Σκέψεις πάνω στις στάχτες...

Είναι δύσκολο μετά από τους 90 και πλέον νεκρούς, την καταστροφή λαϊκής περιουσίας, την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή να διατυπώνει κανείς απόψεις. Είναι όμως ταυτόχρονα και ευθύνη να το κάνει, αν αυτό μπορεί να συμβάλει για να μην ξανασυμβεί τέτοια τραγωδία.

Το πρόβλημα είναι πολιτικό. Οσο κι αν κυβερνώντες και στρατηγικά συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν. Τα δασικά οικοσυστήματα αφέθηκαν για άλλη μια χρονιά, όπως δεκαετίες τώρα, στην τύχη τους ως προς τη δασοπροστασία και τη διαχείρισή τους συνολικά. Οι πρόσφατες πλημμύρες της Δυτ. Αττικής και οι δασικές πυρκαγιές της Ανατ. Αττικής είναι πτυχές του ίδιου προβλήματος. Της εμπορευματοποίησης της γης και της χρήσης της. Της υλοποίησης σ' αυτό το πλαίσιο ενός χωροταξικού σχεδιασμού με κριτήριο την κερδοφορία και τις κάθε φορά επενδυτικές επιλογές των επιχειρηματικών ομίλων. Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα η εκτός σχεδίου και κατά παρέκκλιση δόμηση, η αυθαίρετη δόμηση, οι επεκτάσεις πόλεων, κ.λπ. Επίσης, ο διαχωρισμός της πρόληψης από την καταστολή των δασικών πυρκαγιών, το στρατηγικό μοντέλο αντιμετώπισής τους. Η ουσιαστική αδιαφορία για την εξασφάλιση των αναγκαίων υποδομών και σχεδιασμού πολιτικής προστασίας με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, που αντικειμενικά έρχεται σε αντιπαράθεση με τις επενδυτικές κερδοφόρες «ανάγκες» των επιχειρηματικών ομίλων, που καθορίζουν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική.

Οι καταστροφικές πυρκαγιές είναι ένα κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα

Τοποθέτηση της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης σχετικά με τις καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν πρόσφατα την Αττική.

ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Στα αποκαΐδια και το θάνατο που αφήνει πίσω της η λαίλαπα της “ανάπτυξης”, σοβεί η κοινωνική οργή για το χρεοκοπημένο κόσμο της εξουσίας.

Είναι πράγματι συγκλονιστικά τα γεγονότα που παρακολουθούμε τα τελευταία 24ωρα στην Αττική και προκαλούν θλίψη και οργή σε κάθε άνθρωπο. Οι πυρκαγιές που ξέσπασαν σε πολλά, διαφορετικά σημεία της, άφησαν πίσω μια εκατόμβη νεκρών, χιλιάδες καμμένα στρέμματα δάσους, ενώ ισοπέδωσαν ολόκληρες περιοχές και οικισμούς καθιστώντας ανυπολόγιστο το μέγεθος της περιβαλλοντικής και κοινωνικής καταστροφής.

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ

"...έναρξη διαδικασίας μεταβολής δασικής μορφής εκτάσεων εντός οικισμών στερούμενης νόμιμης έγκρισης (όπως είναι οι περιοχές Διασταύρωσης, Περιβολάκια, Βγένα, Αύρα, περιοχή κτήμα Πασά, Δασαμάρι κλπ) ...ώστε να εξαιρεθούν από το δασικό χαρακτήρα"

Ευάγγελος Μπουρνούς, Παναγιώτης Καλφαντής κ.α.
[αίτηση προς το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, Μάρτης του 2012 !!!]

"...και μετά θα γίνει μια διαπραγμάτευση ώστε κάποιοι από αυτούς τους οικισμούς να μπορέσουν να απενταχθούν από το δασικό βραχνά που έχουν."

Παναγιώτης Καλφαντής, Αντιδήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου
[εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας-Πικερμίου, 9/2/2015]

