Βόσκηση στα καμένα: ο πιο άμεσος κίνδυνος για την αναγέννηση του δάσους

πηγή: ANIMA

Κατσίκες βόσκουν δίπλα στα καμένα δυο μέρες μετά τη φωτιά (Αγ. Παρασκευή, Καλέντζι).
Ποιος θα τις εμποδίσει να φάνε στο καμένο τμήμα τα πρώτα βλαστήματα μετά τη βροχή;

Η απαγόρευση της βόσκησης στα καμένα από τα αρμόδια δασαρχεία δεν αρκεί: για να μπορέσει να τηρηθεί, πρέπει να υπάρξει επιτήρηση της υπαίθρου από τις, ούτως ή άλλως, αποδυναμωμένες δασικές υπηρεσίες. Και να στηριχθούν οικονομικά οι κτηνοτρόφοι ώστε να μην βγάλουν τα ζώα τους για βοσκή για τουλάχιστον δύο χρόνια, στις πληγείσες περιοχές. Και να αποφασίσουν κι ίδιοι να συνεργαστούν, πράγμα δύσκολο, για να μην ξαναδούμε το αλαλούμ της Ηλείας όπου οι ζωοτροφές, που δίνονταν γι αυτό το σκοπό, κατέληξαν να πουλιούνται και τα κοπάδια να βόσκουν ανενόχλητα καταστρέφοντας τη φυσική αναγέννηση. Πολύ δύσκολο να συντρέξουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, όταν οι υπηρεσίες δεν λειτουργούν και το επίπεδο κοινωνικής συνείδησης είναι χαμηλό….

Δείτε εδώ την επιστολή της ΑΝΙΜΑ στο Νομάρχη Ανατολικής Αττικής για τη βόσκηση στα καμένα.