Βραβείο στους... αυθαίρετους

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1844 στις 24 Δεκεμβρίου 2014

Μπορεί ο Νίκος Ταγαράς και η πλειοψηφία των κυβερνητικών βουλευτών να έχουν πέσει σε βαθιά κατάθλιψη αφού δεν μπόρεσαν να περάσουν το σύνολο των δασοκτόνων διατάξεων που είχαν σκαρφιστεί, η αλήθεια είναι όμως ότι μπορούν να αντικρίσουν τους κάθε λογής αυθαίρετους στα μάτια. Και αυτό γιατί οι έστω και κουτσουρεμένες διατάξεις που ψηφίστηκαν, επιβραβεύουν τους καταπατητές και τους καταστροφείς των δασών, επιβραβεύουν στο όνομα της ανάπτυξης της χώρας τις αυθαίρετες επεκτάσεις των λατομείων.

Η άμεση αντίδραση των περιβαλλοντικών οργανώσεων με αιχμή το WWF Ελλάς που σε λιγότερο από δύο 24ωρα σάρωσαν στο Διαδίκτυο και κατάφεραν να συγκεντρώσουν κάπου 62.000 διαδικτυακές υπογραφές κατά του εκτρωματικού σχεδίου νόμου, οδήγησε τελικά το ΥΠΕΚΑ σε μερική οπισθοδρόμηση. Και αυτό γιατί ακόμα και βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας συνειδητοποίησαν ότι καλούνταν να βάλουν με την ψήφο τους ταφόπλακα στα δάση και τις δασικές εκτάσεις και διεμήνυσαν στον υπουργό αναπληρωτή ότι δεν θα ψηφίσουν το σχέδιο νόμου.

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, πάντως, έμεινε πιστή στη βασική αρχή της, που ορίζει ότι τα δάση είναι άχρηστες εκτάσεις όταν δεν μπορούν να αξιοποιηθούν και έδωσε μάχη προκειμένου να ικανοποιήσει όσο περισσότερους καταστροφείς των δασών μπορούσε μη προστατεύοντας τη δημόσια γη και τον φυσικό πλούτο της χώρας για τις επόμενες γενιές, όπως οι χιλιάδες των πολιτών απαιτούσαν.

Δασοκτόνες ρυθμίσεις

Οι αλλαγές που ο Νίκος Ταγαράς υποχρεώθηκε να κάνει είναι άκρως σημαντικές, αφού τελικά από το επίμαχο άρθρο 12 του νομοσχεδίου από τις 11 παραγράφους αποσύρθηκαν πέντε, οι 2, 3, 9, 10 και 11, και αναδιατυπωθήκαν δυο, οι 4 και 8.

Όμως οι παράγραφοι που παρέμειναν και εκείνες που αναδιατυπώθηκαν, επιφέρουν σαρωτικά καταστροφικές επιπτώσεις στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, και συγκεκριμένα:

Οι εθνοσωτήρες σκοτώνουν τα δάση

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1843 στις 18 Δεκεμβρίου 2014

Το «Π» παρουσιάζει συγκεντρωτικά όλες τις αλλαγές για τον δασικό πλούτο που έχουν ψηφιστεί στα χρόνια του μνημονίου εξυπηρετώντας συμφέροντα με ονοματεπώνυμο.

Την ίδια ώρα που η διαδικασία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και το παρασκήνιο για την εξεύρεση των προθύμων μονοπωλεί τα φώτα της δημοσιότητας, στη Βουλή για μια ακόμα φορά οι πάντα σε ετοιμότητα σωτήρες του έθνους με περισσή προθυμία θα ψηφίσουν ακόμα ένα σχέδιο νόμου που λεηλατεί τα δάση και τις δασικές εκτάσεις της χώρας στο όνομα συμφερόντων με ονοματεπώνυμο.

Για μια ακόμα φορά οι πρόθυμοι βουλευτές, χωρίς δεύτερη σκέψη, θα βάλουν την υπογραφή τους σε μη αναστρέψιμες πολιτικές που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην οριστική απώλεια δασικού πλούτου και στην επιβράβευση των αμετανόητων καταπατητών και αυθαιρετούχων.

Η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο ΠΕΚΑ εμφανίζουν, ειδικά τα τελευταία δυο χρόνια, μια επικίνδυνη εμμονή η οποία εκδηλώνεται με συνεχή νομοθετήματα που έχουν αλλάξει δραματικά το καθεστώς προστασίας σε δεκάδες εκατομμύρια στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.

Το έωλο επιχείρημα που προβάλλουν είναι η δήθεν ανάπτυξη της χώρας και η δήθεν προσέλκυση επενδύσεων που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Σε αυτό το κεντρικό επιχείρημα προστίθενται και άλλα μικροκομματικής και πελατειακής λογικής αφού σε κάθε παράγραφο των άρθρων που έχουν ψηφιστεί, μεμονωμένα άτομα και ομάδες συμφερόντων πολιτών βλέπουν την υπόθεσή τους να λύνεται κατά παράβαση του Συντάγματος και της κοινής λογικής.

Η λεηλασία στα δάση και τις δασικές εκτάσεις δρομολογήθηκε μέσα από τουλάχιστον 6 νομοθετικές ρυθμίσεις ενώ το τελειωτικό χτύπημα δίνεται με το τελευταίο σχέδιο νόμου που κατέθεσε το ΥΠΕΚΑ στη Βουλή αλλά και με την πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος που παρουσίασε η Νέα Δημοκρατία.

Πρόταση αναθεώρησης που συμπεριλαμβάνει τη δραματική αλλαγή των προβλέψεων των άρθρων 24 και 117 προκειμένου να πέσει και το τελευταίο οχυρό προστασίας.

Το «Π» παρουσιάζει συγκεντρωτικά τις αλλαγές στη νομοθεσία για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις που έχουν ψηφιστεί τα χρόνια του μνημονίου, το νέο εκτρωματικό σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ καθώς και τις προτάσεις της Ν.Δ. για την επί τα χείρω αλλαγή του Συντάγματος όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος και του συγκριτικού πλεονεκτήματος της χώρας.

Μια θλιβερή καταγραφή της καταστροφής, που έγινε με την πολύτιμη βοήθεια του WWF Ελλάς και της άκρως κατατοπιστικής 10ης Έκθεσής του για την περιβαλλοντική νομοθεσία στην Ελλάδα.

Η Πεντέλη, ανεξάντλητος φυσικός πόρος

Οταν δημιουργήθηκε ο κόσμος, κάποιος που ήθελε να προστατέψει την Αθήνα από τους βόρειους ψυχρούς και θυελλώδεις ανέμους, τοποθέτησε την Πεντέλη κάθετα στην πιο συνηθισμένη κατεύθυνσή τους, την Βορειοανατολική. Από τότε, αυτό το βουνό, εκτός της αντιανεμικής ασπίδας, έδωσε στην Αθήνα και την προστασία από τους βόρειους εισβολείς, έδωσε ξύλα για να θερμαίνεται το χειμώνα, μάρμαρο για να χτίσει τα μεγαλόπρεπα και κομψά κτίριά της, υλικό για να αποτυπώσει τον Κλασικό Πολιτισμό της.

Του Κώστα Ζαχαριάδη
Βιολόγου - Περιβαλλοντολόγου • Μέλους της Κεντρικής Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ

Η ανταπόδοση των Αθηναίων στις παροχές του βουνού, ήταν αμέτρητα λατομεία ως ανοικτές αγιάτρευτες πληγές, αμέτρητες φωτιές που έκαιγαν και καίνε τα δάση του και οδηγούν σε αφανισμό την πανίδα του, ακατάλληλες συνθήκες για τη διαβίωση της άγριας πανίδας. Συνακόλουθα, ήρθε η μείωση των νερών των πηγών, η καταστροφή των αρχικών φυτών, η αλλαγή του αρχικού ανάγλυφου, η απαξίωση του φυσικού χώρου.

Όμως, παρόλες τις υποβαθμίσεις που υπέστη το βουνό, έβρισκε πάντα τρόπο να αναγεννιέται και να δίνει απλόχερα τα αγαθά του. Οι Αθηναίοι, έψαχναν και εύρισκαν και βρίσκουν τις ήσυχες γωνιές του, το υγιεινό του κλίμα, τα καθαρά νερά του, μέχρι που η κλασική Αθήνα μεταμορφώθηκε από όμορφη και καλοσχεδιασμένη πόλη, σε μια πόλη άναρχη με τρομαχτική έκταση, άσχημη και άρχισε να τρώει τη γη της.

Στην Πεντέλη οφείλουν την όποια δροσιά τους τα βόρεια προάστια κατά τους καυτούς καλοκαιρινούς μήνες, καθώς απορροφά μεγάλο μέρος της θερμότητας που εκπέμπουν οι θερμικές νησίδες.

Από τη βλάστηση της Πεντέλης εξαρτάται το πόσο θα εντείνονται ή θα μειώνονται τα πλημμυρικά φαινόμενα κατά τους χειμερινούς μήνες στα πεδινά της πόλης.

Σήμερα, η Πεντέλη ως Γεωγραφικός τόπος είναι ένα σύνολο:
• Από καμένα και υποβαθμισμένα δάση και δασικές εκτάσεις.
• Από οικισμούς που έφτασαν σε κορυφές και καλύπτουν σχεδόν όλες τις υπώρειες.
• Από δρόμους που την κατακερματίζουν με τον χειρότερο τρόπο.
• Από αυθαίρετες και ατιμώρητες επεμβάσεις.

Σε σχέση με το θεσμικό πλαίσιο που την διέπει, η Πεντέλη:
• Έχει Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ. 755/88) «Περί καθορισμού ζωνών προστασίας του όρους Πεντέλη».
• Έχει πολλά παράνομα, ή αντισυνταγματικά Βασιλικά Διατάγματα (οικοπεδοποίησης) που κάποιοι πιέζουν να εφαρμόσουν.
• Έχει πολλούς παράνομους Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς, που αγόρασαν παράνομα και θέλουν να χτίσουν το βουνό.

Ως προς τη Διαχείρισή της η Πεντέλη σήμερα:
• Δεν έχει, ούτε είχε ποτέ, ενιαίο σχέδιο Διαχείρισης, είτε ως δάσος, είτε ως φυσικός χώρος.
• Έχει ελλιπείς παρεμβάσεις, καθώς όποιες παρεμβάσεις υπάρχουν στον ορεινό όγκο, είναι κυρίως προστατευτικού ή αστυνομικού χαρακτήρα.

Στόχος
• Να γίνει Διαχειριστική Μελέτη για την Πεντέλη αλλά και Αντιπυρική Μελέτη για τον ορεινό όγκο. Να ενισχυθεί το Δασαρχείο Πεντέλης με προσωπικό και μέσα, ώστε να μπορεί να ασκήσει ουσιαστικό έλεγχο.
• Να σταματήσει η αδηφάγα οικοπεδοφαγία.

Από την Πεντέλη δεν έμεινε πλέον τίποτε άκαυτο την τελευταία 26ετία. Οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί σιγά-σιγά, τρώνε ότι έμεινε από το βουνό. Η τοπική αυτοδιοίκηση όταν δεν βοηθά την οικοπεδοποίηση, όπως ο δήμος Ραφήνας, δείχνει αδυναμία να κινηθεί επιθετικά και γόνιμα, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων. Με τη βούληση των πολιτών της Αττικής άλλαξε η διοίκηση στην Περιφέρεια και μία νέα αντίληψη–νοοτροπία σχετικά με την διαχείριση των οικοσυστημάτων και των φυσικών πόρων έρχεται στο προσκήνιο. Απαιτείται η «αναζωπύρωση» του περιβαλλοντικού κινήματος των πολιτών, όχι μόνο των γύρω περιοχών, αλλά όλων των πολιτών του λεκανοπεδίου, γιατί η Πεντέλη, όπως και όλοι οι ορεινοί όγκοι της Αττικής, είναι κύτταρα ζωής για όλους μας.

Πηγή: ΑΜΑΡΥΣΙΑ

Φρένο από τους πολίτες στην πλήρη καταστροφή των δασών

Η δυνατή φωνή 60.000 πολιτών στάθηκε εμπόδιο στα σχέδια του ΥΠΕΚΑ για ένα απολύτως καταστροφικό για τα δάση μας νομοσχέδιο. Μετά από την κινητοποίηση χιλιάδων πολιτών, μέσω της πρωτοβουλίας του WWF Ελλάς και της διεθνούς οργάνωσης Avaaz, αποσύρθηκαν ορισμένες από τις πλέον επικίνδυνες διατάξεις για τον δασικό μας πλούτο στο σχέδιο νόμου που ψηφίστηκε τελικά το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου.

Το σ/ν του ΥΠΕΚΑ «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα - Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις» ψηφίστηκε από τη Βουλή το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου, αλλά η κοινωνία των πολιτών κατάφερε να υψώσει ένα ισχυρό ανάχωμα και να αναγκάσει την κυβέρνηση να αποσύρει τις περισσότερες από τις πλέον καταστροφικές για τα δάση μας διατάξεις. Βελτιώσεις επήλθαν και σε κάποιες άλλες διατάξεις που εν τέλει ψηφίστηκαν. Δυστυχώς, παρέμειναν κάποια ιδιαίτερα προβληματικά σημεία, με κορυφαίο αυτό που αφορά στη νομιμοποίηση παρανομιών.

Η εκστρατεία του WWF Ελλάς δεν θα είχε φέρει αποτέλεσμα χωρίς την πίεση που εκατοντάδες πολίτες άσκησαν με τηλεφωνήματα στα γραφεία των βουλευτών, με τις ερωτήσεις που κατέθεσαν μέσω της πλατφόρμας Vouliwatch, και βέβαια τις 60.000 και πλέον υπογραφές στο κάλεσμα της διεθνούς οργάνωσης Avaaz. Ιδιαίτερα σημαντικό, αν αναλογιστούμε ότι «αντίπαλος» ήταν ένα νομοσχέδιο που κατέβηκε χωρίς διαβούλευση και αντιμετωπίστηκε ως επείγον στη σκιά της παράλληλης βαριάς επικαιρότητας.