Οι παραπάνω δασοφοβικές φράσεις των νυν διοικούντων το δήμο Ραφήνας-Πικερμίου —από την εποχή ακόμα που δεν είχαν αναλάβει τη διοίκηση— αποτελούν ένα πολύ μικρό δείγμα της απαξιωτικής αντίληψης που έχουν για τα δασικά οικοσυστήματα και για το φυσικό περιβάλλον. Οι συνεχείς οικιστικές αυθαιρεσίες, η αλλαγή χρήσης της δασικής γης, οι κάθε λογής καταπατήσεις, τα πρωτότυπα τεχνάσματα για τη νομιμοποίησή τους και η συνολικότερη καταστροφή των δασών και των ρεμάτων της περιοχής είναι μια πολύ παλιά και ολοζώντανη ιστορία σε τούτο το δήμο. Ενα δήμο, "πεδίο βολής φτηνό", πεδίο δοκιμών κάθε οικολογικής παρανομίας, πάντα βέβαια με την ανοχή, την υποβοήθηση ή την ανοιχτή σύμπραξη της εκάστοτε τοπικής και κεντρικής διοίκησης. Πράγματι, η διοίκηση όλων των βαθμίδων δεν παύει να ενθαρρύνει τις ιδιωτικές αυθαιρεσίες, που στο σύνολό τους αποδίδουν ένα πληθυσμό εκλογικών ομήρων, τόσο αποδοτικό ώστε να τον διαιωνίζουν παρά τον κίνδυνο οι όμηροι κάποια στιγμή να χάσουν τη ζωή τους. Το ρίσκο είναι συνειδητό και η διοίκηση επιλέγει να μην επιλύει το πρόβλημα βάσει ενός σχεδιασμού με κοινωνικά πρόσφορες προσεγγίσεις.

Δημοσιογράφος: "Εσείς συναισθάνεσθε ότι φέρετε ένα μέρος της ευθύνης για όλη τη διαχειρισιακή ανεπάρκεια που είδαμε, για την έλλειψη συντονισμού;"
Ε. Μπουρνούς: "KANENA!!!"

[συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ANT1, 30/7/2018]

Αντιπλημμυρικά με τα αυθαίρετα στη θέση τους!

Συντάκτης: Τάσος Σαραντής

Μοιάζει αδιανόητο, αλλά αποτελεί ωμή πραγματικότητα. Ενώ η Περιφέρεια Αττικής και η κυβέρνηση διαλαλούν αυτές τις μέρες ότι θα γκρεμίσουν τα αυθαίρετα στα δάση και στα ρέματα και ότι δεν θα κάνουν πίσω στην αυθαιρεσία για να μην υπάρξουν νέες τραγωδίες, ταυτόχρονα εγκρίνουν τη δρομολόγηση έργων για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, βασιζόμενοι σε μια Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) στην οποία διατρανώνεται ρητά ότι τα έργα σχεδιάστηκαν με βάση τα περιθώρια που αφήνουν τα υπάρχοντα αυθαίρετα επί του ρέματος!

Μόλις λίγες ημέρες μετά το τεράστιο πλήγμα που δέχθηκε το περιβάλλον της Ανατολικής Αττικής, κρατικοί και αυτοδιοικητικοί φορείς κρίνουν «απολύτως επείγον» να αποψιλώσουν συνολικά 30 χιλιόμετρα παραρεμάτιας βλάστησης (πάνω από 1.500 καταγεγραμμένα δέντρα, μεταξύ των οποίων πλατάνια, πεύκα, ιτιές, λεύκες και ελιές) και να μετατρέψουν σε αγωγό ομβρίων ένα από τα ρέματα που πρόκειται να δεχτούν τα νερά από τη λεκάνη που κάηκε.

Τα πρόσωπα του Τέρατος

Αναδημοσίευση από το νέο τοπικό μμε atticavoice.gr

---

Τα πρόσωπα του Τέρατος είναι πολλά. Του Τέρατος της αδιαφορίας, της εξουσιολαγνείας, του χυδαίου αυτοθαυμασμού και της αλαζονείας.

Σε έναν διαρκή βομβαρδισμό χυδαιότητας, που όπως γράφαμε πριν μερικές μέρες, βομβαρδισμό χυδαιότητας του ενόχου που προσπαθεί να καλύψει τις ευθύνες του υποκρινόμενος τον συμπάσχοντα, κατόπιν εορτής.

Της χυδαιότητας του ενόχου που κουνάει το δάχτυλο και αναρωτιέται ως άλλος βασιλιάς Ληρ, της δεκάρας, πού να βρίσκονται τάχα οι επικριτές του, αυτοί που του επισήμαιναν τον στραβό του δρόμο και την κακιά του μοίρα.

Της εξουσιολαγνείας που προσδιορίζει το μέγεθος της αδιαφορίας για την πραγματικότητα, που τον αναδεικνύει αν όχι ένοχο, τότε συνένοχο και με το αίμα τόσων αθώων ψυχών στο λαιμό του, ως μακάβριο περιδέραιο.

Της αλαζονείας που τον οδηγεί στην άρνηση του κόστους που καλείται να πληρώσει ως κατά το νόμο υπεύθυνος, κατ’ επέκταση ηθικός αυτουργός της μεγαλύτερης τραγωδίας που έχει συμβεί ποτέ, στα σύγχρονα χρόνια στην Αττική.

Πόσες ακόμα τραγωδίες θα ζήσουμε στην Αττική; Ανυποχώρητος αγώνας τώρα ενάντια στις συνεχιζόμενες εγκληματικές πολιτικές

Οι φονικές πυρκαγιές που ξέσπασαν τη Δευτέρα, 23/07/2018, στην Αττική αφήνουν πίσω τους πάνω από 81 νεκρούς μέχρι τώρα, δεκάδες αγνοουμένους, εκατοντάδες τραυματίες, χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων αποτεφρωμένα και τεράστιες υλικές ζημιές σε κατοικίες και υποδομές. Οι κάτοικοι της ανατολικής και δυτικής Αττικής χτυπήθηκαν από τις συνέπειες των καταστροφικών πυρκαγιών, αβοήθητοι σχεδόν από τον κρατικό μηχανισμό, χωρίς κανένα ουσιαστικά προληπτικό μέτρο προστασίας, με την πυροσβεστική αποδιαρθρωμένη και αποστελεχωμένη παρά τις ηρωικές προσπάθειες από το υπάρχον προσωπικό της και τα μέσα που διαθέτει.

Η σκέψη μας βρίσκεται πρώτα από όλα στις ζωές που χάθηκαν, στους ανθρώπους που αναζητούνται ακόμη, στις οικογένειες των θυμάτων, στους τραυματίες και πληγέντες. Έντεκα χρόνια από τις φονικές πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο, έναν μόλις χρόνο από την περσινή πύρινη καταστροφή στην ανατολική αττική και μόλις μερικούς μήνες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στη Μάνδρα, βρισκόμαστε και πάλι στο ίδιο έργο θεατές, μπροστά σε μια νέα φονική τραγωδία, σε ένα ακόμα έγκλημα, με ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς.

Από το «όλοι μαζί τα φάγαμε» στο «όλοι μαζί τα κάψαμε»

Αναδημοσίευση από το νέο ιντερνετικό μμε της Ανατ. Αττικής atticavoice.gr

---

«Όλοι μαζί τα φάγαμε», είχε πει ο Πάγκαλος κατά την πρώτη μνημονιακή περίοδο, ένα ευφυές, κυνικό και αποπροσανατολιστικό σύνθημα. Δεν είχε καμία σημασία αν αυτό το σύνθημα ανταποκρινόταν στην αλήθεια. Δεν είχε καμία σημασία αν υπήρχαν πολλοί —οι περισσότεροι— που δεν έφαγαν τίποτα από την πίτα που μοίραζε η εξουσία και οι παρατρεχάμενοί της. Δεν είχε καμία σημασία αν κάποιοι έφαγαν λίγα και κάποιοι —πολύ λίγοι— έφαγαν πάρα πολλά. Το σύνθημα αυτό λειτούργησε συνειδητά και ασυνείδητα. «Αφού όλοι μαζί τα φάγαμε, κανείς δε θα πληρώσει» και έτσι έγινε τελικά.

Παράλληλα, το Παγκάλειο σύνθημα μετέδωσε υποσυνείδητα μια συλλογική ευθύνη στους πολίτες της χώρας, η οποία όχι μόνο έκαμψε τις τότε αντιδράσεις, αλλά υπογείως και σε βάθος χρόνου καθιστούσε τους πολίτες ενοχικούς οδηγώντας τους σε παραίτηση από οποιαδήποτε διεκδίκηση, από οποιαδήποτε απαίτηση για μια καλύτερη ζωή. «Αφού είμαστε ένοχοι θα πληρώσουμε και δε δικαιούμαστε επιείκεια.»

Να μη συνηθίσουμε στο θάνατο. Ασύμμετρη απειλή η καπιταλιστική κερδοφορία.

Οι φωτιές που ξέσπασαν στις 23/7 στην Αττική (Νέος Βουτζάς, Μάτι, Ραφήνα, Κινέτα, Πεντέλη) προκάλεσαν οικολογική καταστροφή, κατέστρεψαν περιουσίες, αφήσαν πίσω τους πάνω από 80 νεκρούς, δεκάδες αγνοούμενους και εκατοντάδες τραυματίες. Την ίδια στιγμή πυρκαγιές έχουν ξεσπάσει και σε άλλες περιοχές της χώρας. Η τραγωδία αυτή έρχεται λίγους μόνο μήνες μετά τη φονική πλημμύρα στη Μάνδρα, που είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς, τραυματίες και σημαντικές υλικές καταστροφές.

Δεν είναι κανείς αφελής, για να υποστηρίξει ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να εμποδίσει την ανάπτυξη ισχυρών καιρικών φαινομένων. Ωστόσο, εκείνο που χρειάζεται να εξεταστεί αφορά στα κοινωνικά αίτια παραγωγής αυτών των φαινομένων και στους τρόπους λήψης των κατάλληλων μέτρων για την αντιμετώπισή τους. Αυτό το θέμα θέτει στο στόχαστρο το ίδιο το κοινωνικό σύστημα, που βασίζεται στην ασύδοτη καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία, λεηλατώντας την φύση και διαταράσσοντας τη σχέση του ανθρώπου με αυτή.