Το εμπόριο γης αιτία για τις καταστροφές

Motion Team

Τραγικές στιγμές βιώνουν οι κάτοικοι σε δεκάδες περιοχές της χώρας από τα πύρινα μέτωπα που έχουν απλωθεί και κατακαίνε χιλιάδες στρέμματα δάσους τις τελευταίες τέσσερις μέρες, θέτοντας ταυτόχρονα σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, σπίτια, ακόμα και βιομηχανικούς χώρους. Το μεγαλύτερο μέτωπο φωτιάς είναι αυτό στον Εβρο που ξεκίνησε την περασμένη Τετάρτη και συνεχίζει να κάνει κάρβουνο τεράστιες εκτάσεις δάσους, ενώ τον πύρινο όλεθρο αντιμετωπίζουν πολλές ακόμα περιοχές όπως η Αρκαδία, η Αμφισσα, η Αιτωλοακαρνανία, η Αχαΐα, η Ζάκυνθος, η Ναύπακτος κ.ά.

Και αυτή η καταστροφή έχει αιτία, και αυτή δεν είναι άλλη από την πολιτική ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που οπλίζει τα χέρια των εμπρηστών με στόχο την εμπορευματοποίηση της γης. Η πολιτική που θέτει στο επίκεντρο την καπιταλιστική ανάπτυξη και ταυτόχρονα την εξυπηρέτηση κερδοσκοπικών συμφερόντων είναι που έχει μετατρέψει τη γη και τις δασικές εκτάσεις σε εμπόρευμα προς συναλλαγή. Αλλωστε, είναι άκρως χαρακτηριστική η πρόσφατη δήλωση του ίδιου του υπουργού Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου, ότι θα ανοίξει τη συζήτηση «όχι για το τι είναι δάσος, αλλά τι θέλουμε να είναι δάσος», που δείχνει ξεκάθαρα, ότι αυτή η αντιδασική πολιτική δεν θα συνεχιστεί απλώς, αλλά θα ενταθεί ακόμα περισσότερο.

Απαράδεκτη η πολιτική του ΥΠΕΚΑ για τα αυθαίρετα!

Κοινή ανακοίνωση                                                          29 Αυγούστου 2010

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, MΟm-Εταιρία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας, Greenpeace και WWF Ελλάς, εκφράζουν  την αγανάκτηση τους για τις τελευταίες αλλαγές που επιχειρεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής στις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου για τα αυθαίρετα, για το οποίο έχουν ήδη από τις αρχές Αυγούστου εκφράσει την αντίθεση τους με κοινή επιστολή τους προς όλους τους βουλευτές.

Το σχέδιο νόμου θέτει τα πράγματα σε λάθος βάση και θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον. Αναιρεί επίσης τις ήδη ανεπαρκείς προσπάθειες για χωροταξική και πολεοδομική οργάνωση στην Ελλάδα. Οι επιπλέον αλλαγές που αφορούν τη μείωση των προστίμων για τις περισσότερες κατηγορίες αυθαιρεσιών αποδεικνύουν ότι ο στόχος είναι καθαρά εισπρακτικός. Ούτε σε καιρούς οικονομικής κρίσης δεν υπάρχει η πολιτική βούληση να εισπραχθούν τα πρόστιμα που αναλογούν σε σοβαρές και μαζικές παρανομίες που έχουν υποβαθμίσει την ύπαιθρο και θα κοστίσουν κοινωνικά και περιβαλλοντικά στις μελλοντικές γενιές.

Φωτιά στο Πικέρμι

Φωτιά ξέσπασε περίπου στις 02:00 τα ξημερώματα Δευτέρας (29/8/2011) στην περιοχή Έτος στο Πικέρμι (στη ρεματιά πίσω από το κατάστημα ΒΑΡΔΑΣ). Στο σημείο έσπευσαν αμέσως δυνάμεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με 50 πυροσβέστες, 17 οχήματα και 2 ομάδες πεζοπόρο τμήμα καθώς και υδροφόρες της περιοχής, που κατάφεραν μετά από λίγες ώρες να κατασβέσουν την φωτιά.
Ευτυχώς εκείνη την ώρα στο σημείο έπνεαν ασθενείς άνεμοι και η φωτιά δεν επεκτάθηκε στο υπόλοιπο δάσος και δεν απείλησε κατοικίες.

