ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ

"...έναρξη διαδικασίας μεταβολής δασικής μορφής εκτάσεων εντός οικισμών στερούμενης νόμιμης έγκρισης (όπως είναι οι περιοχές Διασταύρωσης, Περιβολάκια, Βγένα, Αύρα, περιοχή κτήμα Πασά, Δασαμάρι κλπ) ...ώστε να εξαιρεθούν από το δασικό χαρακτήρα"

Ευάγγελος Μπουρνούς, Παναγιώτης Καλφαντής κ.α.
[αίτηση προς το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, Μάρτης του 2012 !!!]

"...και μετά θα γίνει μια διαπραγμάτευση ώστε κάποιοι από αυτούς τους οικισμούς να μπορέσουν να απενταχθούν από το δασικό βραχνά που έχουν."

Παναγιώτης Καλφαντής, Αντιδήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου
[εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας-Πικερμίου, 9/2/2015]

Οι παραπάνω δασοφοβικές φράσεις των νυν διοικούντων το δήμο Ραφήνας-Πικερμίου —από την εποχή ακόμα που δεν είχαν αναλάβει τη διοίκηση— αποτελούν ένα πολύ μικρό δείγμα της απαξιωτικής αντίληψης που έχουν για τα δασικά οικοσυστήματα και για το φυσικό περιβάλλον. Οι συνεχείς οικιστικές αυθαιρεσίες, η αλλαγή χρήσης της δασικής γης, οι κάθε λογής καταπατήσεις, τα πρωτότυπα τεχνάσματα για τη νομιμοποίησή τους και η συνολικότερη καταστροφή των δασών και των ρεμάτων της περιοχής είναι μια πολύ παλιά και ολοζώντανη ιστορία σε τούτο το δήμο. Ενα δήμο, "πεδίο βολής φτηνό", πεδίο δοκιμών κάθε οικολογικής παρανομίας, πάντα βέβαια με την ανοχή, την υποβοήθηση ή την ανοιχτή σύμπραξη της εκάστοτε τοπικής και κεντρικής διοίκησης. Πράγματι, η διοίκηση όλων των βαθμίδων δεν παύει να ενθαρρύνει τις ιδιωτικές αυθαιρεσίες, που στο σύνολό τους αποδίδουν ένα πληθυσμό εκλογικών ομήρων, τόσο αποδοτικό ώστε να τον διαιωνίζουν παρά τον κίνδυνο οι όμηροι κάποια στιγμή να χάσουν τη ζωή τους. Το ρίσκο είναι συνειδητό και η διοίκηση επιλέγει να μην επιλύει το πρόβλημα βάσει ενός σχεδιασμού με κοινωνικά πρόσφορες προσεγγίσεις.

Δημοσιογράφος: "Εσείς συναισθάνεσθε ότι φέρετε ένα μέρος της ευθύνης για όλη τη διαχειρισιακή ανεπάρκεια που είδαμε, για την έλλειψη συντονισμού;"
Ε. Μπουρνούς: "KANENA!!!"

[συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ANT1, 30/7/2018]

Και τώρα που οι όμηροι αυτού του ιδιότυπου πολέμου εναντίον της φύσης, θυσιάζονται ξανά, ο θεσμός ο πλησιέστερος στους αδικοχαμένους ανθρώπους επιδεικνύει το μεγαλείο της ανευθυνότητας! Καμμία παράλειψη; καμμία αναρώτηση, όπως συμβαίνει πάντα όταν κάτι πάει απλά λάθος —πόσω μάλλον καταστροφικά; Καμμία; Ούτε μεσούσης της φωτιάς, ούτε κατά την οφειλόμενη πρόληψη;

Ούτε καν, π.χ., για τους εν αφθονία στην περιοχή αθροιστικούς σωρούς κλαδεμάτων, παρατημένους στην άκρη των δρόμων από πολίτες και Δήμο, που ίσως να συνάντησε η φωτιά στην αρχή της, που ίσως να την τροφοδότησαν στο διάβα της; Ούτε καν για τα δημοτικά φορτηγά που ποτέ δεν προλαβαίνουν την περισυλλογή τους; Ούτε για την πολιτική του Δήμου να χρεώνει 50 ευρώ για να συλλέξει τα κηπευτικά κλαδέματα των δημοτών που ούτως ή άλλως πληρώνουν δημοτικά τέλη; Πολιτική που οδηγεί κάποιους —κάκιστα— να σωρεύουν τα κλαδευτικά μπάζα τους στους δρόμους.

