Ο Χατζηδάκης ζητεί από τις δασικές υπηρεσίες να συμπεριλάβουν στους δασικούς χάρτες αντισυνταγματικές διοικητικές πράξεις

Από την εποχή που στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ βρισκόταν και ο «οικολόγος» Τσιρώνης είχαμε αποκαλύψει ότι οι δασικοί χάρτες θα χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο για το ξεπάτωμα του δασικού πλούτου της χώρας και για τη νομιμοποίηση όλων των καταπατήσεων και ξεχερσωμάτων δασών και δασικών εκτάσεων. Από την πλευρά μας υποστηρίζαμε και συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ότι για να καταρτιστούν δασικοί χάρτες που θα προστατεύουν το δασικό πλούτο της χώρας, πρέπει να καταργηθεί όλο το αντιδασικό οπλοστάσιο που έχει εισχωρήσει στο βασικό δασικό νόμο 998/1979 και έχει επιφέρει μεγάλες αντιδασικές ανατροπές.

Στο αντιδασικό τερατούργημα του Χατζηδάκη (νόμος 4685/2020), με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής νομοθεσίας…», αναφερθήκαμε σε δύο άρθρα μας, ένα στις 15 και ένα στις 30 Μάη με τίτλους: «Οικιστικές πυκνώσεις - παράνομα ξεχερσώματα δασών: Ο Χατζηδάκης θα πάθει ό,τι έπαθαν Σταθάκης και Φάμελλος» και «Νόμος 4685/2020: Αντιδασικό τερατούργημα. Ο Χατζηδάκης θα πάθει ό,τι έπαθαν Σταθάκης και Φάμελλος», στα οποία και παραπέμπουμε.

Στο νόμο 4685/2020, με την παράγραφο 1α του άρθρου 48, ο Χατζηδάκης προσθέτει ένα εδάφιο στο τέλος της περίπτωσης ζ της παραγράφου 6 του άρθρου 3 του βασικού δασικού νόμου 998/1979, στην αντισυνταγματικότητα του οποίου θα αναφερθούμε στη συνέχεια.

Ως αλχημιστής της πολιτικής, ο Χατζηδάκης παίρνει υπό την προστασία του, με τις παραγράφους 1, 2, 3, 4 του άρθρου 1 της απόφασής του, όλες τις διοικητικές πράξεις που στηρίζονται στις αντιδασικές διατάξεις των εδαφίων της περίπτωσης ζ της παραγράφου 6 του άρθρου 3 του νόμου 998/1979. Καταρχάς μπαίνει το ερώτημα: αυτές οι διοικητικές πράξεις δεν είχαν αναρτηθεί στους δασικούς χάρτες με αποφάσεις της συριζαίικης πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ; Γιατί τις υιοθετεί τώρα ο Χατζηδάκης; Μήπως επειδή τον ενημέρωσαν από την αρμόδια Διεύθυνση της Γενικής Διεύθυνσης Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος, ότι οι διοικητικές πράξεις που στηρίζονται στα εδάφια της περίπτωσης ζ της παραγράφου 6 του άρθρου 3 «μπάζουν» συνταγματικά; Μήπως, ακόμη, θέλει να εμφανίσει μπούγιο από διοικητικές πράξεις, δεδομένου ότι οι διοικητικές πράξεις της παραγράφου 7 του άρθρου 3 «μπάζουν», γιατί οι Επιτροπές Απαλλοτρίωσης δεν έχουν την αρμοδιότητα να κρίνουν για το δασικό χαρακτήρα των εποικιστικών εκτάσεων, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι δάση και δασικές εκτάσεις;

Οτι τα εδάφια της περίπτωσης ζ της παρ. 6 του άρθρου 3 «μπάζουν» συνταγματικά δεν είναι μόνο δική μας άποψη. Γίνεται ευθεία αναφορά στη σκέψη 12 της Απόφασης 1268/2019 του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, η οποία αναφέρει:

«Περαιτέρω, μη νομίμως η οριοθέτηση των εν λόγω οικισμών έγινε συλλήβδην βάσει των διατάξεων και των κριτηρίων του π.δ. της 24.4-3.5.1985, χωρίς δηλαδή να ληφθεί υπ’ όψη η κατηγορία στην οποία ανήκει κάθε οικισμός ώστε να εφαρμοσθούν οι οικείες για κάθε κατηγορία διατάξεις και τα αντίστοιχα κριτήρια (οικισμοί προ του 1923, οικισμοί μετά το 1923 και μέχρι το 1983, οικισμοί ενδεχομένως μετά το 1983 κ.ο.κ.). Τέλος, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου και δεν αμφισβητείται, με τις επίμαχες νομαρχιακές αποφάσεις δεν επιχειρήθηκε απλώς η οριοθέτηση των οικισμών, αλλά και η επέκταση αυτών χωρίς την τήρηση της νόμιμης διαδικασίας».

Θυμίζουμε ότι με το π.δ. της 24.4-3.5.1985 νομιμοποιήθηκαν όλοι οι οικισμοί που χτίστηκαν σε δάση και δασικές εκτάσεις, σύμφωνα με το σχετικό εδάφιο της περίπτωσης ζ της παραγράφου 6 του άρθρου 3.

Η παράγραφος 5 του άρθρου 1 της απόφασης Χατζηδάκη είχε εισαχθεί με το εδάφιο που προστέθηκε στο τέλος της περίπτωσης ζ. Αυτή η προσθήκη αφορούσε περιπτώσεις που είχαν εκδοθεί οικοδομικές άδειες για δόμηση κατοικιών σε δάση και δασικές εκτάσεις, που είχαν αποχαρακτηριστεί με τα περιβόητα πληροφοριακά έγγραφα και χωρίς να γίνουν πράξεις χαρακτηρισμού. Αυτή η διάταξη είχε εισαχθεί με την παράγραφο 2 του άρθρου 12 του νόμου 4315/2014, που είχε ψηφιστεί από την κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων και είχε καταψηφιστεί τότε από το ΣΥΡΙΖΑ. Είχε δεσμευτεί πως όταν γίνει κυβέρνηση θα καταργήσει το νόμο 4315 (και όχι μόνον αυτόν), αλλά την ξέχασε και αυτή τη δέσμευση. Στις 4 Οκτώβρη του 2016, ο «οικολόγος» αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας την επικύρωσε με εγκύκλιο διαταγή που εξέδωσε, της οποίας παραθέτουμε ένα απόσπασμα:

«ΘΕΜΑ: Οδηγία εφαρμογής της παρ. 10 του άρθρου 14 του ν. 998/1979 ως ισχύει, όπως αυτή προστέθηκε με την παρ. 2 του άρθρου 12 ν. 4315/2014.
Επί της εφαρμογής της παρ. 2 του άρθρου 12 του ν. 4315/2014, όπως αυτή προστέθηκε ως παρ. 10 στο άρθρο 14 του ν. 998/1979, ως ισχύει, παρέχουμε την κάτωθι οδηγία:
Σύμφωνα με τα οριζόμενα στη διάταξη, όταν ο χαρακτηρισμός μιας έκτασης έχει πραγματοποιηθεί με έγγραφα πληροφοριακού χαρακτήρα του αρμόδιου Δασάρχη ή του Δ/ντή Δασών, τα οποία εκδόθηκαν μετά την 11η-6-1975 και ως το τέλος Απριλίου του έτους 1981, χωρίς να έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη από το ν. 998/1979 ενδικοφανής διαδικασία, θεωρείται τελεσίδικος και ο χαρακτήρας της έκτασης δεν επανεξετάζεται. Επίσης, οι ασκηθείσες προσφυγές στις οικείες επιτροπές του άρθρου 10 του ν. 998/1979 ως ισχύει, επί των ανωτέρω πληροφοριακών εγγράφων θεωρούνται ως μη ασκηθείσες, εφόσον υποβληθεί αίτηση παραίτησης του προσφεύγοντα.
Για τις ανωτέρω περιπτώσεις οι αρμόδιες δασικές υπηρεσίες, εκδίδουν βεβαίωση με την οποία βεβαιώνουν το χαρακτήρα της έκτασης βάσει του πληροφοριακού εγγράφου».

Με την κατάπτυστη αυτή εγκύκλιο ο Τσιρώνης έδωσε τη δυνατότητα σε πολλούς καταπατητές και εκχερσωτές δασών και δασικών εκτάσεων να νομιμοποιήσουν τις παράνομα εκδοθείσες οικοδομικές άδειες και να μπορέσουν έτσι να οικοδομήσουν βιομηχανικές εγκαταστάσεις χωρίς να χρειαστεί να καταβάλουν τέλος χρήσης, μια και δε θεωρούνται οι εκτάσεις αυτές δασικές.

Θα κλείσουμε με ένα σύντομο σχολιασμό των διοικητικών πράξεων της παραγράφου 7 του άρθρου 3 [του δασικού νόμου 998/1979] και θα επανέλθουμε για πιο αναλυτική προσέγγιση αυτών των διοικητικών πράξεων και με σχολιασμό των υπόλοιπων διατάξεων της απόφασης Χατζηδάκη. Επιγραμματικά θα επισημάνουμε ότι με την απόφαση 2829/2013 του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ οι Επιτροπές Απαλλοτρίωσης δεν έχουν αρμοδιότητα να κρίνουν για το δασικό ή μη χαρακτήρα των δασικών εποικιστικών εκτάσεων. Εχουν μόνο την αρμοδιότητα να κρίνουν για το ιδιοκτησιακό καθεστώς.

ΥΓ. Οταν άρχισαν να γίνονται οι συζητήσεις πάνω στις διατάξεις του περιβόητου νόμου 4351/2015 για τις λεγόμενες βοσκήσιμες γαίες (τον εισήγαγε και τον ψήφισε η κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων), είχαμε επισημάνει ότι με αυτόν το νόμο δρομολογείται ο αποχαρακτηρισμός δεκάδων εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών που θα επιλεγούν για βόσκηση. Ερχεται τώρα ο Χατζηδάκης, που γαλουχήθηκε αντιδασικά στο περιβάλλον του Κώστα Μητσοτάκη, και κάνει πράξη αυτόν τον αποχαρακτηρισμό, χωρίς να προβλέπεται κάτι τέτοιο στο νόμο 4685. Και γι’ αυτό θα μιλήσουμε αναλυτικά την επόμενη φορά.

Γεράσιμος Λιόντος

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