Έμποροι του φόβου

Χάραξη μονοδρόμων

Ακόμα δεν έχει κοπάσει το κύμα κακοκαιρίας που έπληξε το μεγαλύτερο ποσοστό της ελληνικής επικράτειας και όλοι στέκονται άφωνοι μπροστά στο γεγονός της απώλειας 15 ανθρώπινων ζωών στη δυτική Αττική, λόγω "κακοκαιρίας".

Άφωνοι στέκουν όσοι μπορούν να εννοήσουν το κόστος της απώλειας και την ευθύνη της αδράνειας, καθενός εκάστου όσο "έβλεπε τα τραίνα να περνούν". Όσο κατάπινε αμάσητα όσα του σερβίριζαν, όσο στεκόταν ενδεής μπροστά στον φρεσκοσερβιρισμένο τρόμο που χάριζαν οι στρατευμένοι ειδήμονες, σε συνεργασία με την κεντρική ή τις τοπικές διοίκηση και αυτοδιοίκηση. Έτσι προετοίμαζαν το έδαφος για να έλκουν υποστηρικτές και συνενόχους, στα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα, αλλά πιο πολύ στην Αττική, το σκηνικό των μεγαλύτερων περιβαλλοντικών κακουργημάτων.

Έτσι, έχει γίνει αντιληπτό σχεδόν από τους πάντες στην Ελλάδα (αφού είναι πια κοινή πεποίθηση στις περιβαλλοντικά προηγμένες χώρες) πως για την πρόληψη των πλημμυρικών φαινομένων στις αστικοποιημένες περιοχές μας, η λύση πια δεν είναι οι εντατικές διευθετήσεις, τα τσιμεντώματα των ρεμάτων, η καταστροφή των φυσικών κοιτών και όλα όσα εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, δίχως συνείδηση και δίχως πραγματική γνώση. Η αντιμετώπιση των ρεμάτων πια είναι η αντιμετώπιση μίας οντότητας, τμήματος ζωντανού πλανητικού ιστού. Η απηρχαιωμένη αντίληψη πως ο άνθρωπος είναι το μέτρο των πάντων θα έστεκε εφόσον είχε εμπεδωθεί η Πρωταγόρεια φιλοσοφία που εννοούσε ότι ο άνθρωπος αποτελεί μέτρο της αλήθειας και της γνώσης μεν αλλά όχι το μέτρο και τον κυβερνήτη του Σύμπαντος. Τη φράση του Πρωταγόρα, αν και σίγουρα την αγνοούν, την πήραν διάφοροι επιτήδειοι των καιρών και τη μετέτρεψαν σε εμπόρευμα. Εμπόρευμα που όταν βγήκε στην αγορά (διάβαζε ταϊστηκε στον όχλο) τους απέφερε εξουσία και οικονομικά οφέλη που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Τους βόλευε και τους βολεύει ακόμα όσο υπάρχουν πρόθυμοι να υπηρετήσουν τους επιτήδειους αυτούς.

Ένα παράδειγμα, τρανταχτό είναι η Ραφήνα. Το λιμάνι της Ανατολικής Αττικής που εκτός από λιμάνι είναι και η περιοχή στην οποία εκβάλλει το σημαντικότερο ίσως ρέμα από τα ελάχιστα που απέμειναν στην Αττική, το Μέγα Ρέμα. Ένα ρέμα συνεχούς ροής, ένα ποτάμι δηλαδή που με τον κύριο ορεινό κλάδο του, τον Βαλανάρη (ρέμα συνεχούς ροής με καταρράκτες και φυσικούς αναβαθμούς) αποστραγγίζει μεγάλο μέρος της ανατολικής πλευράς του Πεντελικού βουνού. Το Μέγα Ρέμα είναι δημόσια γη όπως κάθε ρέμα σύμφωνα με το ελληνικό Σύναγμα. Εκτός από δημόσια γη, είναι και αγωγός νερού, αέρα, ζωής. Είναι ένα υδάτινο οικοσύστημα από μόνο του. Αυτά είναι η πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που έχει πραγματικούς εχθρούς.

Οι θιασώτες της τελευταία προτεινόμενης οριοθέτησης (που εν ονόματί της προχωρούν σε σκληρή διευθέτηση) αφενός προσπαθούν να καταργήσουν τον δημόσιο χαρακτήρα (αφού η διευθέτηση στέλνει εκτός οριοθέτησης δημόσιες καταπατημένες γαίες που περνάνε στους διακατόχους) αλλά και να εξαφανίσουν ένα μοναδικό οικοσύστημα (που προφανώς δεν μπορούν να το εμπορευτούν).

