Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Συνέντευξη με τη Δήμητρα Θεοχάρη, αρχιτέκτονα τοπίου

Βιώσιμη λύση για τα αστικά ρέματα η οικομηχανική

Το ζήτημα των αστικών και περιαστικών ρεμάτων επανέρχεται συστηματικά στην επικαιρότητα. Από τις μεγάλες πλημμύρες στη Μάντρα, μέχρι τις παρωχημένες διευθετήσεις που προωθούνται από τις αρμόδιες αρχές, η ανάγκη για το «χειρισμό» των υδάτινων διαδρομών εντός των πόλεων επανέρχεται δυναμικά.

Λίγες μέρες πριν, ο Ευθύμιος Λέκκας έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεση πλημμυρικού κινδύνου για την Αττική, καθιστώντας σαφές ότι ο πλημμυρικός κίνδυνος, προερχόμενος από την κλιματική αλλαγή και όχι μόνο, ήρθε για να μείνει. Η μεχρι τώρα διαχείριση των αστικών ποταμών μάς δίνει ένα συγκριτικό μειονέκτημα στην αντιμετώπιση των κινδύνων αυτών. Η άκρατη τσιμεντοποίηση, ο εγκιβωτισμός των φυσικών κοιτών των ποταμών για την επέκταση των πόλεων και την κατασκευή ακόμα και λεωφόρων δεν απέτρεψε τις πιθανότητες πλημμυρών, αν δεν τις προκάλεσε κιόλας, καθώς δεν σεβάστηκε τη μνήμη του νερού. Η ανακοίνωση προ ολίγων ημερών για διακοπή των δρομολογίων του τραμ στην περιοχή πέριξ του κέντρου της Αθήνας, λόγω διάβρωσης από τον Ιλισσό που εξακολουθεί να ρέει υπόγεια καταδεικνύει του λόγου του αληθές. Μάλιστα, τα πρώτα σημάδια δόθηκαν τον περασμένο Μάιο, όταν στο σταθμό του ΗΣΑΠ στον Ταύρο το έδαφος του παρακείμενου χώρου στάθμευσης υποχώρησε δημιουργώντας μια τρύπα που παραμένει ακόμα ανοιχτή.

Η Δήμητρα Θεοχάρη είναι αρχιτέκτονας μηχανικός και αρχιτέκτονας τοπίου, μέλος του γερμανικού γραφείου αρχιτεκτονικής τοπίου και αστικής υδρολογίας, Ramboll Studio Dreiseitl, με εμπειρία στην ενσωμάτωση φυσικών οικοσυστημάτων στο αστικό τοπίο. Την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου θα μιλήσει σε εκδήλωση του συλλόγου «Πολίτες υπέρ των ρεμάτων – Ροή» σε εκδήλωση, που πραγματοποείται με την υποστήριξη του Δήμου Αγ. Δημητρίου, με θέμα την οικομηχανική στη σύγχρονη εποχή και την αρχιτεκτονική τοπίου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο «Στρογγυλό» (Στρατάρχου Αλεξάνδρου Παπάγου 23, Αγ. Δημήτριος), στις 7μμ. Λίγες μέρες πριν την εκδήλωση, συνομιλήσαμε μαζί της για τις εναλλακτικές μορφές διαχείρισης των ρεμάτων στον αστικό χώρο.


Ο οχετός που υπήρχε στην περιοχή του πάρκου Bi Shan Ang Mo Kio μέχρι το 2008 δεν ήταν επαρκής για τις πλημμύρες. Η νέα κοίτη δίνει 40% περισσότερη χωρητικότητα, 30% περισσότερη βιοποικιλότητα και 12% περισσότερους χώρους αναψυχής. [Πηγή: Ramboll Studio Dreiseitl]

Τη συνέντευξη πήρε ο Πέτρος Κοντές

Να ξεκινήσουμε από κάτι βασικό. Τι είναι η οικομηχανική (bioengineering);
Η οικομηχανική είναι μία σειρά από τεχνικές σταθεροποίησης των οχθών ενός ποταμού ή ρέματος με φυσικά υλικά, όπως είναι πέτρες, κλαδιά δέντρων, ρίζες νέων δέντρων, μεγάλες ρίζες νεκρών δέντρων, σπόροι, γεω-ύφασμα, λιθοριπή, συρματοδέματα κ.α. Κάθε ποτάμι είναι εντελώς διαφορετικό και έχει εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Η ροή κάθε ποταμού είναι αλλοιώτικη, όπως και η γεωγραφία, η γεωλογία, το κλίμα, τα φυτά, η μορφολογία, η ποσότητα και η ταχύτητα του νερού σε ηρεμία και σε πλημμύρα, και η συχνότητα ακραίων φαινομενων, καθιστώντας κάθε ποτάμι εντελώς μοναδικό. Εκεί ακριβώς έγκειται η ομορφία των ποταμών, αλλά και η ομορφιά της δουλειάς του «οικομηχανικού», αν μου επιτρέψετε τον όρο.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

Η καταστροφή του περιβάλλοντος στο DNA του καπιταλισμού

«Εχουμε παρουσιάσει στις κυβερνήσεις αρκετά σκληρές αποφάσεις. Δείξαμε τα τεράστια οφέλη του να κρατήσουμε (σ.σ. την άνοδο της θερμοκρασίας από τα προ-βιομηχανικά επίπεδα) στους 1.5oC και μία άνευ προηγουμένου αλλαγή στα ενεργειακά συστήματα και τις μεταφορές, που θα απαιτούνταν για να γίνει αυτό… Δείξαμε ότι αυτό μπορεί να γίνει με τους νόμους της Φυσικής και της Χημείας. Η τελική απόφαση εναποτίθεται στην πολιτική θέληση. Σ’ αυτό δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Μόνο οι ακροατές μας μπορούν, κι αυτοί είναι οι κυβερνήσεις» (http://www.ipcc.ch/news_and_events/pr_181008_P48_spm.shtml).

Μ’ αυτά τα λόγια αναφέρθηκε στην πρόσφατη Εκθεση του Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), που ανήκει στις υπηρεσίες του ΟΗΕ, ένας από τους συμμετέχοντες, ονόματι Jim Skea. Η Εκθεση, που βασίστηκε σε 6.000 εργασίες διαφόρων επιστημόνων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να αναθεωρηθεί προς τα κάτω η μέχρι τώρα υπόσχεση των κυβερνήσεων για περιορισμό των εκπομπών ρύπων, έτσι ώστε να μην αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη πάνω από 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα. Η άνοδος της θερμοκρασίας δε θα πρέπει να υπερβεί τους 1.5 βαθμούς Κελσίου, λένε οι επιστήμονες, γιατί οι επιπτώσεις από αυτό το μισό βαθμό θα είναι καταστροφικές. Ας δούμε ορισμένες από αυτές:

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018

Φτηνοί άνθρωποι, φτηνές δικαιολογίες


Στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ συνεχίζεται η σκύλευση της μνήμης των νεκρών των φονικών πυρκαγιών της ανατολικής Αττικής, της 23ης Ιουλίου 2018. Δεν πρόκειται μόνο για διασυρμό της μνήμης των νεκρών, ούτε για πολιτική καπηλεία του γεγονότος (πράγματα που μας έχει συνηθίσει ο σταθμός, αλλά δεν ισχύουν στην περίπτωση μας). Πρόκειται για προβολή ανόητων, ανούσιων, λανθασμένων και τελικά φτηνών δικαιολογιών των συνενόχων του εγκλήματος, που κατ’ επέκταση αποτελεί προσβολή της μνήμης των νεκρών και της λογικής των ζώντων.

Αφού παρακολουθήσαμε το βίντεο που αναρτήθηκε στο web site του σταθμού στις 12/10/2018 και αποτελεί αποθηκευμένο τμήμα του δελτίου ειδήσεων της ίδιας μέρας, ακούμε έναν από τους βασικότερους συνενόχους για το μεγάλο έγκλημα, τον δήμαρχο Ραφήνας Μπουρνούς να ισχυρίζεται πως:

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2018

Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας στη δίνη του κυκλώνα

Ένα μεγάλο μέρος της χώρας μας δέχτηκε τις τελευταίες δύο ημέρες του Σεπτεμβρίου 2018 την επέλαση του μεσογειακού κυκλώνα.
Το ύψος της βροχής έφτασε σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα για την εποχή.
Σε αρκετές περιοχές σημειώθηκαν πλημμύρες.
Ειδικά σε περιοχές, όπως το Κιάτο και το Άργος, τα εγκιβωτισμένα και οικολογικά αλλοιωμένα ρέματα πλημμύρισαν και προκάλεσαν πολλά προβλήματα.
Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας βρέθηκε κυριολεκτικά στη δίνη του κυκλώνα.
Οι ποσότητες των υδάτων που κατέληξαν στο Μεγάλο Ρέμα ήταν ιδιαίτερα υψηλές.
Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας άντεξε και ανταποκρίθηκε εξαιρετικά στον δύσκολο υδραυλικό και αντιπλημμυρικό του ρόλο.