Δέντρο της τύχης

φόρος τιμής σ' ένα πεύκο στο Δασαμάρι
...που επιμένει

ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ

Δε διαλέγει τόπο
Σηκώνει στην τύχη κορμό
κλώνους, φύλλα, δύσκολο καρπό

Της σιωπής και της σκόνης
των άνυδρων εποχών
των ανέμων που δοκιμάζουν την αντοχή του

Δειλό και γενναίο
με σημάδια από μάχες στις πλάτες
πάντοτ’ εκεί
Αφύλαχτο σ’ αυτόν που θά ’ρθει
στον ίσκιο να σταθεί ή να το ρίξει

Κι αν βρουν οι ρίζες πέτρα, δεν πενθεί
Με δίχως φύλλα επιμένει
νά ’ρθουν πουλιά στ’ άλκιμα κλαδιά
να τ’ αντικαταστήσουν

Πάνος Κυπαρίσσης, Μαύρο βαμβάκι, Μελάνι 2009

Ο Βαλανάρης προσελκύει το ενδιαφέρον περιβαλλοντικών οργανώσεων

Τις ομορφιές του Βαλανάρη γνώρισαν τα μέλη της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης στην εκδρομή που έκαναν το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου στο Πικέρμι και τη Ραφήνα.

Η περιήγηση στο ρέμα ξεκίνησε στο σημείο της συμβολής του Βαλανάρη με το ρέμα Δασαμάρι και περιέλαβε πεζοπορία δίπλα στο ρέμα μέχρι το πέτρινο γεφυράκι και τον Νερόμυλο καθώς και επίσκεψη στον δίδυμο καταρράκτη του Βαλανάρη. Τους εκδρομείς της ΕΕΠΦ υποδέχτηκαν φίλοι της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών Δασαμάρι S.O.S., τους ξενάγησαν στη φύση του Πικερμίου και τους ενημέρωσαν για τις απειλές που δέχεται η δασική και αναδασωτέα έκταση Δασαμάρι καθώς και τα ρέματα Βαλανάρης και Δασαμάρι που την οριοθετούν, από ιδιωτικά συμφέροντα ή από τις καταστρεπτικές παρεμβάσεις και σχέδια του Δήμου Ραφήνας και της Περιφέρειας Αττικής.

Δασική ΒοτανικήΑυτοφυή δέντρα και θάμνοι της Ελλάδας

Το βιβλίο «Δασική Βοτανική – Αυτοφυή δέντρα και θάμνοι της Ελλάδας» του Γεώργιου Κοράκη, Επίκουρου Καθηγητή του ΔΠΘ, διατίθεται δωρεάν στο διαδίκτυο. Προστέθηκε στο Αποθετήριο «Κάλλιπος» το οποίο είναι ένας ιστοτόπος συλλογής συγγραμμάτων, βοηθημάτων και μαθησιακών αντικειμένων, που παρήχθησαν στα πλαίσια του Έργου «Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα».

Μπορείτε να κάνετε λήψη του βιβλίου από ΕΔΩ.

Καλλιεργώντας συνειδήσεις

Πηγή: Καμένη Γη

Οι αναδασωτές του Πεντελικού

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί να κατατάξει τα συστατικά στοιχεία της ελληνικής εκπαίδευσης, ανάλογα με το πόσο επιδρά το καθένα στη διάπλαση ψυχών και ηθών, τόσο επιβιώνει στη σκέψη μου η ιδέα του ότι το πρώτο και κύριο μεταξύ των υπολοίπων, είναι ο ίδιος ο Άνθρωπος. Είτε πρόκειται για δάσκαλο ή για μαθητή, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι ο απόλυτα καθοριστικός για το επίτευγμα της διάπλασης των μελλοντικών γενεών.

Σίγουρα, άλλοι παράγοντες όπως οι υποδομές (κτήρια) και ο εξοπλισμός τους (βιβλία, εργαστήρια κ.λπ.) είναι σημαντικές. Ποιος όμως θέλει να πάει σε ένα σχολείο με τις αρτιότερες υποδομές, που όμως οι άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να εμπνεύσουν στους μαθητές τη δίψα για γνώση, να δώσουν το κίνητρο; Επίσης, πώς είναι δυνατό να αναπτυχθούν συνειδήσεις, να λαξευτεί ο άνθρωπος, να καλλιεργηθεί η γνώση μόνη της, σε εργαστηριακές συνθήκες, μακριά από την κοινωνία και το περιβάλλον, τους ανθρώπους και τη φύση;