Δυστυχώς όμως, για ακόμα μία φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον πύρινο εφιάλτη στην περιοχή μας, ενώ για ακόμα μία φορά γίνονται εμφανείς οι αδυναμίες της τοπικής αυτοδιοίκησης να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους καταστάσεις. Σε μια αντιπυρική περίοδο που είναι απαραίτητη η πρόληψη (καθαρισμός και αποψίλωση) και επιβεβλημένη η χαρτογράφηση της περιοχής, του δάσους και των δρόμων ώστε να γίνεται πιο εύκολη η κατάσβεση των πυρκαγιών, ο Δήμος μας φάνηκε να είναι απροετοίμαστος και κατώτερος των περιστάσεων. Κι αυτό είναι προφανές αν αναλογιστεί κανείς τί θα μπορούσε να είχε συμβεί εάν η φωτιά αυτή είχε ξεσπάσει 2-3 μέρες πριν, που ο άνεμος ήταν εξαιρετικά ισχυρός.

Πυρκαγιές

Δεν θα κάνουμε ρεπορτάζ για τα μέτωπα των πυρκαγιών, τις περιουσίες που καταστράφηκαν, τις ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού κ.λπ. Ολα αυτά υπάρχουν σε πλήθος δημοσιευμάτων.

Παρακολουθώντας όμως τον τρόπο που κάλυψαν τα ΜΜΕ τις πυρκαγιές λέμε να κάνουμε και την δική μας τοποθέτηση.

Για το τελικό αποτέλεσμα των πυρκαγιών οι ευθύνες των αστικών κυβερνήσεων διαχρονικά είναι αυταπόδεικτες, για την οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή .

Πίσω απ’ αυτούς, όμως, πρέπει να διακρίνουμε τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετούν.

Είναι πολύ εύκολο να μιλάει κανείς για ανίκανη κυβέρνηση, υπονοώντας ότι πρέπει να έρθει κάποια άλλη, ικανή.

Το δύσκολο είναι να απαιτήσει τα κονδύλια που απαιτούνται για την ανάπτυξη της δασοπροστασίας

Ο καπιταλισμός θεωρεί αντιπαραγωγικό ό,τι δεν αποφέρει άμεσο κέρδος.

Τα ίδια τα δάση τα βλέπει σαν πηγή αποκόμισης κέρδους.

Όχι κέρδους κοινωνικού, αλλά κέρδους που μετριέται με ευρώ.

Γι’ αυτό και τα κοράκια ετοιμάζονται να πέσουν πάνω στις νέες καμένες περιοχές.
Ξέροντας ότι σε κάποια χρόνια, όποια αστική κυβέρνηση και να υπάρχει θα πληρώσουν κάποια λεφτά και θα νομιμοποιήσουν τα αυθαίρετα που θα έχουν φτιάξει.

Υ.Γ. Αυτό το κείμενο το αναρτήσαμε στο μπλογκ μας στις 23 Αυγούστου του 2009 και δεν θα αλλάζαμε το παραμικρό αν και σήμερα κάναμε αναφορά στο θέμα των πυρκαγιών.

πηγή: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Ενός Κυνηγιού ... Μύρια έπονται

Αν και κρίσιμη δραστηριότητα για την επιβίωση των ανθρώπων πριν 100.000 χρόνια, το κυνήγι δεν είναι πλέον τίποτα περισσότερο από μια βίαιη μορφή αναψυχής που η συντριπτική πλειοψηφία των κυνηγών δεν χρειάζεται για την επιβίωσή της.

