Η έρευνα του «Ρ» για την Πεντέλη ξεκίνησε την περασμένη Κυριακή με την αποκάλυψη ότι εταιρία με την επωνυμία «Κτήμα Πεντέλη ΑΕ» βγάζει στο σφυρί έκταση 641,6 στρεμμάτων η οποία βρίσκεται ανάμεσα στο Ντράφι και τον οικοδομικό συνεταιρισμό του Αγίου Σπυρίδωνα και η οποία είναι χαρακτηρισμένη δασική και αναδασωτέα - μετά τις πυρκαγιές του 1995 και του 1998 όταν και είχε καεί - πατώντας πάνω σε νόμους και υπουργικές αποφάσεις από το 1980 και μετά.
Σήμερα, αποκαλύπτουμε το πλιάτσικο που έχει στηθεί στην άλλη πλευρά της Πεντέλης. Στη Ροδόπολη. Εκεί όπου μια ιστορία που ξεκίνησε το 1954 ολοκληρώνεται εν έτει 2005 με την υπουργική υπογραφή.
Εκεί, όπου, παρανόμως, ο οικοδομικός συνεταιρισμός συνεχίζει να χτίζει υπερπολυτελείς βίλες σε έκταση περίπου 3.000 στρεμμάτων, αν και υπάρχουν συγκεκριμένα πορίσματα που αποδεικνύουν πως κάτι τέτοιο δεν πρέπει να συνεχιστεί.
Και η περίπτωση της Ροδόπολης είναι από εκείνες που αποκαλύπτουν και τις βαρύτατες πολιτικές ευθύνες, αφού ενώ οι αυθαιρεσίες είναι διαπιστωμένες από αρμόδιες δημόσιες, εμφανίζονται άλλες... εξίσου αρμόδιες υπηρεσίες που επιτρέπουν το όργιο της οικοπεδοποίησης. Με αποκορύφωμα την απόφαση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά, ο οποίος ορθά - κοφτά με την απόφασή του στην ουσία δίνει το σύνθημα: Συνεχίστε να εκδίδετε οικοδομικές άδειες! Κι ας πρόκειται για έκταση που έχει κηρυχτεί αναδασωτέα και είναι δασική...
Σημειώνεται ότι:
Αν και υπάρχει λοιπόν αυτό το δεδομένο, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ «λύνει τα χέρια» του οικοδομικού συνεταιρισμού. Ποια καλύτερη απόδειξη για το ότι η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι ακριβώς αυτές που οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών; Αφού έτσι κι αλλιώς αμέσως μετά οι κυβερνήσεις με νόμους και υπουργικές αποφάσεις παραχωρούν ό,τι χρειάζεται στους «εμπόρους γης» ώστε να μπορούν να προχωρήσουν στην οικοπεδοποίηση.
Είναι επίσης χαρακτηριστικές οι αναφορές του πορίσματος του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης που αναφέραμε παραπάνω, σχετικά με το θέμα της αναδάσωσης της έκτασης. Λέει λοιπόν: «Μετά την πυρκαγιά του 1990 με την 2299/23-9-92 απόφασή του ο νομάρχης Ανατολικής Αττικής ανακαλεί μερικώς και για έκταση 225 στρεμμάτων την πράξη αναδάσωσης του 1982. Σύμφωνα με το Α.Π. 83810/6444/10-9-91 έγγραφο της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος η παραπάνω πράξη αναδάσωσης τροποποιήθηκε με την αιτιολογία ότι τμήμα του δάσους που κάηκε και κηρύχτηκε αναδασωτέο, είχε συμπεριληφθεί σε επέκταση του υφιστάμενου σχεδίου Ν. Αιολίδας το 1979. Στη συνέχεια με την 3051/16-10-92 νέα απόφαση αναδάσωσης, κηρύσσονται αναδασωτέα 5.122 στρέμματα δάσους, με νότιο όριο της έκτασης, το όριο του εγκεκριμένου Ρυμοτομικού Σχεδίου της Νέας Αιολίδας».
Τα περίεργα με την υπόθεση είναι πάρα πολλά. Οπως για παράδειγμα ότι: Η Διεύθυνση Προστασίας Δασών του υπουργείου Γεωργίας κατέθεσε το 1998 μηνυτήρια αναφορά στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου με την οποία κάνει λόγο για τις παράνομες εκτάσεις του συνεταιρισμού. Ομως, όλως... περιέργως η υπόθεση κόλλησε. Ετσι, μετά από 3,5 χρόνια και αφού πολλά αδικήματα παραγράφηκαν, το 2004 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών εκδίδει απαλλακτικό βούλευμα, χωρίς να γίνει στην ουσία καμία έρευνα, αφού δεν κλήθηκαν να καταθέσουν καν εκείνοι που έκαναν τις καταγγελίες...
Σήμερα, αποκαλύπτουμε το πλιάτσικο που έχει στηθεί στην άλλη πλευρά της Πεντέλης. Στη Ροδόπολη. Εκεί όπου μια ιστορία που ξεκίνησε το 1954 ολοκληρώνεται εν έτει 2005 με την υπουργική υπογραφή.
