Παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες την ραγδαία εξέλιξη ενός παλιού σχεδίου τουριστικής αξιοποίησης του ποταμού Βαλανάρη, που εξυφαίνεται μεθοδικά με τη συμμετοχή και τη συμβολή τοπικών παραγόντων, κατοίκων της δημοτικής ενότητας Πικερμίου και ορισμένων μπιζναδόρων της οικολογίας. Αξιοποίηση που θα φουσκώσει τσέπες, αλλά θα "ξεφουσκώσει" την κοίτη του ποταμού από την χλωρίδα και την πανίδα και θα οδηγήσει σε εξόντωση το ποτάμιο οικοσύστημα.
Τουρισμός στον Βαλανάρη (21/6/2020)
Οι θέσεις της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών Δασαμάρι S.O.S. για το ζήτημα αυτό έχουν καταγραφεί στις δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας και εμπεριέχονται σε δημοσιεύσεις του ιστολογίου Attica Voice :
Την Τετάρτη 20 Μαΐου συνεδρίασε μυστικά και κεκλεισμένων των θυρών το Τοπικό Συμβούλιο του Πικερμίου για να συζητηθεί η αυξημένη επισκεψιμότητα των καταρρακτών του Βαλανάρη. Καμία ειδοποίηση δεν στάλθηκε στους δημότες και καμία πρόσκληση δεν δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου. Ή, έτσι τουλάχιστον θεωρούσαμε τότε, μιας και η πρόσκληση είχε δημοσιευτεί, τελικά, σε μια «επίσημη(;) ιστοσελίδα του δήμου» και επίσης ορισμένοι δημότες είχαν ειδοποιηθεί και, όπως μάθαμε, τελικά παραβρέθηκαν στο Τ.Σ. Η πρωτοβουλία Δασαμάρι S.O.S. μη έχοντας προσκληθεί και αγνοώντας πού και πότε θα συνεδρίαζε το Τ.Σ. έστειλε επιστολή [αρ.πρωτ. Κ.Σ. 40/20-5-2020] προς τον πρόεδρο του Τ.Σ., Θ. Αδαμόπουλο, ζητώντας την «αναβολή της συζήτησης ενός τόσο σοβαρού θέματος, προκειμένου να συζητηθεί σε δημόσια ανοιχτή συνεδρίαση του Τ.Σ.» και «ενημέρωση για ό,τι αποφασιστεί». Ομοίως έπραξε και η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος [αρ.πρωτ. Κ.Σ. 38/20-5-2020].
Screenshot της επίσημης ιστοσελίδας του Δήμου Ραφήνας (και Πικερμίου;;;)
Ενώ οι μέρες περνούσαν χωρίς να έχουμε καμία ενημέρωση από οιονδήποτε (...) για ό,τι διαμείφθηκε στην συνεδρίαση του Τ.Σ., την Παρασκευή 22 Μαΐου δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα Huffpost άρθρο γνωστής (μας) κατοίκου του Ντραφίου που δείχνει να γνωρίζει καλά τα τεκταινόμενα στον Βαλανάρη και να υπερασπίζεται το υποβαθμιζόμενο και απροστάτευτο οικοσύστημα του ποταμού απέναντι στην «αδιαφορία» της τοπικής και κεντρικής διοίκησης. Προσπερνώντας κάποιες άκομψες και αμφιλεγόμενες αναφορές για την «περιοχή που γεμίζει κουνούπια» και για «κατοίκους που υποφέρουν», το δημοσίευμα καταλήγει ως εξής:
«Ο τελευταίος μικροκαταρράκτης της Αττικής έχει πλέον την τύχη όλων των άλλων καταρρακτών της Αθήνας, θα γίνει ο βοθρόλακκος του Ντραφίου και μια μέρα θα το δουν σαν ευκαιρία όλοι οι συναρμόδιοι, για ένα δημόσιο έργο ανάπτυξης.»
Λίγες μέρες αργότερα, την Κυριακή 25 Μαΐου, δημοσιεύεται σε παρακμιακή εθνικιστική ιστοσελίδα νέο άρθρο της ίδιας κατοίκου του Ντραφίου, αρκετά πιο κατατοπιστικό αυτή τη φορά. Γίνεται φανερό πλέον ότι οι κάτοικοι του Ντραφίου δεν εντοπίζουν το ζήτημα στην επιβάρυνση που δέχεται το πληγωμένο οικοσύστημα του Βαλανάρη από τις επισκέψεις των τουριστών του Σαββατοκύριακου και κατ' επέκταση στην αναγκαία και επιβαλλόμενη προστασία του, αλλά θέλουν απλά να στείλουν τους τουρίστες μακρυά από το Ντράφι τους, δημιουργώντας «πρόσβαση [στον Βαλανάρη] από άλλο σημείο, εκτός οικισμού, όχι δίπλα στην κεντρική του λεωφόρο [Αχαιών].» Αυτό βέβαια δεν είναι λύση του προβλήματος της καταστροφής του Βαλανάρη από τους επισκέπτες-τουρίστες, αλλά μετακύλιση ενός υπαρκτού προβλήματος μακρυά από την πρότυπο πολιτεία... λες και το πρόβλημα ήταν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα των τουριστών στην Αχαιών. Θυμίζει και λίγο το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα. Αρχίζει εν τούτοις να διαφαίνεται το σχέδιο! Αποκαλυπτική είναι και η συνέχεια του άρθρου όπου παίρνουμε πλέον μια πρώτη έμμεση ενημέρωση για τη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου:
«Ξαφνικά στις 20/5/2020 συνεκάλεσαν κοινοτικό συμβούλιο, παρουσία του Δημάρχου, αλλά …κεκλεισμένων των θυρών! Οι πολίτες παραβρέθηκαν εκτός της αίθουσας του ΚΣ και απαίτησαν από τον πρόεδρο του ΚΣ να κλείσει άμεσα η επικίνδυνη πρόσβαση στο ρέμα, έστω προσωρινά, γιατί η πρόκληση φωτιάς είναι πολύ πιθανή και για άλλους σοβαρούς λόγους. [sic] Το κοινοτικό συμβούλιο, εξ όσων διέρρευσαν, δεν αποδέχθηκε το αίτημα τους.»