Το κυνήγι έχει συμβάλει στην εξαφάνιση πολλών ειδών παγκοσμίως και πολλά ζώα υφίστανται έναν παρατεταμένο και οδυνηρό θάνατο όταν τραυματίζονται από τους κυνηγούς. Εκτιμάται ότι το 50 τοις εκατό των ζώων που πυροβολούνται τραυματίζονται αλλά δεν σκοτώνονται και δεν περισυλλέγονται από τους κυνηγούς. Για παράδειγμα, ένα είκοσι τοις εκατό των αλεπούδων που τραυματίζονται στο κυνήγι πυροβολούνται, ενώ το 10 τοις εκατό που καταφέρνουν να ξεφύγουν, υποκύπτουν στη τραγική μοίρα του λιμού. Άλλη μελέτη αναφέρει ότι εκατομμύρια τραυματισμένων παπιών δεν περισυλλέγονται από τους κυνηγούς και καταλήγουν μετά από έναν επώδυνο θάνατο.

Ουδέν κρυπτόν υπό το σεληνόφως

Δύση Πανσέληνου στο Δασαμάρι, 14/8/2011, 6:40 π.μ.
(φωτογραφία: Γιώργος Σ.)

Η πανσέληνος δεν επιτρέπει σε κανέναν να εθελοτυφλεί.

Ρίχνει άπλετο φως στους καμένους σκελετούς και στην ευθύνη όλων.

Και προστατευτικό υποφωτισμό στα νεαρά δεντράκια που μεγαλώνουν.

Η τοποθέτηση του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου για τα φωτοβολταϊκά πάρκα στο Δασαμάρι

Αναδημοσιεύουμε, από την ιστοσελίδα Ραφήνα News, την τοποθέτηση του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου σχετικά με την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων στις δασικές εκτάσεις στο Δασαμάρι.

---

ΔΗΜΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ

Αύγουστος 2011

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ ΠΑΡΚΑ

       Με μεγάλη προσοχή ο Δήμος μας παρακολουθεί την απόπειρα εταιρειών για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων μέσα στα όρια του Δήμου μας. Τα φωτοβολταϊκά (ΦΒ) πάρκα ως εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι βιομηχανικές εγκαταστάσεις και σαν τέτοιες πρέπει να αντιμετωπισθούν.

       Συγκεκριμένα υπάρχουν αιτήσεις για δύο (2) ΦΒ πάρκα ισχύος 150 κιλοβάτ (ΚW) και 1 μεγαβάτ (ΜW)!! στην περιοχή Ντράφι Πικερμίου παρά τη συμβολή των οδών Βαλανάρη και Αδαμ. Κοραή. Αν δε λάβουμε υπόψη ότι τα 100 KW απαιτούν επιφάνεια για εγκατάσταση ηλιακών συλλεκτών (panels) 4-5 στρέμματα μιλάμε για κάλυψη με panels περίπου 60 στρεμμάτων!!!

       Ως Δήμος εμείς είμαστε τελείως αντίθετοι με την εγκατάσταση τέτοιου είδους και μεγέθους βιομηχανικών εγκαταστάσεων και μάλιστα όπου η επίμαχη περιοχή εγκατάστασης είναι μέσα στην ζώνη προστασίας του Πεντελικού όρους που έχει κηρυχθεί με ΦΕΚ και ειδικά διατάγματα ως τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους χρήζοντας ειδικής προστασίας, ακόμη δε γειτνιάζει απόλυτα με το ρέμα Βαλανάρη που έχει χαρακτηρισθεί με ΦΕΚ ως περιοχή ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος.

       Τις ενστάσεις μας αυτές διατυπώσαμε και στηρίζουμε και στη Δ/νση Πολεοδομίας του Δήμου Παλλήνης και στο Δασαρχείο Πεντέλης και έχουμε ζητήσει την ανάκληση των αδειών εγκατάστασης φωτοβολταϊκών πάρκων στην ανωτέρω περιοχή.

       Τέλος διαβεβαιώνουμε τους πολίτες ότι θα αγωνισθούμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις ενάντια σε ένα τέτοιο περιβαλλοντικό έγκλημα και τους καλούμε ενεργούς αγωνιστές σ’ αυτή μας την προσπάθεια διαφύλαξης του περιβαλλοντικού αποθέματος και της ποιότητας ζωής μας.