Το αποτέλεσμα αυτής της συλλογικής προσπάθειας, η οποία κορυφώθηκε την Παρασκευή (19/12) με την παράδοση του ψηφίσματος των πολιτών από το WWF Ελλάς και την Avaaz, ήταν να προκύψουν τροποποιήσεις και βελτιώσεις στο επίμαχο άρθρο 12 του νομοσχεδίου. Πιο συγκεκριμένα, αποσύρθηκαν οι παράγραφοι 3, 9, 10, & 11 και βελτιώθηκαν οι παράγραφοι 2, 4 και 8. Το WWF Ελλάς δημοσιεύει σήμερα πίνακα με τις τροπολογίες και τις διατάξεις που αποσύρθηκαν, βελτιώθηκαν ή παρέμειναν στο σ/ν. Τα πλέον σημαντικά σημεία που προκύπτουν είναι τα εξής:

45.000 πολίτες: “μην καταστρέψετε τα δάση μας!”

Μέσα σε 48 ώρες, περισσότεροι από 45.000 πολίτες ένωσαν τις φωνές τους για να ζητήσουν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) να αποσύρει το δασοκτόνοσχέδιο νόμου που ψηφίζεται αύριο από την Ολομέλεια της Βουλής. Aν ψηφιστεί, θα νομιμοποιήσει καταπατήσεις τεράστιων εκτάσεων δασικής γης, θα καταργήσει την υποχρέωση αναδάσωσης σε πέντε χρόνια, και θα “τακτοποιήσει” πολλά ακόμα αυθαίρετα.

Το WWF Ελλάς και η διεθνής οργάνωση Avaaz παρέδωσαν σήμερα το ψήφισμα με τις υπογραφές στον Ειδικό Γραμματέα της Βουλής, προκειμένου να το παραλάβει ο Πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Επίσης το ψήφισμα έλαβε και ο Αναπληρωτής Υπουργός Νίκος Ταγαράς. Μέσα από αυτό το ψήφισμα, οι πολίτες ζητούν από τους εκπροσώπους τους να καταψηφίσουν το σχέδιο νόμου που χαρίζει δασική γη στους καταπατητές και να προστατεύσουν τα δάση της χώρας μας για τις επόμενες γενιές.

Καινούργιο αντιδασικό τερατούργημα

Νομιμοποιούνται καταπατήσεις, παλιές και νέες

Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Ν. Ταγαράς στο σύντομο διάστημα των οχτώμιση μηνών της υπουργίας του έχει συμβάλει ιδιαίτερα στην επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου στον τομέα της αντιδασικής νομοθεσίας που οδηγεί στο ξεπάτωμα του δασικού πλούτου της χώρας. Στην ίδια γραμμή, βέβαια, κινείται και ο υπουργός ΠΕΚΑ Ι. Μανιάτης που έχει μεγαλύτερο χρόνο στο υπουργείο: υφυπουργός από τον Οκτώβρη του 2009 μέχρι τον Απρίλη του 2012, με υπουργούς την Τ. Μπιρμπίλη και τον Γ. Παπακωνσταντίνου, και υπουργός στη συνέχεια, από τον Ιούνη του 2013 μέχρι σήμερα.

Στο αφιέρωμα αυτό δε θ’ ασχοληθούμε με τη συνολική αντιδασική τους δράση, πράγμα που έχουμε κάνει σε πολλά άρθρα μας καθ’ όλη αυτή την περίοδο. Θα εστιάσουμε στο νέο νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ με τίτλο «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα - Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις», που φέρει μεν την υπογραφή του Ι. Μανιάτη, αλλά με τη σύνταξή του ασχολήθηκαν ουσιαστικά ο Ν. Ταγαράς με τους συμβούλους του. Αυτός συμμετείχε και στις τρεις μέχρι τώρα συνεδριάσεις της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής. Φυσικά, και ο υπουργός Ι. Μανιάτης είναι σύμφωνος με τις διατάξεις του νομοσχεδίου.

Οι αντιδασικές διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου δεν είναι λίγες. Είναι δε απαραίτητο κάποιες απ’ αυτές να συγκριθούν με αντίστοιχες διατάξεις του Ν. 4280, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 8.8.2014.

Με τις αντιδασικές διατάξεις αυτού του νομοσχέδιου επιδιώκεται η συρρίκνωση του δασικού πλούτου της χώρας, δευτερευόντως όμως επιδιώκεται και η πολιτική επιβίωση των εμπνευστών του μέσω της επανεκλογής τους ως βουλευτών.

Η απόσυρση του νέου αντιδασικού νομοσχέδιου είναι απαραίτητη, όχι όμως και αρκετή για να αποκατασταθεί ο καταστραφείς δασικός πλούτος της χώρας μας. Χρειάζεται να γίνουν μεγάλες ανατροπές στην αντιδασική νομοθεσία και, το κυριότερο, χρειάζεται κοινωνική ανατροπή. Μόνο η βίαιη προλεταριακή επανάσταση και η εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας μπορούν να ανατάξουν την τεράστια ζημιά που έχει γίνει στο περιβάλλον γενικά και στο δασικό πλούτο ειδικότερα.

Εγγραφα πληροφοριακού χαρακτήρα: μια σκανδαλώδης ιστορία καταπατήσεων

Ο πολύς ο κόσμος μάλλον δεν έχει ακούσει ποτέ τον όρο «έγγραφα πληροφοριακού χαρακτήρα», όμως οι καταπατητές δασών και δασικών εκτάσεων τον γνωρίζουν πολύ καλά. Το ίδιο καλά τον γνωρίζουν οι δασολόγοι και όσοι ασχολούνται με τις δασικές υποθέσεις, είτε δημοσιογραφικά είτε από περιβαλλοντική ευαισθησία. Πρόκειται για μια σκανδαλώδη ρύθμιση, η οποία επέτρεψε να γίνουν εγκλήματα κατά του δασικού πλούτου της χώρας.

Ας δούμε συνοπτικά τι συνέβαινε μέχρι το 1997. Πήγαινε στο Δασαρχείο κάποιος πολίτης, αφού προηγουμένως είχε φροντίσει να ξεχερσώσει παράνομα ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι δάσους ή δασικής έκτασης, και ζητούσε από το Δασάρχη να του δώσει ένα έγγραφο με το οποίο να πιστοποιείται ότι η έκταση αυτή, που ξεχερθώθηκε παράνομα, δεν είναι δάσος.

Τροπολογία-ρουσφέτι για το βιβλίο Γκίνες!

Τρεις βουλευτές του παλαιού λεγόμενου υπολοίπου Αττικής οι της Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Βλάχος και Θανάσης Μπούρας καθώς και ο ανεξάρτητος Βασίλης Οικονόμου, κατέθεσαν τροπολογία που διεκδικεί επαξίως θέση στο βιβλίο Γκίνες στην κατηγορία το μεγαλύτερο ρουσφέτι!

Οι τρεις βουλευτές με την τροπολογία ζητούν να παγώσουν όλα τα πρόστιμα καθώς και να μπλοκάρουν οι πράξεις διοικητικής αποβολής (λέγε με κατεδαφίσεις) σε όλους όσοι έχουν καταπατήσει και χτίσει μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις όπου γης!

Ζητούν, μάλιστα, η αναστολή της είσπραξης προστίμων και κατεδαφίσεων να γίνει ακόμα κι αν υπάρχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση!

Το αιτιολογικό που προβάλλουν για αυτό το εκτρωματικό, αντισυνταγματικό και άδικο για τους πολίτες που σέβονται τους νόμους, ρουσφέτι, είναι να ισχύσει η αναστολή μέχρι την κύρωση των δασικών χαρτών, δηλαδή για πάντα!

Να σημειωθεί ότι οι οριστικοί δασικοί χάρτες καλύπτουν μόνον το 1% της επικράτειας της χώρας αφού η πολιτική πρακτική της κυβέρνησης είναι να μην τους αναρτά για να μην κυρωθούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι εάν και σε 11 νομούς της χώρας –ανάμεσά τους και στην Αττική- έχουν συνταχθεί δασικοί χάρτες δεν αναρτώνται!

Το ερώτημα είναι εάν ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ Νίκος Ταγαράς θα κάνει δεκτή την εκτρωματική τροπολογία που άλλωστε ταιριάζει γάντι με το δασοκτόνο σχέδιο νόμου «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα - Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις» που συζητείται στη Βουλή και μάλιστα θα ψηφιστεί το Σάββατο!

Δείτε την ολόκληρη την τροπολογία ΕΔΩ.

Βάλια Μπαζού

Πηγή: Το Ποντίκι

Καφενείο, το τοπικό συμβούλιο

Το Πικέρμι δεν έχει καφενείο —για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Το τοπικό συμβούλιο Πικερμίου έρχεται να καλύψει εν μέρει αυτό το κενό όποτε συνεδριάζει. Κάποια θέματα εμπίπτουν κάλλιστα στην ύλη καφενείου, η οποία ως γνωστό είναι επί παντός του επιστητού. Η διεξαγωγή της συζήτησης δεν χωράει στα οργανωμένα όρια της διαδικασίας της δημόσιας συνεδρίασης και ξεχύνεται στο χυμαδιό των άπειρων διακοπών, διαλυτικών παρερμηνειών, διαμελιστικών απαντήσεων σε μη-ερωτήσεις, διατυμπανισμένων συχνά με ένταση.

Αντιπροσωπευτικό δείγμα καφωδίας, το θέμα της βάπτισης της πλατείας της οδού Πίνδου στη Διώνη —εκεί όπου βρίσκεται η παιδική χαρά— σε πλατεία στρατηγού Ιωάννη Χαραλαμπόπουλου! Το αίτημα συζητήθηκε στο τ.σ. την Πέμπτη 11/12/2014 και προήλθε από έναν από τους συλλόγους της Διώνης, τον πρώην σύλλογο οικοπεδούχων που ονομάζεται επίσης Διώνη. Το σκεπτικό του αιτήματος: ο Ι. Χαραλαμπόπουλος συνέβαλε στη διαμόρφωση του άλλοτε δάσους της περιοχής σε οικισμό του οικοδομικού συνεταιρισμού των αξιωματικών (ΑΟΟΑ)!

Όλοι οι παρευρισκόμενοι κάτοικοι στο τ.σ. αντέδρασαν πάραυτα.

• Στιγματίστηκε η παλαιοκομματική πρακτική, όπου κάθε ομάδα πίεσης ή «παράγοντας» θεωρεί εσφαλμένα ότι έχει εξουσία και θέλει να επεκταθεί και να κατακτήσει το δημόσιο χώρο. Ο ένας δίνει σ' έναν δρόμο το όνομα του πατέρα του, ο άλλος ενός στελέχους του κόμματος όπου ανήκει κ.λπ. Τονίστηκε ότι ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους, είναι εξ ορισμού χώρος δικαιωμάτων για όλους. Η δημόσια παιδική χαρά εγγυάται ότι κάθε παιδί -ανεξάρτητα αν οι γονείς του μπορούν να του έχουν τσουλήθρα στην αυλή τους- έχει ελεύθερη πρόσβαση σε τσουλήθρα και ομαδικό παιχνίδι...
• Αναφέρθηκε η νοηματοδότηση μέσω των ονοματοθεσιών. Ποιό νόημα, ποιό πρότυπο, ποιές αξίες επιδιώκει να περάσει στα παιδιά που παίζουν στην παιδική χαρά η ονομασία «στρατηγού τάδε»; Μιλιταρισμό αντί όραμα για έναν ειρηνικό κόσμο.
  Αντίθετα ένα μήνυμα που θα μπορούσε να περάσει στα παιδιά θα ήταν η μνήμη και η ευθύνη απέναντι στη φύση, δεδομένου ότι πριν λίγες δεκαετίες η περιοχή αυτή ήταν δάσος και η χούντα το έδωσε στον ΑΟΟΑ προς νόμιμη καταπάτηση (έργο που επαναλαμβάνεται εδώ, τώρα, ξανά).
• Ακούστηκαν αντιπροτάσεις, όπως πλατεία «δάσους», «άλλοτε δάσους», «αλεπούς», «Αισώπου»...
• Αλλά και αμφισβητήσεις του τύπου: Σιγά μην επέβλεψε και τα μπετά ο Χαραλαμπόπουλος! Αν πρέπει να δοθεί το όνομα κάποιου που δούλεψε, τότε να πάρει το όνομα του οδηγού της ΜΟΜΑ!

Το ιλαρότερο όμως των επιχειρημάτων εκτοξεύτηκε από τον Αρ. Μπουράνη, πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, ο οποίος παρά τις αντιδράσεις όλων των παρευρισκόμενων κατοίκων επέμενε να υπερψηφίσει το όνομα του στρατηγού. Γιατί άραγε; Διότι, εξήγησε ο πρόεδρος, εφόσον η παιδική χαρά είναι ανώνυμη και εφόσον εμφανίζεται κάποιος σύλλογος, πρώτος, και ζητάει εγγράφως να ονομαστεί πλατεία τάδε, δεν μπορεί παρά να το ψηφίσει! Διότι πρόκανε και έπιασε στον ύπνο τους άλλους συμπολίτες. Απλά, δίκαια, ορθολογικά πράγματα... Σωκράτης, Πλάτωνας και Αριστοτέλης κάνουν ομαδικό χαρακίρι μπροστά σ' αυτή την τεκμηριωμένη συλλογιστική.

Ευτυχώς το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των τοπικών συμβούλων ήταν 2-2 και η παιδική χαρά σώθηκε. Δεν πλαστογραφήθηκε σε πλατεία ούτε επιβλήθηκε στην καθημερινότητά μας μια άκριτη μονομερής ονοματοδοσία.