Στο μυστικό και κεκλεισμένων των θυρών Τ.Σ. άλλοι ειδοποιήθηκαν κι άλλοι δεν έπρεπε να ειδοποιηθούν καθόλου, κάποιοι παραβρέθηκαν εντός, κάποιοι παραβρέθηκαν εκτός και κάποιοι δεν έπρεπε να παραβρεθούν καθόλου, προς κάποιους έγιναν διαρροές, ενώ κάποιοι δεν έπρεπε να ενημερωθούν. Επιλεκτική αυτή η μυστικότητα ανάλογα με τη στάση του καθενός απέναντι στα σχέδια της διοίκησης για τον Βαλανάρη. Διαβουλεύσεις προθύμων, ημετέρων, συνομιλητών και γεφυροποιών... αναβίωση χουντικών πρακτικών.
Και επιτέλους, την Πέμπτη 28 Μαΐου μια πρώτη πληροφορία για τα σχέδια της διοίκησης εμφανίζεται σε ανάρτηση της σελίδας facebook του αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Ραφήνας: «Τώρα είναι καιρός για την σύνταξη μελέτης...» Εχουμε κάνει εκτενή σχολιασμό αυτής της ανάρτησης εδώ, δεν χρειάζεται να τον επαναλάβουμε. Αυτό που μας ενδιαφέρει, όμως, είναι ότι μέλος της διοίκησης του Δήμου ανακοινώνει, έστω και ατύπως, το σχέδιο για «σύνταξη μελέτης ανάδειξης» της περιοχής του Βαλανάρη από ομάδα ...επίλεκτων: αρχιτέκτονας τοπίου, δασολόγος, περιβαλλοντολόγος, υδροβιολόγος!
Αφού είχαν περάσει πλέον σαράντα (40) μέρες από τη συνεδρίαση του Τ.Σ. και δεν είχαμε καμία άλλη ενημέρωση ούτε απάντηση από τον πρόεδρο του Τ.Σ., την Δευτέρα 29 Ιουνίου καταθέσαμε νέα αίτηση [αρ.πρωτ. Κ.Σ. 54/29-6-2020] για να πάρουμε τα πρακτικά της συνεδρίασης και την απόφαση. Οι κοινοτάρχες, οι δήμαρχοι και οι λοιποί παρατρεχάμενοι της τοπικής διοίκησης ας το πάρουν απόφαση ότι οι δήμοι δεν είναι κι ούτε θα γίνουν φέουδά τους. Οι δημότες και οι κάτοικοι θα τους ελέγχουν και εκείνοι οφείλουν και υποχρεούνται να λογοδοτούν.
Ετσι φτάσαμε αισίως τις πενήντα πέντε (55) μέρες από τη συνεδρίαση του Τ.Σ. και αφού χρειάστηκε να κάνουμε δύο (2) αιτήματα προς τον πρόεδρο του Τ.Σ., την Δευτέρα 13 Ιουλίου αναγκάστηκαν να μας παραδώσουν την τόσο διαβαθμισμένη 💀 απόφαση 14/20-5-2020 του Τ.Σ. Πικερμίου.
Ηδη από το «Θέμα» της συνεδρίασης προμηνύονται όσα σχεδιάζονται. «Διαμόρφωση χώρου στους καταρράκτες Ντραφίου» για την προστασία όχι του Βαλανάρη, αλλά για «να είναι ασφαλής η πρόσβαση προς τους καταρράκτες» και να διευκολύνονται οι επισκέπτες-τουρίστες που τώρα κινδυνεύουν «λόγω του μη-διαμορφωμένου φυσικού περιβάλλοντος». Η απόφαση καταλήγει στην «άμεση τοποθέτηση πινακίδων για την αποφυγή κίνδυνου ατυχήματος» —σωστό μέτρο στο βαθμό που θα αποτρέπει την πρόσβαση— και σ' αυτό που είχε ανακοινωθεί ατύπως, μέσω facebook: «να γίνει μία περιβαλλοντική μελέτη ανάδειξης και προστασίας για τους καταρράκτες του Βαλανάρη στο Ντράφι.»
Εκείνο, όμως, που έχει ενδιαφέρον, για το πώς αντιλαμβάνονται οι τοπικοί σύμβουλοι την έννοια της «προστασίας», είναι η αιτιολογία και το σκεπτικό της απόφασης, όπως καταγράφονται στην εισήγηση. Αποκαλυπτικά για τα τερατουργήματα που σχεδιάζονται! Αναγνωρίζουν μεν ότι «έχει υποβαθμιστεί το οικοσύστημα του Βαλανάρη», αλλά το αποδίδουν στην «συχνή επίσκεψη του κόσμου στους καταρράκτες». Αγνοούν, ή θέλουν να αγνοούν, την καταστροφή που έχουν επιφέρει οι απανωτές πυρκαγιές του '95, '98, '09, την παράνομη βόσκηση που είναι απαγορευτική για την φυσική αναδάσωση του οικοσυστήματος, τις κακότεχνες παρεμβάσεις με τα τσιμεντένια φράγματα και τα σαρζανέτια, και κυρίως την ραγδαία οικιστική ανάπτυξη της περιοχής εδώ και 30 χρόνια (Ντράφι, Διώνη). Πώς να μην υποβαθμίζεται το οικοσύστημα του Βαλανάρη όταν δίπλα και παράλληλα διέρχεται μια λεωφόρος (Αχαιών) τεσσάρων λωρίδων κυκλοφορίας; Κι όλη αυτή η καταστροφή συντελείται χωρίς καμία αντιρροπιστική ενέργεια απο τη μεριά της διοίκησης, π.χ. αναδάσωση των καμένων δασικών εκτάσεων, στο Δασαμάρι, που αποτελούν το ευρύτερο οικοσύστημα του ποταμού.
Προτείνουν λοιπόν να αποτραπεί η είσοδος των επισκεπτών προς τους καταρράκτες από την λεωφόρο Αχαιών, αφού δημιουργείται και πρόβλημα «διατάραξης κοινής ησυχίας στις γύρω κατοικίες» —να τα πάλι αυτά τα άκομψα και αμφιλεγόμενα— αλλά να ανοίξει είσοδος από άλλο σημείο 2,5 χλμ. μακρύτερα: «από την 2η είσοδο της Διώνης στο γεφυράκι...». Θα χρειαστεί επομένως να διανοιχθεί μια παραρεμάτια οδός 2,5 χιλιομέτρων μέσα στο οικοσύστημα του Βαλανάρη (άρα να κοπεί βλάστηση), την οποία θα διανύουν οι ορδές των τουριστών-επισκεπτών για να φτάσουν στους καταρράκτες, ασκώντας υψηλότατες πιέσεις σε όλο το χερσαίο και υδάτινο οικοσύστημα. Αυτό ονομάζεται σχέδιο εξόντωσης του ποτάμιου οικοσυστήματος!
