Ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες μίλησε πρόσφατα στους εκπροσώπους 190 χωρών που συμμετείχαν στη Συνάντηση για τη Γη, Ριο +20 που έγινε στη Βραζιλία, ανακοινώνοντας το σχέδιο νόμου που ετοιμάζει για την προστασία της μάνας Γης. Παρακάτω δημοσιεύουμε ολόκληρη την ομιλία Μοράλες
«Θέλω να θυμίσω ότι εμείς οι λαοί του Νότου γιορτάζουμε τη δική μας Πρωτοχρονιά των Άνδεων και του Αμαζονίου. Γιορτάζουμε τον Ίντι Ράιμι, που στη διάλεκτο κεκούα σημαίνει Γιορτή του Ήλιου, στη διάλεκτο αϊμάρα λέγεται Ουίλκα Κούτι, δηλαδή Επιστροφή του πατέρα Ήλιου. Είναι οι επέτειοι που μας διδάσκουν, που σφραγίζουν τους αιώνες της μάνας Γης. Σήμερα στη Βολιβία είναι μέρα γιορτής. Γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά των Άνδεων και του Αμαζονίου. Με την ευκαιρία στέλνουμε τις ευχές μας στους λαούς του Νότου και ειδικά στα αυθεντικά ιθαγενικά κινήματα.
Εδώ και 20 χρόνια η Σύνοδος Κορυφής που έγινε, εδώ, στη Βραζιλία μας, έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία να αναστοχαστούμε για τη ζωή και την ανθρωπότητα, σε σχέση με τον πλανήτη μας, τη Γη.
Θυμάμαι ως συνδικαλιστικό στέλεχος το σπουδαίο μήνυμα ενός μεγάλου σοφού, του Φιντέλ Κάστρο, προέδρου και ηγέτη της επαναστατικής Κούβας. Τι μας έλεγε; Έλεγε να τελειώνουμε με την πείνα, να πούμε “όχι” στην πείνα. Κι ότι υπάρχει το οικολογικό χρέος, όχι το εξωτερικό χρέος.
Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως μας λένε ότι στις καπιταλιστικές χώρες τα χρέη είναι αδύνατον να πληρωθούν, ενώ στις λεγόμενες φτωχές ή αναπτυσσόμενες χώρες η κατάσταση έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν. Για τούτο θεωρώ πως στη Σύνοδο αυτή είναι σημαντικό να καταθέσω κάποιες σκέψεις λαβαίνοντας υπ’ όψιν τις μελλοντικές γενιές. Από χτες ξεκίνησε η συζήτηση για τη λεγόμενη “πράσινη οικονομία”. Σε συντονισμό με τα κοινωνικά κινήματα στον κόσμο, ειδικά το ιθαγενικό κίνημα: τι εννοούμε με τον όρο “πράσινη οικονομία”; Ο περιβαλλοντισμός της “πράσινης οικονομίας” είναι η νέα μορφή αποικιοκρατίας που έχει σκοπό να υποδουλώσει τους λαούς και τις χώρες που μάχονται τον καπιταλισμό.
Εδώ και 20 χρόνια η Σύνοδος Κορυφής που έγινε, εδώ, στη Βραζιλία μας, έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία να αναστοχαστούμε για τη ζωή και την ανθρωπότητα, σε σχέση με τον πλανήτη μας, τη Γη.
Θυμάμαι ως συνδικαλιστικό στέλεχος το σπουδαίο μήνυμα ενός μεγάλου σοφού, του Φιντέλ Κάστρο, προέδρου και ηγέτη της επαναστατικής Κούβας. Τι μας έλεγε; Έλεγε να τελειώνουμε με την πείνα, να πούμε “όχι” στην πείνα. Κι ότι υπάρχει το οικολογικό χρέος, όχι το εξωτερικό χρέος.
Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως μας λένε ότι στις καπιταλιστικές χώρες τα χρέη είναι αδύνατον να πληρωθούν, ενώ στις λεγόμενες φτωχές ή αναπτυσσόμενες χώρες η κατάσταση έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν. Για τούτο θεωρώ πως στη Σύνοδο αυτή είναι σημαντικό να καταθέσω κάποιες σκέψεις λαβαίνοντας υπ’ όψιν τις μελλοντικές γενιές. Από χτες ξεκίνησε η συζήτηση για τη λεγόμενη “πράσινη οικονομία”. Σε συντονισμό με τα κοινωνικά κινήματα στον κόσμο, ειδικά το ιθαγενικό κίνημα: τι εννοούμε με τον όρο “πράσινη οικονομία”; Ο περιβαλλοντισμός της “πράσινης οικονομίας” είναι η νέα μορφή αποικιοκρατίας που έχει σκοπό να υποδουλώσει τους λαούς και τις χώρες που μάχονται τον καπιταλισμό.