Ανακοίνωσεις ΠΟΓΕΔΥ & ΠΕΔΔΥ – ΠΟΔ για το ν/σ του ΥΠΕΚΑ

Αθήνα, 12/12/2014

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Γεωτεχνικών Δημ.Υπαλλήλων (ΠΟΓΕΔΥ) εκφράζει την εντονότατη δυσαρέσκεια όλων των Γεωτεχνικών για τις δασοκτόνες ρυθμίσεις που έχουν συμπεριληφθεί στο νέο Νομοσχέδιο που κατέθεσε το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και κλιματικής Αλλαγής στη Βουλή με τίτλο «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα - Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις».

Η Ομοσπονδία μας θέτει προ των ευθυνών της την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ κ.κ. Μανιάτη και Ταγαρά για τον μικροπολιτικό τρόπο που χειρίζονται τα θέματα της δημόσιας περιουσίας και του δασικού-φυσικού περιβάλλοντος και ζητά από τα πολιτικά κόμματα, τα επιστημονικά επιμελητήρια και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, να τοποθετηθούν για την καταστροφική για τα δάση πολιτική του αρμόδιου για τα Δάση Υπουργείου.

Η ΠΟΓΕΔΥ γνώριζε πολύ καλά γιατί ζητούσε (και γιατί ζητά ακόμη και σήμερα) την επαναφορά του Δασικού Τομέα στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Είχε φανεί από την πρώτη στιγμή ποιος ήταν ο στόχος της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ … Στόχος ήταν οι αρμοδιότητες (που κάποιοι εποφθαλμιούσαν) και όχι η ανάδειξη και η στήριξη του Δασικού Τομέα. Στόχος ήταν η συρρίκνωση της δασοπροστασίας στο 30% των δασών, δηλαδή στις προστατευόμενες περιοχές (προς δόξα του συντεχνιασμού που κυριαρχεί στο ΥΠΕΚΑ) και η σταδιακή υποβάθμιση του ρόλου της Ειδικής Γραμματείας Δασών (η οποία τελικά καταργήθηκε) και η απαξίωση των ειδικών επιστημόνων Γεωτεχνικών–Δασολόγων.

Καταγγείλαμε πολλές φορές την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ για αδιαφορία. Δυστυχώς όχι μόνο επιβεβαιωθήκαμε αλλά αυτή τη φορά η σημερινή ηγεσία ξεπέρασε τα εσκαμμένα… Προφανώς στο βωμό της δικής της προεκλογικής ανασφάλειας, προχωρά χωρίς κανένα ίχνος πολιτικής ντροπής στο ξεπούλημα των δασών.

Ζητάμε να σταματήσει αυτή η πολιτική υποκρισία από πλευράς ΥΠΕΚΑ για τα δάση και να δοθεί τέλος στη διελκυστίνδα αποχαρακτηρισμών δασών και δασικών εκτάσεων που ξεκίνησε με το νόμο 4280/2014 και συνεχίζεται με το νέο νομοσχέδιο.

Ανακοίνωση της Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Δασολόγων για το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ

Πηγή: Δασαρχείο

Νομοσχέδιο ΥΠΕΚΑ: Θυσιάζει δάση και γη στην κερδοφορία των επιχειρηματιών

Διατάξεις επιβράβευσης των καταπατητών και των εμπρηστών

Δασοκτόνες ρυθμίσεις και παραπέρα εμπορευματοποίηση της γης προβλέπονται, μεταξύ άλλων, στο νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, με τίτλο «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα - Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις», το οποίο από χτες συζητείται στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής. Το νομοσχέδιο ήδη ψηφίστηκε επί της αρχής από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ενώ το ΚΚΕ απαίτησε την απόσυρσή του.

Οπως υπογράμμισε η ειδική αγορήτρια του ΚΚΕ Δ. Μανωλάκου, το εν λόγω νομοσχέδιο αναδεικνύει ότι ο χωροταξικός, πολεοδομικός σχεδιασμός της χώρας, «στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, εντάσσεται, υποτάσσεται αντικειμενικά στους νόμους της αγοράς και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι δεμένος γενικότερα με την τάση εμπορευματοποίησης της γης, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται και στα πλαίσια της ΕΕ».

Προκειμένου να εξασφαλιστούν νέοι τομείς κερδοφόρας δράσης για το κεφάλαιο, οι διατάξεις του νομοσχεδίου καταργούν παραπέρα το όποιο πλαίσιο υπάρχει για την προστασία του περιβάλλοντος και αλλάζουν χρήσεις γης που δεν είναι συμβατές με την επιχειρηματικότητα.

Δυνατότητα αλλαγής και των οριστικών δασικών χαρτών!

Οπως σημείωσε η Δ. Μανωλάκου, «το νομοσχέδιο νομιμοποιεί παράνομες αγοραπωλησίες σε δάση και δασικές εκτάσεις στη συντριπτική πλειοψηφία των οποίων αυτοί που πουλούσαν ή έχτιζαν δεν είχαν νόμιμα συμβόλαια. Αίρει την κήρυξη αναδασωτέων εκτάσεων αν σε πέντε χρόνια δεν έχουν γίνει αναδασώσεις. Αρα επιβραβεύονται οι καταπατητές και οι εμπρηστές. Απεμπολείται οριστικά το τεκμήριο της κυριότητας που προκύπτει από το δασικό χαρακτήρα αυτών των εκτάσεων.

Δίνεται η δυνατότητα, και εδώ επικεντρωνόμαστε, να αλλάξουν και οι οριστικοί δασικοί χάρτες. Οταν οι δασικοί χάρτες γινόντουσαν οριστικοί δεν μπορούσε κάποιος μετά να έρθει σε έκταση που είχε χαρακτηριστεί δάσος ή δασική έκταση και να αλλάξει το χαρακτήρα της»!

Εν ολίγοις, αυτό που προωθείται, τόνισε η βουλευτής του ΚΚΕ, είναι «η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και μέσα από τον χωροταξικό σχεδιασμό και την πολιτική γης που εμείς λέμε ότι διευρύνει την ατομική ιδιοκτησία στη γη, παράλληλα με τη συγκέντρωση και οργάνωση της ιδιοκτησίας αυτής σε μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις».

«Η γη και η χρήση της», σημείωσε, «είναι κοινωνικό αγαθό. Στόχος και κριτήριο για την οργάνωση του κοινωνικού χώρου για το ΚΚΕ είναι η συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών. Και η συγκεκριμένη κοινωνική αξιοποίηση της γης και του χώρου γενικότερα (αγροτική παραγωγή, τουρισμός, εξασφάλιση ποιοτικής λαϊκής στέγης, υποδομές κοινωνικών υπηρεσιών, βιομηχανική παραγωγή, προστασία περιβάλλοντος κ.λπ.), όλα αυτά προϋποθέτουν την κοινωνική ιδιοκτησία στη γη και τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Φυσικά, ξέρουμε ότι όλα αυτά έρχονται σε ρήξη και με τα μονοπώλια, την εξουσία και τα κόμματα που τα εκπροσωπούν και φυσικά με αποδέσμευση από την ΕΕ και άλλη εξουσία. Την εξουσία πραγματικά του λαού που εμείς ονομάζουμε λαϊκή εξουσία».

Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΥΠΕΚΑ - Υπουργείο Περιορισμένης Ευθύνης & Καταπατήσεων

Ανασφάλεια δικαίου, συνεχείς αλλαγές της ήδη περιπλεγμένης δασικής νομοθεσίας, συνεχείς νομιμοποιήσεις καταπατήσεων και καταστροφή οικολογικά πολύτιμης δασικής γης είναι η σύνοψη του σχεδίου νόμου που κατέθεσε σήμερα το ΥΠΕΚΑ στη Βουλή.

Νομιμοποίηση καταπατημένων εκτάσεων, άρση του αναδασωτέου χαρακτήρα καμένων εκτάσεων εντός πενταετίας, fast track αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων (και ένταξή τους στον χωροταξικό σχεδιασμό), δασικοί χάρτες άνευ νοήματος, καθώς θα βρίσκονται πλέον υπό διαρκή αναδιαμόρφωση.

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις καταστροφικές επιπτώσεις που φέρνει για τον δασικό μας πλούτο, το ν/σ «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα - Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις», το οποίο κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή από το ΥΠΕΚΑ.

Πιο συγκεκριμένα με το σχέδιο νόμου που έρχεται τέσσερις μόλις μήνες μετά την ψήφιση του επίσης δασοκτόνου νόμου 4280/2014 για την ιδιωτική πολεοδόμηση (και) δασικής γης, Κυβέρνηση και ΥΠΕΚΑ, επί υπουργίας Γιάννη Μανιάτη και Νίκου Ταγαρά, συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο, καθώς:

1. Διευκολύνονται οι αποχαρακτηρισμοί δασών και δασικών εκτάσεων, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, βάσει αδημοσίευτων εγγράφων που κατά την ημερομηνία σύνταξής τους είχαν μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα.
2. Καταργείται η υποχρέωση αναδάσωσης καμένου, ή άλλως κατεστραμμένου δάσους και δασικής έκτασης, αν μέσα σε μία πενταετία «αποδεικνύεται το ανέφικτον της πραγματοποιήσεως της αναδασώσεως»: δίνεται, έτσι, κίνητρο για καταπάτηση, οικοδόμηση, επανειλημμένους εμπρησμούς, εκχέρσωση και εκτεταμένες επεμβάσεις σε κατεστραμμένα δάση και δασικές εκτάσεις, καθώς τότε διευκολύνεται η απόδειξη αυτή.
3. Νομιμοποιούνται πρόσφατες (μέχρι το 2007) παράνομες εκχερσώσεις φρυγανικών και άλλων δασικών εκτάσεων, έναντι ενός ανταλλάγματος που το ΥΠΕΚΑ επέλεξε να ονομάσει «περιβαλλοντικό ισοζύγιο».
4. Νομιμοποιούνται και αυθαίρετες εγκαταστάσεις κέντρων περιβαλλοντικής ενημέρωσης, ναοί, και «εγκαταστάσεις πολιτιστικού χαρακτήρα» (γιατί όχι, ακόμα και κέντρα διασκέδασης).
5. Επιτρέπεται σαρωτικά και δίχως τις ελάχιστες προστατευτικές εγγυήσεις, η επέκταση λατομείων ακόμα και σε αναδασωτέες εκτάσεις, σε περιφέρειες όπου εκτελούνται μεγάλα έργα και δεν έχουν καθοριστεί λατομικές ζώνες.
6. Αποχαρακτηρίζεται οριστικά και διευκολύνεται η παραχώρηση της κυριότητας εκτάσεων που απώλεσαν τον δασικό τους χαρακτήρα πριν το 1975, με υποτυπωδώς νομιμοφανείς διαδικασίες, ακόμα και αν είναι δυνατή η αναδάσωσή τους.
7. Καταργείται στην ουσία η ιδιότητα και ο ρόλος των δασικών χαρτών ως μέσου προστασίας και οριστικής αποτύπωσης της δασικής γης, καθώς επιτρέπεται η αναμόρφωση του δασικού χάρτη «με τη διαγραφή εκτάσεων, οι οποίες συνεπεία πράξεων αρμοδίων οργάνων δεν υπάγονται ή θα πάψουν να υπάγονται στη δασική νομοθεσία και των εκτάσεων που εσφαλμένα αποτυπώθηκαν και συμπεριλήφθηκαν σε αυτόν κατά την κατάρτισή του».

Το πελατειακό σύστημα εισβάλλει στα δάση!

Σταυρογιάννη Λούλη | 08.12.2014

Σε σκληρό και αδυσώπητο μηχανισμό διεκπεραίωσης πάσης φύσεως αιτημάτων... πελατών εις βάρος των δασικών οικοσυστημάτων, του δομημένου περιβάλλοντος, αλλά και κάθε κανόνα που έχει ξεμείνει για την οργάνωση του χώρου στα μνημονιακά χρόνια, έχει μετατραπεί το ΥΠΕΚΑ.

Τσουνάμι ρουσφετολογικών διατάξεων κακοποιεί και χαρίζει τον δασικό πλούτο, ενώ κατεδαφίζει κάθε έννοια σχεδιασμού

Με νέο νομοσχέδιο και πλήθος άσχετων μεταξύ τους διατάξεων επιχειρεί να εξυπηρετήσει συμφέροντα, αλλάζοντας πάντα προς το πιο... πελατειακό τον αντιδασικό νόμο που ψηφίστηκε στις 8 Αυγούστου, τον νόμο με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, ψηφισμένο την 1η Αυγούστου, και για 8η φορά τροποποιεί τουλάχιστον 25 παραγράφους και εδάφια του νέου Οικοδομικού Κανονισμού, νόμου που έλαβε ΦΕΚ τον Απρίλιο του 2012.

Επιδρομή στα δάση

Ενδεικτικά, με μια μονοκοντυλιά αποχαρακτηρίζει και καταργεί την αναδάσωση για δασικές εκτάσεις όπου πριν το 1975 έγιναν επεμβάσεις ερήμην της αρμόδιας δασικής υπηρεσίας με άλλες πράξεις της διοίκησης, π.χ. έκδοση οικοδομικής άδειας. Το Δημόσιο δε απεμπολεί τα δικαιώματά του, το τεκμήριο κυριότητας, το οποίο εδράζεται στον δασικό χαρακτήρα αυτών των εκτάσεων.

Το ΥΠΕΚΑ κόβει τα δάση

Σταυρογιάννη Λούλη | 05.12.2014

Σε σκληρό, παλαιοδεξιό πελατειακό κράτος παραπέμπει ο αμέτρητος αριθμός άσχετων διατάξεων σε νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ, με το οποίο αποτελειώνει το προστατευτικό θεσμικό πλαίσιο για τα δασικά οικοσυστήματα του 1979, ξεδοντιάζει Προεδρικά Διατάγματα σε γειτονιές όπως η Πλάκα και τα Εξάρχεια υπέρ των κάθε λογής διασκεδαστηρίων, τα οποία ανεβάζει στους ορόφους, και ταυτόχρονα καταργεί ό,τι απέμεινε από τον σχεδιασμό εντός και εκτός σχεδίου.