Γ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ

Εγκατάσταση δεξαμενής στο Δασαμάρι

Τελικά, ο δήμος Ραφήνας-Πικερμίου τοποθέτησε την περιζήτητη δεξαμενή στην καμένη δασική περιοχή Δασαμάρι για να μπορούν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών να ποτίζουν τα δεντράκια των αναδασώσεων. Αφού είχε αγνοήσει προηγούμενο αίτημά μας και αφού το θέμα μπήκε στο δημοτικό συμβούλιο προ ημερήσιας διάταξης από τη δημοτική κίνηση "οικόπολις" και υποστηρίχτηκε από παρόντα μέλη της πρωτοβουλίας μας, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος έδειξε πνεύμα συνεργασίας καθώς και άλλες/οι που συμπαραστάθηκαν στη συνέχεια.

Αποτέλεσμα: την Πέμπτη 4 Αυγούστου τοποθετήθηκε η δεξαμενή, η οποία υδροδοτήθηκε άμεσα.

Το τελευταίο μέρος της περιπέτειας ήταν η αναζήτηση των σωλήνων, σύνδεσμων/ταχυσύνδεσμων και λοιπών εξαρτημάτων σε όσα μαγαζιά δεν είχαν κλείσει λόγω Αυγούστου.

Τη Δευτέρα 8 Αυγούστου έγινε το πρώτο πότισμα με νερό από τη δεξαμενή. Οι μηχανικοί της πρωτοβουλίας μας διαπίστωσαν τις ανάγκες επέκτασης της συνδεσμολογίας για τη διευκόλυνση του ποτίσματος, συμπληρώσαμε τον εξοπλισμό, και την Τετάρτη 11 Αυγούστου ολοκληρώσαμε το πότισμα με όσους/ες εθελοντές/ντριες δεν ήταν σε διακοπές.

   

Μετά από 14 μήνες, η περιπέτεια του ποτίσματος έληξε με τον ευκτέο τρόπο. Ξεκινήσαμε με αίτημα στην τότε κοινότητα Πικερμίου, πριν 14 μήνες, για την παροχή υδροφόρας ή δεξαμενής, η οποία το αγνόησε πανηγυρικά. Προχωρήσαμε στο πρώτο πότισμα κουβαλώντας κουβάδες νερό από το ρέμα Δασαμάρι, στη συνέχεια βοηθηθήκαμε από τα πυροσβεστικά του ΣΠΑΠ μέχρι και το πότισμα του φετινού Ιουλίου με πυροσβεστικό του δήμου Πεντέλης, για να καταλήξουμε πλέον στην εγκατάσταση της δεξαμενής που θα χρησιμεύει για πότισμα και ανάγκες πυρόσβεσης. Εν τέλει, χρειάζεται επιμονή για να κατακτηθεί το αυτονόητο: η δημόσια περιουσία που δημιουργείται από τους φόρους των πολιτών να εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.

Το επόμενο πότισμα θα γίνει τέλος Αυγούστου ή αρχή Σεπτεμβρίου, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.

Το νέο καιρικό μέτωπο

Τη χρονιά που πέρασε, ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι αντιμετωπίζουμε την προοπτική μιας καταστροφικής κλιματικής αλλαγής. Κι ο δημόσιος διάλογος για το μέλλον της ζωής στη Γη άλλαξε: Από κει που μόνο μια χούφτα επιστήμονες και ριζοσπάστες οικολόγοι προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο βιβλικής καταστροφής, φτάσαμε σήμερα να ακούμε πολιτικούς και εταιρείες να μιλούν για την ανάγκη λήψης μέτρων – ακόμα και ‘έκτακτων’ μέτρων. Ο Paul Sumburn αποτιμά το νέο τοπίο.

