Εύη Κορακάκη*
Στην κρίσιμη σημερινή συγκυρία, κατά την οποία η χώρα καλείται να αντιμετωπίσει μια άνευ προηγουμένου οικονομική και αναπτυξιακή κρίση, η πολιτική συνταγή που ακολουθείται δημιουργεί το πλαίσιο μιας βαθύτερης και πιο δυσεπανόρθωτης κρίσης με ανυπολόγιστη οικολογική, αλλά και οικονομική και κοινωνική διάσταση.
Η νομοθεσία και οι πολιτικές που αφορούν την προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος αποδυναμώνονται ραγδαία, με πρόσχημα την ανάγκη της χώρας για γρήγορη οικονομική ανάκαμψη.
Το σχέδιο νόμου, με τίτλο
«Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», που έχει δώσει το ΥΠΕΚΑ από τα τέλη Σεπτεμβρίου στη δημοσιότητα, έρχεται να επισφραγίσει και να συμπληρώσει μία σειρά από διάσπαρτες νομοθετικές ρυθμίσεις που έχουν θεσπιστεί σε άσχετους με το περιβάλλον νόμους, όπως είναι ο πρόσφατος νόμος για τις τουριστικές επενδύσεις και το ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό, το οποίο βρίσκεται σε διαδικασία ολοκλήρωσης.
Με άξονα τον δασικό νόμο 998/79, έχουν προστεθεί στη νομοθεσία σωρεία επεμβάσεων που πλέον επιτρέπονται στα δάση και τις δασικές μας εκτάσεις, κάποιες από τις οποίες είναι ιδιαιτέρως βλαπτικές, καθώς σφραγίζουν για πάντα τα δασικά εδάφη. Τέτοιες επεμβάσεις αφορούν, για παράδειγμα, την εγκατάσταση σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων και γηπέδων γκολφ, βιομηχανικών και βιοτεχνικών μονάδων, επιχειρηματικών πάρκων κ.ά.
Παράλληλα με τον διαχρονικό «εμπλουτισμό» των επιτρεπτών επεμβάσεων, το σχέδιο νόμου που δόθηκε στη δημοσιότητα εξαιρεί από καθεστώς ουσιαστικής προστασίας οικολογικά πολύτιμες φυσικές εκτάσεις που τώρα θωρακίζονται με βάση τη δασική νομοθεσία. Τέτοιες είναι οι εκτάσεις με
τα οικολογικά πολύτιμα φρυγανικά οικοσυστήματα, τα οποία συναντάμε κυρίως στον νησιωτικό και παράκτιο χώρο, ενώ ταυτόχρονα αφαιρείται η προστατευτική ασπίδα της εθνικής δασικής νομοθεσίας από τις περιοχές του κοινοτικού δικτύου προστατευόμενων περιοχών Natura 2000.
Ένα τέτοιο σχέδιο νόμου δεν συμβάλλει, όπως θα όφειλε, στη διατήρηση του φυσικού μας θησαυροφυλακίου. Αντίθετα, το αφήνει ξεκλείδωτο για επιδρομές κατασπατάλησης. Αφήνει πληγωμένη τη δασική νομοθεσία με φωτογραφικές και ασαφείς διατάξεις και νομιμοποιεί αυθαιρεσίες και παράνομες πράξεις. Οι νόμοι πρέπει να δίνουν ένα σαφές πλαίσιο, δίχως να καθίστανται διάτρητοι από ειδικές διατάξεις νομιμοποίησης παρανομιών, οι οποίες συν τοις άλλοις δίνουν την εικόνα κακής εφαρμογής των προηγούμενων νόμων και αποδυναμώνουν την πρόθεση και ειλικρίνεια του νομοθέτη για διαμόρφωση ενός ισχυρού νέου πλαισίου.
Οποιαδήποτε τροποποίηση της δασικής νομοθεσίας θα πρέπει καταρχήν να θωρακίζει τις οικολογικά σημαντικές εκτάσεις της χώρας μας και να προάγει με σαφείς κανόνες, διαφάνεια και καλή νομοθέτηση την αειφορική ανάπτυξη της υπαίθρου.
* Η Εύη Κορακάκη είναι υπεύθυνη δασικών προγραμμάτων WWF Ελλάς