Ποιάν ευθύνη όμως να αναλάβουν αυτοί που με λόγια και έργα υποβαθμίζουν διαρκώς το φυσικό περιβάλλον; Αυτοί που στέλνουν μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση ότι το δάσος είναι βραχνάς απ' τον οποίο χρειάζεται να απαλλαγούμε. Βάλαμε το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα! Οι κοινωνικές συνειδήσεις και το πολιτικό υπόβαθρο διαμορφώνονται κατάλληλα και το έγκλημα είναι πλέον προδιαγεγραμμένο. Η πυρκαγιά είναι "μια κάποια λύσις", μόνο που συχνά αυτή η λύση γίνεται ανεξέλεγκτη κι εκεί που θα έκαιγε μερικά στρέμματα δασικών εκτάσεων (το βραχνά τους δηλαδή) καταλήγει να καίει ανθρώπους και ανθρώπινες κατασκευές. Οι ανεύθυνοι συνυπεύθυνοι του εγκλήματος είναι οι πλέον ακατάλληλοι να διαχειριστούν μια δασική πυρκαγιά.

"η συνολικότερη καταστροφή των δασών και των ρεμάτων της περιοχής
είναι μια πολύ παλιά και ολοζώντανη ιστορία σε τούτο το δήμο"

Μια εκδοχή σχετικά με τα αίτια που κάηκαν τόσοι άνθρωποι στην πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου, ακούστηκε ήδη από τους διοικούντες (θα ακουστούν κι άλλες εξίσου αυτο-ακυρωτικές):

Εκτιμήθηκε αρχικά ότι, λόγω του ανέμου, "η φωτιά θα κατευθυνθεί από την Καλλιτεχνούπολη προς τον Διόνυσο κατακαίοντας μόνο χαμηλή βλάστηση" [δηλώσεις Μπουρνού στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ], αφού στη διαδρομή αυτή δεν υπάρχουν ανθρώπινες κατοικίες. Θεώρησαν λοιπόν ότι δεν υπήρχε λόγος για αυξημένη πυροσβεστική παρουσία, με λίγα λόγια παρέδωσαν ανεύθυνα μια μεγάλη έκταση του Πεντελικού βουνού στην πυρά. Αυτό δεν αποδείχθηκε απλά λανθασμένη εκτίμηση του ευμετάβλητου της φοράς των ανέμων —που, παρότι είναι σύνηθες φαινόμενο κατά τις πυρκαγιές, ακόμη να εμπεδωθεί— αλλά μια δομικά επικίνδυνη αντίληψη. Αντίληψη ανθρωποκεντρική που συνεπάγεται την αδιαφορία για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων και την εγρήγορση για την προστασία μόνο των οικισμών —λες και η καταστροφή του οικοσυστήματος δεν έχει επιπτώσεις στον άνθρωπο. Εμφορούνται από την αντίληψη ότι μπορούν να αφήνουν να καίγονται τα δάση χωρίς πρόβλημα, αρκεί να μην καούν άνθρωποι. Οτι μια δασική πυρκαγιά είναι περίπου ...ασφαλής για τους ανθρώπους. Ή όχι και τόσο επικίνδυνη. Η δασική πυρκαγιά που όταν τελικά προσεγγίσει τους οικισμούς θα έχει τόσο ύψος και τόση έκταση που θα είναι αδύνατο πλέον να αντιμετωπιστεί. Πιστεύουν, φαίνεται, ότι δεν υπάρχει διασύνδεση και αλληλεπίδραση μεταξύ της ανθρώπινης ζωής και του φυσικού της περιβάλλοντος. Εξ ου και η παρουσιαζόμενη ως δήθεν καθησυχαστική, πλην όμως κραυγαλέα ανεύθυνη, συνήθης διατύπωσή τους: "η φωτιά καίει δασική έκταση, δεν κινδυνεύουν κατοικημένες περιοχές".

Αντιλήψεις που διεκδικούν την ηθική αυτουργία στο έγκλημα που τελέστηκε και οδηγούν σε αποσπασματικούς σχεδιασμούς, σε πασαλείμματα και σε εξυπνακισμούς, θεωρώντας ότι έτσι θα μπορούσαν, οι αχρείοι, να ξεγελάσουν τη φωτιά.

Στο γνωστό "αν τα δάση ήταν τράπεζες, θα τα 'χαμε σώσει", πρέπει
να συμπληρωθεί: αν οι άνθρωποι ήταν ευρώ, θα τους είχαν σώσει.