Ανακαλούνται πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής καταπατητών και ας έχουν τελεσιδικήσει δικαστικά...
Ιδιωτικοί δρόμοι και χρήσεις επιτρέπονται πλέον...

Το νομοσχέδιο, υπό τον τίτλο "Πράξεις εισφοράς σε γη και χρήμα - ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις", καταφανώς αντισυνταγματικό, το οποίο παρουσίασε χθες ο υπουργός αναπληρωτής ΠΕΚΑ Ν. Ταγαράς, εφορμά επί των δασικών οικοσυστημάτων τροποποιώντας ακόμη και διατάξεις του αντιδασικού νόμου που ψηφίστηκε μόλις τον Αύγουστο.

Έτσι, με τις "λοιπές διατάξεις" διαγράφει τον δασικό χαρακτήρα και καταργεί την αναδάσωση σε περιοχές όπου πριν από το 1975 έγιναν επεμβάσεις με πράξεις της διοίκησης, π.χ. έκδοση οικοδομικής, χωρίς την έγκριση της αρμόδιας άδειας δασικής υπηρεσίας. Μάλιστα το Δημόσιο απεμπολεί τα δικαιώματά του, το τεκμήριο κυριότητας, το οποίο προκύπτει από τον δασικό χαρακτήρα αυτών των εκτάσεων.

Καταπατητές που εκχέρσωσαν παράνομα δημόσιες δασικές εκτάσεις από το 1975 έως τον Μάρτιο του 2007 επιβραβεύονται. Ακόμη και όταν η διοίκηση έκανε τη δουλειά της εκδίδοντας πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, αυτά ανακαλούνται κι ας έχουν τελεσιδικήσει δικαστικά. Οι καταπατητές ανταμείβονται, στο όνομα της ενίσχυσης του πρωτογενούς τομέα, αποκτώντας την κυριότητα με την καταβολή χρηματικού ανταλλάγματος, το οποίο σημαίνει νομιμοποίηση της αλλαγής χρήσης. Με την εξόφληση μπορεί το καταπατημένο δάσος να μεταβιβαστεί.

Διάταξη του νόμου 998/1979, που επέτρεπε τη διάνοιξη μόνο δημοσίων οδών μέσα στα δάση, καταργείται. Στη θέση της τώρα προβλέπεται η διάνοιξη οδών για την εξυπηρέτηση εκμεταλλεύσεων έργων και δραστηριοτήτων, σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους της τεχνικής και περιβαλλοντικής μελέτης αυτών όπως εγκρίνονται με την απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων που υπογράφει ο υπουργός για τις δραστηριότητες κατηγορίας Α1 ή του γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης.

Τα δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις μετατρέπονται σε σκουπιδοτενεκέδες διαφόρων χρήσεων εκτός αυτών που επέτρεψε ο νόμος του Αυγούστου. Οι νέες εγκαταστάσεις αφορούν την κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων, εκπαιδευτικών κτηρίων με τις συνοδευτικές τους εγκαταστάσεις, νοσοκομεία-θεραπευτήρια, εκκλησίες-μονές-ησυχαστήρια, εγκαταστάσεις των Σωμάτων Ασφαλείας, χώρων αποθήκευσης και επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων, σωφρονιστικών καταστημάτων κ.ά. Στα δάση μπορούν να χωροθετήσουν και νομικά πρόσωπα "μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, τα οποία επιδιώκουν κοινωφελείς σκοπούς".

Η ιδιοκτησία στα δάση (Β')

Πώς προέκυψαν τα «ιδιωτικά δάση»;

«Το σπίτι αυτό εμείς το χτίσαμε −άλλος θα κατοικήσει!»
(«Το σπίτι», Νάνος Βαλαωρίτης)

Για τη διερεύνηση της δημιουργίας των «ιδιωτικών δασών» στο νέο ελληνικό κράτος πρέπει ν’ αναχθούμε στο οθωμανικό δίκαιο και να δούμε πώς σε αυτό θεωρούνταν η γαιοκτησία. Σύμφωνα λοιπόν με την Οθωμανική νομοθεσία, ολόκληρη η γη ανήκε στον Σουλτάνο. Τα δάση αποτελούσαν «δημόσιες γαίες», που παραχωρούνταν κατά χρήση (κι όχι κατά κυριότητα), επί καταβολής ετήσιου φόρου, με διατάγματα, τα «βεράτια», στους διακριθέντες στον πόλεμο ιππείς, στους σπαχήδες και αγάδες, καθώς και στους τιμαριούχους. Επίσης παραχωρούνταν με τίτλο, που ονομάζονταν «ταπί», η χρήση δάσους σε ιδιώτες. Το ταπί συντάσσονταν από τον ιεροδίκη (τον «καδή») ή τους τιμαριούχους ύστερα από άδεια του Σουλτάνου, έφερε το μονόγραμμά του, και αποτελούσε πιστοποιητικό διηνεκούς εξουσίασης του δάσους, με ανεπίδεκτη μετατροπής χρήση του εδάφους –δηλαδή αποτελούσε τεσσαρούφ, κι όχι εμπράγματο δικαίωμα κυριότητάς του, δηλαδή μουτεσσαρήφ. Το δάσος εν προκειμένω παρέμεινε στην ψιλή κυριότητα του Οθωμανικού Δημοσίου, ενώ ο εξουσιαστής είχε το δικαίωμα της κάρπωσης του δημόσιου δάσους, χάρις στο τεσσαρούφ, το οποίο κληρονομείτο. Το δάσος συνεπώς δεν υπάγονταν στο καθεστώς των «ιδιόκτητων γαιών», των αποκαλούμενων «μούλκια», που αποτελούσαν γαίες που ανήκαν σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, και η ιδιοκτησία επί αυτών πιστοποιούνταν με «χοτζέτ(ι)», το οποίο αποτελούσε επικυρωτική ή αναγνωριστική απόφαση των μουσουλμανικών ιεροδικείων, η σύνταξη της οποίας πραγματοποιούνταν ενώπιον του ιεροδίκη (του «καδή»).

Η εθνικοποίηση της γης στα πλαίσια λειτουργίας του οθωμανικού κράτους συντελέστηκε προκειμένου ο Σουλτάνος, η κεντρική εξουσία δηλαδή, να έχει τον απόλυτο έλεγχο της γης και ν’ απολαμβάνει τα οικονομικά της οφέλη· δεδομένου ότι η χρήση της γης (γεωργικά και κτηνοτροφικά κυρίως) αποτελούσε το βασικό οικονομικό πόρο του οθωμανικού κράτους. Αυτόν τον έλεγχο της γης δεν ήθελε με κανένα τρόπο η κεντρική εξουσία να τον αφήσει να περάσει στα χέρια γαιοκτημόνων, γι’ αυτό και καθιέρωσε το δικαίωμα εξουσίασης της γης (τεσσαρούφ), το οποίο προέκρινε σε σχέση με το δικαίωμα ιδιοκτησίας (μουτεσσαρήφ). Μάλιστα, υπό αυτό το καθεστώς, ο Έλληνας αγρότης επί Τουρκοκρατίας βρισκόταν σε καλλίτερη μοίρα σε σχέση με τον Ευρωπαίο, ο οποίος καταπιεζόταν από τον φεουδάρχη κύριο της γης! Και τούτο διότι, ο δικαιούχος του κοινωνικού πλεονάσματος, στο μεν οθωμανικό σύστημα αφαιρούσε κατ’ ευθείαν από την εσοδεία το υπερπροϊόν, στη δε ευρωπαϊκή φεουδαρχία υπέτασσε το ίδιο το πρόσωπο του παραγωγού. Έτσι, το κοινωνικό πλεόνασμα στη Δύση έπαιρνε τη μορφή υπεργασίας, στην Ανατολή έπαιρνε τη μορφή του υπερπροϊόντος.

Μικρός, αλλά... θαυματουργός ο υγρότοπος του πολύπαθου ρέματος της Ραφήνας

Την παύση των εργασιών καταστροφής της παρόχθιας βλάστησης στις εκβολές του Μεγάλου Ρέματος στη Ραφήνα και την προστασία και ανάδειξη του σημαντικού αυτού υγροτόπου ζητά με επιστολή της προς τον δήμο Ραφήνας-Πικερμίου και την Περιφέρεια Αττικής η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.

Εκκαθάριση παρόχθιας βλάστησης με χρήση μπουλντόζας © Αντώνης Λάζαρης

Η εκβολή του Μεγάλου Ρέματος στη Ραφήνα αποτελεί ένα πολύ μικρό, αλλά εξαιρετικά σημαντικό υγρότοπο της Αττικής. Μέχρι τώρα έχουν καταγραφεί πάνω από 90 είδη πουλιών, 31 εκ των οποίων αποτελούν είδη Ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος (SPEC) ενώ 8 περιλαμβάνονται στο Ελληνικό Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας. Η σημασία του για τα πουλιά είναι αρκετά μεγάλη κατά τις μεταναστευτικές περιόδους της άνοιξης και του φθινοπώρου, όπου αυτά χρειάζονται να κάνουν στάσεις για να τραφούν και να ξεκουραστούν. Τον χειμώνα, παρατηρούνται αρκετοί ερωδιοί, Αλκυόνες και γλάροι, ενώ το καλοκαίρι φωλιάζει στην ξερή κοίτη ο Ποταμοσφυριχτής (Charadrius dubius), ένα πολύ μικρό παρυδάτιο με χαρακτηριστικό τρέξιμο.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου: Πεζοπορία στην Πεντέλη

Πηγή: Φίλοι της Φύσης

Ξεχαρβαλώνουν τις υπηρεσίες για να προωθήσουν τη δασοκτόνο πολιτική

Ο υπουργός Περιβάλλοντος Ι. Μανιάτης, με υπόδειξη του Γενικού Διευθυντή Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος και του πρώην Ειδικού Γραμματέα Δασών μετακίνησε τους Αντώνη Καπετάνιο και Τρύφωνα Δασκαλάκη από τη Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (που τώρα ονομάζεται Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος) στη νέα Διεύθυνση Προγραμματισμού και Δασικής Πολιτικής.

Ο Αντώνης Καπετάνιος υπηρετούσε στο Τμήμα Αλλαγής Χρήσης Γης επί δεκατέσσερα χρόνια, οκτώ ως προϊστάμενος και άλλα έξι ως εισηγητής. Για άλλα εννιά χρόνια υπηρέτησε στην περιφέρεια, στο ίδιο αντικείμενο. Δηλαδή είχε εμπειρία 23 χρόνων στο ίδιο αντικείμενο, ενώ πέρα από την πλούσια πείρα του έχει γνώσεις (είναι και συγγραφέας αρκετών βιβλίων), θέληση και πάθος για την υπεράσπιση του δασικού πλούτου της χώρας. Το ότι δεν υπάρχουν στελέχη που να συγκεντρώνουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που συγκεντρώνει ο Αντώνης Καπετάνιος οφείλεται στην πολιτική που ασκείται χρόνια τώρα από την πολιτική ηγεσία, αρχικά των υπουργών Γεωργίας και στη συνέχεια των υπουργών Περιβάλλοντος. Μια πολιτική συνεχούς συρρίκνωσης του δασικού πλούτου της χώρας, μέσω της νομοθέτησης διαδοχικών δασοκτόνων νόμων και διατάξεων, μέσω της συνεχούς διεύρυνσης των επιτρεπτών επεμβάσεων στα δάση, μέσω της τοποθέτησης στελεχών (είτε μέσα από τις διευθύνσεις είτε έξω απ’ αυτές) ως Ειδικών Συμβούλων υπάκουων στη δασοκτόνα πολιτική της ηγεσίας του υπουργείου, μέσω της συρρίκνωσης του προσωπικού όλων των Τμημάτων και Διευθύνσεων, όσο και του Τμήματος Αλλαγής Χρήσης Γης. Επόμενο ήταν να μην πλαισιώνονται τα παλιά στελέχη με «νέο αίμα», το οποίο δίπλα σ’ αυτά θα διαπλάθεται με το πνεύμα της υπεράσπισης του δασικού πλούτου της χώρας και της ανάγκης για συνεχή μόρφωση πάνω στα αντικείμενα τόσο της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών, όσο και των άλλων Διευθύνσεων.

Η ιδιοκτησία στα δάση (Α')

«-Τι χρειαζόμαστε το μάθημα αυτό;
-Για να μετρούμε τη γη.
-Μα την κάθε γη;
-Βεβαιότατα.
-Ε, τότε θαυμάσια, αξίζει να μάθει κανείς γεωμετρία,
αφού όλος ο κόσμος χρειάζεται μοιρασιά».
(«Νεφέλες», Αριστοφάνης)

Η γαιοκτησία στη χώρα μας υπήρξε μια άβυσσος κλονισμού και συμβατικότητας· εν επακολούθημα της διαμορφωθείσης γεωμέτρησης και ιδιόκτησης του ελληνικού χώρου, μα και το αποδέλοιπο λίθινων καιρών. Η ελληνική γη μοιράστηκε πριν καν θεωρηθεί, και το ελληνικό κράτος έστρεξε κι επαύξησε ωσά κεραστής της γης του. Οι προθέσεις γίνηκαν συναινέσεις κι εχάθη γη πολύτιμη, εθνική, η οποία αποδόθη αντίς να κρατηθεί, διότι τούτο απαιτούσαν οι Συνθήκες κι όχι οι συνθήκες της ζωής, και το διαμόρφωσαν οι εν συνεχεία στη χώρα μας καταστάσεις. Γαιοκτήμονες αίφνης ανεφάνησαν, σε μια χώρα με άγνωστο τέτοιο παρελθόν, και δάση αποτέλεσαν αντικείμενο συναλλαγής, ώσπου στο τέλος, πολλά από αυτά, αναθεωρήθηκαν και διαγράφηκαν από τέτοια, αφού προορίστηκαν για έτερους σκοπούς, ασύμβατους με το δασοπονικό. Έχει βάθος η ιστορία της γαιοκτησίας στη χώρα μας, άραχλη θα τη λέγαμε και με πολύ θρασίμι στην πορεία της, που άγνωρη αφέθηκε για να μην εγνωστεί και αναθεωρηθεί από τον ανυποψίαστο λαό, έτσι που σήμερα, συντελεσμένη πια, να τη θεωρούμε στη διαμόρφωσή της. Η ιδιοκτησία στα δάση, αν και ξέχωρη της λοιπής γαιοκτησίας λόγω της ιδιαιτερότητάς της, ακολούθησε εντούτοις −στο βαθμό που προσπαθήθηκε− την πορεία της κι ερίχθη στο ίδιο χαντάκι της κοινής ροής στην ιδιωτικοποίηση, έχοντας ξαστοχαστεί από το δημόσιο σκοπό της ως κοινόχρηστο πράγμα −«όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος», όπως έλεγε με βαθύ σαρκασμό ο Διονύσιος Σολωμός («Εις Φραγκίσκα Φράϊζερ»), στο με νόημα και διαχρονικό του στίχο. Ας τα δούμε αυτά, κάμοντας την αποτίμησή τους.