Εκεί, όπου, παρανόμως, ο οικοδομικός συνεταιρισμός συνεχίζει να χτίζει υπερπολυτελείς βίλες σε έκταση περίπου 3.000 στρεμμάτων, αν και υπάρχουν συγκεκριμένα πορίσματα που αποδεικνύουν πως κάτι τέτοιο δεν πρέπει να συνεχιστεί.
Και η περίπτωση της Ροδόπολης είναι από εκείνες που αποκαλύπτουν και τις βαρύτατες πολιτικές ευθύνες, αφού ενώ οι αυθαιρεσίες είναι διαπιστωμένες από αρμόδιες δημόσιες, εμφανίζονται άλλες... εξίσου αρμόδιες υπηρεσίες που επιτρέπουν το όργιο της οικοπεδοποίησης. Με αποκορύφωμα την απόφαση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά, ο οποίος ορθά - κοφτά με την απόφασή του στην ουσία δίνει το σύνθημα: Συνεχίστε να εκδίδετε οικοδομικές άδειες! Κι ας πρόκειται για έκταση που έχει κηρυχτεί αναδασωτέα και είναι δασική...
Σημειώνεται ότι:
- το 1999 με δύο αποφάσεις της Περιφέρειας οι εκτάσεις έχουν κηρυχτεί αναδασωτέες
- το 2002 συντάχθηκε πόρισμα από το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης με το οποίο απαγορευόταν η συνέχιση οικοδομικών εργασιών των οικοδομικών αδειών που έχουν ανακληθεί (Σημειώνεται ότι τότε, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, αν και είχαν διαπιστωθεί όλα όσα αναφέρει το πόρισμα, το έργο του συνεταιρισμού συνεχιζόταν κανονικά και με το νόμο...)
- οι χάρτες που έχουν καταρτιστεί στην περιοχή και που λαμβάνονται υπόψη κατά την κατάρτιση δασικών χαρτών εμφανίζουν τις συγκεκριμένες εκτάσεις ως δάση εκτός σχεδίου...
Αν και υπάρχει λοιπόν αυτό το δεδομένο, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ «λύνει τα χέρια» του οικοδομικού συνεταιρισμού. Ποια καλύτερη απόδειξη για το ότι η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι ακριβώς αυτές που οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών; Αφού έτσι κι αλλιώς αμέσως μετά οι κυβερνήσεις με νόμους και υπουργικές αποφάσεις παραχωρούν ό,τι χρειάζεται στους «εμπόρους γης» ώστε να μπορούν να προχωρήσουν στην οικοπεδοποίηση.
Ποια αναδάσωση;
Στις 12 Ιούνη 1990 πυρκαγιά αποτεφρώνει τεράστια έκταση του δασοκτήματος Σταμάτας Διονύσου. Δύο χρόνια αργότερα, το 1992, με απόφαση του νομάρχη 5.122 στρέμματα δάσους κηρύχτηκαν αναδασωτέα. Ομως, στα όρια που περιέγραφε η απόφαση... όλως περιέργως αφέθηκε ζώνη καμένου δάσους πλάτους 50 - 140 μέτρων χωρίς να κηρυχτεί αναδασωτέα! Σύμφωνα με έγγραφο της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών του υπουργείου Γεωργίας «στη ζώνη αυτή συντελείται ένα όργιο αντισυνταγματικών επεμβάσεων με ανέγερση πολυτελών οικιστικών κατασκευών».Είναι επίσης χαρακτηριστικές οι αναφορές του πορίσματος του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης που αναφέραμε παραπάνω, σχετικά με το θέμα της αναδάσωσης της έκτασης. Λέει λοιπόν: «Μετά την πυρκαγιά του 1990 με την 2299/23-9-92 απόφασή του ο νομάρχης Ανατολικής Αττικής ανακαλεί μερικώς και για έκταση 225 στρεμμάτων την πράξη αναδάσωσης του 1982. Σύμφωνα με το Α.Π. 83810/6444/10-9-91 έγγραφο της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος η παραπάνω πράξη αναδάσωσης τροποποιήθηκε με την αιτιολογία ότι τμήμα του δάσους που κάηκε και κηρύχτηκε αναδασωτέο, είχε συμπεριληφθεί σε επέκταση του υφιστάμενου σχεδίου Ν. Αιολίδας το 1979. Στη συνέχεια με την 3051/16-10-92 νέα απόφαση αναδάσωσης, κηρύσσονται αναδασωτέα 5.122 στρέμματα δάσους, με νότιο όριο της έκτασης, το όριο του εγκεκριμένου Ρυμοτομικού Σχεδίου της Νέας Αιολίδας».
Τα περίεργα με την υπόθεση είναι πάρα πολλά. Οπως για παράδειγμα ότι: Η Διεύθυνση Προστασίας Δασών του υπουργείου Γεωργίας κατέθεσε το 1998 μηνυτήρια αναφορά στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου με την οποία κάνει λόγο για τις παράνομες εκτάσεις του συνεταιρισμού. Ομως, όλως... περιέργως η υπόθεση κόλλησε. Ετσι, μετά από 3,5 χρόνια και αφού πολλά αδικήματα παραγράφηκαν, το 2004 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών εκδίδει απαλλακτικό βούλευμα, χωρίς να γίνει στην ουσία καμία έρευνα, αφού δεν κλήθηκαν να καταθέσουν καν εκείνοι που έκαναν τις καταγγελίες...