Το έγκλημα είναι αποτέλεσμα σωρείας παραλείψεων με προεξάρχουσα την εγκληματική αμέλεια του κρατικού μηχανισμού να καταρτίσει ένα κεντρικό συντονιστικό όργανο αντιμετώπισης πυρκαγιών, το οποίο να διαχειρίζεται ορθολογικά το σύνολο των μέσων κατάσβεσης που διαθέτει. Το κατά περίπτωση συντονιστικό όργανο πολιτικής προστασίας τελεί σε πλήρη αποσυντονισμό, αφού τα μέλη του μπορούν να αποφασίσουν αυτοβούλως να απέχουν. Και ενώ οφείλουν να είναι από κοινού σε ετοιμότητα και να λαμβάνουν —κυριολεκτικά κάθε στιγμή!— τις βέλτιστες αποφάσεις για τις ζωές των κατοίκων, κατά την εξέλιξη της πυρκαγιάς διάφορα "κοκόρια" δεν σταματούν να μιλούν στα ΜΜΕ, παίζοντάς το μπαρουτοκαπνισμένοι ήρωες, αντί να βγάλουν το σκασμό και να στρωθούν στη δουλειά έστω την ύστατη στιγμή.

Ένα κεντρικό σχέδιο πρόληψης πυρκαγιών για τις δασικές εκτάσεις, αλλά και για τις κατοικημένες περιοχές, που θα επιμέριζε σε όλες τις βαθμίδες καθήκοντα (με διαρκή έλεγχο) επίσης μένει να ανακαλυφθεί από το αυτοϊκανοποιούμενο ελληνικό κράτος. Ως εκ τούτου προσλαμβάνουν πυροφύλακες/πυροσβέστες εποχικά —σαν τα εποχικά γκαρσόνια στα νησιά τα οποία βέβαια δεν χρειάζονται καμία εκπαίδευση για να ανταποκριθούν ...στο σερβίρισμα της ρακής. Και αυτές οι εποχικές προσλήψεις γίνονται συνήθως στη μέση της αντιπυρικής περιόδου!

Κάθε φορά που η ανθρωποθυσία τελικά επισυμβαίνει, όπως στις 23 Ιουλίου, κουτοπόνηροι πολιτικοί καραδοκούν για να ανταλλάξουν το θάνατο με χρήμα και ψήφους. Δημαρχαίοι ζητούν με περίσσεια χυδαιότητα, μετά την απανθράκωση δεκάδων ανθρώπων και χιλιάδων στρεμμάτων δάσους, την εξαίρεση περιοχών από την συνταγματικά προβλεπόμενη κήρυξή τους ως αναδασωτέων, ζητούν δηλαδή την επέκταση των οικισμών εντός δασικών εκτάσεων —φαινόμενο που υπήρξε αιτία της εκατόμβης— θέτοντας τις βάσεις για τις νέες εκατόμβες. "Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ..."

Κυβέρνηση και Περιφέρεια, πάνω στις στάχτες και τα αποκαϊδια, ομνύουν υποκριτικά στην πάταξη της αυθαίρετης δόμησης για να αποφευχθούν νέες τραγωδίες, ενώ παράλληλα προχωρούν εσπευσμένα έργα που την εμπεριέχουν, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των πολλών. Ο υπουργός Φάμελος, μέσα στη θολούρα του καπνού ακόμη, εγκρίνει έργο καταστροφής της φυσικής λειτουργίας του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, αντί της φυσικής ενδυνάμωσης αυτής. Έργο που σχεδιάστηκε στα όρια που επιτρέπουν τα υπάρχοντα αυθαίρετα κτίσματα στο ρέμα από τον υπουργό Σπίρτζη (αυτόν που σε σχετικό βίντεο έδινε, όπως και πολλοί άλλοι, σκονάκια νομιμοποίησης αυθαιρέτων). Έργο για το οποίο ήδη έχουν γνωμοδοτήσει θετικά η πλειοψηφία της Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής και η πλειοψηφία του Μπουρνού στο Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου. Διοικούντες όλων των βαθμίδων προδιαγράφουν σε αγαστή συνενοχή το επόμενο έγκλημα στην περιοχή. Προσεχώς τα θύματα θα είναι οι πλημμυροπαθείς...

Αγνοούν τους επιστήμονες που προτείνουν πραγματική οριοθέτηση-διεύρυνση των ρεμάτων ώστε να χωρούν τους υδάτινους όγκους, αναδασώσεις και ορεινή υδρονομία για τη διαχείριση των επιφανειακών νερών πριν φτάσουν στον αστικό ιστό. Κωφεύουν, δεν αποδίδουν τον απαιτούμενο χώρο στο νερό και εγκιβωτίζουν τα ρέματα με όχθες κατοικημένες, δρομολογώντας τους νέους πλημμυροπαθείς πληθυσμούς. Ακούστηκε, ορθά, ότι στις 23 Ιουλίου η ευρύτερη περιοχή περί τη Ραφήνα "έγινε Μάνδρα". Οι άνθρωποι που χάθηκαν είναι θύματα της ίδιας κακής, ανεύθυνης, αποσπασματικής διαχείρισης των δασών, των ρεμάτων, της πολεοδόμησης.

Ο κυνισμός περισσεύει, όταν ενόσω αναζητούνται ακόμη οι αγνοούμενοι αυτής της μαζικά θανατηφόρας πυρκαγιάς, οι υπεύθυνοι εργάζονται πυρετωδώς για την αντιστροφή του κλίματος σε βάρος τους, παρέχοντας άχρηστο θέαμα. Για το θεαθήναι, λοιπόν, οι μπουλντόζες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Καμμένου (ΜΟ.Μ.ΚΑ.) αυτή τη φορά, ασέλγησαν ξανά μέσα στο πολύπαθο ρέμα της Ραφήνας για να δείξουν δήθεν άμεση ανταπόκριση καθαρισμού του. Ενώ γνωρίζουν άπαντες ότι αντί να οργώνουν την κοίτη, αυτό που χρειάζεται εδώ και χρόνια είναι να διαπλατύνουν τα λιγοστά στενά γεφυράκια μέσα στη Ραφήνα και να διανοίξουν το δέλτα της εκβολής, ώστε το νερό που φθάνει στην πόλη να διοχετεύεται άμεσα στη θάλασσα. Και εδώ, όπως και στο Μάτι, κάνουν ότι δεν βλέπουν ότι άνθρωποι και νερό χρειάζονται απρόσκοπτη δίοδο στη θάλασσα την κρίσιμη ώρα. Κωφεύουν, για να μη μικρύνει κατά λίγα μέτρα το εμπορικό παραλιακό πάρκινγκ του Οργανισμού Λιμένα Ραφήνας! Για να μη πάρουν λίγα μέτρα από το πάρκο Καραμανλή, κατά την κατασκευή του οποίου ξεδιάντροπα πήραν και τσιμέντωσαν ασφυκτικά την άλλη πλευρά του ρέματος, εκεί που θα έπρεπε να σχηματίζεται το δέλτα της εκβολής.

Τα δάκρυα που χύνουν είναι κροκοδείλια, καθώς συνεχίζουν να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την ανάγκη για ενιαία διαχείριση των φυσικών και των ανθρωπογενών συστημάτων. Δεν διδάσκονται από τίποτε, όσο κι αν η ίδια η καταστροφή τους δείχνει ότι δάση-ρέματα-οικιστικές ζώνες αλληλεπιδρούν, όσο κι αν για άλλη μια φορά επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις τους το επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους. Υπόσχονται κύρωση δασικών χαρτών που εκκρεμούν λόγω του νέου ψηφοθηρικού τεχνάσματος των "οικιστικών πυκνώσεων", γιατί μεθοδεύουν πότε και πώς θα εντάξουν στο σχέδιο νέους περισσότερους πληθυσμούς υποψήφιων θυμάτων. Και δεν είναι απίθανο, από άποψη τακτικής, να μετατρέψουν αυτή την καταστροφή σε ευκαιρία τους —ως γνωστό, "οι λύκοι στην αναμπουμπούλα χαίρονται" (συγγνώμη από τους λύκους). Δεν είναι απίθανο με νέες εντάξεις να επιχειρήσουν να εξισορροπήσουν τις απώλειες ψήφων λόγω των ευθυνών τους για το θάνατο των ανθρώπων στο Βουτζά, στο Μάτι, στο Κόκκινο Λιμανάκι των δήμων Ραφήνας και Νέας Μάκρης.

Θα επαναφέρουν το ίδιο τεχνητό δίπολο, ή με τη φύση ή με τους ανθρώπους, που οι ίδιοι κατασκευάζουν για άλλοθι, όπου αυτοί επιλέγουν, δήθεν, τους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα όμως τους θυσιάζουν σε κάθε φυσικό φαινόμενο για ένα μερίδιο εξουσίας, μια θέση, λίγο(;) πλούτο. Με την υπόσχεση και την τακτική της ένταξης παίρνουν στο λαιμό τους ανθρώπους σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από όσους η κάθε ατομική απερισκεψία ή η ανάγκη.

Είναι τραγικά εξοργιστικό πόσο ανίκανοι και επιβλαβείς είναι οι επιφορτισμένοι με την προστασία από φωτιά, πλημμύρα, επιδημία ή όποιο άλλο φαινόμενο αφήσουν να εξελιχθεί σε απειλή. Η μικρόνοη, κοντόφθαλμη κουτοπονηριά τους ανακατεμένη με εγκληματικές συμπεριφορές για την εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων συμφερόντων, παράγουν επανειλημμένα όλεθρο σ’ αυτή τη γωνιά της γης.

Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι. Κι αν έχουμε να κάνουμε με πολυπλόκαμο οργανισμό, βρωμάει απ' όλα τα πλοκάμια του.

Δασαμάρι S.O.S.
ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών