Νομότυπες εκχερσώσεις και μπαζώματα από έναν καταδικασμένο για παρεμφερή αδικήματα

Αναδημοσιεύουμε άρθρο-ρεπορτάζ της ιστοσελίδας Attica Voice στο οποίο καταγγέλεται άλλη μία φορά η ασυδοσία των ασίγαστων εχθρών του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής μας. Από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου έχουμε καταγγείλει με δημοσιεύματα και ανοικτές επιστολές το ξεπάτωμα δασών και ρεμάτων που εκτυλίσσεται με πρόσχημα την αντιπυρική θωράκιση των οικισμών —όχι του δάσους— της περιοχής [1-5-2021, 23-5-2021, 27-5-2021, 16-6-2021]. Πρόσφατο άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών [27-6-2021] συνοψίζει την ανικανότητα μιας ανεύθυνης τοπικής διοίκησης να υλοποιήσει σχέδια πρόληψης και αντιμετώπισης πυρκαγιών, αφήνοντας το δασικό Δασαμάρι «απροστάτευτο και εκτεθειμένο σε πυρκαγιές». Οι ανίκανοι, λοιπόν, να προστατέψουν το δάσος, (συν)σκέφτηκαν με τους ανάλογου φυράματος παράγοντες της κεντρικής διοίκησης να το εξαφανίσουν: αφού τα δάση καίγονται, καλύτερα να μην υπάρχουν δάση. Με το πρόσχημα των αντιπυρικών ζωνών εκχερσώνουν δασικές εκτάσεις και μπαζώνουν ρέματα δημιουργώντας «σεληνιακά τοπία 50 μέτρων εντός του δάσους».

Δασική εκχέρσωση βόρεια της Διώνης

Από την ενορχήστρωση της καταστροφής δεν θα μπορούσαν να λείψουν, βέβαια, οι παρατρεχάμενοι και τα φερέφωνα της τοπικής εξουσίας. Οι γλείφτες του εκάστοτε αφεντικού που ευχαριστούν και επιχαίρουν για την αποδυνάμωση του μηχανισμού δασοπροστασίας ομολογώντας ξεδιάντροπα ότι «πότε μα ποτέ δεν θα μπορούσαν να γίνουν αυτές οι εργασίες γιατί ποτέ το δασαρχείο δεν θα έδινε άδεια για τέτοιου είδους ...αποξηλωση» [η ανορθογραφία όλη δική τους].

---

Νομότυπες εκχερσώσεις και μπαζώματα
από έναν καταδικασμένο για παρεμφερή αδικήματα

Στις 20/6/2021 γίναμε μάρτυρες της εκκίνησης μίας παράνομης και αντισυνταγματικής επιχείρησης με το όνομα «Δρυάδες». Μάλιστα για τη χρήση ευφημισμών για την ονοματοδοσία παρανομιών κάναμε αναφορά και σε προηγούμενη σχετική ανάρτηση. Δεν περιμέναμε βέβαια τίποτα περισσότερο από ένα όργιο εκχερσώσεων, εκτός κάθε αντίληψης δασικής διαχειριστικής. Και επιβεβαιωθήκαμε. Η «διάσπαση» της συνέχειας της βλάστησης δεν υπάκουσε σε επιστημονικά ορισμένους κανόνες αλλά προσδιορίστηκε από τους οικισμούς, καθιστώντας σαφές πως η προστασία αφορά μόνο τα σπίτια του ανθρώπου-εισβολέα στο δασικό περιβάλλον και ουδόλως το δάσος. Πέρα όμως και από αυτό, η απουσία της δασικής υπηρεσίας στην εξέλιξη των «επιχειρήσεων» είναι προφανής και αυτό συμπεραίνεται εκ του αποτελέσματος.

Το ρέμα Δασαμάρι, το οποίο συμβάλλει στον ποταμό Βαλανάρη και που μαζί αποτελούν σημαντικό κλάδο του υδρογραφικού δικτύου του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (κλάδος Πεντελικού), αποτελεί φυσικό όριο του ανθρωπογενούς οικισμού της Διώνης προς τα δυτικά. Χωρίζει την δασική και αναδασωτέα έκταση Δασαμάρι από τα σπίτια. Παράλληλα ή σχεδόν παράλληλα με το ρέμα και προς την πλευρά του οικισμού κινείται ένας δρόμος που αλλάζει ονόματα κατά το μήκος του. Ξεκινώντας από την μερικώς ασφαλτοστρωμένη οδό Επτανήσων, ανηφορίζει μέχρι που συναντά για μικρό μήκος την Πίνδου και μετά μετονομάζεται σε Κλεάνδρου και ως χωματόδρομος συνεχίζει τιμώντας το ελληνικό δαιμόνιο και τη νεοελληνική ανοησία, που θέλουν σε κάθε περιοχή να εγκαθίστανται πρώτα οι οικοδομές και μετά να έρχονται όπως-όπως οι υποδομές, οι οποίες πασχίζουν να εξυπηρετήσουν την παραγκούπολη πολυτελείας που γεννήθηκε.

Εκεί λοιπόν που κυλούσε ήσυχο και ανέμελο το ρέμα περιοδικής ροής Δασαμάρι, ήρθε ο νεοελληνικός «μπολιτισμός» με τη μορφή ενός χωματοδρόμου για να το εντάξει στη νέα εποχή. Δηλαδή να του περιορίσει την κοίτη και τη ζώνη μέσα στην οποία μπορούσε το ρέμα να ξεθυμάνει. Μέχρι σήμερα είχε παγιωθεί μία ισορροπία μεταξύ του φυσικού και του ανθρωπογενούς στοιχείου.

Από την περασμένη εβδομάδα (εβδομάδα 3-10/7/2021) οι ορδές του Χαρδαλιά αποφάσισαν να ανατρέψουν αυτή την ισορροπία. Διανοίγοντας περισσότερο τον χωματόδρομο, ξηλώνοντας παραρεμάτια βλάστηση και ισοπεδώνοντας τα φυσικά κράσπεδα της οδού με κάποιον φορτωτή ή άλλο χωματουργικό μηχάνημα, δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό για τη διαχείριση των παραγόμενων χωματισμών (τα μπάζα που βγήκαν). Τα έριξαν (τα έσπρωξαν) πολύ απλά μέσα στο ρέμα. Όπως επιβάλλει άλλωστε η νεοελληνική παράδοση, αισθητική και καθημερινή πρακτική. Οι φωτογραφίες είναι σαφείς.

Σε τέτοιες «διαχειριστικές πρακτικές» μας είχε συνηθίσει ο Δήμος Ραφήνας, ο οποίος αδιαφορεί για τη διάθεση των μπάζων από τους εργολάβους του και τα συνεργεία του (τα μπάζα που έριξε ο Δήμος στον Βαλανάρη, την άνοιξη του 2020 ακόμα εκεί είναι, παρά την εντολή της Περιφέρειας να πάει να τα μαζέψει ο ρυπαντής Δήμος). Φαίνεται πως η πανδημία της ρύπανσης και της ανεξέλεγκτης διάθεσης μπάζων και απορριμάτων είναι χαρακτηριστικό των διοικούντων, σε όποια βαθμίδα και να βρίσκονται. Ο τσαμπουκάς της εξουσίας που δεν υπολογίζει τίποτα και που πιστεύει πως δικαιούται να ρυπαίνει όπου θέλει. Θέλοντας να μοιάσει στον εφοπλιστή Λασκαρίδη που δήλωνε πως μπορούσε ακόμα και να αφοδεύει πάνω σε πρωθυπουργούς. Μεσαίο ψάρι ο Χαρδαλιάς, αδιαφορεί για τους από κάτω και θεωρεί πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και όπου θέλει. Όπως και ο δήμαρχος της Ραφήνας που μπάζωσε τον Βαλανάρη. Έτσι, ο ένας μπαζώνει το Δασαμάρι, ο άλλος τον Βαλανάρη και στο τέλος, στις πλημμύρες, όταν τα μπάζα τους φουσκώσουν τα ρέματα και αρχίσουν να ξηλώνουν δρόμους, σχίζουν τα ρούχα τους πως «χρειάζονται αντιπλημμυρική θωράκιση» και λοιπές γελοιότητες, αφορμές πάντα για να μεταθέσουν τις προφανείς ευθύνες τους, αλλά και για εξυπηρετήσεις αυθαιρετούχων, εις βάρος της Φύσης και της κοινωνίας.

