Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας - Ατραπός της μνήμης και της λήθης

Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας έχει από καιρό στείλει το δικό του αγωνιώδες S.O.S. σε όλα τα παραπλέοντα πλοία.
Δεν ξέρω αν έλαβε κανείς σοβαρά υπόψη την εκπομπή S.O.S. από το πολύπαθο Ρέμα.

Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας. Αρχές Οκτωβρίου 2014.
Πριν από την επέλαση της μπουλντόζας.

Στις αρχές Οκτωβρίου, επί μία εβδομάδα, μπουλντόζες σάρωσαν την κοίτη του Ρέματος από τη γέφυρα κοντά στο Νεκροταφείο Ραφήνας μέχρι αρκετά πιο επάνω από το γεφυράκι για τους πεζούς κοντά σε μεγάλο super-market της πόλης μας.
Οι μπουλντόζες αποψίλωσαν τη βλάστηση που είχε αναπτυχθεί επί της κοίτης του ρέματος, η οποία περιλάμβανε κυρίως καλαμιές, αλλά και άλλα φυτά, όπως το πτεριδόφυτο πολυκόμπι.
Το πρόσχημα είναι πάντα ο φόβος της πλημμύρας που καραδοκεί.
Οι καταστροφικές πλημμύρες του 1977 και του 2013 δεν ξεχνιούνται.
Οι ζημιές ήταν μεγάλες.

Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας.
Η πλημμύρα που συνέβη στις 18 Φεβρουαρίου 2013.

Οι παρελάσεις βλάπτουν σοβαρά την υγεία

Η παρέλαση κατ’ αρχάς είναι θέαμα. Ένα θέαμα όμως που δεν είναι σαχλό και ακίνδυνο, όπως το τσίρκο για παράδειγμα –εκεί κινδυνεύουν μόνο τα ταλαιπωρούμενα ζώα- αλλά ένα θέαμα ιδιαζόντως φορτισμένο με συμβολισμούς, ιδεολογήματα και μηνύματα, που σε καιρό ειρήνης προορίζονται αποκλειστικά και μόνο για εσωτερική κατανάλωση.

Η λέξη παρέλαση είναι ομηρική, και σημαίνει «ελαύνω πλησίον τινός», δηλαδή περνάω κοντά από κάποιον. Οι μαθητές που θα παρελάσουν αύριο δεν θα περάσουν βέβαια δίπλα από τις γραμμές άμυνας του τρομοκρατημένου εχθρού. Προς το παρόν θα αρκεστούν να περάσουν δίπλα απ’ την εξέδρα των επισήμων, δηλαδή μπροστά από αυτό που συμβολίζει την Εξουσία –πολιτική, θρησκευτική και στρατιωτική- και διόλου τυχαία βρίσκεται ψηλότερα απ’ τους κοινούς θνητούς, οι οποίοι θα χάσκουν κουνώντας χαζοχαρούμενα τα πλαστικά σημαιάκια τους. Και περνώντας μπροστά απ’ την Εξουσία θα δηλώσουν αλλά και θα εμπεδώσουν την υποταγή τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι τις πιο θεαματικές και επιβλητικές παρελάσεις τις οργάνωνε το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ, υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση ικανότατων σκηνοθετών.

Όσο πιο μιλιταριστικό είναι ένα καθεστώς τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει από καλά οργανωμένες παρελάσεις και τόση μεγαλύτερη βαρύτητα δίνει σ’ αυτές. Γιατί οι μαθητές-υπήκοοι περνώντας μπροστά από την εξέδρα της Εξουσίας ντυμένοι ομοιόμορφα, με απόλυτα πειθαρχημένο στρατιωτικό βήμα και υπό τον ήχο στρατιωτικών εμβατηρίων, προετοιμάζονται σιγά σιγά, σαν τα σκυλιά του Παυλώφ, να υποτάσσονται και να υπακούν (αυτό άλλωστε σημαίνει υπήκοος) σε όσους βρίσκονται πάνω στην εξέδρα, και αν χρειαστεί να εκτελέσουν αδιαμαρτύρητα τις δολοφονικές εντολές τους.

