Ενα χρόνο μετά την πυρκαγιά της 19ης-20ής Ιουλίου 2022, που κατέκαψε το δασικό Δασαμάρι, τα ρέματα Δασαμάρι και Βαλανάρη, αλλά και τον οικισμό Ντράφι καθώς και τμήμα της Διώνης, αναρτήσαμε στο ιστολόγιό μας ένα άρθρο ανασκόπησης με τίτλο: 19-20 Ιουλίου 2022: το χρονικό ενός serial εγκλήματος. Το άρθρο κατέληγε με μια αναφορά σε κάποιες ύποπτες επικείμενες παρεμβάσεις στο δασικό Δασαμάρι. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα του άρθρου:
«Βελτίωση βατότητας και αποκατάσταση δασικής οδού σε βραχώδες έδαφος [...] περίπου 1.750 μέτρων και πλάτους 3,0 μ., ώστε να καταστεί προσβάσιμο σε οχήματα [...] εκατέρωθεν θα κατασκευαστούν αποχετευτικές τάφροι επαρκούς διατομής [...] εκθάμνωση, κοπή, εκρίζωση και απομάκρυνση δένδρων, ανεξαρτήτως περιμέτρου, σε οποιαδήποτε απόσταση.»
Δεν παραβλέπουμε τα πολλά αρνητικά τεχνικά ζητήματα που προκύπτουν από αυτήν την απόφαση, αλλά για την ώρα θα μείνουμε στα ακόλουθα:
- Ο δήμαρχος που αποποιείται τις διοικητικές ευθύνες του στην περιοχή, πώς μπορεί να αναθέτει «βελτιωτικά» έργα στην περιοχή; Ή μήπως η αποποίηση έληξε μετά την πυρκαγιά;
- Ο κεντρικός δασικός χωματόδρομος στο δασικό Δασαμάρι πράγματι δεν είναι προσβάσιμος σε συμβατικά οχήματα (αν και κατά καιρούς εμφανίζονταν διάφορα τζιπ κυνηγών). Είναι όμως προσβάσιμος στα ειδικά πυροσβεστικά οχήματα τα οποία μπορούν να κινηθούν και σε κακοτράχαλους δρόμους. Προς όφελος τίνος λοιπόν «βελτιώνεται» ο κεντρικός χωματόδρομος στο Δασαμάρι;
To be continued...
Και τα δύο ερωτήματα που θέσαμε παραμένουν ακόμη και σήμερα αναπάντητα από τους αρμόδιους, παλιούς και νέους, της τοπικής διοίκησης.