Να που ωρίμασαν οι συνθήκες και η αναδάσωση του ΣΠΑΠ (Συνδέσμου δήμων για την Προστασία και την Ανάπλαση του Πεντελικού) και του δήμου Ραφήνας (και Πικερμίου) είναι πλέον γεγονός. Στις 23/2 οργάνωσαν αναδάσωση και μάλιστα με ενδεδειγμένα δέντρα, δηλαδή βελανιδιές, χαρουπιές, κουτσουπιές κ.λπ. Αυτό είναι το καλό νέο.
Τα περίεργα αυτής της αναδάσωσης:
1. Αναδάσωση της αναδάσωσης!
Ο χώρος που επελέγη να γίνει η αναδάσωση έχει αναδασωθεί μόλις το 2011! Μικρά πεύκα, χαρουπιές, κυπαρίσσια, πικροδάφνες μεγαλώνουν μαζί με την υπόλοιπη αυτοφυή βλάστηση. Προς τι λοιπόν η επιμονή να αναδασώσουν ένα ήδη αναδασωμένο τμήμα του Πεντελικού, όταν εντός της διοικητικής ευθύνης του δήμου υπάρχουν εκτεταμένες καμένες δασικές εκτάσεις; Για παράδειγμα, η λοφοσειρά Δασαμάρι (βόρεια του Πικερμίου, μεταξύ των ρεμάτων ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος Βαλανάρη και Δασαμάρι) που αν και κάηκε τρείς φορές από το 1995, έχει διασωθεί από τις οικιστικές παρεμβάσεις που ξεκίνησαν στην περιοχή πριν από 4 δεκαετίες (βλ. Ντράφι, Διώνη, Αγ. Σπυρίδωνας) και θα μπορούσε να αναγεννηθεί ως ένας πολύτιμος πνεύμονας του Πεντελικού.
2. Η αναδάσωση έχει όρια!
Ο δήμος Ραφήνας επέλεξε να αναδασώσει μια αναδασωμένη έκταση εκτός της διοικητικής του ευθύνης (διοικητικά υπάγεται στο δήμο Πεντέλης). Θα πει κανείς ότι όπου κι αν φυτεύονται τα δασικά δέντρα καλό ειναι. Σωστό. Όμως το ερώτημα παραμένει. Γιατί ο δήμος να αναδασώσει μια περιοχή όπου δραστηριοποιείται με αναδασώσεις ο γειτονικός δήμος Πεντέλης, ενώ εντός των ορίων του δήμου Ραφήνας δεν αναδασώνει άλλος δήμος; Ισως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να συγκρατήσουν οι κάτοικοι (τουλάχιστον μέχρι τη μέρα των εκλογών) ότι ο δήμος έκανε αναδάσωση...
3. Οι παραπάνω επιλογές εγείρουν ερωτήματα.
Γιατί ο δήμος Ραφήνας δεν αναδασώνει την καμένη λοφοσειρά στο Δασαμάρι, η οποία μάλιστα απειλείται από διεκδικήσεις ιδιωτών, οικοδομικών συνεταιρισμών και μεγάλων ομίλων real estate...; Γιατί δεν ενισχύει πρωτοβουλίες αναδάσωσης κατοίκων της περιοχής οι οποίοι εκ των πραγμάτων διαθέτουν περιορισμένα μέσα (αφού αναγκάζονται να αγοράζουν οι ίδιοι ακόμη και τα δέντρα); Δεν είναι χρέος του δήμου να υπερασπίζει στην πράξη τη διατήρηση του δασικού χαρακτήρα της περιοχής προς όφελος όλων των κατοίκων, απέναντι σε όποια ιδιωτικά συμφέροντα; Όταν στην Ανατολική Αττική, αεροδρόμια, μολ, χωματερές και πολλές άλλες χρήσεις υποβαθμίζουν συνεχώς την αναλογία του δάσους στην Αττική, χρειάζεται και οι κάτοικοι και οι αιρετοί να υπερασπίσουν τις δασικές εκτάσεις που μας έχουν απομείνει στο σύνολο του Πεντελικού, από τους πρόποδες και τις πλαγιές μέχρι την κορυφή.
Και μια που έρχονται εκλογές ας αναρωτηθούμε -μεταξύ άλλων- αν αυτοί που ζητάνε την ψήφο μας, δουλεύουν αποδεδειγμένα για τη διατήρηση του δασικού πλούτου που αποτελεί κοινωνικό πλούτο, και δεν τον αφήνουν να πηγαίνει στις τσέπες λίγων.
Τα περίεργα αυτής της αναδάσωσης:
Αναδασώνοντας την αναδάσωση. |
1. Αναδάσωση της αναδάσωσης!
Ο χώρος που επελέγη να γίνει η αναδάσωση έχει αναδασωθεί μόλις το 2011! Μικρά πεύκα, χαρουπιές, κυπαρίσσια, πικροδάφνες μεγαλώνουν μαζί με την υπόλοιπη αυτοφυή βλάστηση. Προς τι λοιπόν η επιμονή να αναδασώσουν ένα ήδη αναδασωμένο τμήμα του Πεντελικού, όταν εντός της διοικητικής ευθύνης του δήμου υπάρχουν εκτεταμένες καμένες δασικές εκτάσεις; Για παράδειγμα, η λοφοσειρά Δασαμάρι (βόρεια του Πικερμίου, μεταξύ των ρεμάτων ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος Βαλανάρη και Δασαμάρι) που αν και κάηκε τρείς φορές από το 1995, έχει διασωθεί από τις οικιστικές παρεμβάσεις που ξεκίνησαν στην περιοχή πριν από 4 δεκαετίες (βλ. Ντράφι, Διώνη, Αγ. Σπυρίδωνας) και θα μπορούσε να αναγεννηθεί ως ένας πολύτιμος πνεύμονας του Πεντελικού.
Η αναδασωθείσα έκταση είχε ήδη αναδασωθεί το 2011 από ιδιωτική εταιρεία! |
2. Η αναδάσωση έχει όρια!
Ο δήμος Ραφήνας επέλεξε να αναδασώσει μια αναδασωμένη έκταση εκτός της διοικητικής του ευθύνης (διοικητικά υπάγεται στο δήμο Πεντέλης). Θα πει κανείς ότι όπου κι αν φυτεύονται τα δασικά δέντρα καλό ειναι. Σωστό. Όμως το ερώτημα παραμένει. Γιατί ο δήμος να αναδασώσει μια περιοχή όπου δραστηριοποιείται με αναδασώσεις ο γειτονικός δήμος Πεντέλης, ενώ εντός των ορίων του δήμου Ραφήνας δεν αναδασώνει άλλος δήμος; Ισως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να συγκρατήσουν οι κάτοικοι (τουλάχιστον μέχρι τη μέρα των εκλογών) ότι ο δήμος έκανε αναδάσωση...
3. Οι παραπάνω επιλογές εγείρουν ερωτήματα.
Γιατί ο δήμος Ραφήνας δεν αναδασώνει την καμένη λοφοσειρά στο Δασαμάρι, η οποία μάλιστα απειλείται από διεκδικήσεις ιδιωτών, οικοδομικών συνεταιρισμών και μεγάλων ομίλων real estate...; Γιατί δεν ενισχύει πρωτοβουλίες αναδάσωσης κατοίκων της περιοχής οι οποίοι εκ των πραγμάτων διαθέτουν περιορισμένα μέσα (αφού αναγκάζονται να αγοράζουν οι ίδιοι ακόμη και τα δέντρα); Δεν είναι χρέος του δήμου να υπερασπίζει στην πράξη τη διατήρηση του δασικού χαρακτήρα της περιοχής προς όφελος όλων των κατοίκων, απέναντι σε όποια ιδιωτικά συμφέροντα; Όταν στην Ανατολική Αττική, αεροδρόμια, μολ, χωματερές και πολλές άλλες χρήσεις υποβαθμίζουν συνεχώς την αναλογία του δάσους στην Αττική, χρειάζεται και οι κάτοικοι και οι αιρετοί να υπερασπίσουν τις δασικές εκτάσεις που μας έχουν απομείνει στο σύνολο του Πεντελικού, από τους πρόποδες και τις πλαγιές μέχρι την κορυφή.
Και μια που έρχονται εκλογές ας αναρωτηθούμε -μεταξύ άλλων- αν αυτοί που ζητάνε την ψήφο μας, δουλεύουν αποδεδειγμένα για τη διατήρηση του δασικού πλούτου που αποτελεί κοινωνικό πλούτο, και δεν τον αφήνουν να πηγαίνει στις τσέπες λίγων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
*** Τα ανώνυμα σχόλια δεν θα δημοσιεύονται πάντα. ***