Γι’ αυτό, όσο συντηρούμε τέτοιες πρακτικές, μην εκπλαγούμε αν αύριο δούμε τα δικά μας παιδιά να κατουράνε αιχμαλώτους σε κάποιο ελληνικό Γκουαντανάμο. Η απανθρωπιά, τα βασανιστήρια, ο φόβος και το μίσος για τον Άλλον –που εύκολα μπορεί να καταλήξει στον φόνο του Άλλου- δεν βρίσκονται στα γονίδια κανενός. Καλλιεργούνται και ενσταλάζονται με δηλώσεις και εκδηλώσεις εθνικού μεγαλείου και υπερηφάνειας, με φαντασιώσεις περί ανώτερων και περιούσιων λαών, με σχολικά βιβλία ιστορίας που θυμίζουν περισσότερο εκδόσεις του Γενικού Επιτελείου Στρατού, με σχολικά βιβλία θρησκευτικών βγαλμένα απ’ τα πιο σκοτεινά και μουχλιασμένα υπόγεια φανατικών, μισάνθρωπων και μισαλλόδοξων ρασοφόρων, με σχολικές-στρατιωτικές παρελάσεις που δηλητηριάζουν τη συνείδηση των μαθητών.

Είναι καιρός να πούμε όχι στις παρελάσεις.
Είναι καιρός να αρνηθούμε αυτές τις τελετουργίες φόνου και υποταγής.
Είναι καιρός να ξεριζώσουμε απ’ την εκπαιδευτική διαδικασία όλα όσα συντηρούν και εκτρέφουν τους αιμοσταγείς και αιματοβαμμένους εθνικισμούς, που προετοιμάζουν τους ανθρώπους να σκοτώσουν και να σκοτωθούν, για ένα καλύτερο χθες.

Κώστας Δεσποινιάδης
(Πρώτη δημοσίευση, 26-10-2006,
περιέχεται στο βιβλίο Πόλεμος και Ασφάλεια,
εκδ. Πανοπτικόν, 2008)
Περισσότερα: www.panopticon.gr

Πηγή: Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Νισάφι

Θάβουν για δεύτερη φορά τον επιστημονικό ορισμό του Δάσους

Οι αναγνώστες της «Κόντρας» γνωρίζουν τον αγώνα που δώσαμε μόνοι μας, τόσο πριν όσο και μετά τη δημοσιοποίηση της απόφασης 32/8.1.2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ, με την οποία αποκαθίσταται ο επιστημονικός ορισμός του Δάσους, για να αναγκαστεί ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ Ν.Ταγαράς να την αποδεχτεί και να τη δημοσιοποιήσει στη Διαύγεια. Θυμίζουμε εν συντομία, ότι η απόφαση 32/2013 του ΣτΕ εκδόθηκε στις 8.1.2013, ο Ν. Ταγαράς την έκανε δεκτή στις 12.5.2014 και «ανέβηκε» στη Διαύγεια στις 16.5.2014. Πέρασαν δεκαέξι μήνες και οκτώ μέρες για να δεήσει η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ να αποδεχτεί μια τόσο σημαντική απόφαση. Αναγκάστηκε να τη δεχτεί, γιατί της ασκήσαμε αφόρητη πίεση και δεν είχε άλλα περιθώρια, δεδομένου ότι οι αποφάσεις του ΣτΕ πρέπει να εφαρμόζονται υποχρεωτικά από τη δημόσια διοίκηση.

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ περιορίστηκε απλά στην αποδοχή της απόφασης του ΣτΕ, ενώ από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά την αποδοχή έκανε τα πάντα για να μην εφαρμοστεί. Στις 16 Μάη, που η απόφαση Ταγαρά δημοσιεύτηκε στη Διαύγεια, έπρεπε να αποσταλεί στις Γενικές Διευθύνσεις Δασών των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, για να την προωθήσουν στις Διευθύνσεις Δασών των νομών τους προκειμένου να την εφαρμόσουν. Διαπιστώσαμε, όμως, ότι μέχρι τις 28 Μάη η απόφαση Ταγαρά δεν είχε σταλεί στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις. Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος δικαιολόγησε την καθυστέρηση ισχυριζόμενος ότι… παράπεσε στο κεντρικό πρωτόκολλο της Γενικής Διεύθυνσης Δασών.

Καταλογίσαμε τότε σ’ αυτόν και στον τμηματάρχη της Διεύθυνσης Δασικών Χαρτών υστεροβουλία, γιατί έκαναν τα πάντα για να μην εφαρμοστεί η απόφαση Ταγαρά από τις Διευθύνσεις Δασών των νομών. Ο πρώτος για να μη γίνονται οι Πράξεις Χαρακτηρισμού σύμφωνα με την απόφαση 32 του ΣτΕ, και ο δεύτερος, που ουσιαστικά είναι ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασικών Χαρτών, για να μην καταρτίζονται οι Δασικοί Χάρτες σύμφωνα με την απόφαση 32 του ΣτΕ και για να μην εντάσσονται τα φρύγανα, που είναι δασικές εκτάσεις, στους δασικούς χάρτες και έτσι τα φρύγανα που βρίσκονται στις περιοχές όπου δεν ισχύει το τεκμήριο του δημοσίου να συνεχίσουν να αποτελούν βορά για τους μεγαλοκατασκευαστές που θέλουν να χτίσουν πολυτελείς βίλες και να βγάζουν τεράστια κέρδη. Οι φρυγανικές εκτάσεις αποτελούν σημαντικό κομμάτι στη δασοβιοκοινότητα και προσφέρουν σημαντική βοήθεια στο περιβάλλον, ιδιαίτερα στις περιοχές που αντιμετωπίζουν έντονη λειψυδρία.