Ο πραγματικός ένοχος για τις πλημμύρες

Οι πρόσφατες πλημμύρες στην Αττική, στις 24 Οκτώβρη, ήρθαν να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο αντίστοιχων περιστατικών που έχουν καταγραφεί ιστορικά.

Oι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν το αστικό πολιτικό σύστημα διακηρύττουν ξανά την ανάγκη αντιπλημμυρικής προστασίας. Το ερώτημα, όμως, που πρέπει να απαντήσουμε, αναζητώντας την ουσιαστική λύση του προβλήματος, είναι, πρώτα και κύρια, ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες του; Οφείλεται στην κακοδιαχείριση και τις λεγόμενες «μνημονιακές πολιτικές»; Πώς εξηγείται ότι οι περισσότερες καταστροφές συμβαίνουν στις πιο φτωχές περιοχές, όπως αυτές της Δυτικής Αθήνας, λες και εκεί «βρέχει περισσότερο»;

Μεγάλος ο κίνδυνος

Στα δημοσιογραφικά αφιερώματα προβάλλονται ορισμένες πλευρές της επικινδυνότητας από τις ελλείψεις έργων αντιπλημμυρικής προστασίας. Ομως, ο κίνδυνος δεν περιορίζεται στην πιθανότητα να παρασυρθούν άνθρωποι από τα ορμητικά νερά, να εγκλωβιστούν σε υπόγειους χώρους, να τραυματιστούν από αντικείμενα, ή στις υλικές και οικονομικές ζημιές. Μεταξύ των κινδύνων από μια πλημμύρα περιλαμβάνονται:

Ο κίνδυνος ρύπανσης του περιβάλλοντος και για τη δημόσια υγεία λόγω διαρροής επικίνδυνων ουσιών (π.χ. λόγω της βιομηχανικής δραστηριότητας σε μια περιοχή που θα πληγεί από τις πλημμύρες) ή μόλυνσης από βιολογικούς παράγοντες κινδύνου (π.χ. λόγω των δικτύων αποχέτευσης).

Ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια που μπορεί να σχετίζεται με ηλεκτροπληξίες, πυρκαγιές και εκρήξεις λόγω διαρροής εύφλεκτων ουσιών (π.χ. βιομηχανική δραστηριότητα, αποθήκευση πετρελαίου κ.λπ.), διακοπή λειτουργίας κρίσιμων εγκαταστάσεων και υποδομών (π.χ. διακοπή λειτουργίας δικτύων ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, τηλεπικοινωνιών, νοσοκομείων κ.ά., αδυναμία εκκένωσης περιοχών που μπορεί να κινδυνεύουν από ατύχημα μεγάλης έκτασης συνεπεία της πλημμύρας), κατολισθήσεις κ.ά.

Επιστημονικός ορισμός του Δάσους

Εδώ και τώρα να εφαρμοστεί η απόφαση 32/2013 του ΣτΕ

Την προηγούμενη εβδομάδα αναφερθήκαμε στην απόφαση 2257/2014 του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ ως απόφαση που υπαγορεύτηκε από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) και τον πρόεδρο του ΣτΕ, προκειμένου να λειτουργήσει ως πολιορκητικός κριός για την κατάργηση της απόφασης 32/2013 του ΣτΕ, όπως μεθοδεύεται με το νόμο 4280/2014. Οπως πολλές φορές έχουμε τονίσει, η απόφαση 32/2013 είναι ιστορική, δεδομένου ότι για πρώτη φορά κατοχυρώνει τον επιστημονικό ορισμό του Δάσους και υπερασπίζεται το δασικό πλούτο της χώρας.

Με το άρθρο 32, παρ. 2 του νόμου 4280/2014 προβλέπεται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, προκειμένου να οριστούν ξανά τα «επιστημονικά κριτήρια» για τον καθορισμό των εκτάσεων ως δασών ή δασικών. Από την στιγμή που εκδόθηκε η σαφέστατη απόφαση 32/8.1.2013 του ΣτΕ δεν χρειαζόταν ούτε άλλη νομοθετική ρύθμιση ούτε συγκρότηση νέας επιτροπής προκειμένου αυτή η απόφαση του ΣτΕ να εφαρμοστεί.

Η παρ. 2 του άρθρου 32 του νόμου 4280/2014 προβλέπει:

«Η παρ.1 του άρθρου 2 του ν. 998/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
"Οι εκτάσεις του άρθρου 3 του παρόντος που διέπονται από τις προστατευτικές διατάξεις αυτού, συνιστούν εθνικό κεφάλαιο, που η προστασία του αποτελεί υποχρέωση των κρατικών οργάνων κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και συγχρόνως υποχρέωση και δικαίωμα των πολιτών. Με προεδρικό διάταγμα μετά από πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής ορίζονται τα συνεκτιμώμενα στοιχεία, επιστημονικά κριτήρια για την υπαγωγή έκτασης στις περιπτώσεις των παραγράφων 1, 2 και 5 του άρθρου 3 του παρόντος νόμου, όπως ισχύει”».

Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας - Ατραπός της μνήμης και της λήθης

Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας έχει από καιρό στείλει το δικό του αγωνιώδες S.O.S. σε όλα τα παραπλέοντα πλοία.
Δεν ξέρω αν έλαβε κανείς σοβαρά υπόψη την εκπομπή S.O.S. από το πολύπαθο Ρέμα.

Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας. Αρχές Οκτωβρίου 2014.
Πριν από την επέλαση της μπουλντόζας.

Στις αρχές Οκτωβρίου, επί μία εβδομάδα, μπουλντόζες σάρωσαν την κοίτη του Ρέματος από τη γέφυρα κοντά στο Νεκροταφείο Ραφήνας μέχρι αρκετά πιο επάνω από το γεφυράκι για τους πεζούς κοντά σε μεγάλο super-market της πόλης μας.
Οι μπουλντόζες αποψίλωσαν τη βλάστηση που είχε αναπτυχθεί επί της κοίτης του ρέματος, η οποία περιλάμβανε κυρίως καλαμιές, αλλά και άλλα φυτά, όπως το πτεριδόφυτο πολυκόμπι.
Το πρόσχημα είναι πάντα ο φόβος της πλημμύρας που καραδοκεί.
Οι καταστροφικές πλημμύρες του 1977 και του 2013 δεν ξεχνιούνται.
Οι ζημιές ήταν μεγάλες.

Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας.
Η πλημμύρα που συνέβη στις 18 Φεβρουαρίου 2013.

Οι παρελάσεις βλάπτουν σοβαρά την υγεία

Η παρέλαση κατ’ αρχάς είναι θέαμα. Ένα θέαμα όμως που δεν είναι σαχλό και ακίνδυνο, όπως το τσίρκο για παράδειγμα –εκεί κινδυνεύουν μόνο τα ταλαιπωρούμενα ζώα- αλλά ένα θέαμα ιδιαζόντως φορτισμένο με συμβολισμούς, ιδεολογήματα και μηνύματα, που σε καιρό ειρήνης προορίζονται αποκλειστικά και μόνο για εσωτερική κατανάλωση.

Η λέξη παρέλαση είναι ομηρική, και σημαίνει «ελαύνω πλησίον τινός», δηλαδή περνάω κοντά από κάποιον. Οι μαθητές που θα παρελάσουν αύριο δεν θα περάσουν βέβαια δίπλα από τις γραμμές άμυνας του τρομοκρατημένου εχθρού. Προς το παρόν θα αρκεστούν να περάσουν δίπλα απ’ την εξέδρα των επισήμων, δηλαδή μπροστά από αυτό που συμβολίζει την Εξουσία –πολιτική, θρησκευτική και στρατιωτική- και διόλου τυχαία βρίσκεται ψηλότερα απ’ τους κοινούς θνητούς, οι οποίοι θα χάσκουν κουνώντας χαζοχαρούμενα τα πλαστικά σημαιάκια τους. Και περνώντας μπροστά απ’ την Εξουσία θα δηλώσουν αλλά και θα εμπεδώσουν την υποταγή τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι τις πιο θεαματικές και επιβλητικές παρελάσεις τις οργάνωνε το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ, υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση ικανότατων σκηνοθετών.

Όσο πιο μιλιταριστικό είναι ένα καθεστώς τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει από καλά οργανωμένες παρελάσεις και τόση μεγαλύτερη βαρύτητα δίνει σ’ αυτές. Γιατί οι μαθητές-υπήκοοι περνώντας μπροστά από την εξέδρα της Εξουσίας ντυμένοι ομοιόμορφα, με απόλυτα πειθαρχημένο στρατιωτικό βήμα και υπό τον ήχο στρατιωτικών εμβατηρίων, προετοιμάζονται σιγά σιγά, σαν τα σκυλιά του Παυλώφ, να υποτάσσονται και να υπακούν (αυτό άλλωστε σημαίνει υπήκοος) σε όσους βρίσκονται πάνω στην εξέδρα, και αν χρειαστεί να εκτελέσουν αδιαμαρτύρητα τις δολοφονικές εντολές τους.

Γι’ αυτό, όσο συντηρούμε τέτοιες πρακτικές, μην εκπλαγούμε αν αύριο δούμε τα δικά μας παιδιά να κατουράνε αιχμαλώτους σε κάποιο ελληνικό Γκουαντανάμο. Η απανθρωπιά, τα βασανιστήρια, ο φόβος και το μίσος για τον Άλλον –που εύκολα μπορεί να καταλήξει στον φόνο του Άλλου- δεν βρίσκονται στα γονίδια κανενός. Καλλιεργούνται και ενσταλάζονται με δηλώσεις και εκδηλώσεις εθνικού μεγαλείου και υπερηφάνειας, με φαντασιώσεις περί ανώτερων και περιούσιων λαών, με σχολικά βιβλία ιστορίας που θυμίζουν περισσότερο εκδόσεις του Γενικού Επιτελείου Στρατού, με σχολικά βιβλία θρησκευτικών βγαλμένα απ’ τα πιο σκοτεινά και μουχλιασμένα υπόγεια φανατικών, μισάνθρωπων και μισαλλόδοξων ρασοφόρων, με σχολικές-στρατιωτικές παρελάσεις που δηλητηριάζουν τη συνείδηση των μαθητών.

Είναι καιρός να πούμε όχι στις παρελάσεις.
Είναι καιρός να αρνηθούμε αυτές τις τελετουργίες φόνου και υποταγής.
Είναι καιρός να ξεριζώσουμε απ’ την εκπαιδευτική διαδικασία όλα όσα συντηρούν και εκτρέφουν τους αιμοσταγείς και αιματοβαμμένους εθνικισμούς, που προετοιμάζουν τους ανθρώπους να σκοτώσουν και να σκοτωθούν, για ένα καλύτερο χθες.

Κώστας Δεσποινιάδης
(Πρώτη δημοσίευση, 26-10-2006,
περιέχεται στο βιβλίο Πόλεμος και Ασφάλεια,
εκδ. Πανοπτικόν, 2008)
Περισσότερα: www.panopticon.gr

Πηγή: Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Νισάφι

Θάβουν για δεύτερη φορά τον επιστημονικό ορισμό του Δάσους

Οι αναγνώστες της «Κόντρας» γνωρίζουν τον αγώνα που δώσαμε μόνοι μας, τόσο πριν όσο και μετά τη δημοσιοποίηση της απόφασης 32/8.1.2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ, με την οποία αποκαθίσταται ο επιστημονικός ορισμός του Δάσους, για να αναγκαστεί ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ Ν.Ταγαράς να την αποδεχτεί και να τη δημοσιοποιήσει στη Διαύγεια. Θυμίζουμε εν συντομία, ότι η απόφαση 32/2013 του ΣτΕ εκδόθηκε στις 8.1.2013, ο Ν. Ταγαράς την έκανε δεκτή στις 12.5.2014 και «ανέβηκε» στη Διαύγεια στις 16.5.2014. Πέρασαν δεκαέξι μήνες και οκτώ μέρες για να δεήσει η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ να αποδεχτεί μια τόσο σημαντική απόφαση. Αναγκάστηκε να τη δεχτεί, γιατί της ασκήσαμε αφόρητη πίεση και δεν είχε άλλα περιθώρια, δεδομένου ότι οι αποφάσεις του ΣτΕ πρέπει να εφαρμόζονται υποχρεωτικά από τη δημόσια διοίκηση.

