Αντιδασική καταιγίδα

© All rights reserved by choupanenette

Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Σ. Καλαφάτης έδωσε την περασμένη Τετάρτη στη δημοσιότητα νομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», για ν’ ανοίξει η περιβόητη (χωρίς ουσία) διαβούλευση. Στους 15 μήνες που ο Σ. Καλαφάτης είναι αναπληρωτής υπουργός αρμόδιος για τα δάση ενίσχυσε το αντιδασικό θεσμικό οπλοστάσιο με αντιδασικές διατάξεις που εισήγαγε σε μια σειρά νόμων (έχουμε αναφερθεί σχετικά σε πολλά δημοσιεύματά μας).

Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο κωδικοποιεί ένα τμήμα της ισχύουσας δασικής νομοθεσίας και όχι όλη τη νομοθεσία. Το στίγμα σ’ αυτή την κωδικοποίηση δίνει το Κεφάλαιο ΣΤ του νόμου 998/1979, που αφορά τις επιτρεπτές επεμβάσεις στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, και η άρνηση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ να ενσωματώσει πλήρως τις αποφάσεις 32, 33 και 34/2013 του ΣτΕ στις διατάξεις του νομοσχεδίου.

Από το 1979 που ψηφίστηκε ο νόμος 998 προβλεπόταν επεμβάσεις στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, όμως από τότε μέχρι σήμερα έγιναν μεγάλες ανατροπές, μέσω τροποποιήσεων σε διάφορους νόμους, οι οποίες άλλαζαν βήμα-βήμα τη φιλοσοφία του νόμου 998, που υποτίθεται ότι εισήχθηκε στο νομικό οπλοστάσιο για να προστατεύσει το δασικό πλούτο της χώρας.

Αυτή η διασπορά των πολλαπλών και απανωτών αντιδασικών ρυθμίσεων, σε σχέση με το κεφάλαιο ΣΤ, δεν βοηθούσε στο να διαπιστώσει ο καθένας τις μεγάλες ανατροπές που έγιναν στο δασικό νόμο, πάντα σε βάρος του δασικού πλούτου της χώρας. Τώρα, με τη συγκέντρωση όλων αυτών των αντιδασικών ρυθμίσεων σε ενιαίο κείμενο, θ’ αρχίσει να γίνεται αντιληπτό και στους ανθρώπους που δεν έχουν εξοικειωθεί με τα δασικά θέματα το μέγεθος της ζημιάς που έγινε και συνεχίζει να γίνεται στο δασικό πλούτο της χώρας και ευρύτερα στο περιβάλλον.

Στο προσεχές χρονικό διάστημα θ’ αναφερθούμε αναλυτικά σ’ αυτές τις αντιδασικές ρυθμίσεις σε βάρος του δασικού πλούτου της χώρας, που γίνονται στο όνομα του… δημόσιου συμφέροντος, ενώ στην πραγματικότητα γίνονται για ν’ αποδώσουν τεράστια κέρδη στο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο.

Με το νεό νομοσχέδιο γίνεται μια κολοβή και όχι πλήρης ενσωμάτωση των αποφάσεων 32, 33 και 34/2013 του ΣτΕ, οι οποίες αποδέχονται τον επιστημονικό ορισμό του δάσους και βάζουν τέλος στις αντισυνταγματικές διατάξεις του δασοκτόνου νόμου 3208/2003 για τον ορισμό του δάσους.

Αυτές οι αποφάσεις του ΣτΕ έπρεπε να εφαρμοστούν από τις 8 Γενάρη του 2013. Η εφαρμογή τους θα σήμαινε:

Πρώτον, ότι όλοι οι δασικοί χάρτες που συντάχθηκαν με βάση τις αντιδασικές και αντισυνταγματικές διατάξεις του 3208/2003 για τον ορισμό του δάσους και της δασικής έκτασης, πρέπει να συνταχθούν από την αρχή.
Δεύτερον, ότι όλες οι πράξεις χαρακτηρισμού, με τις οποίες αποχαρακτηρίστηκαν δάση και δασικές εκτάσεις, πρέπει να κριθούν ξανά.
Τρίτον, ότι θα έπρεπε να εκδοθεί άμεσα εφαρμοστική εγκύκλιος των αποφάσεων του ΣτΕ, υπογεγραμμένη από τον Ειδικό Γραμματέα Δασών Γ. Αμοργιανιώτη και τον Γενικό Διευθυντή Κ. Δημόπουλο. Αυτό προβλέπεται από το αστικό σύνταγμα και το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα για τις εξουσίες του ΣτΕ.

Οπως είναι γνωστό στους αναγνώστες της «Κ», όλο αυτό το διάστημα πιέζουμε και θα συνεχίσουμε να πιέζουμε προκειμένου να εκδοθεί η εφαρμοστική εγκύκλιος των αποφάσεων του ΣτΕ. Μετά και από τη δική μας πίεση, η Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (ΔΠΔΦΠ) εισηγήθηκε στον Ειδικό Γραμματέα Δασών και στον Γενικό Διευθυντή να εκδοθεί άμεσα αυτή η εφαρμοστική εγκύκλιος. Στις επίμονες προφορικές ενοχλήσεις του προϊσταμένου της ΔΠΔΦΠ ο Ειδικός Γραμματέας απαντούσε προφορικά, ότι το ζήτημα θα ρυθμιστεί με νόμο. Οταν όμως υποβλήθηκε γραπτό αίτημα από τον προϊστάμενο της ΔΠΔΦΠ, ο Ειδικός Γραμματέας αναγκάστηκε να απαντήσει γραπτά (στις 20 Αυγούστου του 2013), ότι «το θέμα ήδη αντιμετωπίζεται με σχετική διάταξη που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο "Δασικά Οικοσυστήματα: Μέτρα Προστασίας, Ανάπτυξης και Διαχείρισης και άλλες διατάξεις"».

Εμείς επιμέναμε στην έκδοση της εφαρμοστικής εγκυκλίου και θεωρούσαμε ως δεδομένο, ότι δε θα ενσωματωθεί όλη η απόφαση του ΣτΕ. Τώρα που δημοσιεύτηκε το νομοσχέδιο δικαιωνόμαστε απόλυτα. Παραθέτουμε απόσπασμα από την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου σχετικά με τον επιστημονικό ορισμό του δάσους και την απόφαση 32/2013 του ΣτΕ:

«Ειδικότερα υιοθετείται πλήρως ο κατά τη δασική οικολογία ορισμός της εννοίας του δάσους και της δασικής έκτασης (παρ.1α και 1β του τροποποιημένου άρθρου 3) σε συμφωνία και με την πλέον πρόσφατη σχετική νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 32/2013, 33/2013, 34/2013). Ειδικότερα το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε ανίσχυρες ως αντισυνταγματικές τις διατάξεις του ανωτέρω άρθρου 3 του ν. 998/1979, οι οποίες όπως ίσχυαν μετά την αντικατάστασή τους από το άρθρο 1 του ν. 3208/2003, προέβλεπαν ποσοτικά κριτήρια, (ελάχιστη έκταση, ελάχιστο ποσοστό συγκόμωσης), για την στοιχειοθέτησή της έννοιας του δάσους και της δασικής έκτασης».

Πράγματι, το ΣτΕ, μετά από οκτώ χρόνια εξέτασης (!) της προσφυγής της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων), αποφάσισε να εκδώσει τις τρεις αυτές αποφάσεις (32, 33 και 34, στις 8 Γενάρη του 2013), με τις οποίες αποδέχτηκε τον επιστημονικό ορισμό του δάσους και της δασικής έκτασης και έκρινε ότι οι διατάξεις του δασοκτόνου νόμου 3208/2003 –που εισήγαγαν ποσοτικά κριτήρια όσον αφορά την έκταση και τη συγκόμωση, προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η έννοια του δάσους και της δασικής έκτασης– ως ανίσχυρες και αντισυνταγματικές. Ομως οι συντάκτες του νομοσχεδίου, ενώ στην αιτιολογική έκθεση ισχυρίζονται ότι καταργούνται τα ποσοτικά κριτήρια της συγκόμωσης και της έκτασης προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η έννοια του δάσους και της δασικής έκτασης και ενώ καταργούν την παράγραφο 3 του άρθρου 3 του νόμου 998/1979, με την παράγραφο 5 του άρθρου 1 του νομοσχεδίου διατηρούν ως ελάχιστο ποσοστό συγκόμωσης το 15% προκειμένου μια έκταση να χαρακτηρίζεται ως δασική. Διαφορετικά, θα χαρακτηρίζεται ως δημόσια γαία. Η παράγραφος 5α ορίζει ως εξής τις δημόσιες γαίες: «Δημόσιες γαίες είναι οι εκτάσεις (…) με βαθμό εδαφοκάλυψης των δασικών ειδών σε ποσοστό μικρότερο του δεκαπέντε τοις εκατό». Προφανώς, με τον όρο «βαθμός εδαφοκάλυψης» εννοούν το ποσοστό συγκόμωσης, για το οποίο κάνουν λόγο στην αιτιολογική έκθεση.

Είναι φανερό, ότι οι συντάκτες του νομοσχεδίου δε δέχονται να εφαρμόσουν την απόφαση του ΣτΕ που καταργεί τα ποσοτικά κριτήρια για να καθοριστεί μια έκταση ως δάσος ή δασική και το ποσοτικό κριτήριο της συγκόμωσης προκειμένου να χαρακτηριστεί ως δάσος. Εδώ υπάρχει σκοπιμότητα, προκειμένου τα 14,7 εκατ. στρέμματα χορτολιβαδικών εκτάσεων να παραδοθούν στην καταπάτηση και την παράνομη δόμηση βιλών και πετρελαϊκών εγκαταστάσεων άμεσα. Πώς θα γίνει αυτό; Τόσο με την παράγραφο 5α όσο και με την παράγραφο 5γ του άρθρου 1 του νομοσχεδίου, στις οποίες η αναγνώριση της κυριότητας και των εμπραγμάτων δικαιωμάτων των εκτάσεων αυτών φεύγει από τις δασικές υπηρεσίες και περνάει σε επιτροπή της εταιρίας Κτηματολόγιο ΑΕ, η οποία έχει μετατραπεί σε Προκρούστη των δασών και των δασικών εκτάσεων. Θα επανέλθουμε, όμως…

πηγή: ΚΟΝΤΡΑ