"Το Κύμα"

πηγή: Λαϊκή Συνέλευση Παλλήνης

Από τη δημοκρατία στο φασισμό: Κατασκευάζουν ανθρωπάκια και γεννούν τέρατα!

(βουλευτής νεοναζιστικού εθνικιστικού κόμματος)

Τα βλέπαμε. Αλλά ποιος μπορούσε να αντιδράσει αποτελεσματικά. Μόνοι μας τα λέγαμε, μόνοι μας τ’ ακούγαμε. Σεισμογράφοι υπάρχουν στην κοινωνία, αλλά ποιος τους λαμβάνει υπ’ όψιν, ιδιαίτερα όταν οι δονήσεις είναι χαμηλής έντασης και μεγάλης διάρκειας και αναδιαμορφώνουν τα λαϊκά στρώματα σταδιακά και φαινομενικά ανώδυνα.

Σε εποχές που το χρήμα ρέει, οι βιτρίνες είναι φωτισμένες, τα ράφια στα σουπερμάρκετ γεμάτα, τα δάνεια εύκολα και το θέαμα-ακρόαμα ξέχειλο, οι πληροφορίες από τις χορτασμένες αισθήσεις διυλίζονται από τα φίλτρα που έντεχνα τοποθετεί το σύστημα στον πολίτη-καταναλωτή. Τα σήματα κινδύνου δεν φτάνουν ποτέ στο κέντρο επεξεργασίας του εγκεφάλου ή φτάνουν, ακόμα και στους πολίτες που βρίσκονται σε κάποια επιφυλακή, εξασθενημένα.

Σεισμογράφος ακριβείας

Το λαϊκό τραγούδι είναι ένας τέτοιος σεισμογράφος και, μάλιστα, μεγάλης ακριβείας. Καταγράφει τα ρεύματα και τις τάσεις και τα αποτυπώνει με τους δικούς του κώδικες. Για παράδειγμα, μόνο στο τραγούδι θίχτηκε το ζήτημα της μετανάστευσης με τόση καθαρότητα και έμφαση. Επίσης, στο τραγούδι αποτυπώθηκε με εξονυχιστική λεπτομέρεια το κυρίαρχο λάιφσταϊλ της τελευταίας εικοσαετίας. Η συντελούμενη καταστροφή εκδηλωνόταν με ενεργητικό και παθητικό τρόπο, μέσα από τη γκλαμουριά και το χαβαλέ του φτηνού εμπορεύματος και μέσα από την απουσία του ποιοτικού λαϊκού τραγουδιού. Ένα χάσμα πρωτόγνωρο για το ελληνικό τραγούδι. Ένα χάσμα που δεν έγινε πλατιά αντιληπτό.

Κωδικοποίηση Δασικής Νομοθεσίας: Εβαλαν τους λύκους να φυλάξουν τα πρόβατα

Στις 20 Ιούνη του 2012 ο Ειδικός Γραμματέας Υδάτων του ΥΠΕΚΑ Α. Ανδρεαδάκης δημοσιοποίησε ανοικτό διαγωνισμό για την επιλογή αναδόχου του έργου «Κωδικοποίηση της Δασικής Νομοθεσίας». Καταρχάς, οφείλουμε να επισημάνουμε, ότι ο διαγωνισμός αυτός είναι πολυδάπανος, ενώ με την προκήρυξή του ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής έδωσε την ευκαιρία να πάρουν μέρος οι εταιρίες που λυμαίνονται τα δασοπονικά έργα και διάφοροι καθηγητάδες που, ανάμεσα στ’ άλλα, βοηθούν τις εταιρίες που προσφεύγουν στο ΣτΕ προκειμένου να διευρύνουν τα επιτρεπόμενα έργα στα δάση. Αν ο διαγωνισμός αυτός δεν ματαιωθεί, θα αποβεί καταστροφικός για το δασικό πλούτο και το περιβάλλον της χώρας.

Μέρος στο διαγωνισμό αυτό παίρνουν τελικά έξι γκρουπ εταιριών που απαρτίζονται από καθηγητάδες και καπιταλιστικές εταιρίες που λυμαίνονται τις μελέτες για τους δασικούς χάρτες και άλλα δασοπονικά έργα. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες μας, φιγουράρουν τα ονόματα της «κοινωφελούς εταιρίας» Θ. και Δ. Τσάτσου (μέλη της οποίας είναι τρανταχτά ονόματα υπουργών και καθηγητών), καθηγητών ΑΕΙ που χρημάτισαν και σύμβουλοι πρωθυπουργών, όπως η Β. Σιούτη που ήταν σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου στο Μαξίμου, ονόματα μελετητών-καπιταλιστών, όπως του μυστικοσύμβουλου της πρώην υπουργού Τ. Μπιρμπίλη, Ν. Χλύκα, καθώς και ονόματα πρώην Γενικών Διευθυντών Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος, και μάλιστα ενός απ’ αυτούς που λανσάρονταν ως υπερασπιστές των δασών.

Διεκδικούμε τη γη, ριζώνουμε αντιστάσεις

Διήμερο συνάντησης συλλογικοτήτων στο Πάρκο Ναυαρίνου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 22-23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ

Ξεκινώντας από έναν ελεύθερο, κατειλημμένο, αυτοδιαχειριζόμενο  χώρο, το Πάρκο Ναυαρίνου, θέλουμε να συμβάλλουμε στη συζήτηση μεταξύ παρόμοιων εγχειρημάτων, με σκοπό τη συμπόρευση, τη συνεργασία, τη συνεννόηση και τελικά την διεύρυνση αυτών των προσπαθειών.

Είναι μια δύσκολη συγκυρία, αφού η επίθεση των από πάνω σε όλους εμάς τους από κάτω φτάνει μέχρι τη φυσική μας εξόντωση, χωρίς καν να κρύβει τις προθέσεις της. Μια συγκυρία όπου φασιστικά τάγματα εφόδου περιπολούν ανενόχλητα και με την προστασία του κράτους στους δρόμους, εξοντώνουν τους αδύναμους που δεν χωράνε στα κυρίαρχα μοντέλα «ανάπτυξης». Που ισχυρά οικονομικά συμφέροντα λεηλατούν το δημόσιο χώρο και τη φύση, στο όνομα της ‘’ανταγωνιστικότητας’’, της ‘’αξιοποίησης’’ και των ‘’επενδύσεων’’. Που ο εσμός θεσμικών παραγόντων και αστικών ΜΜΕ συστηματικά απαξιώνει και στοχοποιεί τους ελεύθερους  χώρους συνάντησης και αλληλεπίδρασης όπου γεννιούνται συλλογικές αμφισβητήσεις, προπαγανδίζοντας την ιδιώτευση στο σπίτι και την εκτόνωση αποξενωμένων πελατών σε περιφραγμένα, αποστειρωμένα διασκεδαστήρια.

Τραγούδι για τη Βροχή

the Song for Rain from Zheng Yawen

Απαγόρευση της άθλησης στο Πικέρμι!

Δημοσιεύουμε παρακάτω επιστολή-διαμαρτυρία κατοίκων του Πικερμίου που λάβαμε μέσω email. Θεωρούμε ότι οι δημόσιοι κοινόχρηστοι χώροι πρέπει να είναι ανοιχτοί και ελεύθεροι για όλους μας και οι ίδιοι οι κάτοικοι μπορούμε και πρέπει να αναλάβουμε την καλή λειτουργία τους μέσα από διαδικασίες αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης.

---

Απαγορεύτηκε ο ελεύθερος μαζικός αθλητισμός στο Πικέρμι!
Με προσωπική απόφαση του δημάρχου της περιοχής Γ. Χριστόπουλου.

Τη μοναδική δημόσια αθλητική εγκατάσταση που εξυπηρετεί τους χιλιάδες κατοίκους του Πικερμίου, το γήπεδο μπάσκετ της Διώνης, αποφάσισε να κλείσει για το κοινό ο δήμαρχος Ραφήνας–Πικερμίου κ. Γιώργος Χριστόπουλος. Με μια πρόσφατη προσωπική απόφαση, εξουσιοδοτεί τον τοπικό αθλητικό όμιλο από τις αρχές Σεπτεμβρίου 2012 να κλειδώσει μόνιμα το γήπεδο για τους δημότες και να το χρησιμοποιεί αποκλειστικά για τις προπονήσεις των λίγων δεκάδων μελών του, εκείνων δηλαδή που έχουν να πληρώσουν μηνιαία χρηματική συνδρομή.

Αφορμή για το κλείδωμα στάθηκαν «οι γνωστοί βανδαλισμοί και οι καταστροφές του γηπέδου» όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Δήμου, δηλαδή τα γκράφιτι που κάποιοι, σίγουρα ανόητοι, κάνουν κατά καιρούς στους εσωτερικούς τοίχους του γηπέδου. Πιθανόν η πραγματική αιτία, θα πρέπει να αναζητηθεί στην σχεδόν ολοκληρωτική απουσία του νέου, ενοποιημένου, Δήμου από τα προβλήματα και τις ανάγκες της, πάλαι ποτέ, κοινότητας Πικερμίου.

Ιδιαίτερα οι εγκαταλελειμμένοι από κάθε άλλη δημοτική παροχή κάτοικοι της Διώνης (και περισσότερο εκείνοι του βόρειου τμήματος - πρώην «Άγιος Σπυρίδωνας») οι οποίοι, παρότι πληρώνουν αδρά δημοτικά τέλη, ζουν επί χρόνια σε μια περιοχή με κατεστραμμένους χωματόδρομους, χωρίς πόσιμο νερό, με ανεπαρκή δημοτικό φωτισμό και χωρίς υπηρεσία αποκομιδής απορριμμάτων (!!!), βρέθηκαν τώρα αποκλεισμένοι και από το μοναδικό χώρο άθλησης που είχαν κοντά τους.

Πιστεύοντας ότι πρόκειται για μια ατυχή απόφαση που ξέφυγε της προσοχής του δημάρχου μέσα στο μεγάλο φόρτο της εργασίας του, περιμένουμε να υπάρξει άμεσα από πλευράς του κοινωνική ευαισθησία και το γήπεδο να αποδοθεί και πάλι ελεύθερο στους δημότες, οι οποίοι έτσι και αλλιώς πλήρωσαν για να κατασκευαστεί και να συντηρηθεί τόσο καιρό. Ακόμα καλύτερα, θα μπορούσε να προχωρήσει σύντομα στη δημιουργία ενός μικρού αθλητικού κέντρου στον παρακείμενο χώρο του κλειστού γηπέδου, αντίστοιχο με εκείνα των όμορων δήμων (Παλλήνη, Σπάτα). Πρόκειται για έναν περιφραγμένο και χαλικοστρωμένο χώρο έκτασης 3,5 στρεμμάτων, στον οποίο με σχετικά μικρή δαπάνη θα μπορούσαν να δημιουργηθούν τέσσερα ανοικτά γήπεδα (μπάσκετ, τένις και μίνι ποδοσφαίρου) τα οποία θα κάλυπταν στοιχειωδώς τις ανάγκες άθλησης των χιλιάδων κατοίκων της περιοχής. Και εάν –όπως συχνά απαντάει ο δήμαρχος στα διάφορα αιτήματα των δημοτών– δεν υπάρχουν χρήματα για τίποτα, ας κάνει τουλάχιστον μια σοβαρή και οργανωμένη προσπάθεια συγκέντρωσης χορηγιών από τους τοπικούς συνεταιρισμούς και τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες της περιοχής.

Εντάθηκε η επίθεση στα δάση και από το ΣτΕ

Εδώ και χρόνια οι πράσινες και μπλε κυβερνήσεις διεύρυναν με νομοθετικές παρεμβάσεις τις επιτρεπόμενες παρεμβάσεις που προβλέπονταν από το Ν. 998/79 στα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Για αρκετά χρόνια και ιδιαίτερα τη δεκαετία του 90, το ΣτΕ (ολομέλεια) και ιδιαίτερα το Ε’ Τμήμα του είχαν δημιουργήσει, με πολλές αποφάσεις, μια παράδοση υπεράσπισης των δασών και των δασικών εκτάσεων και κατά κάποιο τρόπο δημιουργούσαν προβλήματα στις κυβερνήσεις με τις αποφάσεις τους. Αυτή η τάση άρχισε να υποχωρεί και φτάσαμε στο 2012 που κατακαλόκαιρα το ΣτΕ (ολομέλεια) εξέδωσε την απόφαση 2499 (δημοσιεύτηκε στις 10 Ιούλη), νομιμοποιώντας τις αποφάσεις των κυβερνήσεων, με τις οποίες επιτρεπόταν η κατασκευή αιολικών πάρκων σε εκτάσεις που έχουν κηρυχτεί αναδασωτέες.

Ως παράδειγμα παραθέτουμε απόσπασμα από μια τέτοια απόφαση: «4. Με την επιφύλαξη των περιπτώσεων β’, γ’ και δ’ της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, επιτρέπεται η χωροθέτηση αιολικών εγκαταστάσεων εντός δασών, δασικών και αναδασωτέων εκτάσεων». (Εγκριση ειδικού πλαισίου χωροταξικού σχεδιασμού, ΦΕΚ 2464Β/2008, η επισήμανση δική μας).

Τα νέα Μεγα-Μονοπώλια

Μονοπώλιο ονομάζεται η κατάσταση στην αγορά, κατά την οποία ένα αγαθό ή μια υπηρεσία προσφέρεται μόνο από μια επιχείρηση. Η ύπαρξη μονοπωλίου προϋποθέτει ότι στην αγορά δεν υπάρχουν άλλα ανταλλάξιμα προϊόντα για τους αγοραστές.
πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Στη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, μετά τον ορισμό των μονοπωλίων, δίνεται ως παράδειγμα η αύξηση του κόστους ύδρευσης για τους καταναλωτές όταν (μετά την ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων και της διαχείρισής τους) εισέλθουν περισσότερες της μιας επιχειρήσεις που θα προσφέρουν... δεύτερο δίκτυο ύδρευσης για να υπάρχει "ανταγωνισμός" στις επιχειρήσεις και να μας πείσουν ότι... το επιπλέον δίκτυο θα ανέβαζε κατά πολύ το κόστος ύδρευσης. Είναι ποτέ δυνατόν να κατασκευαστεί δεύτερο, τρίτο ή νιοστό δίκτυο ύδρευσης;

Όμως, γιατί να ιδιωτικοποιηθεί η ύδρευση; Είναι ζημιογόνες οι δημόσιες επιχειρήσεις που παρέχουν νερό στους πολίτες; Όχι. Μήπως οι παροχές τους ήταν επιβλαβείς για την υγεία των πολιτών; Όχι. Μήπως τότε, επειδή τα μονοπώλια στους φυσικούς πόρους είναι η πιο σίγουρη επένδυση, καθόσον κανένας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το συγκεκριμένο παραγόμενο αγαθό, όπως είναι λ.χ. το νερό;