Η πηγή του κακού

Η πηγή του κακού

Με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά στο Λος Αντζελες, χορτάσαμε αναλύσεις για το πόσο επικίνδυνη είναι η κλιματική αλλαγή και πόσο ανήμπορο είναι το κράτος να την αντιμετωπίσει ακόμα και στη «μητρόπολη του καπιταλισμού», όπου καίγεται ανεξέλεγκτα η ισχυρότερη οικονομικά Πολιτεία της.

Οι πιο ...προχωρημένοι, μάλιστα, κουνάνε το δάχτυλο στον λαό να μη διαμαρτύρεται όταν καίγεται το βιος του, αλλά να σκέφτεται ότι με αυτήν τη νέα «κανονικότητα» πρέπει να συμβιβαστεί. Και ότι μόνη διέξοδος είναι να συνταχθεί με την πολιτική που χρηματοδοτεί και στηρίζει τις «πράσινες» επενδύσεις του κεφαλαίου, για να περιορίζονται οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης.

Αλλες είναι όμως οι ομοιότητες που ξεπροβάλλουν μέσα από τις φωτιές και κάνουν στάχτη την προπαγάνδα τους. Για παράδειγμα, στην πυρκαγιά του Λος Αντζελες έλαμψαν η υποστελέχωση και ιδιωτικοποίηση της Πυροσβεστικής, η υποχρηματοδότηση της πρόληψης από το κράτος, η ατομική ευθύνη στην αντιμετώπιση της πυρκαγιάς.

Ολα αυτά στο έδαφος της πολιτικής του κόστους-οφέλους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και του αντιλαϊκού κράτους, που δεν κάνει διακρίσεις σε βάρος των λαϊκών αναγκών, είτε μιλάμε για τις ΗΠΑ, είτε για την Ευρώπη, είτε για την Ελλάδα.

Το ζήσαμε πριν από λίγους μήνες και στη Βαλένθια της Ισπανίας. Εκεί όπου το φουσκωμένο ποτάμι έπνιξε περιουσίες και ανθρώπους, το 112 ...κόλλησε στις λάσπες, αλλά αυτό που έμεινε ήταν τα «πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα» και οι αναλύσεις γνωστών «ειδικών» ότι με τόσο νερό, κανένα αντιπλημμυρικό έργο δεν μπορεί να σταθεί.

Κι όμως... Το καμπανάκι είχε χτυπήσει σε προηγούμενες φονικές καταιγίδες, που αποκάλυψαν την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων και την επιλεκτική ανικανότητα κυβερνήσεων και τοπικών αρχών να θωρακίσουν την περιοχή. Και όταν η πόλη θάφτηκε στη λάσπη, έδειξαν όλοι την κλιματική αλλαγή, «θυμίζοντας» πως ίδιος είναι ο φταίχτης στη Θεσσαλία, στην Εύβοια, ή κάθε φορά που πλημμυρίζει η Αττική.

Τέτοιο είναι το θράσος τους, προσπαθώντας να κοροϊδέψουν τον λαό, να απαξιώσουν και να συκοφαντήσουν τις διεκδικήσεις του για πραγματική προστασία, να τον στρατεύσουν στην πολιτική της «πράσινης μετάβασης» που υπηρετεί το κεφάλαιο και τα κέρδη του...

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Για να δικαιολογήσουν το έμφραγμα στα δημόσια νοσοκομεία και την άθλια κατάσταση στην Υγεία, η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της επικαλούνται τη διεθνή εμπειρία. «Κανένα σύστημα δεν μπορεί να είναι τέλειο, κοιτάξτε τι γίνεται στη Βρετανία και στις ΗΠΑ», λένε και δείχνουν τις μεγάλες αναμονές, τις επικίνδυνες αναλογίες γιατρών-ασθενών, τις βαριές πληρωμές.

Η διεθνής εμπειρία, όμως, όχι μόνο δεν ξεπλένει την πολιτική τους αλλά την καθιστά ακόμα πιο ένοχη και υπόλογη για τα εγκλήματα σε βάρος του λαού. Γιατί κοινός παρονομαστής είναι η υποχρηματοδότηση, η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, η στήριξη από το κράτος των επενδύσεων από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, η λειτουργία του δημόσιου συστήματος με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, οι συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα.

Εκεί βρίσκεται η πηγή του κακού! Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω βρίσκεται ένα κράτος «ετοιμοπόλεμο» για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, τη στήριξη της κερδοφορίας του. Και γι' αυτό επιλεκτικά ανήμπορο και ανίκανο απέναντι στις ανάγκες του λαού, ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις. Αυτό το κράτος δεν παίρνει διορθώσεις και καλλωπισμούς! Και αν κάτι επιβεβαιώνεται, είναι ότι μόνο σε σύγκρουση μαζί του μπορεί ο λαός να κερδίσει κάποιες ανάσες σήμερα και να ανοίξει δρόμο προς τα μπρος, μέχρι την ανατροπή του.

Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