Εδώ να σημειώσουμε πως ο «Σωτήρας Χαρδαλιάς» έχει προηγούμενα σε συναφείς υποθέσεις. Διαβάζουμε σε σχετική αρθρογραφια εφημερίδων αλλά και σε αναφορές Βυρωνιωτών από την εποχή που ο «Μεγάλος» έκανε τον δήμαρχο στην πόλη τους, πως τον Δεκέμβριο του 2015, μετά από αναβολές που κράτησαν μία πενταετία, το 10ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας επέβαλε πρωτόδικη ποινή 1 έτους με αναστολή, καθώς και πρόστιμο 3.000 ευρώ, στον Νίκο Χαρδαλιά και την εταιρία Α.Ε. Γήγερτον για ρύπανση δασικής έκτασης στον Υμηττό, μετά από καταγγελίες πολιτών στο Δασαρχείο Πεντέλης.

Τον Ιανουάριο του 2017, το Εφετείο Πλημμελημάτων μείωσε την ποινή του Χαρδαλιά σε 6μηνη φυλάκιση με αναστολή για την ίδια υπόθεση του 2010, απαλείφοντας το πρόστιμο.

Στην εκδίκαση παρεμφερούς μήνυσης, για έργα οδοποιίας αξίας 3 εκ. ευρώ σε αναδασωτέα περιοχή, το 9ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας επέβαλε πρωτοδίκως τον Δεκέμβριο του 2016 ποινή φυλάκισης 1 έτους με αναστολή και πρόστιμο 1.500 ευρώ τόσο στον Χαρδαλιά όσο και στην εργολήπτρια εταιρεία.

Τελικά, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το συγχωροχάρτι που δόθηκε τον Μάρτιο του 2020 για διαγραφή προστίμων συνολικού ύψους 800.000 ευρώ βρήκε χώρο και για τον Νίκο Χαρδαλιά, του οποίου η «καμπάνα» γράφτηκε στο χιόνι. [βλ. πηγή και σχετική αρθρογραφία εφημερίδων της εποχής]

Βεβαρυμμένοι εξουσιαστές με την ευθύνη βαρύτατων καταστροφών και εγκληματικής αμέλειας, το βαθύ κράτος φροντίζει να τους ξεπλύνει ως «παιδιά του και πειθήνια όργανα του».

Πώς να μη θεωρούν μετά πως τα βουνά, τα ρέματα, τα ποτάμια και η Φύση ολόκληρη είναι τσιφλίκια τους;

Στην περίπτωση του ρέματος Δασαμάρι, αν δεν φροντίσουν να πάρουν τα μπάζα (αντιγράφοντας τη δημαρχιακή αδιαφορία για τα μπάζα που έριξε πέρυσι στον Βαλανάρη), οι συνέπειες μίας έστω μέτριας έντασης βροχής τον χειμώνα, θα είναι μεγάλες. Λόγω του ότι δεν έμεινε πια κοίτη στο σημείο και μάλιστα για σοβαρό μήκος, το νερό προβλέπεται να φουσκώνει και να ξηλώνει δρόμους, χωματοδρόμους, τσιμεντοδρόμους και ό,τι άλλο βρει. Σκεφτείτε τα αυτά όταν όλοι αυτοί οι ένοχοι θα σας μιλούν για το κακό ρέμα και τις ευθύνες κάποιων άλλων, βασιζόμενοι στην κοντή μας μνήμη. Αυτή την κοντή μνήμη που μαζί με το ρουσφέτι, τους επιτρέπει να υπάρχουν, να ζημιώνουν τον τόπο και επιπλέον να μιλάνε με το γνωστό απαίσιο ύφος του ανεξέλεγκτου εξουσιαστή.

Διαβάστε επίσης:
Έργα και ημέρες ενός συστηματικού καταπατητή και εκχερσωτή 1 και Έργα και ημέρες ενός συστηματικού καταπατητή και εκχερσωτή 2, δύο μόνο από τα ανδραγαθήματα ενός νεοέλληνα —αξίου τέκνου της δεξιάς. Το βιογραφικό του είναι γεμάτο καταδίκες για όποιον ενδιαφέρεται να αηδιάσει ακόμα περισσότερο, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του Σχινιά, η οποία άφησε άφωνη την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.

Πηγή: Attica Voice