Φύτευση βελανιδιών (I) - video

Φύτεμα βελανιδιών στο Δασαμάρι από dasamarisos

Τα δενδρύλλια της ήμερης βελανιδιάς προέρχονται από βελανίδια που συλλέχθηκαν το Νοέμβρη του 2011 και περίσσεψαν μετά τις σποροφυτεύσεις του χειμώνα. Αναγκαστικά λοιπόν, τα βελανίδια φυτεύθηκαν σε γλαστράκια και πλέον χρησιμοποιούμε τα δενδρύλλια για αναδάσωσεις σε καμένες εκτάσεις στο Δασαμάρι.

Όσοι ενδιαφέρονται να κάνουν αναδασώσεις σε καμένες δασικές περιοχές μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας ώστε να τους διαθέσουμε δενδρύλλια.

---

Φθινόπωρο–Χειμώνας: οι ιδανικές εποχές για αναδασώσεις
της Ιριδας Θεοδωρίδου

Υπάρχουν δύο μέθοδοι αναδάσωσης: η φύτευση δενδρυλλίων και η σποροφύτευση.

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι στις περισσότερες περιοχές της χώρας λόγω των δύσκολων έδαφομορφολογικών και κλιματικών συνθηκών η φύτευση δενδρυλλίων είναι πρακτικά ανέφικτη. Όμως και στις πιο προσβάσιμες περιοχές το κόστος της είναι απαγορευτικό - ιδιαίτερα εν ώρα κρίσης. Εκτός από το ψηλό κόστος της φύτευσης, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τα έξοδα του ποτίσματος, που είναι απαραίτητο και κατά την φύτευση και στους καλοκαιρινούς μήνες τουλάχιστον της πρώτης χρονιάς. Επιπλέον η φύτευση μας περιορίζει ως προς την επιλογή των ειδών. Τα είδη με πασσαλώδη ρίζα δεν αναπαράγονται σε δοχεία χωρίς βλάβη σ’ αυτήν την κεντρική τους ρίζα, η οποία κατά τα άλλα τα κάνει ιδιαίτερα κατάλληλα για τα μέρη μας, π.χ. όλες οι βελανιδιές έχουν πασσαλώδη ρίζα.

Τι σημαίνει πασσαλώδης ρίζα: μόλις βλαστήσει, για παράδειγμα, το βελανίδι της ήμερης βελανιδιάς, βγαίνει πρώτα η ρίζα η οποία κατεβαίνει χωρίς διακλαδώσεις 30 έως 40 εκ. προς τα κάτω για να εξασφαλίσει νερό που είναι βασική ανάγκη του νέου φυτού. Όταν κοπεί αυτή η ρίζα, η ανάπτυξη του δενδρυλλίου θα διαταραχθεί ανεπανόρθωτα και γι’ αυτό στην Ελλάδα αναδασώσεις με φύτευση δενδρυλλίων βελανιδιάς δεν είχαν μεγάλη επιτυχία.

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν;

Η λύση είναι η σποροφύτευση! Όταν σποροφυτεύουμε ανοίγουμε με ένα απλό και φτηνό εργαλείο μια τρύπα βάθους 5 εκ. στην οποία βάζουμε ένα βελανίδι. Το σπόρο στουρακιού τον φυτεύουμε στα 2 εκ. βάθος. Άλλους σπόρους, όπως π.χ. της αγριοτριανταφυλλιάς (ROSA canina), της μυρτιάς (MYRTUS communis), του μαχλεπιού (PRUNUS mahaleb), του κράταιγoυ (CRATAEGUS ssp.), που πρέπει να φαγωθούν από τα πουλιά για να βλαστήσουν, τους σκορπίζουμε απλώς στην περιοχή. Έτσι η επέμβασή μας στο τοπίο είναι αμελητέα. Δεν συμπιέζεται το έδαφος από βαριά μηχανήματα, δεν μολύνεται από καυσαέρια και καμένα λάδια μηχανών, με το σκάψιμο του μικρού λάκκου δεν καταστρέφουμε την τυχόν ήδη υπάρχουσα φυσική βλάστηση. Επιπλέον – και αυτό μας ενδιαφέρει εν μέσω κρίσης – έχουμε πολύ λιγότερα έξοδα σε καύσιμα, γιατί δεν χρειαζόμαστε μηχανήματα παρά μόνο για την μεταφορά των ανθρώπων που θα συλλέξουν και σπείρουν τους σπόρους.

Επειδή τα δασαρχεία παραπονούνται ότι δεν έχουν αρκετό προσωπικό, πρέπει να βοηθήσουν εθελοντές και στην συλλογή και στην σπορά. Ευτυχώς, χάρη και στο θετικό πνεύμα που διαδίδει η μη κερδοσκοπική οργάνωση Πελίτι, αυξάνονται συνεχώς τα άτομα που θέλουν να βοηθήσουν. Επίσης το Υπουργείο προβλέπει περιβαλλοντική εκπαίδευση - δεν κάνει όμως αρκετά σαφείς προτάσεις στα σχολεία. Έχω κάνει μια σειρά σποροφυτεύσεων με διάφορα σχολεία και ο ενθουσιασμός των παιδιών ήταν μεγάλος και για την συλλογή και για την σπορά. Βέβαια χρειάζεται και στην συλλογή και στην σπορά η καθοδήγηση από πεπειραμένους ανθρώπους. Πρέπει να ξέρουμε, γιατί σπέρνουμε το ένα φυτό και όχι το άλλο!

Το Internet μας δίνει πλήθος πληροφοριών, ενώ τα διάφορα blogs βοηθάνε στην επαφή των ανθρώπων με ίδια ενδιαφέροντα. Διαπιστώνω μεγάλη προθυμία για προσφορά. Αυτό που μας λείπει τώρα είναι να μας διαθέσει η πολιτεία τα πιο άγονα και εντελώς ακατάλληλα για φύτευση μέρη, για να τα σπείρουμε. Γιατί να δοθεί σε ομάδα εθελοντών στον Υμηττό η εξής απάντηση; «Φέτος απαγορεύεται η σπορά ήμερης βελανιδιάς γιατί θα φυτευτούν αγριελιές». Όλο το βουνό θα φυτέψουν; Γιατί δεν τους υποδεικνύουν ένα άλλο κομμάτι;;;;;

"Η υλοτόμηση να γίνεται υπό την επίβλεψη των Δασαρχείων"

Που πήγαν τα 700 εκ. της δεκαετίας 2000-2010 για τη δημιουργία δασών;

Δεν έχουν τέλος οι καταγγελίες για παράνομη υλοτόμηση από όλα τα μέρη της χώρας. Με την φτώχεια να χτυπά όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, την τιμή του πετρελαίου σε δυσθεώρητα ύψη, και τις συρρικνούμενες ή και καταργημένες Διευθύνσεις Ειδικών Γραμματειών Δασών, η λαθροϋλοτομία κάνει θράυση.

Έτσι δίπλα στις υποσχέσεις για πάταξη των λαθροϋλοτόμων υπάρχει η πραγματικότητα της Ελλάδας των Μνημονίων, με κάποιους νομούς να έχουν ελάχιστα άτομα για περιπολίες και ελέγχους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο νομός Ηρακλείου, από τους μεγαλύτερους και πλέον πολυπληθέστερους της χώρας, στον οποίο το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης διαθέτει πλέον μόλις τέσσερα άτομα για ελέγχους σχετικά με την παράνομη υλοτόμηση.

 Οι καταγγελίες περί λαθροϋλοτόμησης είναι τέσσερις φορές περισσότερες από πέρυσι, σε περιοχές της Θράκης, της Ανατολικής Μακεδονίας και της Κρήτης.

Στην βόρεια Ελλάδα μάλιστα υπάρχουν πολλές καταγγελίες για δράση κυκλωμάτων, που αφού εξάγουν την παράνομη ξυλεία στη Βουλγαρία, την επανεισάγουν με αυξημένες τιμές.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 2012 η λαθροϋλοτομία θα σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ.

Σε ανακοίνωσή του το ΥΠΕΚΑ εκτιμά ότι η συνολική ποσότητα της παρανόμως υλοτομημένης ξυλείας συνολικά ίσως φτάσει να είναι τριπλάσια της αντίστοιχης του 2011, οπότε και κατασχέθηκαν 6.644 τόνοι από τα Δασαρχεία.

Η κατασχεθείσα ξυλεία κρατείται από τα Δασαρχεία και δημοπρατείται, αν με δικαστική απόφαση κατοχυρωθεί υπέρ του Δημοσίου, ή επιστρέφεται στον υλοτόμο, αν η απόφαση είναι ευνοϊκή υπέρ του.

Την ίδια στιγμή όμως και με δεδομένη την τρομακτική πτώση  στη ζήτηση του πετρελαίου θέρμανσης πολλές δασικές εκτάσεις γίνονται βόρα σε επιτήδεια κυκλώματα, καθώς η ζήτηση για ξυλεία αυξάνεται με την είσοδο του χειμώνα. Όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού βυθιζόμενο στη φτώχεια στρέφεται προς την ξυλεία για να ικανοποιήσει τις ανάγκες θέρμανσης.

Η θέση του ΠΑΚΟΕ πάνω στο ζήτημα είναι ξεκάθαρη: η δημιουργία κατάλληλης νομοθεσίας και των κατάλληλων προϋποθέσεων ώστε η υλοτόμηση να γίνεται, υπό την επίβλεψη  των Δασαρχείων στα ήδη καμμένα δάση. Εκατομμύρια στρέμματα δάσους καίγονται εξάλλου κάθε χρόνο.

Το ΠΑΚΟΕ επανηλλειμμένα έχει προτείνει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τη δημιουργία μεγάλων καλλιεργήσιμων δασών, ώστε σήμερα θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο αυτό.

Για τη δημιουργία των δασών αυτών το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει επιδοτηθεί την δεκαετία 2000-2010 με το αστρονομικό πόσο των 700 εκατομμυρίων ευρώ.

Τι έγιναν αυτά τα χρήματα;

Θα λογοδοτήσει επιτέλους κάποιος αρμόδιος, κάποια στιγμή σε αυτό τον τόπο;

πηγή: ΠΑΚΟΕ