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ περιορίστηκε απλά στην αποδοχή της απόφασης του ΣτΕ, ενώ από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά την αποδοχή έκανε τα πάντα για να μην εφαρμοστεί. Στις 16 Μάη, που η απόφαση Ταγαρά δημοσιεύτηκε στη Διαύγεια, έπρεπε να αποσταλεί στις Γενικές Διευθύνσεις Δασών των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, για να την προωθήσουν στις Διευθύνσεις Δασών των νομών τους προκειμένου να την εφαρμόσουν. Διαπιστώσαμε, όμως, ότι μέχρι τις 28 Μάη η απόφαση Ταγαρά δεν είχε σταλεί στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις. Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος δικαιολόγησε την καθυστέρηση ισχυριζόμενος ότι… παράπεσε στο κεντρικό πρωτόκολλο της Γενικής Διεύθυνσης Δασών.

Καταλογίσαμε τότε σ’ αυτόν και στον τμηματάρχη της Διεύθυνσης Δασικών Χαρτών υστεροβουλία, γιατί έκαναν τα πάντα για να μην εφαρμοστεί η απόφαση Ταγαρά από τις Διευθύνσεις Δασών των νομών. Ο πρώτος για να μη γίνονται οι Πράξεις Χαρακτηρισμού σύμφωνα με την απόφαση 32 του ΣτΕ, και ο δεύτερος, που ουσιαστικά είναι ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασικών Χαρτών, για να μην καταρτίζονται οι Δασικοί Χάρτες σύμφωνα με την απόφαση 32 του ΣτΕ και για να μην εντάσσονται τα φρύγανα, που είναι δασικές εκτάσεις, στους δασικούς χάρτες και έτσι τα φρύγανα που βρίσκονται στις περιοχές όπου δεν ισχύει το τεκμήριο του δημοσίου να συνεχίσουν να αποτελούν βορά για τους μεγαλοκατασκευαστές που θέλουν να χτίσουν πολυτελείς βίλες και να βγάζουν τεράστια κέρδη. Οι φρυγανικές εκτάσεις αποτελούν σημαντικό κομμάτι στη δασοβιοκοινότητα και προσφέρουν σημαντική βοήθεια στο περιβάλλον, ιδιαίτερα στις περιοχές που αντιμετωπίζουν έντονη λειψυδρία.

Οι υπηρεσιακοί αυτοί παράγοντες δρούσαν υπό την άμεση καθοδήγηση του Ειδικού Γραμματέα Δασών, που στην υπηρεσιακή του καριέρα λειτούργησε ως άτομο ειδικών αποστολών, τις οποίες του ανέθεταν είτε η πολιτική ηγεσία των υπουργείων Γεωργίας και Περιβάλλοντος είτε υψηλόβαθμοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Ως δασάρχης στην Πάρνηθα είχε φτάσει στο σημείο να εισηγηθεί στην αρμόδια Διεύθυνση Δασών την κατασκευή Σαρακατσάνικης Στάνης στον Πυρήνα της Πάρνηθας, γιατί αυτό απαιτούσε ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Σουφλιάς.

Η εκτίμησή μας ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες «έπαιζαν καθυστέρηση» για να μην εφαρμοστεί ποτέ η απόφαση 32 του ΣτΕ επιβεβαιώθηκε, πρώτον από την απόφαση 2257 του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, που δημοσιοποιήθηκε στις 18 Ιούνη του 2014, και δεύτερον από το νόμο 4280/2014, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 8 Αυγούστου.

Δάση βαλανιδιάς στην Ελλάδα

Πηγή: περιοδικό «η φύση» (τ. 145)

Η ανάπτυξη της πόλης και οι διαδρομές των ρεμάτων στην Αθήνα

“… οι Έλληνες απέφευγαν να χαράξουν δρόμους, σε κάθε περίπτωση που το νερό είχε την καλοσύνη να αναλάβει αυτό το έργο. Σε τούτη τη χώρα, όπου ο άνθρωπος ελάχιστα αντιτίθεται στη δουλειά που κάνει η φύση, οι χείμαρροι είναι δρόμοι βασιλικοί, τα ρυάκια δρόμοι επαρχιακοί και τα χαντάκια δρόμοι κοινοτικοί. Οι καταιγίδες έχουν αναλάβει το έργο των μηχανικών που κατασκευάζουν γέφυρες κ’ η βροχή συντηρεί, χωρίς έλεγχο, τους δρόμους μεγάλης και μικρής κυκλοφορίας”
(Εντμόντ Αμπού, 1968, Ο βασιλεύς των ορέων, Αθήνα: Γαλαξίας, μτφ. Α. Φραγκιά, γαλλική έκδοση 1853)

Το νερό υπήρξε ιστορικά μια καθοριστική παράμετρος για τη χωροθέτηση οικισμών στην Αττική. Η ευνοϊκή μορφολογία του εδάφους και σημαντικές φυσικές πηγές συνέβαλαν στο σχηματισμό ενός μεγάλου αριθμού ρεμάτων, από τα οποία σήμερα δεν μπορούν να εντοπιστούν περισσότερα από το 10% (περίπου 70 από τα 700). Το εύφορο έδαφος κοντά στα ρέματα προσέλκυσε ανθρώπινους οικισμούς από την αρχαιότητα. Κατά την αρχαιότητα τα ρέματα και τα ποτάμια εθεωρούντο ιεροί χώροι και πολλά ιερά έχουν βρεθεί κατά μήκος των διαδρομών τους. Ήταν περιοχές για ειρηνικούς περιπάτους και αναψυχή. Μάλιστα ο Πλάτωνας αναφέρεται στην ομορφιά του τοπίου του Ιλισσού, όπου ο Σωκράτης έκανε φιλοσοφικές συζητήσεις με τους μαθητές του.

Μέχρι περίπου το πρώτο τέταρτο του 19ου αιώνα, οι όχθες των ρεμάτων και των ποταμών διατηρούσαν το χαρακτήρα τους ως “φύση” και ως χώροι αναψυχής για τους κατοίκους της πόλης. Το τοπίο της Αττικής δεν είχε σημαντικά αλλοιωθεί και ένα πυκνό δίκτυο ρεμάτων αποτελούσε σημαντικό χαρακτηριστικό του. Με την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους και, ειδικότερα, με την επιλογή της Αθήνας ως πρωτεύουσας, το πρόσωπο της Αττικής μεταβλήθηκε ταχύτατα, τόσο που σήμερα δεν αναγνωρίζεται και οι διαδρομές των ρεμάτων δεν διακρίνονται, ούτε βέβαια μπορούν να τις ακολουθήσουν οι φυσιολάτρες περιπατητές.

Η κερδοσκοπια στη γη και η εξαφανιση των ρεματων

Τρεις χρονικές τομές στην ιστορία της Αθήνας είναι σημαντικές για να κατανοήσει κανείς, αφ’ ενός τις διαδικασίες ανάπτυξης της πόλης και αφ’ ετέρου την τύχη των ρεμάτων ως τμήματος της φύσης μέσα στην πόλη: η επιλογή της Αθήνας ως πρωτεύουσας του ανεξάρτητου κράτους το 1834· η εγκατάσταση των προσφύγων από τη Μικρά Ασία μετά το 1922· και η μεταπολεμική ανοικοδόμηση.

Ιδού ποιοι έφτιαξαν το δασοκτόνο 4280/2014

Πανηγυρίζει η «Επιτροπή Πρωτοβουλίας και Συλλογικής Δράσης Οικοδομικών Συνεταιρισμών» για την ψήφιση του δασοκτόνου νόμου 4280/2014. Οπως πληροφορούμαστε από έγγραφο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της, με ημερομηνία 19.9.2014, συνεδρίασε η ολομέλεια του οργάνου και «οι Οικοδομικοί Συνεταιρισμοί εκφράζουν την ικανοποίησή τους γιατί με τις ρυθμίσεις του ανωτέρω νόμου δίνονται λύσεις σε αρκετά εκκρεμή θέματα που κρατούσαν χιλιάδες κόσμου σε κατάσταση ομηρίας πολλές δεκαετίες, άνευ νομίμου λόγου».

Σύμφωνα με τους Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς, με το συγκεκριμένο δασοκτόνο νόμο έγινε μόνο «το πρώτο βήμα για τον απαραίτητο διάλογο μεταξύ κράτους και φορέα των Οικοδομικών Συνεταιρισμών για την επίλυση και διεκπεραίωση και των εκκρεμοτήτων που δεν συμπεριελήφθησαν στον νόμο». Θα έχουμε και συνέχεια, δηλαδή. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι στο όνομα των «δυστυχών που αγόρασαν ένα οικόπεδο», γίνονται εδώ και πολλά χρόνια διαρκή εγκλήματα σε βάρος του δασικού πλούτου της χώρας μας.

Το όργανο των Οικοδομικών Συνεταιρισμών ευχαριστεί θερμότατα τον Σαμαρά, στον οποίο «οφείλονται κατά κύριο λόγο οι θετικές εξελίξεις». Σ’ ένα κρεσέντο γλειψίματος τον χαρακτηρίζει «τον μοναδικό πολιτικό μέχρι σήμερα που μίλησε ανοιχτά για λύση του κοινωνικού προβλήματος των Ο.Σ., ο οποίος τήρησε τις δεσμεύσεις του». Μιλάει για «θετική συμβολή» των Ταγαρά, Καλαφάτη, της Βούλτεψη, του Μεϊμαράκη και για «τεράστια συνεισφορά» του Μπούρα (όλοι τους «γαλάζιοι»). Αναφέρει, επίσης, ότι είχε συναντήσεις με την Θεοπεφτάτου του ΣΥΡΙΖΑ, την Μανωλάκου του Περισσού, τον Γκόγκα του ΠΑΣΟΚ και τον Χαϊκάλη των ΑΝΕΛ, οι οποίοι έδειξαν ενδιαφέρον «για τα προβλήματα των Ο.Σ. τα οποία βασανίζουν απλούς πολίτες επί δεκαετίες».

Οπως μας πληροφόρησε σύντροφος αναγνώστης, την πρωτοκαθεδρία σ’ αυτό το όργανο έχει ο συνεταιρισμός του Ντραφίου, που έχει καταπατήσει τις κορυφές της Πεντέλης και ετοιμάζει μεγάλες μπίζνες. Ο ίδιος σημειώνει ότι το επόμενο διάστημα αναμένονται μεγάλες ανακατατάξεις στο ιδιοκτησιακό στάτους της Πεντέλης, καθώς μεγάλοι καταπατητές βρίσκονται προ των πυλών.

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

Εφαρμογή του επιστημονικού ορισμού του δάσους

Κατάντησε γεφύρι της Αρτας

Στις 16 Μάη του 2014, αναρτήθηκε στη Διαύγεια απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΠΕΚΑ) Ν. Ταγαρά με την οποία γινόταν αποδεκτή η απόφαση 32/8.1.13 του ΣτΕ και καταργούνταν η απόφαση του πρώην υφυπουργού ΠΕΚΑ Αθ. Μωραϊτη, με την οποία υπονομευόταν με αριθμητικά δεδομένα ο επιστημονικός ορισμός του δάσους. Η απόφαση 32 του ΣτΕ δημοσιεύτηκε στις 8 Γενάρη του 2013 και ενώ η εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ είναι υποχρεωτική, χρειάστηκε να διεξαχθεί σκληρός αγώνας (17 μήνες ως τότε) προκειμένου να καμφθεί η αντίσταση του αναπληρωτή υπουργού Σ. Καλαφάτη και του Ειδικού Γραμματέα Δασών Γ. Αμοργιανιώτη. Σ’ αυτόν τον αγώνα καταλυτική ήταν η συμβολή της εφημερίδας μας. Αυτό το αναγνωρίζουν όλοι οι δασολόγοι που βιώνουν από κοντά τα γεγονότα και αγωνι-ούν για την τύχη της απόφασης 32 του ΣτΕ και παραπέρα την εφαρμογή του επιστημονικού ορισμού του δάσους.

Μετά από έρευνα που κάναμε, διαπιστώσαμε ότι ναι μεν η απόφαση του Ν. Ταγαρά ανέβηκε στη Διαύγεια, όμως ταυτόχρονα η Διεύθυνση Προστασίας Δασών, με άνωθεν εντολή, υπονόμευε την εφαρμογή της σε δύο επίπεδα:

Πρώτον, στις πράξεις χαρακτηρισμού.

Δεύτερον, οργάνωνε συσκέψεις με υπηρεσιακό στέλεχος της Διεύθυνσης Δασικών Χαρτών, προκειμένου να αναβληθεί η αποστολή εγκυκλίου διαταγής στις Περιφερειακές Διευθύνσεις για να εφαρμοστεί η απόφαση 32 του ΣτΕ στη σύνταξη των Δασικών Χαρτών και να εντάσσονται στους δασικούς χάρτες τα φρύγανα και οι άβατες κλιτύες των ορέων. Το επιχείρημά τους ήταν ότι η απόφαση του ΣτΕ είναι ανεπαρκής για να μπορούν οι δασάρχες στην περιφέρεια να αντιμετωπίζουν ενιαία τα πράγματα και να μην εκδίδουν συγκρουόμενες πράξεις χαρακτηρισμού.

Διάσκεψη για το κλίμα: Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…

Γιατί η 23η Σεπτέμβρη ήταν μία «ιστορική μέρα»; Δεν το γνωρίζετε; Θα πρέπει να ντρέπεστε που είστε τόσο αδιάφοροι για τέτοιας «ιστορικής σημασίας» γεγονότα, όπως η παγκόσμια διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, που έγινε την περασμένη Τρίτη στη Νέα Υόρκη! Και μόνο ο χρόνος που διήρκησε αυτή η διάσκεψη προϊδεάζει για το πόσο σημαντική ήταν. Μόλις μία μέρα ήταν αρκετή για να συζητήσουν και να καταλήξουν σε αποφάσεις 100 ηγέτες κρατών και 800 ηγετικά στελέχη επιχειρήσεων και οικονομικών οργανισμών, ώστε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, που προήδρευε στη διάσκεψη, να δηλώσει περιχαρής: «Σήμερα ήταν μία μεγάλη μέρα, μία ιστορική μέρα. Ποτέ πριν δεν συγκεντρώθηκαν τόσοι πολλοί ηγέτες για να δεσμευτούν σε δράση για την κλιματική αλλαγή».