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το σχέδιο εξόντωσης προωθείται πλέον και στις ανώτερες βαθμίδες της διοίκησης από κατοίκους της περιοχής. Την Πέμπτη 16 Ιουλίου ο βουλευτής Βασίλης Οικονόμου —ένας πρωταθλητής της κομματότσαρκας— καταθέτει ερώτηση στον Υπουργό Περιβάλλοντος και στον ...Υπουργό Δημόσιας Τάξης! [αρ.πρωτ. Ερωτήσεων Κοινοβ. Ελέγχου 8316/16-7-2020]
«Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ, κατόπιν προσκλήσεως του τοπικού συλλόγου κατοίκων, ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον που θέλει προστασία και ανάδειξη, τον καταρράκτη στο Ντράφι στην κοιλάδα του Βαλανάρη [...] είναι μείζονος σημασίας για την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής των κατοίκων στην περιοχή...» Ποιος είναι άραγε ο τοπικός σύλλογος που απεργάζεται την εξόντωση του Βαλανάρη; Το δια ταύτα, πάντως, δεν το κρύβουν. Ολα για την πρότυπο πολιτεία τους γίνονται. Μόνο που αν εξοντώσουν το οικοσύστημα του Βαλανάρη, η πρότυπος πολιτεία τους θ' αρχίσει να μοιάζει σαν την Κυψέλη που αναρριχήθηκε στα Τουρκοβούνια.
Και ο βουλευτής εξειδικεύει το σχέδιο εξόντωσης και αποκορυφώνει: «Ειδικότερα, η δημιουργία δασικών διαδρομών πεζοπορίας με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις και εξόδους διαφυγής, η λειτουργία χώρων ανάπαυσης, η διαμόρφωση υπαίθριων χώρων με καταστρώματα παρατήρησης της φύσης, η δημιουργία οικοπαρατηρητηρίου, εκπαιδευτικών χώρων και η κατασκευή χώρων υγιεινής, ταμείου, φυλακίου, χώρων στάθμευσης θα οδηγήσουν σε σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό όφελος.» ... +?@)<*[#&}$(^~% ... in sæcula sæculorum. Οικοπαρατηρητήριο της υποβάθμισης!
Κρατάει χρόνια...
Η αλήθεια είναι ότι ο Βαλανάρης με τους καταρράκτες του έχει αξιοποιηθεί και στο παρελθόν σε προεκλογικές ατζέντες τοπικών παραγόντων. Είτε άσκεφτα και επιπόλαια, είτε με μαυρογιαλούρικες φανφάρες για επιχειρηματικά-τουριστικά σχέδια. Για παράδειγμα, στις τελευταίες δημοτικές εκλογές η πόζα μπροστά στους καταρράκτες ήτανε trend...
Με τέτοιο φόντο γίνεσαι και αντιδήμαρχος περιβάλλοντος.
Εκείνος όμως που έχει δώσει ρέστα στην προεκλογική αξιοποίηση του Βαλανάρη είναι ο επιχειρηματίας, πρώην κοινοτάρχης και νυν πρόεδρος στο Τ.Σ. του Πικερμίου, Θ. Αδαμόπουλος. Ακούστε τον με πόση θρασύτητα εξηγεί τα αναπτυξιακά του οράματα σε προεκλογική συνέντευξη στην τηλεόραση του Star το 2014. Εχει μακρά ιστορία το σχέδιο εξόντωσης του Βαλανάρη.
«τουρισμός...ανάπτυξη...να τ' αρπάζουμε...αξιοποίηση...τo παν...αντιλαμβάνεστε!»
(Τι να σημαίνει άραγε το κόμπιασμα στο 00:25;)
Ιδιαίτερη συμβολή στην τουριστική αξιοποίηση του Βαλανάρη έχουν και κάτι περιφερόμενοι μπιζναδόροι της οικολογίας. Εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια ως πολίτες που δραστηριοποιούνται υπέρ των ρεμάτων, συμμετείχαν στους αγώνες που δώσαμε ενάντια στις καταστροφικές μελέτες διευθέτησης του Βαλανάρη, του ρέματος Δασαμάρι, του Μεγάλου Ρέματος και αξιοποίησαν ιδιοτελώς τις πληροφορίες που άντλησαν. Συνεργάτες ανωνύμων εταιρειών διεθνούς εμπορίου με "οικολογικές" ανησυχίες, που τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν τους κρυμμένους παραδείσους της περιοχής —αναγνωρίζουμε τις δικές μας ευθύνες που τους εμπιστευθήκαμε— και ύστερα σχεδίασαν με τις εταιρείες τους κερδοφόρα ταξιδιωτικά-τουριστικά πακέτα γεωμυθικών επισκέψεων στο Βαλανάρη. Πώς να μην το δει ανταγωνιστικά ο ντόπιος κοινοτάρχης-επιχειρηματίας; Ιδια τουριστικά πακέτα προτείνουν άλλωστε! Η ασυδοσία των ανταγωνισμών του ελεύθερου εμπορίου στις κοίτες του Βαλανάρη.
Κόστος συμμετοχής: 25 ευρώ/άτομο (Σεπτέμβρης 2019)
Τι θέση παίρνουν απέναντι σε όλα αυτά τα σχέδια οι φορείς που είναι θεσμικά υπεύθυνοι για την προστασία του ποταμού, το Δασαρχείο Πεντέλης, ο Σύνδεσμος Δήμων για την Προστασία και Ανάπλαση του Πεντελικού (ΣΠΑΠ); Το μεν Δασαρχείο, που θα έπρεπε να έχει ένα δυναμικό παρεμβατικό ρόλο, είναι γνωστό ότι έχει καταντήσει ένας υποστελεχωμένος φορέας φορτωμένος με πλήθος γραφειοκρατικών διαδικασιών και κατά συνέπεια απών από το Πεντελικό βουνό. Ο δε ΣΠΑΠ, ειδικά στο θέμα του Βαλανάρη, έχει τηρήσει μία στάση υπηρεσίας δημοσίων σχέσεων τοπικών παραγόντων του Πικερμίου. Τουλάχιστον δύο φορές (Δεκέμβρης 2016, Μάης 2018) έχει προχωρήσει, χωρίς καμία δασική μελέτη, σε εργασίες διάνοιξης και διαμόρφωσης με σκαλοπάτια του μονοπατιού πρόσβασης στους καταρράκτες, υπό την καθοδήγηση ενός άσχετου τοπικού συμβούλου. Βλέπουμε τα αποτελέσματα.
Τι να κάνουμε;
Ο Βαλανάρης είναι ένα ποτάμιο οικοσύστημα που υφίσταται έντονες ανθρωπογενείς πιέσεις εδώ και πολλά χρόνια. Οι πυρκαγιές, η βόσκηση, τα τεχνικά έργα και πρωτίστως η οικιστική ανάπτυξη και πολεοδόμηση της περιοχής κατέστρεψαν το κάποτε εύρωστο οικοσύστημα, το οποίο αναγεννάται μεν, αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς λόγω των συνεχιζόμενων ανθρωπογενών παρεμβάσεων και της κλιματικής αλλαγής. Τα καμένα πευκοδάση του οικοσυστήματος (στο δασικό Δασαμάρι) δεν έχουν αναγεννηθεί ακόμη. Ο επισκέπτης-τουρίστας του Σαββατοκύριακου, που έρχεται από το ασφυκτικό κέντρο της Αθήνας, μπορεί να θεωρεί ότι σε μισή ώρα απόσταση υπάρχει η όαση, ένα υγιές ποτάμιο οικοσύστημα, όμως αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικά υγιές και απάτητο οικοσύστημα του Βαλανάρη προ τριακονταετίας. Αυτό είναι το μέτρο σύγκρισης όταν αναφερόμαστε στο οικοσύστημα.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι ο Βαλανάρης είναι ένα υποβαθμισμένο οικοσύστημα που δεν μπορεί να ανακάμψει. Είναι όμως ένα υποβαθμιζόμενο οικοσύστημα που χρήζει απόλυτης προστασίας. Η λεγόμενη "ανάδειξη" ανοίγει το δρόμο στην τουριστικοποίηση και στις μπίζνες αξιοποίησης που όχι απλώς θα φρενάρουν την αναγέννηση του οικοσυστήματος, αλλά θα το εξοντώσουν. Ας ξεχάσουν οι αρμόδιοι την λέξη "ανάδειξη" και ας ασχοληθούν αποκλειστικά με την προστασία του οικοσυστήματος.
Η μαζική πρόσβαση στους καταρράκτες θα πρέπει να παρεμποδίζεται για αρκετά χρόνια. Να μπει περίφραξη στην είσοδο της λεωφόρου Αχαιών, να τοποθετηθούν πινακίδες επικινδυνότητας και να καταστραφεί το μονοπάτι καθόδου προς τους καταρράκτες. Ας μην γελιόμαστε. Ενας επισκέπτης που είναι αληθινός φίλος του φυσικού περιβάλλοντος θα βρίσκει πάντα τρόπο πρόσβασης, οποιαδήποτε ώρα, και θα σεβαστεί το οικοσύστημα. Ο επισκέπτης-τουρίστας, με τις πρώτες δυσκολίες στην πρόσβαση, θα σηκωθεί να φύγει.
Μελέτες προστασίας του οικοσυστήματος μπορεί να κάνει το Δασαρχείο και ουσιαστικά αφορούν την εκτεταμένη αναδάσωση της καμένης δασικής έκτασης Δασαμάρι. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να συντάξει οποιαδήποτε άλλη μελέτη ας έχει υπόψη ότι ο Βαλανάρης είναι ποτάμι "ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος" [Υ.Α. 9173/1642/3-3-1993] και επομένως, βάσει προεδρικού διατάγματος καθορισμού χρήσεων γης, απαγορεύονται οι παρεμβάσεις και εγκαταστάσεις 50 μ. εκατέρωθεν των οριογραμμών του [ΦΕΚ 199 Δ/6-3-2003] —βέβαια ο Βαλανάρης δεν έχει οριοθετηθεί ακόμη καθ' όλο το μήκος του.
Τουρισμός στον Βαλανάρη (21/6/2020)
Οι θέσεις της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών Δασαμάρι S.O.S. για το ζήτημα αυτό έχουν καταγραφεί στις δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας και εμπεριέχονται σε δημοσιεύσεις του ιστολογίου Attica Voice :
- Ρεματικός «βραχνάς» στο τοπικό συμβούλιο Πικερμίου (31/5/2020)
- Ως πότε η παρωδία; (7/7/2020)
- Η κατάργηση της δημοκρατίας στην πράξη (9/7/2020)
Την Τετάρτη 20 Μαΐου συνεδρίασε μυστικά και κεκλεισμένων των θυρών το Τοπικό Συμβούλιο του Πικερμίου για να συζητηθεί η αυξημένη επισκεψιμότητα των καταρρακτών του Βαλανάρη. Καμία ειδοποίηση δεν στάλθηκε στους δημότες και καμία πρόσκληση δεν δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου. Ή, έτσι τουλάχιστον θεωρούσαμε τότε, μιας και η πρόσκληση είχε δημοσιευτεί, τελικά, σε μια «επίσημη(;) ιστοσελίδα του δήμου» και επίσης ορισμένοι δημότες είχαν ειδοποιηθεί και, όπως μάθαμε, τελικά παραβρέθηκαν στο Τ.Σ. Η πρωτοβουλία Δασαμάρι S.O.S. μη έχοντας προσκληθεί και αγνοώντας πού και πότε θα συνεδρίαζε το Τ.Σ. έστειλε επιστολή [αρ.πρωτ. Κ.Σ. 40/20-5-2020] προς τον πρόεδρο του Τ.Σ., Θ. Αδαμόπουλο, ζητώντας την «αναβολή της συζήτησης ενός τόσο σοβαρού θέματος, προκειμένου να συζητηθεί σε δημόσια ανοιχτή συνεδρίαση του Τ.Σ.» και «ενημέρωση για ό,τι αποφασιστεί». Ομοίως έπραξε και η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος [αρ.πρωτ. Κ.Σ. 38/20-5-2020].
Screenshot της επίσημης ιστοσελίδας του Δήμου Ραφήνας (και Πικερμίου;;;)
Ενώ οι μέρες περνούσαν χωρίς να έχουμε καμία ενημέρωση από οιονδήποτε (...) για ό,τι διαμείφθηκε στην συνεδρίαση του Τ.Σ., την Παρασκευή 22 Μαΐου δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα Huffpost άρθρο γνωστής (μας) κατοίκου του Ντραφίου που δείχνει να γνωρίζει καλά τα τεκταινόμενα στον Βαλανάρη και να υπερασπίζεται το υποβαθμιζόμενο και απροστάτευτο οικοσύστημα του ποταμού απέναντι στην «αδιαφορία» της τοπικής και κεντρικής διοίκησης. Προσπερνώντας κάποιες άκομψες και αμφιλεγόμενες αναφορές για την «περιοχή που γεμίζει κουνούπια» και για «κατοίκους που υποφέρουν», το δημοσίευμα καταλήγει ως εξής:
«Ο τελευταίος μικροκαταρράκτης της Αττικής έχει πλέον την τύχη όλων των άλλων καταρρακτών της Αθήνας, θα γίνει ο βοθρόλακκος του Ντραφίου και μια μέρα θα το δουν σαν ευκαιρία όλοι οι συναρμόδιοι, για ένα δημόσιο έργο ανάπτυξης.»
Λίγες μέρες αργότερα, την Κυριακή 25 Μαΐου, δημοσιεύεται σε παρακμιακή εθνικιστική ιστοσελίδα νέο άρθρο της ίδιας κατοίκου του Ντραφίου, αρκετά πιο κατατοπιστικό αυτή τη φορά. Γίνεται φανερό πλέον ότι οι κάτοικοι του Ντραφίου δεν εντοπίζουν το ζήτημα στην επιβάρυνση που δέχεται το πληγωμένο οικοσύστημα του Βαλανάρη από τις επισκέψεις των τουριστών του Σαββατοκύριακου και κατ' επέκταση στην αναγκαία και επιβαλλόμενη προστασία του, αλλά θέλουν απλά να στείλουν τους τουρίστες μακρυά από το Ντράφι τους, δημιουργώντας «πρόσβαση [στον Βαλανάρη] από άλλο σημείο, εκτός οικισμού, όχι δίπλα στην κεντρική του λεωφόρο [Αχαιών].» Αυτό βέβαια δεν είναι λύση του προβλήματος της καταστροφής του Βαλανάρη από τους επισκέπτες-τουρίστες, αλλά μετακύλιση ενός υπαρκτού προβλήματος μακρυά από την πρότυπο πολιτεία... λες και το πρόβλημα ήταν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα των τουριστών στην Αχαιών. Θυμίζει και λίγο το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα. Αρχίζει εν τούτοις να διαφαίνεται το σχέδιο! Αποκαλυπτική είναι και η συνέχεια του άρθρου όπου παίρνουμε πλέον μια πρώτη έμμεση ενημέρωση για τη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου:
«Ξαφνικά στις 20/5/2020 συνεκάλεσαν κοινοτικό συμβούλιο, παρουσία του Δημάρχου, αλλά …κεκλεισμένων των θυρών! Οι πολίτες παραβρέθηκαν εκτός της αίθουσας του ΚΣ και απαίτησαν από τον πρόεδρο του ΚΣ να κλείσει άμεσα η επικίνδυνη πρόσβαση στο ρέμα, έστω προσωρινά, γιατί η πρόκληση φωτιάς είναι πολύ πιθανή και για άλλους σοβαρούς λόγους. [sic] Το κοινοτικό συμβούλιο, εξ όσων διέρρευσαν, δεν αποδέχθηκε το αίτημα τους.»
Στο μυστικό και κεκλεισμένων των θυρών Τ.Σ. άλλοι ειδοποιήθηκαν κι άλλοι δεν έπρεπε να ειδοποιηθούν καθόλου, κάποιοι παραβρέθηκαν εντός, κάποιοι παραβρέθηκαν εκτός και κάποιοι δεν έπρεπε να παραβρεθούν καθόλου, προς κάποιους έγιναν διαρροές, ενώ κάποιοι δεν έπρεπε να ενημερωθούν. Επιλεκτική αυτή η μυστικότητα ανάλογα με τη στάση του καθενός απέναντι στα σχέδια της διοίκησης για τον Βαλανάρη. Διαβουλεύσεις προθύμων, ημετέρων, συνομιλητών και γεφυροποιών... αναβίωση χουντικών πρακτικών.
Και επιτέλους, την Πέμπτη 28 Μαΐου μια πρώτη πληροφορία για τα σχέδια της διοίκησης εμφανίζεται σε ανάρτηση της σελίδας facebook του αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Ραφήνας: «Τώρα είναι καιρός για την σύνταξη μελέτης...» Εχουμε κάνει εκτενή σχολιασμό αυτής της ανάρτησης εδώ, δεν χρειάζεται να τον επαναλάβουμε. Αυτό που μας ενδιαφέρει, όμως, είναι ότι μέλος της διοίκησης του Δήμου ανακοινώνει, έστω και ατύπως, το σχέδιο για «σύνταξη μελέτης ανάδειξης» της περιοχής του Βαλανάρη από ομάδα ...επίλεκτων: αρχιτέκτονας τοπίου, δασολόγος, περιβαλλοντολόγος, υδροβιολόγος!
Αφού είχαν περάσει πλέον σαράντα (40) μέρες από τη συνεδρίαση του Τ.Σ. και δεν είχαμε καμία άλλη ενημέρωση ούτε απάντηση από τον πρόεδρο του Τ.Σ., την Δευτέρα 29 Ιουνίου καταθέσαμε νέα αίτηση [αρ.πρωτ. Κ.Σ. 54/29-6-2020] για να πάρουμε τα πρακτικά της συνεδρίασης και την απόφαση. Οι κοινοτάρχες, οι δήμαρχοι και οι λοιποί παρατρεχάμενοι της τοπικής διοίκησης ας το πάρουν απόφαση ότι οι δήμοι δεν είναι κι ούτε θα γίνουν φέουδά τους. Οι δημότες και οι κάτοικοι θα τους ελέγχουν και εκείνοι οφείλουν και υποχρεούνται να λογοδοτούν.
Ετσι φτάσαμε αισίως τις πενήντα πέντε (55) μέρες από τη συνεδρίαση του Τ.Σ. και αφού χρειάστηκε να κάνουμε δύο (2) αιτήματα προς τον πρόεδρο του Τ.Σ., την Δευτέρα 13 Ιουλίου αναγκάστηκαν να μας παραδώσουν την τόσο διαβαθμισμένη 💀 απόφαση 14/20-5-2020 του Τ.Σ. Πικερμίου.
