α' μέρος
β' μέρος
"Στη Κέα, υπάρχουν δάση της Βασιλικής δρυός, από τα ελάχιστα που έχουν μείνει στο Αιγαίο. Η βελανιδιά φυτρώνει σε όλη την κεντρική και ανατολική Κέα και παλαιότερα ο καρπός της έδινε μεροκάματο στους κατοίκους αφού κατείχαν την τέχνη της βυρσοδεψίας. Η χαμάδα - ο καρπός του δέντρου - μαζευόταν τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Οι εργάτες, αφού την μαζεύανε, την απλώνανε σε πέτρινες απλώστρες για να στεγνώσει. Σε όλες τις περιοχές που υπήρχαν βελανιδιές, στήνονταν τα καρβουνοκάμινα. Με τις υποδείξεις του Δασαρχείου, γίνονταν η κατασκευή του καμινιού, ο έλεγχος της καύσης, η παραγωγή του τελικού προϊόντος και η μεταφορά. Έπειτα, οι έμποροι την πουλούσαν στα εργοστάσια βυρσοδεψίας της Ευρώπης.
Η δραστηριότητα αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να καταστραφεί ένα μεγάλο μέρος του δάσους της βελανιδιάς, το οποίο σήμερα προστατεύεται με αυστηρά μέτρα. Μετά τον πόλεμο, τα χημικά προϊόντα άρχισαν να αντικαθιστούν την φυσική πρώτη ύλη κατεργασίας των δερμάτων, με συνέπεια η βελανιδιά σήμερα να προσφέρει μόνο τον ίσκιο της. Επίσης, εκείνη την περίοδο άνθισε στη Κέα, η παραγωγή και το εμπόριο ξυλοκάρβουνου."
Συλλέγουμε τα ώριμα βελανίδια, δηλαδή εκείνα που έχουν αποκτήσει ανοιχτόχρωμο καφέ χρώμα, και ελέγχουμε να μην έχουν μικρές τρυπούλες, γεγονός που σημαίνει ότι τα σκουλήκια έχουν ροκανίσει τους σπόρους. Πληροφορηθήκαμε από τη Διεύθυνση Αναδασώσεων Αττικής ότι η φυτρωτικότητά τους μειώνεται μετά από τρεις ημέρες, και γι' αυτό θα παραδοθούν άμεσα για τη διαδικασία της "διαστρωμάτωσης". Ενδέχεται κάποιοι σπόροι να φυτευτούν την ίδια ημέρα με το χαρακτηριστικό σουβλί σποροφύτευσης από ομάδες εθελοντών σε συγκεκριμένη περιοχή που κάηκε το περασμένο καλοκαίρι, ώστε να παρακολουθήσουμε την αποτελεσματικότητα της μεθόδου. Επειδή ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί η δεύτερη δράση (εκείνη της σποροφύτευσης), το κάλεσμα αφορά μόνο τη σποροσυλλογή.