Ακόμη και στο τελευταίο ψέματα έλεγε! Το 2008, στη διάσκεψη της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή (που απετέλεσε το μεγαλύτερο φιάσκο όλων των εποχών), μαζεύτηκαν αντιπροσωπίες από 200 χώρες, 110 ηγέτες και 15.000 συμμετέχοντες, οι οποίοι συζήτησαν επί δύο ολόκληρες εβδομάδες, χωρίς να καταλήξουν πουθενά σε πρακτικό επίπεδο.

Ψηφοθηρική επίθεση στο Πεντελικό όρος

Σταυρογιάννη Λούλη | 17.09.2014

Σε άγρια ψηφοθηρία επιδίδεται η κυβέρνηση διά του υπουργού Εθνικής Άμυνας, και επιτρόπου πλέον, του νυν και πρώην αναπληρωτών υπουργών ΠΕΚΑ (Ν. Ταγαρά, Στ. Καλαφάτη) τάζοντας οικόπεδα για να κτίσουν τα μέλη του Αυτόνομου Οικοδομικού Οργανισμού Αξιωματικών στις υπώρειες της κακοποιημένης και καμένης Πεντέλης, στο κενό που αφήνουν οι οικισμοί της "Καλλιτεχνούπολης" και των οικοδομικών συνεταιρισμών "Αγίου Σπυρίδωνα και ΠΑΝ" στο σώμα του ορεινού όγκου. Μια έκταση 6.000 στρεμμάτων, εκ των οποίων τα 2.000 δασικά, τα 1.000 ανήκουν στην Α' Ζώνη Προστασίας του Πεντελικού, ενώ περιλαμβάνει και κομμάτι της αρχαιολογικής περιοχής του Πικερμίου. Για τον λόγο αυτόν τουλάχιστον τρεις φορές το ΣτΕ επέστρεψε με την ένδειξη παράνομο και αντισυνταγματικά ισάριθμα σχέδια Προεδρικών Διαταγμάτων για την πολεοδόμηση της περιοχής τού τότε ΥΠΕΧΩΔΕ.

Πατώντας στον αντιδασικό νόμο 4280/2014, που ψηφίστηκε από τους βουλευτές της συγκυβέρνησης τον Αύγουστο, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας πραγματοποιήθηκε χθες, κατά την ανακοίνωση του ΥΠΕΚΑ, "παρουσίαση του προγράμματος αξιοποίησης της έκτασης" για τη "στεγαστική αποκατάσταση" 2.000 δικαιούχων" με τη συμμετοχή του αρχηγού ΓΕΘΑΑ και του προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού. Τη δεκαετία του 2000, ο τότε υπουργός Ά. Τσοχατζόπουλος σε προεκλογική περίοδο είχε υποσχεθεί το ίδιο.

Ο Δ. Αβραμόπουλος, υπουργός Εθνικής Άμυνας και Ευρωπαίος επίτροπος, περιχαρής δήλωσε ότι ξεπεράστηκαν οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις δηλαδή η καταπάτηση του Συντάγματος και η περιφρόνηση της νομολογίας του ΣτΕ και μια "χέρσα και εγκαταλελειμμένη έκταση" μετατρέπεται σε έναν σύγχρονο οικισμό με πολλές κοινωφελείς λειτουργίες, καθώς με τον νέο νόμο το 50% της έκτασης θα παραχωρηθεί στο Δημόσιο και το άλλο μισό θα κτιστεί.

Τα 2.200 στρέμματα θα πολεοδομηθούν, είπε ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ Ν. Ταγαράς, και τα υπόλοιπα θα προστατευθούν λέγοντας το αμίμητο "δίνουμε αυτό το δασικό οικοσύστημα που δημιουργείται όχι μόνο στην υπηρεσία του συγκεκριμένου οικισμού που θα πολεοδομηθεί, αλλά και της ευρύτερης περιοχής". Ο αρχηγός ΓΕΘΑΑ Μ. Κωσταράκος... κάρφωσε πώς το "απόρθητο και απείραχτο" Πικέρμι για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις "κατακτήθηκε": με την προσωπική εμπλοκή του κυρίου πρωθυπουργού.

Την ψηφοθηρία άθελά της αναδεικνύει η "Εθνική Ηχώ", η εφημερίδα των αποστράτων, στο φύλλο του Αυγούστου, αριθμός 610, η οποία χαιρετίζει την ψήφιση του νόμου και περιγράφει τη διανομή των οικοπέδων ως μια μεγάλη και σχετικά χρονοβόρα διαδικασία. Ήτοι "έκδοση υπουργικών αποφάσεων και λοιπών διοικητικών πράξεων προκειμένου ο ΑΟΟΑ να υποβάλει τη σχετική αίτηση για υπαγωγή στον νόμο". Η διαδικασία προβλέπει "την αναθεώρηση διοικητικών πράξεων που είχαν εκδοθεί στο παρελθόν, τη σύνταξη πολεοδομικής μελέτης με τις νέες κατευθύνσεις, την υποβολή της στο ΥΠΕΚΑ και μερίμνη αυτού Σύνταξη νέου Προεδρικού διατάγματος, μετά την έγκριση του οποίου θα ακολουθήσει η μελέτη των έργων υποδομής, η έναρξη κατασκευής των οποίων θα επιτρέψει την διανομή της πολεοδομημένης έκτασης στους δικαιούχους".

Πηγή: Η ΑΥΓΗ

Θύμα της κρίσης ή πολιτική επιλογή η κατεδάφιση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στην Ελλάδα;

Οικοδομή υπεράνω κανόνων και περιορισμών, επενδύσεις άνευ κριτηρίων, νομιμοποίηση αυθαιρέτων, ακόμα και εντός προστατευόμενων περιοχών, φωτογραφικές διατάξεις, κακονομία, απαξίωση θεσμών. Κρίση για τα υδάτινα οικοσυστήματα, απροστάτευτα δάση, καταδίκες της Ελλάδας για περιβαλλοντικές παραβάσεις. Αλλά και βελτιωμένη περιβαλλοντική πληροφόρηση, αυξανόμενη περιβαλλοντική εγρήγορση, εθνικά πάρκα που έχουν ελπίδες, δικαιοσύνη για κάποια περιβαλλοντικά εγκλήματα.

Αυτά είναι ορισμένα μόνο από τα βασικά συμπεράσματα της 10ης ετήσιας έκθεσης περιβαλλοντικής νομοθεσίας, την οποία έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το WWF Ελλάς. Κατά την περίοδο που καλύπτει η φετινή έκθεση (Ιούλιος 2013 – Ιούνιος 2014) φάνηκε πως η περιβαλλοντικά ανεμπόδιστη ανάπτυξη μεγάλων επενδύσεων, κυρίως στον τομέα του τουρισμού, αποτελεί το νέο αναπτυξιακό πρόταγμα, στο οποίο όλα τα συναρμόδια υπουργεία καλούνται να αναπροσαρμόσουν τη νομοθεσία και τις πολιτικές τους. Επίσης ως πολιτικά δεδομένο αντιμετωπίζεται το «αναπτυξιακό» πρόσημο της οικοδομής νέων κτισμάτων και της νομιμοποίησης αυθαιρέτων, ακόμα και μέσα σε περιοχές που διέπονται από ειδικά προστατευτικά καθεστώτα.

Οι τομείς που υπέστησαν τα σημαντικότερα πλήγματα, ώστε να διευκολυνθεί το αναπτυξιακό μοντέλο που περιγράφηκε προηγουμένως, ήταν:

Βιομηχανικός πολιτισμός, παραγωγή και κατανάλωση κρέατος

Βιομηχανικός πολιτισμός, παραγωγή και κατανάλωση κρέατος

Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή την εκδήλωση που έγινε στις 14/3/14 στην Αθήνα.  Σε μορφή pdf A5: Βιομηχανικός πολιτισμός, παραγωγή και κατανάλωση κρέατος

Σε όλο τον πλανήτη και κυρίως στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες παράγονται και καταναλώνονται τεράστιες ποσότητες κρέατος. Για να τραφεί με κρέας ο αστικοποιημένος παγκόσμιος πληθυσμός έχουν κατασκευαστεί υπερσύγχρονες φυλακές για μη ανθρώπινα ζώα, αυτοματοποιημένα σφαγεία και ένα ολόκληρο σύστημα διανομής όπου στοιβάζονται κατά χιλιάδες. Εκτός από τον άμεσο βασανισμό των ζώων, για να λειτουργήσει όλος αυτός ο μηχανισμός αποστραγγίζεται η γη και μολύνεται η βιόσφαιρα με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον οργανικό κόσμο. Στα πλαίσια του τεχνοβιομηχανικού συστήματος ο σύγχρονος άνθρωπος καταλήγει να γίνεται φανατικός καταναλωτής, να υπακούει σε ένα στυγνό καταμερισμό εργασίας και ως συνήθως να αφομοιώνει τις ανθρωποκεντρικές και ατομικιστικές ιδεοληψίες (συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλισμού σε κάθε του έκφανση) που τον εμποδίζουν να συναισθανθεί τα μη ανθρώπινα ζώα και να αντιληφθεί τις γενικές συνέπειες της βιομηχανικής παραγωγής σε κάθε επίπεδο. Ένα σύνολο από θεσμούς και ιδεολογίες ευθύνονται για την αναπαραγωγή και τη διαιώνιση του βιομηχανικού πολιτισμού, μιας κατάστασης αμιγώς εξουσιαστικής, που ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες έχει βάλει στο στόχαστρο του οτιδήποτε έμβιο υπάρχει στον πλανήτη αλλά και τη γη την ίδια, για να θρέψει τη λαιμαργία της μηχανής του.

Disruption

Η περιβαλλοντική αποδιοργάνωση του πλανήτη Γη είναι γεγονός. Ας αναζητήσουμε τις αιτίες και ας δράσουμε όσο ακόμα είναι καιρός...

---

DISRUPTION - a film by KELLY NYKS & JARED P. SCOTT from Watch Disruption

Ηλίας Πετρόπουλος – Η ονοματοθεσία οδών και πόλεων

«Στις δημοτικές εκλογές του 1957 (επί δικτατορίας Καραμανλή) η ΕΔΑ κατάφερε να αποσπάσει την Θεσσαλονίκη, παίρνοντας είκοσι-εφτά έδρες στο δημοτικό συμβούλιο και αφήνοντας στην Δεξιά μόνον τέσσερις έδρες. Παρακολούθησα, ενεργώς, την ευέλικτη τακτική των τοπικών αριστερών, που, επί δημαρχίας των, κατόρθωσαν να κερδίσουν αρκετά πράματα, γιατί η μάχη (παρά την συντριπτική πλειοψηφία της ΕΔΑ) δεν ήταν διόλου εύκολη, αφού η Νομαρχία Θεσσαλονίκης και το φασιστικό Κράτος αντιδρούσαν συνεχώς – π.χ. ο εκεί νομάρχης, ο πεισματάρης στρατηγός Καραμπότσος, απαιτούσε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ακόμη και για τους οδοκαθαριστές που προσλάμβανε ο Δήμος και που, εννοείται, ήσανε αριστεροί.

Τότε ανέκυψε και το σκάνδαλο της μετονομασίας της Πλατείας Ιωάννου Μεταξά (πρόκειται για το γνωστό Βαρδάρι), που, παλιότερα, έφερε το επίσημο όνομα Πύλη Αξιού. Το δημοτικό συμβούλιο, με μια μετριοπαθή απόφαση, βάφτισε το κακόφημο Βαρδάρι, Πλατεία Αλεξάνδρου Σβώλου. Η Δεξιά φρύαξε. Επακολούθησαν άγριοι καβγάδες. Στο τέλος, εδόθη, σαν συμβιβαστική λύση, η φόρμουλα Πλατεία Ομονοίας. Είναι η εποχή που, για πρώτη φορά, συνειδητοποίησα την τεράστια σημασία που είχε το θέμα της ονοματοθεσίας των οδών και πλατειών.

Φυσικά, οι μετονομασίες των οδών και πλατειών ανάγονται στο γενικότερο θέμα των μετονομασιών των τοπονυμίων, που μέσα σε λίγες δεκαετίες άλλαξαν ριζικά (και επί το εθνικώτερον) το πρόσωπο της χώρας μας. Οι σχετικές επιτροπές, με καθοδηγητή τον αρχιπατριώτη Νικόλαο Πολίτη, εξαφάνισαν δια παντός τα σλαβικά και τούρκικα και αρβανίτικα ονόματα των χωριών και των πόλεων και των βουνών και των ποταμών της Ελλάδας, σκορπίζοντας εδώ-εκεί νέα ονόματα τελείως αρχαιοπρεπή και ηλίθια. Έτσι, η Βοστίτζα έγινε Αίγιον, το Γιδά βαφτίστηκε Αλεξάνδρεια και τα ποτάμια Βαρδάρης και Μαρίτζα απόχτησαν αντιστοίχως τα ονόματα Αξιός και Έβρος. Η προγονοπληξία ήταν (και είναι) τόσο μεγάλη, που ακόμη και η Καλαμάτα έλαβε το αρχαίο όνομα Καλάμαι. Όταν αποκαλύφθηκε ότι αι αρχαίαι Καλάμαι δεν είχαν καμιά τοπογραφική σχέση με την Καλαμάτα, το Κράτος μας ξαναγύρισε στα κλασμένα μαρούλια – δηλαδή, στο δοκιμασμένο λαϊκό όνομα Καλαμάτα. Οι επιτροπές μετονομασίας των τοπονυμίων εξακολουθούν να υφίστανται. Μάλιστα, επί Χούντας, ανέπτυξαν ιδιαίτερη δραστηριότητα. [...]