Μακάβρια χείρα βοηθείας έρχεται να δώσει στους θιασώτες της διευθέτησης (ο φερόμενος ως δήμαρχος, περιφερειακοί, μελετητές που εισπράττουν x2 την αμοιβή για την ίδια μελέτη κ.λπ.) η πλημμύρα της δυτικής Αττικής και να χρησιμεύσει σαν ένα ακόμα φόβητρο για τους αδαείς, προκειμένου να υποστηριχθούν τα ανόσια σχέδια των εχθρών του ρέματος.

Ενώ λοιπόν εξελίσσονται τα πλημμυρικά φαινόμενα στην δυτική Αττική, στην άλλη πλευρά του ορίζοντα, στην Ανατολή, οι "οραματιστές" του κέρδους και ειδικότερα του κέρδους που συνδυάζεται με εξυπηρετήσεις και χαϊδέματα προς την περιφερειακή και κεντρική εξουσία, έχουν αρχίσει το απαίσιο προοίμιο των όσων καταστροφικών σχεδιάζουν.

Σε ένα crescendo εγωπάθειας και κενολογίας, ο φερόμενος ως δήμαρχος (στην ουσία ο εκτελών χρέη δημάρχου αντιδήμαρχος) άρχισε να εμέσει απειλές (προειδοποιήσεις τις ονομάζει) για τους κινδύνους που επιφυλάσσει το Μέγα Ρέμα για την πόλη. Αυτό την ίδια ώρα που προωθεί (αγνοώντας τις επιπτώσεις) μελέτες που χτίζουν και περιορίζουν το ρέμα. Την ίδια ώρα που άπαντες οι νοήμονες συμφωνούν πως
"Η μαρτυρία μιας πραγματικότητας που λέει ότι στην Αττική στα μέσα του 19ου αιώνα υπήρχαν 700 ποτάμια και ρέματα, αλλά το 2000 είχαν απομείνει 70 και σήμερα λιγότερα από 50, πιστοποιεί ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι «φυσικό» φαινόμενο. Η τσιμεντοποίηση 550 χιλιομέτρων ρεμάτων στην Αθήνα δεν είναι «φυσικό» φαινόμενο." (Ημεροδρόμος 15/11/2017)
και πως η ισορροπία που υπήρχε πρέπει να αποκατασταθεί προκειμένου να υπάρξει ομαλή ροή και απαγωγή των όμβριων υδάτων και αποφυγή πλημμυρικών φαινομένων. Η διεθνής εμπειρία που εφαρμόζει την κατά το δυνατό αποκατάσταση (ή και διεύρυνση) της φυσικής κοίτης των ρεμάτων, είναι άτοπη. Ο φερόμενος ως δήμαρχος γνωρίζει καλύτερα!

Λέει ο φερόμενος ως δήμαρχος και έμπορος του φόβου, σε μια ακόμα προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή, εκμεταλλευόμενος τις πλημμύρες της δυτικής Αττικής: "Το πρόβλημα που υπάρχει είναι δυστυχώς το Μεγάλο Ρέμα το οποίο έχει να καθαριστεί εδώ και δύο χρόνια. Έχουμε ενημερώσει πολλές φορές την Περιφέρεια για το πρόβλημα, αλλά έως σήμερα δεν έχει προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες. Παράλληλα ασυνείδητοι έχουν πετάξει στο Ρέμα μπάζα και ογκώδη αντικείμενα, επιτείνοντας το ήδη υπάρχον πρόβλημα" και εννοεί πως πρέπει να μπούνε άμεσα τα ερπυστριοφόρα μηχανήματα μέσα στο ρέμα και να το ξυρίσουν. Να επιταχυνθεί δηλαδή η κάθοδος του νερού προς τα κατάντη, εκεί που υπάρχουν κυρίως οι πλημμύρες.

Από την άλλη, θέλει και να το τσιμεντώσει για μεγαλύτερες ακόμα ταχύτητες.

Είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο, το Μέγα Ρέμα Ραφήνας έχει ορκισμένους εχθρούς, εμπόρους φόβου και προαγωγούς ανόμων συμφερόντων εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, εις βάρος του ίδιου του ανθρώπου.

Πηγή: Καμένη Γη