. Αλήθεια, μπορεί κάποιος από τους αρμόδιους της κυβέρνησης που τα λένε αυτά, με αφορμή την επιχείρηση στον Υμηττό, να πει τι θα γίνει σε περίπτωση δεύτερου και τρίτου μετώπου στην Αττική ή σε μια άλλη Περιφέρεια της χώρας;

Ρυθμίσεις στην Τοπική Διοίκηση

Η ΝΔ βρήκε στρωμένο έδαφος για νέες προσαρμογές
σε βάρος του λαού

Δήμους και Περιφέρειες που θα λειτουργούν ακόμα περισσότερο ως σύγχρονοι μάνατζερ για την καλύτερη διαχείριση των επιχειρηματικών συμφερόντων είναι το ...«μοντέλο» της Τοπικής Διοίκησης που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Το νομοσχέδιο προβλέπει τη θεσμοθέτηση συμπράξεων ανάμεσα στις παρατάξεις με κύριο κορμό την παράταξη του δημάρχου, δίνει την πλειοψηφία της παράταξης του δημάρχου στις Επιτροπές Οικονομικών και Ποιότητας Ζωής, το ρόλο των οποίων αναβαθμίζει, δίνοντάς τους αρμοδιότητες που έχει το εκλεγμένο Δημοτικό Συμβούλιο, όπως για παράδειγμα ο ετήσιος προγραμματισμός προσλήψεων προσωπικού, ή η προσφυγή ή μη του δήμου σε ένδικα μέσα. Δηλαδή αφαιρεί από τους δήμους το δικαίωμα να αποφασίζουν συμβιβασμό ή και κατάργηση της δίκης σχετικά με τις τρέχουσες μισθολογικές απαιτήσεις των εργαζομένων, ή τη δυνατότητα να διαγραφούν χρέη προς τους δήμους των εργατικών-λαϊκών οικογενειών! Από την άλλη, προβλέπονται διευκολύνσεις που θα μπορον να παρέχουν οι Επιτροπές σε μεγαλοοφειλέτες που χρωστάνε πάνω από 150.000 ευρώ, η παραχώρηση εγκαταστάσεων και εξοπλισμού του δήμου, η επιβολή αντιτίμου για κάθε είδους δημοτική παροχή κ.ά.