Παρόλο που η προσοχή στα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής υφίσταται εδώ και χρόνια, ξαφνικά το θέμα έχει γίνει πρώτη είδηση και όλοι καλούν σε ανάληψη δράσης για τη μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου. Από μια άποψη πρόκειται, για σπάνια νίκη: Το αποτέλεσμα πίεσης από την πλευρά των ακτιβιστών αλλά και της συναίνεσης της επιστημονικής κοινότητας, όπως αυτή εκφράστηκε στην Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή. Για κάποιους άλλους, βέβαια, δεν είναι παρά μια ευκαιρία να επεκτείνουν τη σφαίρα επιρροής του κεφαλαίου. Τα επίσημα χείλη μιλούν κυρίως για τεχνολογικές λύσεις στα πλαίσια της αγοράς, για «χρηματιστήρια υδρογονανθράκων» και για τους πειραματισμούς των πετρελαϊκών εταιρειών με την ανανεώσιμη ενέργεια.

Στο περιβαλλοντικό έγκλημα, η σιωπή είναι συνενοχή

όψη αεροδιάδρομου μετά την αποψίλωση

Πριν μερικά χρόνια τα κάψανε.
Το 2009 τα άφησαν να ξανακαούν.
Σήμερα αποψιλώνουν οι μπουλντόζες.
Και αύριο "φυτεύουν" φωτοβολταϊκά ή ...

Οπως αναφέραμε και σε προηγούμενη ανάρτηση η αποψιλωθείσα περιοχή βρίσκεται σε καμένη δασική έκταση που ανήκει στη ζώνη προστασίας του Πεντελικού και εφάπτεται στο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ρέμα Βαλανάρη.

Ο δήμος, το δημοτικό συμβούλιο, οι αιρετοί υπηρέτες του δημόσιου συμφέροντος, αν και γνωρίζουν το ζήτημα από το Μάη, τελικά δεν εμπόδισαν την ολοκλήρωση της περιβαλλοντικής καταστροφής.

Φτάνει πια η σιωπή και η γραφειοκρατική αδράνεια!

Προτείνουμε:
Αμέσως μετά το καλοκαίρι, αναδάσωση όλης της περιοχής που περικλείεται από τα ρέματα Βαλανάρη και Δασαμάρι μέχρι το δρόμο της Νταού Πεντέλης.

Θετική Σκέψη!

Είναι αλήθεια ότι σε όλη μου τη ζωή προσπαθώ να είμαι άνθρωπος της «θετικής σκέψης». Κι ας μην τα καταφέρνω αρκετές φορές... Πάντα ελπίζω για το καλύτερο, πάντα για το «ιδανικό». Μεγαλώνοντας στο κέντρο της Αθήνας τη δεκαετία του ’70 και ζώντας από κοντά όλη αυτή την «οικιστική καταστροφή» - που βρήκε κερδισμένους μόνο τους εργολάβους και ζημιωμένους όλους τους υπόλοιπους – περισσότερο μάλιστα όσους επένδυσαν αγοράζοντας (ή δίνοντας αντιπαροχή) ένα ακίνητο εκεί - δηλαδή σε ένα μέρος που κανείς πλέον δυσκολεύεται τρομερά να ζήσει – θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει πια η γνώση και η σύνεση για κάτι καλύτερο σε ότι αφορά την πολεοδόμηση των ελεύθερων χώρων που έχουν απομείνει στην Αττική.

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές αποτέλεσε ένα πολύ σπάνιο και βραβευμένο «βιβλιαράκι» που έπεσε στα χέρια μου πρόσφατα, «Τα Ρωμαντικά Χρόνια της Αθήνας: Ιστορίες του Παληού Καιρού» του Τίμου Μωραϊτίνη, του γνωστού υμνητή της παλιάς Αθήνας των αρχών του 20ου αιώνα. Ένα βιβλίο που ήταν και το τελευταίο του καθώς εκδόθηκε το 1952, τη χρονιά που ο γνωστός δημοσιογράφος, πεζογράφος και ποιητής πέρασε στην ιστορία...

Οι επιπτώσεις των φωτοβολταϊκών στο περιβάλλον

Διαβάστε επίσης: Οι κρυφές επιπτώσεις της πράσινης ανάπτυξης στο περιβάλλον