Ένα κρίσιμο στάδιο για την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου

του Πέτρου Κακούρου*

Η ψήφιση του νόμου για τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς και τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες στα δάση (Ν. 4282/2014, ΦΕΚ Α’159, Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση - Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών - Ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας και άλλες διατάξεις) ήταν απαραίτητη για την ολοκλήρωση ενός βασικού πλέγματος νόμων για τη διευκόλυνση όλων όσων ενδιαφέρονται να ιδιοποιηθούν δημόσια γη με τις ελάχιστες ή χωρίς περιβαλλοντικές δεσμεύσεις. Προηγήθηκε το ξεχαρβάλωμα του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού (N.4269, ΦΕΚ Α’142, Χωροταξική και πολεοδομική μεταρρύθμιση - Βιώσιμη ανάπτυξη), σειρά νομοθετημάτων για τη διευκόλυνση ανάπτυξης μεγάλων τουριστικών υποδομών και φυσικά η νομοθεσία που διευκολύνει την παράδοση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας σε ιδιώτες. Τελευταίο εμπόδιο είναι η νομοθεσία για τον αιγιαλό, για την υπερπήδηση του οποίου έγιναν ήδη τα πρώτα βήματα.

Κυκεώνας διατάξεων

Συχνά, τα πολιτικά κόμματα, οι οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, τοπικοί σύλλογοι κ.λπ. υπολογίζουν στην προφανή αντισυνταγματικότητα πολλών διατάξεων, στο ότι αυτές είναι αντίθετες και με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και θεωρούν ότι θα τις αντιμετωπίσουν νομικά κατά την εφαρμογή. Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Προφυλαχθείτε από τα κουνούπια

Πηγή: ΚΕΕΛΠΝΟ

Η Βουλή ψήφισε δασοκτόνο νόμο

Μια ημέρα κοινοβουλευτικής ντροπής η Τρίτη 5 Αυγούστου, καθώς με πολιτική ευθύνη του ΥΠΕΚΑ και προσωπική ευθύνη των 50 βουλευτών που είπαν «ναι», υπερψηφίστηκε τελικά το χειρότερο από τα άρθρα του αντιδασικού σχεδίου νόμου «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – Οικοδομικοί Συνεταιρισμοί - Εγκαταλελειμμένοι οικισμοί και Βιώσιμη ανάπτυξη».

Παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς του Αναπλ. Υπουργού Περιβάλλοντος, Νίκου Ταγαρά, το άρθρο 36 προβλέπει σωρεία από νέες χρήσεις και περαιτέρω διευκόλυνση ισχυουσών χρήσεων σε δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις (όπως εκχερσώσεις, διανοίξεις δρόμων, εγκαταστάσεις ενέργειας, σύνθετα τουριστικά καταλύματα, κ.α.). Επίσης, επιτρέπονται πλέον επιβαρυντικές χρήσεις και για τα πάρκα και άλση σε πόλεις. Η ανυπολόγιστη συνολική επιβάρυνση για τον δασικό πλούτο της χώρας θα είναι μη αναστρέψιμη.

Εκτός από δασοκτόνο, το σχέδιο νόμου που ψηφίστηκε στο σύνολό του την περασμένη Πέμπτη (με εξαίρεση το επονείδιστο άρθρο 36, το οποίο ψηφίστηκε σε ονομαστική ψηφοφορία χθες), είναι ένα νέο μνημείο κακής νομοθέτησης, ανασφάλειας δικαίου και περιφρόνησης κάθε έννοιας κράτους δικαίου. Με την αποδοχή σωρείας τροπολογιών της τελευταίας στιγμής, τη συνεχιζόμενη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, την αγνόηση όλων των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας και τη σωρεία ασαφειών και φωτογραφικών ρυθμίσεων, ο νέος νόμος που ψήφισε η πλειοψηφία του Β’ Τμήματος Διακοπών της Βουλής αποτελεί ντροπή για την Ελληνική Δημοκρατία.

Σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις MEDASSET, Greenpeace, Καλλιστώ, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Αρκτούρος, Αρχέλων, MΟm, ΑΝΙΜΑ, Δίκτυο Μεσόγειος SOS και WWF Ελλάς, η κρίση δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία για περιβαλλοντικά καταστροφικές πολιτικές, στο όνομα μιας χαώδους, μακροπρόθεσμα μη βιώσιμης και σαφώς αμφισβητήσιμης με οικονομικούς όρους «ανάπτυξης». Ο φυσικός πλούτος της χώρας απειλείται από την κυβερνητική πολιτική με συνέπεια την περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής των πολιτών. Το περιβάλλον πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κεφάλαιο για διατήρηση και ως πεδίο ανάπτυξης μιας πραγματικά βιώσιμης οικονομίας και όχι ως αναλώσιμος πόρος.

Αυτοί οι βουλευτές ψήφισαν το νομοσχέδιο
για την καταστροφή των δασών μας!

Το οριστικό τέλος της ισραηλινής «αθωότητας»

Shujayea: Massacre at Dawn [Al Jazeera]

Σουτζάγια: Σφαγή τα Χαράματα, ταινία μικρού μήκους για την ισοπέδωση της συνοικίας Σουτζάγια,
στις 20/7/2014, από τους βομβαρδισμούς των σιωνιστών

«Οι νεολαίοι του εβραϊκού κράτους επιτίθενται στους Παλαιστίνιους στους δρόμους της Ιερουσαλήμ ακριβώς όπως οι αλλόφυλοι νέοι επιτίθονταν στους Εβραίους στους δρόμους της Ευρώπης. Οι Ισραηλινοί του εβραϊκού κράτους βιαιοπραγούν στα κοινωνικά δίκτυα, επιδεικνύοντας το μίσος τους και μια άνευ προηγουμένου, ως προς το διαβολικό σκοπό της, δίψα για εκδίκηση. Ορισμένοι άγνωστοι άνθρωποι του εβραϊκού κράτους βασίζονται καθαρά στον εθνικισμό του. Είναι τα παιδιά μιας εθνικιστικής και ρατσιστικής γενιάς - οι απόγονοι του Νετανιάχου. Πέντε χρόνια τώρα, δεν έχουν ακούσει τίποτε άλλο απ’ αυτόν τον πραγματικό δάσκαλο αυτής της γενιάς, τον πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου, εκτός από την υποκίνηση στο μίσος, την καταστροφολογία και την υπεροχή πάνω στους Αραβες. Ούτε μια ανθρώπινη λέξη ούτε έκφραση συμπάθειας και λύπης ή ίσης μεταχείρισης. Μεγάλωσαν με την προκλητική απαίτηση να αναγνωριστεί το Ισραήλ ως ένα "εβραϊκό κράτος" και έβγαλαν τα αναπόφευκτα συμπεράσματα...
Ο όχλος ήταν ο πρώτος που εσωτερίκευσε την πραγματική του σημασία: ένα εβραϊκό κράτος είναι αυτό στο οποίο υπάρχει χώρος μόνο για Εβραίους. Η τύχη των Αφρικανών είναι να σταλούν στο κέντρο κράτησης Holot στην έρημο Νεγκέφ, ενώ των Παλαιστίνιων να υποφέρουν από τα πογκρόμ».

Ξεπέρασαν κάθε όριο στην αντιδασική πολιτική (2)

Την Τρίτη 29 Ιούλη, ολοκληρώθηκε στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής η συζήτηση του νομοσχεδίου με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση - Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών -Ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας». Πέμπτη και Παρασκευή ολοκληρώθηκε η συζήτηση και ψήφισή του στο Β’ Θερινό Τμήμα. Μέσα από συνοπτικότατες διαδικασίες ανοίγει, για πρώτη φορά, ο δρόμος για την οικοδόμηση σε δάση και δασικές εκτάσεις πολυτελών κατοικιών προς όφελος των καταπατητών των οικοδομικών συνεταιρισμών. Επιτρέπεται ακόμη η δόμηση των περιβόητων «σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων», διάσπαρτων μέσα σε δάση και σ’ όλη την Ελλάδα.

Στο προηγούμενο φύλλο αναφερθήκαμε σε δύο μεθοδεύσεις οι οποίες ανοίγουν το δρόμο στην αποψίλωση του επιστημονικού ορισμού του δάσους και των δασικών εκτάσεων και επιτρέπουν στον μεγαλοεργολάβο και ιδιοκτήτη του συγκροτήματος Πόρτο Καρράς ΑΕ Κ. Στέγγο να κατασκευάσει 585 πολυτελείς βίλες μέσα σε δημόσιο δάσος 17.630 στρεμμάτων (πρόκειται για την υπόθεση που παλαιότερα προκάλεσε πολιτικό σεισμό και πολιτογραφήθηκε ως σκάνδαλο Πάχτα).

Σε ό,τι αφορά τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, αναφέραμε ποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες συνέδραμαν τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής για να ξεκινήσει την αποψίλωσή του με τον αποχαρακτηρισμό των φρυγάνων και των άβατων κλιτύων των ορέων και παρουσιάσαμε πολλά στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτή την άποψή μας. Αναφέραμε, ακόμα, ότι μεθοδεύεται η πλήρης κατάργηση του επιστημονικού ορισμού του δάσους, χωρίς να παρουσιάσουμε συγκεκριμένα στοιχεία.

Οι δασοκτόνοι υπουργοί Γεωργίας και Περιβάλλοντος και οι διάφοροι κολαούζοι τους όσες φορές στο παρελθόν ετοίμαζαν επίθεση στο δασικό πλούτο της χώρας «ανακάλυπταν» πάντα ότι ο επιστημονικός ορισμός του δάσους είναι δήθεν ανεπαρκής για τους δασάρχες και τους υπόλοιπους υπηρεσιακούς και κυβερνητικούς παράγοντες που εμπλέκονται στο χαρακτηρισμό μιας έκτασης, εμποδίζοντάς τους να κρίνουν με τα ίδια κριτήρια και ενιαίο τρόπο αν πρόκειται για δάσος, δασική έκταση ή χορτολιβαδική έκταση. Ολα αυτά τα έλεγαν προκειμένου να καταλήξουν στη θέση, ότι χρειάζεται οπωσδήποτε να εισαχθούν στον ορισμό του δάσους αριθμητικά δεδομένα και συγκεκριμένα:

Πρώτον, ένα ελάχιστο εμβαδόν κάτω από το οποίο μια έκταση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως δάσος, ακόμη και εάν η συγκόμωση (δασοκάλυψη) είναι 100%. Για παράδειγμα, στο δασοκτόνο νόμο 3208/2003 ορίστηκαν ως ελάχιστη έκταση τα τρία στρέμματα και αυτή η διάταξη χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον προκειμένου να αποχαρακτηριστούν και να οικοπεδοποηθούν πολλές εκτάσεις-φιλέτα.

Η εκμετάλλευση των δασών μέρος του ενιαίου πλαισίου πολιτικής της αστικής τάξης

Η ομιλία του ειδικού εισηγητή του ΚΚΕ Νίκου Μωραΐτη στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα δάση

Eurokinissi

Τη συνολική κριτική του ΚΚΕ στο νομοσχέδιο για τα δάση καθώς και την πρόταση του Κόμματος κατέθεσε με την ομιλία του ο ειδικός εισηγητής του ΚΚΕ Νίκος Μωραΐτης. Παραθέτουμε το σχετικό κείμενο:

Σε σχέση με το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, αυτό αποτελεί συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής γενικά στη γη και τη χρήση της, στο χωροταξικό σχεδιασμό, στον Τουρισμό, στην Ενέργεια, στην ιδιωτική πολεοδόμηση, στον τομέα των δασών και συνολικότερα στην οργάνωση του κοινωνικού χώρου.

Ο σχεδιασμός της άρχουσας τάξης για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας προκρίνει τη μετατροπή της χώρας σε κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας και την ανάπτυξη του τουρισμού με προσανατολισμό τον εξωτερικό τουρισμό και ιδιαίτερα σε εισοδήματα υψηλού και μεσαίου επιπέδου.

Η δασική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης εντάσσεται στη στρατηγική «Ευρώπη 2020».

Στο χάρτη για την ανταποδοτικότητα των πόρων, την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τη Βιομηχανική και Ενεργειακή Πολιτική, τη στρατηγική για το κλίμα, τη βιοποικιλότητα, τη βιοοικονομία και την πράσινη οικονομία διασφαλίζεται η συμβολή των δασών στην επίτευξη των στόχων και των επιδιώξεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, η συγκυβέρνηση αξιοποιεί ένα σύνολο νομοθετικών εργαλείων, όπως το ΕΣΠΑ, το νομοθετικό πλαίσιο για τα δημόσια έργα, την απελευθέρωση της Ενέργειας, τα σχέδια διοικητικής μεταρρύθμισης, το Κτηματολόγιο, τις αλλαγές στη νομοθεσία για τα αυθαίρετα, την έκδοση αδειών και τα χωροταξικά σχέδια, εθνικά και ειδικά.

Motion Team

Ολες αυτές οι παρεμβάσεις συγκροτούν ένα ενιαίο πλαίσιο πολιτικής της αστικής τάξης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί από το εργατικό, το λαϊκό κίνημα. Η ιδιωτική πολεοδόμηση είναι συνδεδεμένη με πλήθος άλλων σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων που προωθούνται και προωθήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Διαχρονικά, έχουμε ανάλογη νομοθεσία, όπως για παράδειγμα το ν. 998/1979 της Νέας Δημοκρατίας, με τον οποίο τότε προσπάθησαν να αποδεσμεύσουν από τη δασική νομοθεσία περίπου 15 εκατομμύρια στρέμματα χορτολιβαδικών εκτάσεων. Στη συνέχεια, ήρθε ο ν. 1734/1987 του ΠΑΣΟΚ, ο γνωστός νόμος για τα βοσκοτόπια, με τον οποίο προσπάθησαν να αποδεσμεύσουν 40 περίπου εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων. Ακόμη και η συνταγματική αναθεώρηση του 2001 του ΠΑΣΟΚ και ο ν. 3208/2003 ήρθε κατ' επιταγήν και στο όνομα της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης, διευκόλυνε παραπέρα την εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων.