Συνεδρίασε την Τρίτη 11 Φλεβάρη το Κοινοτικό Συμβούλιο Πικερμίου, στο οποίο μεταξύ άλλων θεμάτων συζητήθηκε και το θέμα «Γνωμοδότηση μετονομασίας της οδού Στρατηγού Χρήστου Καβράκου μετά από αίτημα κατοίκων». Εχουμε αναφερθεί και παλιότερα [5-5-2019, 13-3-2024] στον δωσίλογο Καβράκο, το όνομα του οποίου φέρει ατύπως η ανατολική είσοδος της Διώνης ύστερα από ανεπίσημες και παράνομες ενέργειες (τοποθέτηση πινακίδων οδοσήμανσης) μελών του Αυτόνομου Οικοδομικού Οργανισμού Αξιωματικών (Α.Ο.Ο.Α.) πριν από μερικές δεκαετίες. Με την πάροδο του χρόνου η ονομασία καταχωρήθηκε παράτυπα και σε επίσημους χάρτες, δυστυχώς όμως, μέχρι σήμερα ούτε οι διοικήσεις του Δήμου ούτε ο Α.Ο.Ο.Α. ενδιαφέρθηκαν να αναιρέσουν αυτήν την ντροπή για τον τόπο μας. Πρόσφατα, με πρωτοβουλία συντακτών της ιστοσελίδας Attica Voice συλλέχθηκαν υπογραφές κατοίκων υπέρ της αναίρεσης της κατάπτυστης ονομασίας της ανατολικής εισόδου της Διώνης, που κατατέθηκαν στο Κ.Σ. Πικερμίου. Τελικά, το Κ.Σ. γνωμοδότησε ομόφωνα την απόρριψη της δωσιλογικής ονομασίας και την εκκίνηση των διαδικασιών για ονοματοδοσία της οδού. Δεν παραβλέπουμε βέβαια το γεγονός ότι στο Κ.Σ. εστάλησαν επιστολές συλλόγων/ατόμων, που με άμεσο ή έμμεσο τρόπο υπερασπίστηκαν την τρέχουσα ονομασία της οδού. Η καφρίλα ποτέ δεν πεθαίνει!
Παραθέτουμε στη συνέχεια την τοποθέτηση του εκπροσώπου της πρωτοβουλίας Δασαμάρι S.O.S.
στο Κοινοτικό Συμβούλιο. Τοποθετήσεις υπέρ της απόρριψης της τρέχουσας ονομασίας έκαναν επίσης μέλη της Λαϊκής Συσπείρωσης και της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.
Το ζήτημα της ονομασίας της οδού το είχαμε ανοίξει με δημοσίευμά μας το 2019, αλλά τότε δεν ίδρωσε το αυτί κανενός.
Προφανώς απαιτούμε να εξαλειφθεί αυτή η ντροπή για την περιοχή μας.
Για τον δωσίλογο Καβράκο γίνεται εκτενής αναφορά στην πρόσφατη πρωτοβουλία της ιστοσελίδας AtticaVoice. Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε εμείς κάτι.
Ενα ερώτημα που χρειάζεται να απαντηθεί είναι από ποιούς και πότε έγινε η αυθαίρετη ονοματοδοσία;
Την περίοδο της ναζιστικής Κατοχής τα δάση του Πικερμίου υλοτομούνται παράνομα από δωσίλογους ξυλέμπορους στην υπηρεσία των κατακτητών. «Τα κατοχικά στρατεύματα χρείαζονταν ξυλεία... Για οχυρωματικά έργα, στρατιωτικά καταλύματα, ναυπήγηση κάθε είδους πλοίων ή καύσιμη ύλη, η ξυλεία αποτελούσε βασική πρώτη ύλη. Οι Γερμανοί χορηγούσαν απευθείας, χωρίς διαγωνισμό, άδειες για υλοτομία σε Έλληνες εργολάβους-προμηθευτές τους.»1 Από τη σαρωτική υλοτόμηση των δασών της Αττικής προκλήθηκε «τεράστια οικολογική καταστροφή... στα χρόνια της Κατοχής η υλοτομία εξαφάνισε το 75% των δασών της Αττικής.»