Οι υπηρεσιακοί αυτοί παράγοντες δρούσαν υπό την άμεση καθοδήγηση του Ειδικού Γραμματέα Δασών, που στην υπηρεσιακή του καριέρα λειτούργησε ως άτομο ειδικών αποστολών, τις οποίες του ανέθεταν είτε η πολιτική ηγεσία των υπουργείων Γεωργίας και Περιβάλλοντος είτε υψηλόβαθμοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Ως δασάρχης στην Πάρνηθα είχε φτάσει στο σημείο να εισηγηθεί στην αρμόδια Διεύθυνση Δασών την κατασκευή Σαρακατσάνικης Στάνης στον Πυρήνα της Πάρνηθας, γιατί αυτό απαιτούσε ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Σουφλιάς.

Η εκτίμησή μας ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες «έπαιζαν καθυστέρηση» για να μην εφαρμοστεί ποτέ η απόφαση 32 του ΣτΕ επιβεβαιώθηκε, πρώτον από την απόφαση 2257 του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, που δημοσιοποιήθηκε στις 18 Ιούνη του 2014, και δεύτερον από το νόμο 4280/2014, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 8 Αυγούστου.

Δάση βαλανιδιάς στην Ελλάδα

Πηγή: περιοδικό «η φύση» (τ. 145)

Η ανάπτυξη της πόλης και οι διαδρομές των ρεμάτων στην Αθήνα

“… οι Έλληνες απέφευγαν να χαράξουν δρόμους, σε κάθε περίπτωση που το νερό είχε την καλοσύνη να αναλάβει αυτό το έργο. Σε τούτη τη χώρα, όπου ο άνθρωπος ελάχιστα αντιτίθεται στη δουλειά που κάνει η φύση, οι χείμαρροι είναι δρόμοι βασιλικοί, τα ρυάκια δρόμοι επαρχιακοί και τα χαντάκια δρόμοι κοινοτικοί. Οι καταιγίδες έχουν αναλάβει το έργο των μηχανικών που κατασκευάζουν γέφυρες κ’ η βροχή συντηρεί, χωρίς έλεγχο, τους δρόμους μεγάλης και μικρής κυκλοφορίας”
(Εντμόντ Αμπού, 1968, Ο βασιλεύς των ορέων, Αθήνα: Γαλαξίας, μτφ. Α. Φραγκιά, γαλλική έκδοση 1853)

Το νερό υπήρξε ιστορικά μια καθοριστική παράμετρος για τη χωροθέτηση οικισμών στην Αττική. Η ευνοϊκή μορφολογία του εδάφους και σημαντικές φυσικές πηγές συνέβαλαν στο σχηματισμό ενός μεγάλου αριθμού ρεμάτων, από τα οποία σήμερα δεν μπορούν να εντοπιστούν περισσότερα από το 10% (περίπου 70 από τα 700). Το εύφορο έδαφος κοντά στα ρέματα προσέλκυσε ανθρώπινους οικισμούς από την αρχαιότητα. Κατά την αρχαιότητα τα ρέματα και τα ποτάμια εθεωρούντο ιεροί χώροι και πολλά ιερά έχουν βρεθεί κατά μήκος των διαδρομών τους. Ήταν περιοχές για ειρηνικούς περιπάτους και αναψυχή. Μάλιστα ο Πλάτωνας αναφέρεται στην ομορφιά του τοπίου του Ιλισσού, όπου ο Σωκράτης έκανε φιλοσοφικές συζητήσεις με τους μαθητές του.

Μέχρι περίπου το πρώτο τέταρτο του 19ου αιώνα, οι όχθες των ρεμάτων και των ποταμών διατηρούσαν το χαρακτήρα τους ως “φύση” και ως χώροι αναψυχής για τους κατοίκους της πόλης. Το τοπίο της Αττικής δεν είχε σημαντικά αλλοιωθεί και ένα πυκνό δίκτυο ρεμάτων αποτελούσε σημαντικό χαρακτηριστικό του. Με την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους και, ειδικότερα, με την επιλογή της Αθήνας ως πρωτεύουσας, το πρόσωπο της Αττικής μεταβλήθηκε ταχύτατα, τόσο που σήμερα δεν αναγνωρίζεται και οι διαδρομές των ρεμάτων δεν διακρίνονται, ούτε βέβαια μπορούν να τις ακολουθήσουν οι φυσιολάτρες περιπατητές.

Η κερδοσκοπια στη γη και η εξαφανιση των ρεματων

Τρεις χρονικές τομές στην ιστορία της Αθήνας είναι σημαντικές για να κατανοήσει κανείς, αφ’ ενός τις διαδικασίες ανάπτυξης της πόλης και αφ’ ετέρου την τύχη των ρεμάτων ως τμήματος της φύσης μέσα στην πόλη: η επιλογή της Αθήνας ως πρωτεύουσας του ανεξάρτητου κράτους το 1834· η εγκατάσταση των προσφύγων από τη Μικρά Ασία μετά το 1922· και η μεταπολεμική ανοικοδόμηση.

Ιδού ποιοι έφτιαξαν το δασοκτόνο 4280/2014

Πανηγυρίζει η «Επιτροπή Πρωτοβουλίας και Συλλογικής Δράσης Οικοδομικών Συνεταιρισμών» για την ψήφιση του δασοκτόνου νόμου 4280/2014. Οπως πληροφορούμαστε από έγγραφο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της, με ημερομηνία 19.9.2014, συνεδρίασε η ολομέλεια του οργάνου και «οι Οικοδομικοί Συνεταιρισμοί εκφράζουν την ικανοποίησή τους γιατί με τις ρυθμίσεις του ανωτέρω νόμου δίνονται λύσεις σε αρκετά εκκρεμή θέματα που κρατούσαν χιλιάδες κόσμου σε κατάσταση ομηρίας πολλές δεκαετίες, άνευ νομίμου λόγου».

Σύμφωνα με τους Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς, με το συγκεκριμένο δασοκτόνο νόμο έγινε μόνο «το πρώτο βήμα για τον απαραίτητο διάλογο μεταξύ κράτους και φορέα των Οικοδομικών Συνεταιρισμών για την επίλυση και διεκπεραίωση και των εκκρεμοτήτων που δεν συμπεριελήφθησαν στον νόμο». Θα έχουμε και συνέχεια, δηλαδή. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι στο όνομα των «δυστυχών που αγόρασαν ένα οικόπεδο», γίνονται εδώ και πολλά χρόνια διαρκή εγκλήματα σε βάρος του δασικού πλούτου της χώρας μας.

Το όργανο των Οικοδομικών Συνεταιρισμών ευχαριστεί θερμότατα τον Σαμαρά, στον οποίο «οφείλονται κατά κύριο λόγο οι θετικές εξελίξεις». Σ’ ένα κρεσέντο γλειψίματος τον χαρακτηρίζει «τον μοναδικό πολιτικό μέχρι σήμερα που μίλησε ανοιχτά για λύση του κοινωνικού προβλήματος των Ο.Σ., ο οποίος τήρησε τις δεσμεύσεις του». Μιλάει για «θετική συμβολή» των Ταγαρά, Καλαφάτη, της Βούλτεψη, του Μεϊμαράκη και για «τεράστια συνεισφορά» του Μπούρα (όλοι τους «γαλάζιοι»). Αναφέρει, επίσης, ότι είχε συναντήσεις με την Θεοπεφτάτου του ΣΥΡΙΖΑ, την Μανωλάκου του Περισσού, τον Γκόγκα του ΠΑΣΟΚ και τον Χαϊκάλη των ΑΝΕΛ, οι οποίοι έδειξαν ενδιαφέρον «για τα προβλήματα των Ο.Σ. τα οποία βασανίζουν απλούς πολίτες επί δεκαετίες».

Οπως μας πληροφόρησε σύντροφος αναγνώστης, την πρωτοκαθεδρία σ’ αυτό το όργανο έχει ο συνεταιρισμός του Ντραφίου, που έχει καταπατήσει τις κορυφές της Πεντέλης και ετοιμάζει μεγάλες μπίζνες. Ο ίδιος σημειώνει ότι το επόμενο διάστημα αναμένονται μεγάλες ανακατατάξεις στο ιδιοκτησιακό στάτους της Πεντέλης, καθώς μεγάλοι καταπατητές βρίσκονται προ των πυλών.

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