Ηδη από το «Θέμα» της συνεδρίασης προμηνύονται όσα σχεδιάζονται. «Διαμόρφωση χώρου στους καταρράκτες Ντραφίου» για την προστασία όχι του Βαλανάρη, αλλά για «να είναι ασφαλής η πρόσβαση προς τους καταρράκτες» και να διευκολύνονται οι επισκέπτες-τουρίστες που τώρα κινδυνεύουν «λόγω του μη-διαμορφωμένου φυσικού περιβάλλοντος». Η απόφαση καταλήγει στην «άμεση τοποθέτηση πινακίδων για την αποφυγή κίνδυνου ατυχήματος» —σωστό μέτρο στο βαθμό που θα αποτρέπει την πρόσβαση— και σ' αυτό που είχε ανακοινωθεί ατύπως, μέσω facebook: «να γίνει μία περιβαλλοντική μελέτη ανάδειξης και προστασίας για τους καταρράκτες του Βαλανάρη στο Ντράφι.»
Εκείνο, όμως, που έχει ενδιαφέρον, για το πώς αντιλαμβάνονται οι τοπικοί σύμβουλοι την έννοια της «προστασίας», είναι η αιτιολογία και το σκεπτικό της απόφασης, όπως καταγράφονται στην εισήγηση. Αποκαλυπτικά για τα τερατουργήματα που σχεδιάζονται! Αναγνωρίζουν μεν ότι «έχει υποβαθμιστεί το οικοσύστημα του Βαλανάρη», αλλά το αποδίδουν στην «συχνή επίσκεψη του κόσμου στους καταρράκτες». Αγνοούν, ή θέλουν να αγνοούν, την καταστροφή που έχουν επιφέρει οι απανωτές πυρκαγιές του '95, '98, '09, την παράνομη βόσκηση που είναι απαγορευτική για την φυσική αναδάσωση του οικοσυστήματος, τις κακότεχνες παρεμβάσεις με τα τσιμεντένια φράγματα και τα σαρζανέτια, και κυρίως την ραγδαία οικιστική ανάπτυξη της περιοχής εδώ και 30 χρόνια (Ντράφι, Διώνη). Πώς να μην υποβαθμίζεται το οικοσύστημα του Βαλανάρη όταν δίπλα και παράλληλα διέρχεται μια λεωφόρος (Αχαιών) τεσσάρων λωρίδων κυκλοφορίας; Κι όλη αυτή η καταστροφή συντελείται χωρίς καμία αντιρροπιστική ενέργεια απο τη μεριά της διοίκησης, π.χ. αναδάσωση των καμένων δασικών εκτάσεων, στο Δασαμάρι, που αποτελούν το ευρύτερο οικοσύστημα του ποταμού.
Προτείνουν λοιπόν να αποτραπεί η είσοδος των επισκεπτών προς τους καταρράκτες από την λεωφόρο Αχαιών, αφού δημιουργείται και πρόβλημα «διατάραξης κοινής ησυχίας στις γύρω κατοικίες» —να τα πάλι αυτά τα άκομψα και αμφιλεγόμενα— αλλά να ανοίξει είσοδος από άλλο σημείο 2,5 χλμ. μακρύτερα: «από την 2η είσοδο της Διώνης στο γεφυράκι...». Θα χρειαστεί επομένως να διανοιχθεί μια παραρεμάτια οδός 2,5 χιλιομέτρων μέσα στο οικοσύστημα του Βαλανάρη (άρα να κοπεί βλάστηση), την οποία θα διανύουν οι ορδές των τουριστών-επισκεπτών για να φτάσουν στους καταρράκτες, ασκώντας υψηλότατες πιέσεις σε όλο το χερσαίο και υδάτινο οικοσύστημα. Αυτό ονομάζεται σχέδιο εξόντωσης του ποτάμιου οικοσυστήματος!
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το σχέδιο εξόντωσης προωθείται πλέον και στις ανώτερες βαθμίδες της διοίκησης από κατοίκους της περιοχής. Την Πέμπτη 16 Ιουλίου ο βουλευτής Βασίλης Οικονόμου —ένας πρωταθλητής της κομματότσαρκας— καταθέτει ερώτηση στον Υπουργό Περιβάλλοντος και στον ...Υπουργό Δημόσιας Τάξης! [αρ.πρωτ. Ερωτήσεων Κοινοβ. Ελέγχου 8316/16-7-2020]
«Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ, κατόπιν προσκλήσεως του τοπικού συλλόγου κατοίκων, ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον που θέλει προστασία και ανάδειξη, τον καταρράκτη στο Ντράφι στην κοιλάδα του Βαλανάρη [...] είναι μείζονος σημασίας για την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής των κατοίκων στην περιοχή...» Ποιος είναι άραγε ο τοπικός σύλλογος που απεργάζεται την εξόντωση του Βαλανάρη; Το δια ταύτα, πάντως, δεν το κρύβουν. Ολα για την πρότυπο πολιτεία τους γίνονται. Μόνο που αν εξοντώσουν το οικοσύστημα του Βαλανάρη, η πρότυπος πολιτεία τους θ' αρχίσει να μοιάζει σαν την Κυψέλη που αναρριχήθηκε στα Τουρκοβούνια.
Και ο βουλευτής εξειδικεύει το σχέδιο εξόντωσης και αποκορυφώνει: «Ειδικότερα, η δημιουργία δασικών διαδρομών πεζοπορίας με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις και εξόδους διαφυγής, η λειτουργία χώρων ανάπαυσης, η διαμόρφωση υπαίθριων χώρων με καταστρώματα παρατήρησης της φύσης, η δημιουργία οικοπαρατηρητηρίου, εκπαιδευτικών χώρων και η κατασκευή χώρων υγιεινής, ταμείου, φυλακίου, χώρων στάθμευσης θα οδηγήσουν σε σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό όφελος.» ... +?@)<*[#&}$(^~% ... in sæcula sæculorum. Οικοπαρατηρητήριο της υποβάθμισης!
Κρατάει χρόνια...
Η αλήθεια είναι ότι ο Βαλανάρης με τους καταρράκτες του έχει αξιοποιηθεί και στο παρελθόν σε προεκλογικές ατζέντες τοπικών παραγόντων. Είτε άσκεφτα και επιπόλαια, είτε με μαυρογιαλούρικες φανφάρες για επιχειρηματικά-τουριστικά σχέδια. Για παράδειγμα, στις τελευταίες δημοτικές εκλογές η πόζα μπροστά στους καταρράκτες ήτανε trend...
Με τέτοιο φόντο γίνεσαι και αντιδήμαρχος περιβάλλοντος.
Εκείνος όμως που έχει δώσει ρέστα στην προεκλογική αξιοποίηση του Βαλανάρη είναι ο επιχειρηματίας, πρώην κοινοτάρχης και νυν πρόεδρος στο Τ.Σ. του Πικερμίου, Θ. Αδαμόπουλος. Ακούστε τον με πόση θρασύτητα εξηγεί τα αναπτυξιακά του οράματα σε προεκλογική συνέντευξη στην τηλεόραση του Star το 2014. Εχει μακρά ιστορία το σχέδιο εξόντωσης του Βαλανάρη.
(Τι να σημαίνει άραγε το κόμπιασμα στο 00:25;)
Ιδιαίτερη συμβολή στην τουριστική αξιοποίηση του Βαλανάρη έχουν και κάτι περιφερόμενοι μπιζναδόροι της οικολογίας. Εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια ως πολίτες που δραστηριοποιούνται υπέρ των ρεμάτων, συμμετείχαν στους αγώνες που δώσαμε ενάντια στις καταστροφικές μελέτες διευθέτησης του Βαλανάρη, του ρέματος Δασαμάρι, του Μεγάλου Ρέματος και αξιοποίησαν ιδιοτελώς τις πληροφορίες που άντλησαν. Συνεργάτες ανωνύμων εταιρειών διεθνούς εμπορίου με "οικολογικές" ανησυχίες, που τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν τους κρυμμένους παραδείσους της περιοχής —αναγνωρίζουμε τις δικές μας ευθύνες που τους εμπιστευθήκαμε— και ύστερα σχεδίασαν με τις εταιρείες τους κερδοφόρα ταξιδιωτικά-τουριστικά πακέτα γεωμυθικών επισκέψεων στο Βαλανάρη. Πώς να μην το δει ανταγωνιστικά ο ντόπιος κοινοτάρχης-επιχειρηματίας; Ιδια τουριστικά πακέτα προτείνουν άλλωστε! Η ασυδοσία των ανταγωνισμών του ελεύθερου εμπορίου στις κοίτες του Βαλανάρη.
Κόστος συμμετοχής: 25 ευρώ/άτομο (Σεπτέμβρης 2019)
Τι θέση παίρνουν απέναντι σε όλα αυτά τα σχέδια οι φορείς που είναι θεσμικά υπεύθυνοι για την προστασία του ποταμού, το Δασαρχείο Πεντέλης, ο Σύνδεσμος Δήμων για την Προστασία και Ανάπλαση του Πεντελικού (ΣΠΑΠ); Το μεν Δασαρχείο, που θα έπρεπε να έχει ένα δυναμικό παρεμβατικό ρόλο, είναι γνωστό ότι έχει καταντήσει ένας υποστελεχωμένος φορέας φορτωμένος με πλήθος γραφειοκρατικών διαδικασιών και κατά συνέπεια απών από το Πεντελικό βουνό. Ο δε ΣΠΑΠ, ειδικά στο θέμα του Βαλανάρη, έχει τηρήσει μία στάση υπηρεσίας δημοσίων σχέσεων τοπικών παραγόντων του Πικερμίου. Τουλάχιστον δύο φορές (Δεκέμβρης 2016, Μάης 2018) έχει προχωρήσει, χωρίς καμία δασική μελέτη, σε εργασίες διάνοιξης και διαμόρφωσης με σκαλοπάτια του μονοπατιού πρόσβασης στους καταρράκτες, υπό την καθοδήγηση ενός άσχετου τοπικού συμβούλου. Βλέπουμε τα αποτελέσματα.
Τι να κάνουμε;
Ο Βαλανάρης είναι ένα ποτάμιο οικοσύστημα που υφίσταται έντονες ανθρωπογενείς πιέσεις εδώ και πολλά χρόνια. Οι πυρκαγιές, η βόσκηση, τα τεχνικά έργα και πρωτίστως η οικιστική ανάπτυξη και πολεοδόμηση της περιοχής κατέστρεψαν το κάποτε εύρωστο οικοσύστημα, το οποίο αναγεννάται μεν, αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς λόγω των συνεχιζόμενων ανθρωπογενών παρεμβάσεων και της κλιματικής αλλαγής. Τα καμένα πευκοδάση του οικοσυστήματος (στο δασικό Δασαμάρι) δεν έχουν αναγεννηθεί ακόμη. Ο επισκέπτης-τουρίστας του Σαββατοκύριακου, που έρχεται από το ασφυκτικό κέντρο της Αθήνας, μπορεί να θεωρεί ότι σε μισή ώρα απόσταση υπάρχει η όαση, ένα υγιές ποτάμιο οικοσύστημα, όμως αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικά υγιές και απάτητο οικοσύστημα του Βαλανάρη προ τριακονταετίας. Αυτό είναι το μέτρο σύγκρισης όταν αναφερόμαστε στο οικοσύστημα.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι ο Βαλανάρης είναι ένα υποβαθμισμένο οικοσύστημα που δεν μπορεί να ανακάμψει. Είναι όμως ένα υποβαθμιζόμενο οικοσύστημα που χρήζει απόλυτης προστασίας. Η λεγόμενη "ανάδειξη" ανοίγει το δρόμο στην τουριστικοποίηση και στις μπίζνες αξιοποίησης που όχι απλώς θα φρενάρουν την αναγέννηση του οικοσυστήματος, αλλά θα το εξοντώσουν. Ας ξεχάσουν οι αρμόδιοι την λέξη "ανάδειξη" και ας ασχοληθούν αποκλειστικά με την προστασία του οικοσυστήματος.
Η μαζική πρόσβαση στους καταρράκτες θα πρέπει να παρεμποδίζεται για αρκετά χρόνια. Να μπει περίφραξη στην είσοδο της λεωφόρου Αχαιών, να τοποθετηθούν πινακίδες επικινδυνότητας και να καταστραφεί το μονοπάτι καθόδου προς τους καταρράκτες. Ας μην γελιόμαστε. Ενας επισκέπτης που είναι αληθινός φίλος του φυσικού περιβάλλοντος θα βρίσκει πάντα τρόπο πρόσβασης, οποιαδήποτε ώρα, και θα σεβαστεί το οικοσύστημα. Ο επισκέπτης-τουρίστας, με τις πρώτες δυσκολίες στην πρόσβαση, θα σηκωθεί να φύγει.
Μελέτες προστασίας του οικοσυστήματος μπορεί να κάνει το Δασαρχείο και ουσιαστικά αφορούν την εκτεταμένη αναδάσωση της καμένης δασικής έκτασης Δασαμάρι. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να συντάξει οποιαδήποτε άλλη μελέτη ας έχει υπόψη ότι ο Βαλανάρης είναι ποτάμι "ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος" [Υ.Α. 9173/1642/3-3-1993] και επομένως, βάσει προεδρικού διατάγματος καθορισμού χρήσεων γης, απαγορεύονται οι παρεμβάσεις και εγκαταστάσεις 50 μ. εκατέρωθεν των οριογραμμών του [ΦΕΚ 199 Δ/6-3-2003] —βέβαια ο Βαλανάρης δεν έχει οριοθετηθεί ακόμη καθ' όλο το μήκος του.
Με την νοοτροπια της γειτονιας και του κομματικου φανατισμου, δεν πειθετε οτι ενδιαφερεστε πραγματικα. Οσοι αγαπουν την Πεντελη ας βγουν απο την γειτονιτσα τους και τα κομματικα γραφεια και ας προσεγγισουν τα ζητηματα συνολικα, με τιμιοτητα και πραξεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Πεντελη ανηκει σε ολους μας και οχι σε μια ομαδιτσα που πολεμαει μονο τους πολιτικους της αντιπαλους!
Ολοκληρη η περιοχη του Βαλαναρη, μεχρι και την πηγη Καρακαντα, που αγνοειτε κυνικα, τα φυτωρια στον Αγ. Νικολαο για τα οποια δεν ενδιαφερεστε αν χρησιμοποιουν χημικα λιπασματα και δηλητηριαζουν το ρεμα, ουτε για τα γιδια που βοσκουν σε πιο σημαντικες περιοχες του Ντραφιου! Αρκει που τα διωξατε απο το Δασαμαρι κι ας πανε οπου ναναι, σκασιλα σας! Ολα τα μονοπατια εχουν κλεισει αλλα δεν βλεπω καμια μεριμνα, μαλλον επιθυμειτε να μην παταει κανεις ορειβατης λες και ειναι τσιφλικι σας!
Ο Βαλαναρης δεν ειναι μοναχα το Δασαμαρι και το Πικερμι, αρα δεν το εχετε μονοπωλιο, οσο δε για την μανολια που διαβασα σε αλλο ενα θυμωμενο λιβελογραφημα, απ οτι ειδα φυλασσεται σε φυτωριο και θα ξαναφυτευτει... τσαμπα ενεργεια δλδ, ετσι απο συνηθεια!
Βεβαιως κι εγω αντιτιθεμαι σε ολη αυτη την καφριλα που παρατηρειται στον Καταρρακτη, αλλα οχι επειδη το λετε εσεις που δεν πιστευω τις καλες προθεσεις σας, αφου το προβλημα το γνωριζω απο τριακονταετιας και δεν τον επισκεπτομαι ουτε με φιλους!
...ειρηνη υμιν...!
Λες ο,τι να'ναι! Ασε τη γκρινια και πραξε εσυ αυτο που μπορεις!
ΔιαγραφήΔεν ειναι τα κομματα αυτοι που λυνουν οικολογικα προβληματα, γιατι δημιουργουν εχθροτητα και αντιπαλοτητα, αλλα οι πολιτες που αγαπουν κι ενδιαφερονται. Αυτο ηταν το νοημα του σχολιου μου και δεν λεω ο,τι να'ναι.Και για τα υπολοιπα κομματα την ιδια γνωμη εχω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο προβλημα δεν ειναι μονο τοπικο ,αλλα ζητημα νοοτροπιας των πολιτων που αδιαφορουν παθητικα και απο συνηθεια , με αποτελεσμα να επωφελουνται οι ισχυροι και οι διεφθαρμενοι και δεν λυνεται με λιβελογραφηματα!
Και απο το ΣΠΑΠ που συναντησα αδιαφορια και κουτοπονηρια πραττω απο μονος μου ο,τι μπορω και αποτελεσματικα. Εκτος των αλλων, εχω μαζεψει μονος μου περισσοτερα απο χιλια μετρα λαστιχων ποτισματος απο το βουνο αλλα δεν κλαιγομαι που παριστανουν τους ανηξερους, αφου παραγω αποτελεσμα!
Επαναλαμβανω οτι συμφωνω για την μη αξιοποιηση του καταρρακτη... με θυμο και αγανακτηση...!
...ευχομαι η μανολια να ξαναβρει την θεση της, ωστε να παψει το μενος κατα του... τιποτα...να 'χαμε να λεγαμε...δουλεια να μη μας λειπει...!
Με συγχωρείς αν σε απογοητεύω, αλλά όσα λάστιχα και να μαζέψεις, αποτέλεσμα δεν παράγεις, αν δεν σταματήσεις την αιτία που απλώνονται λάστιχα, περιφράξεις, φράχτες κλπ σε δασικές εκτάσεις. Η εξαφάνιση των αιτίων είναι αποτέλεσμα αμιγούς πολιτικής δράσης. Αν δεν υπάρξει πολιτικό πρόταγμα προστασίας του δάσους και του περιβάλλοντος, η κάθε μεμονωμένη ενέργεια ή ακόμα και οργανωμένη δράση, γίνεται γραφική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα για τη Μανόλια. Είναι πολύ αφελές να βλέπεις το δέντρο (κυριολεκτικά) και να μη βλέπεις το δάσος των διαπλεκομένων συμφερόντων των εταιρειών ανακύκλωσης, που εκτός από τα μονοπώλια, διεκδικούν και τον δημόσιο χώρο μας για την προβολή τους. Το μέγεθος τους καθώς και το μέγεθος, αλλά και οι διασυνδέσεις των μετόχων τους, τους επιτρέπουν να κάνουν ότι θέλουν στον δημόσιο χώρο.
Αν λοιπόν θέλεις κάτι να ευχηθείς (ή και να αγωνιστείς γι΄αυτό) διάλεξε την προάσπιση του χώρου που σου κλέβουν. Διάλεξε τον πλούτο που σου στερούν πείθοντας σε να τους παραδώσεις δωρεάν, αυτό που αν αξίωνες από τον δήμο σου σοβαρότητα, θα μπορούσε να επιστρέψει σε εσένα ως όφελος. Κοινό όφελος
Τελικα η αληθινη πραγματικοτητα και η ελευθερη αποψη , απαγορευονται ! Спасимба
ΑπάντησηΔιαγραφή