Neoellinopithecus Skupidius

Την Κυριακή 9 Οκτώβρη οι Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου Μαραθώνα οργάνωσαν ξενάγηση στην «Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας», στο Πικέρμι. Η ξενάγηση περιλάμβανε επίσκεψη στο χώρο των ανασκαφών που έγιναν από τον καθηγητή Παλαιοντολογίας, Νικόλαο Συμεωνίδη, το 1971 στη θέση Κισδάρι, καθώς και στην έκθεση απολιθωμάτων που βρίσκεται σε αίθουσα της πρώην Κοινότητας Πικερμίου. Οντας παρόντες στην ξενάγηση καταγράφουμε κάποιες αλγεινές εντυπώσεις από όσα αντιληφθήκαμε να συμβαίνουν στην περιοχή.

Οι τοπικοί παράγοντες του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου βαυκαλίζονται να αποκαλούν μουσείο την έκθεση δειγμάτων απολιθωμένων οστών. Δεν περιμένουμε κάτι διαφορετικό από ανθρώπους που, ενώ κατέχουν διοικητικά πόστα, αγνοούν το όνομα και την τοποθεσία Κισδάρι, όπως παραδέχτηκε παριστάμενος τοπικός σύμβουλος. Στη θέση αυτή όπου έχουν ανακαλυφθεί ανυπολόγιστης αξίας παλαιοντολογικά ευρήματα, που περιλαμβάνουν απολιθώματα περισσότερων από 40 διαφορετικά είδη ζώων τα οποία έζησαν στην περιοχή πριν από 5,5-9 εκατομμύρια χρόνια, σήμερα είναι εμφανή τα ίχνη του Neoellinopithecus Skupidius. Ο νεοελληνικός βλαχορεαλισμός της τοπικής κοινωνίας επί τω έργω. Στο τοπίο βασιλεύει η εγκατάλειψη, η βρωμιά και η καταστροφή.

  

Αυθαίρετες εγκαταστάσεις κτηνοτροφικών(;) και μελισσοκομικών(;) δραστηριοτήτων στο χώρο ανασκαφών της «Ακρόπολης της Παλαιοντολογίας».

  

Ο χώρος των ανασκαφών είναι ένας μπαζότοπος-χωματερή με σκόρπια σκουπίδια, ελαστικά κ.ά. που χρησιμοποείται ως πίστα για αγώνες εντούρο. Εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι κι εγώ... μια πίστα εντούρο φτηνή που ασκούνται βρίζοντας αδαείς μοτοκροσάδες.

Το μεγαλείο! Η ξενάγηση στο χώρο των ανασκαφών συνέπεσε ταυτόχρονα με χωματουργικές εργασίες που εκτελούνταν από έναν Neoellinopithecus ο οποίος δήλωσε ιδιοκτήτης του παλαιοντολογικού χώρου!

  

Δείγματα απολιθωμένων οστών στο εκθετήριο της πρώην Κοινότητας Πικερμίου.

Ολα τα παραπάνω δεν είναι καινούργια. Εχουν καταγραφεί και από άλλες πηγές εδώ και χρόνια. Είναι χρονίζουσες καταστάσεις που τουλάχιστον η τοπική διοίκηση θα όφειλε να γνωρίζει και να έχει αντιμετωπίσει.

Με σκουπίδια, μπάζα και λάστιχα αυτοκινήτων έσπευσαν να στολίσουν οι Νεοέλληνες την περιοχή του Μεγάλου Ρέματος. Ορθώς θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης «μα καλά, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να ασχοληθεί με την ανάδειξη και την προστασία αυτού του παγκόσμιας σημασίας τόπου;» Η αλήθεια είναι πως ενδιαφέρθηκαν αρκετοί. Οι προσπάθειές τους όμως απέβησαν άκαρπες.
Συγκεκριμένα: Το 2002 η Μαραθώνιος Αναπτυξιακή απέστειλε πρόταση αξιοποίησης στην κοιν. Πικερμίου και στη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής η οποία δεν απαντήθηκε καν.
Την ίδια χρονιά, σε αίτημα του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά και σε επερώτηση του βουλευτή Θ. Κατσιγιάννη προς τον υπουργό Πολιτισμού Ε. Βενιζέλο για την προστασία του χώρου και την ανέγερση Παλαιοντολογικού Μουσείου, ο υπουργός απάντησε ότι δεν έγινε δυνατή ούτε η αγορά του οικοπέδου ούτε η ανταλλαγή του με άλλο. Σημείωση: ο χώρος στην περιοχή Κισδάρι (20 στρ. ανασκαφές του 1971 από τον καθηγητή Ν. Συμεωνίδη) αλλά και στο Βαλανάρη (ανασκαφές 19ου αιώνα) ανήκουν σε ιδιώτες.[!!!]
Την ίδια επίσης χρονιά ο νομάρχης Λ. Κουρής, σε συνεργασία με το Παν/μιο Αθηνών, υπέβαλε πρόταση χρηματοδότησης για ανάδειξη από το περιφερειακό πρόγραμμα για την Αττική, που κι αυτή με τη σειρά της ναυάγησε.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το νεοελληνορωμαίικο «τέρας» προσπαθεί να «φυτέψει» πάνω στην περιοχή των απολιθωμάτων μια δεύτερη Ψυτάλλεια, ένα νέο Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων…
Σύσσωμη η Παγκόσμια Γεωλογική Κοινότητα (ProGEO) αντέδρασε στην κατασκευή του, με επιστολή της στον πρωθυπουργό στις 5-4-05.
Περισσότερες πληροφορίες για αυτό, μπορεί κάποιος να βρεί σε σχετικό άρθρο της Γιώτας Συκκά, στην εφημερίδα “Καθημερινή” (9-3-05).

[Ορεσίβιος, Πεντέλη, 2012]

Κυρίως όμως έχουν καταγραφεί από τον ίδιο τον καθηγητή Ν. Συμεωνίδη:

Στην περιοχή που άλλοτε καλυπτόταν από αμπελώνες δημιουργούνται σήμερα βιομηχανίες και κτίζονται συνέχεια οικοδομές. Υπό το βάρος αυτής της πραγματικότητας, η οποία θα οδηγούσε με μαθηματική βεβαιότητα στην εξαφάνιση κάθε ίχνος από τον παλαιοντολογικό χώρο που τον αποκάλεσαν «Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας», το Μουσείο της Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναλογιζόμενο τις ιστορικές ευθύνες του, τόσο απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου, όσο και απέναντι στο διεθνές επιστημονικό χώρο, πήρε την απόφαση να δημιουργήσει ένα τοπικό Παλαιοντολογικό Μουσείο (in situ) στο χώρο του Πικερμίου.
Ήδη με ενέργειές του το Υπουργείο Πολιτισμού για λόγους αναγκαίας διατήρησης προστασίας και προβολής του μοναδικού παλαιοντολογικού θησαυρού του Πικερμίου κήρυξε την ευρύτερη περιοχή σε τόπο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και ως φυσικό μνημείο και απαγόρευσε σε μεγάλες εκτάσεις την οικοδόμηση και ιδίως στις νέες ανασκαφές στη θέση Κισδάρι. [ΦΕΚ 44/Β/31-1-1984]
Από όλα όσα προαναφέρθηκαν νομίζουμε πως διαφαίνεται η αγωνία μας και η πίστη να διατηρήσουμε και να διαφυλάξουμε το μνημείο αυτό της φύσης και παράλληλα να δημιουργήσουμε ένα τοπικό Μουσείο. Σε διαφορετική περίπτωση θα βρεθούμε υπόλογοι όχι μόνο ως άτομα, αλλά και ως φορείς απέναντι στο διεθνή επιστημονικό και πολιτιστικό χώρο που μοιραία θα μας καταλογίσουν βαριά ευθύνη, αλλά και το κυριότερο απέναντι στην συνείδησή μας ως Έλληνες επιστήμονες. Σ’ αυτή όμως την προσπάθεια πρέπει να βοηθήσει και ο Δήμος Πικερμίου.

[Νικόλαος Συμεωνίδης, Ξενάγηση στο χώρο των απολιθωμάτων της Αττικής]

Δυστυχώς, ο νυν καλλικρατικός Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου, σήμερα ακόμα, αγνοεί πού βρίσκεται το Κισδάρι.

Δεν έχει άδικο η διεθνής επιστημονική κοινότητα [XIX Congress of the Carpathian Balkan Geological Association, G. Theodorou et al.] όταν αναφέρεται στο Κισδάρι ως Χωματερή.