Τα δάση του Πικερμίου καταστράφηκαν από την παράνομη υλοτομία του δωσίλογου ξυλέμπορου Αλκιβιάδη Κορωναίου2 ο οποίος προμήθευε το γερμανικό πολεμικό ναυτικό με ναυπηγήσιμη ξυλεία. Οταν ο τότε δασάρχης Γεώργιος Τριανταφυλλίδης προσπάθησε να παρέμβει, δέχτηκε απειλές από τους συνεργάτες των ναζί ότι θα τον καταγγείλουν στη Γερμανική διοίκηση. «Σύμφωνα με τον δασάρχη, η ομάδα αυτή “υλοτόμησε ξυλείαν ναυπηγήσιμον και μεταλλευτικήν περί τα 3.000 κυβ. μέτρα και 1.000.000 καυσόξυλα”». Η αντίστοιχη έκταση της καταστροφής υπολογίζεται σε κάμποσες χιλιάδες στρέμματα.
Οι δωσίλογοι ξυλέμποροι δρούσαν ανεξέλεγκτα προς όφελος των Αρχών Κατοχής, αφού η κυβέρνηση Τσολάκογλου τους κάλυπτε με το Νομοθετικό Διάταγμα 1690/1942 “Περί εκμεταλλεύσεως των δασών και διαθέσεως των δασικών προϊόντων”:
Το Υπουργείο Γεωργίας δια τας ανάγκας των στρατευμάτων της Κατοχής καθορίζει κατόπιν συνεννοήσεως μετά Γερμανοϊταλικής Επιτροπής ορισθησομένης αρμοδίως ποία εκ των δασών δέον να υλοτομηθώσι... Προκειμένου περί της εκμεταλλεύσεως των δασών τούτων επιτρέπεται παρέκκλισις από της κείμενης νομοθεσίας.
[...] Η μεταφορά δασικών προϊόντων... προοριζομένων προς πλήρωσιν των αναγκών των στρατευμάτων κατοχής, ενεργείται βάσει ειδικής αδείας εκδιδομένης υπό της εντεταλμένης προς τούτο Γερμανικής ή Ιταλικής αρχής...
Μετά την Κατοχή ο κρατικός μηχανισμός στελεχώνεται από τους συνεργάτες των ναζί. Ηταν αυτοί που γνώριζαν καλά την καταστροφή των υλοτομημένων δασών του Πικερμίου, τα οποία υπέδειξαν τα επόμενα χρόνια σε Οικοδομικούς Οργανισμούς για οικοπεδοποίηση. Οι ευεργετηθέντες, ευγνωμονούντες, προχώρησαν ακολούθως στις ντροπιαστικές ονοματοδοσίες.
Πρόταση ονοματοδοσίας
Δεν συμφωνούμε με την ονομασία “Μαρτύρων Πικερμίου” που προτείνεται από την Attica Voice. Ως όρος είναι αόριστος, ασαφής και απολίτικος, που παραπέμπει πιο πολύ σε μάρτυρες της ορθοδοξίας, οσιομάρτυρες και άλλα συναφή. Οι εκτελεσθέντες στο Πικέρμι ήταν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, Εαμίτες, Ελασίτες, Οπλατζήδες, που αγωνιζόντουσαν για την εθνική απελευθέρωση από τους ναζί κατακτητές. Αν θέλουμε να τιμήσουμε τους εκτελεσθέντες έχουμε ηθικό χρέος να μην αποκρύπτουμε την ιδεολογία τους.
Δύο προτάσεις:
(α) Οδός Εθνικής Αντίστασης. Το ψευδοεπιχείρημα ότι υπάρχει το ίδιο όνομα στην δημοτική ενότητα Ραφήνας δεν ευσταθεί, αφού στο μέλλον το Πικέρμι μπορεί να γίνει ξανά αυτόνομος Δήμος. Επίσης οι αποφάσεις που αφορούν το Πικέρμι δεν εξαρτώνται από τα κριτήρια της Ραφήνας.
(β) Οδός Παλαιστινιακής Αντίστασης. Αφήνοντας το παρελθόν και περνώντας στο ζοφερό σήμερα, ο Δήμος ας γίνει ένας από τους πρώτους Δήμους που θα τιμήσει τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για την εθνική του απελευθέρωση ενάντια στη σιωναζιστική Κατοχή.
1 Μενέλαος Χαραλαμπίδης, Οι Δωσίλογοι, Εκδ. Αλεξάνδρεια, 3η εκδ., 2024, σελ. 124-126 (ομοίως και για τις επόμενες παραθέσεις).
2 Καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων με δυσανάλογα ελαφριές ποινές.
"...αφού το Πικέρμι μπορεί να γίνει ξανά αυτόνομος Δήμος." Αμήν και πότε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή