Open publication - Free publishing
Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011
μήλα μου βρώμικα
Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011
Παίζουμε και οικολογικά
Παίζουμε Οικολογικά (επεισόδιο 1ο)
[Studio Mythos]
Ενα "εναλλακτικό" μουσικό video για το περιβάλλον,
με τη συμμετοχή 77 καλλιτεχνών.
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
September in the rain
Sarah Vaughan, "September In The Rain"
with Ronnel Bright (piano), Richard Davis (bass), Art Morgan (drums)
Music by Harry Warren and lyrics by Al Dubin.
Recorded in Sweden, 1959.
with Ronnel Bright (piano), Richard Davis (bass), Art Morgan (drums)
Music by Harry Warren and lyrics by Al Dubin.
Recorded in Sweden, 1959.
The leaves of brown
Came tumblin' down, remember
In September in the rain
The sun went out
Just like a dying ember
That September in the rain
To every word of love
I heard you whisper
The raindrops seemed to play
A sweet refrain
Though spring is here,
To me it's still September
That September in the rain
To every word of love
I heard you whisper
The raindrops seemed to play
A sweet refrain
Though spring is here,
To me it's still September
That September in the rain
That September in the rain
Came tumblin' down, remember
In September in the rain
The sun went out
Just like a dying ember
That September in the rain
To every word of love
I heard you whisper
The raindrops seemed to play
A sweet refrain
Though spring is here,
To me it's still September
That September in the rain
To every word of love
I heard you whisper
The raindrops seemed to play
A sweet refrain
Though spring is here,
To me it's still September
That September in the rain
That September in the rain
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011
Ανοιχτή επιστολή προς κοινωνικούς, πολιτικούς, περιβαλλοντικούς και επιστημονικούς φορείς
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
της περιβαλλοντικής οργάνωσης για την άγρια ζωή και τη φύση
της περιβαλλοντικής οργάνωσης για την άγρια ζωή και τη φύση
Θέμα: Νέος Νόμος για την Περιβαλλοντική Αδειοδότηση
Αξιότιμοι/ες συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Όπως γνωρίζετε, πριν από λίγες ημέρες ψηφίστηκε τελικά από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με ευρεία μάλιστα πλειοψηφία, ο νέος νόμος του Υπουργείου Περιβάλλοντος «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας ΥΠΕΚΑ». Η θέση μας, όπως και των περισσότερων περιβαλλοντικών οργανώσεων, είναι ότι ο νέος νόμος αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη για την περιβαλλοντική πολιτική της χώρας μας. Χαρακτηριστικό των αντιλήψεων που κυριαρχούν στην ηγεσία του ΥΠΕΚΑ είναι το γεγονός ότι μια τέτοιας καθοριστικής σημασίας αλλαγή συμπεριλήφθηκε στον ίδιο νόμο που τακτοποίησε τα αυθαίρετα, με κριτήρια πάλι στενά εισπρακτικά, αντιπεριβαλλοντικά και αντικοινωνικά.
Με αυτή την επιστολή, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για τις θέσεις μας σε σχέση με το νέο νόμο, αλλά και συνολικά για την περιβαλλοντική αδειοδότηση. Θα θέλαμε επίσης να σας καλέσουμε να συνεχίσουμε την κοινή προσπάθεια, παρά την ψήφιση του νέου νόμου, για τη βελτίωση της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης στη χώρα.
1. Οι βασικές ανατροπές
Όπως έχουμε περιγράψει αναλυτικά σε πρόσφατή μας έκθεση για την περιβαλλοντική αδειοδότηση, η περιβαλλοντική αδειοδότηση έχει καθιερωθεί στην Ελλάδα από το 1986, με τον πρωτοποριακό για την εποχή του Νόμο-Πλαίσιο 1650. Σύμφωνα με το προηγούμενο νομικό πλαίσιο, όπως έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές για να συμβαδίζει με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάθε έργο ή άλλη παραγωγική δραστηριότητα που θα έχει επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και την υγεία των πολιτών, υπάγεται σε μια διαδικασία εκτίμησης και αξιολόγησης των επιπτώσεων πριν την κατασκευή ή την έναρξη της λειτουργίας του, με σκοπό πάντα την άμβλυνση των επιπτώσεων αυτών. Στην πράξη ωστόσο, η υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, τα συχνά φαινόμενα διαπλοκής και άλλα γραφειοκρατικά κωλύματα, αναιρούσαν την αποτελεσματικότητα αυτής της διαδικασίας.
Ο πυρήνας των προβλημάτων αφορά τη σύνταξη των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων: ο μελετητής που αναλαμβάνει την κρίσιμη αυτή μελέτη, επιλέγεται και αμείβεται από τον ίδιο τον ανάδοχο του έργου ή της δραστηριότητας, γεγονός που δημιουργεί μια παράδοξη σχέση εξάρτησης του ελεγκτή από τον ελεγχόμενο. Οι Μελέτες αυτές, πολύ συχνά γεμάτες ελλείψεις, σφάλματα, ακόμα και ψευδή στοιχεία, υποβάλλονται στη συνέχεια προς έγκριση σε υπηρεσίες που δεν διαθέτουν το απαιτούμενο προσωπικό, με αποτέλεσμα είτε να λιμνάζουν, είτε να εγκρίνονται χωρίς ουσιαστικό έλεγχο.
Αξιότιμοι/ες συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Όπως γνωρίζετε, πριν από λίγες ημέρες ψηφίστηκε τελικά από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με ευρεία μάλιστα πλειοψηφία, ο νέος νόμος του Υπουργείου Περιβάλλοντος «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας ΥΠΕΚΑ». Η θέση μας, όπως και των περισσότερων περιβαλλοντικών οργανώσεων, είναι ότι ο νέος νόμος αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη για την περιβαλλοντική πολιτική της χώρας μας. Χαρακτηριστικό των αντιλήψεων που κυριαρχούν στην ηγεσία του ΥΠΕΚΑ είναι το γεγονός ότι μια τέτοιας καθοριστικής σημασίας αλλαγή συμπεριλήφθηκε στον ίδιο νόμο που τακτοποίησε τα αυθαίρετα, με κριτήρια πάλι στενά εισπρακτικά, αντιπεριβαλλοντικά και αντικοινωνικά.
Με αυτή την επιστολή, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για τις θέσεις μας σε σχέση με το νέο νόμο, αλλά και συνολικά για την περιβαλλοντική αδειοδότηση. Θα θέλαμε επίσης να σας καλέσουμε να συνεχίσουμε την κοινή προσπάθεια, παρά την ψήφιση του νέου νόμου, για τη βελτίωση της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης στη χώρα.
1. Οι βασικές ανατροπές
Όπως έχουμε περιγράψει αναλυτικά σε πρόσφατή μας έκθεση για την περιβαλλοντική αδειοδότηση, η περιβαλλοντική αδειοδότηση έχει καθιερωθεί στην Ελλάδα από το 1986, με τον πρωτοποριακό για την εποχή του Νόμο-Πλαίσιο 1650. Σύμφωνα με το προηγούμενο νομικό πλαίσιο, όπως έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές για να συμβαδίζει με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάθε έργο ή άλλη παραγωγική δραστηριότητα που θα έχει επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και την υγεία των πολιτών, υπάγεται σε μια διαδικασία εκτίμησης και αξιολόγησης των επιπτώσεων πριν την κατασκευή ή την έναρξη της λειτουργίας του, με σκοπό πάντα την άμβλυνση των επιπτώσεων αυτών. Στην πράξη ωστόσο, η υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, τα συχνά φαινόμενα διαπλοκής και άλλα γραφειοκρατικά κωλύματα, αναιρούσαν την αποτελεσματικότητα αυτής της διαδικασίας.
Ο πυρήνας των προβλημάτων αφορά τη σύνταξη των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων: ο μελετητής που αναλαμβάνει την κρίσιμη αυτή μελέτη, επιλέγεται και αμείβεται από τον ίδιο τον ανάδοχο του έργου ή της δραστηριότητας, γεγονός που δημιουργεί μια παράδοξη σχέση εξάρτησης του ελεγκτή από τον ελεγχόμενο. Οι Μελέτες αυτές, πολύ συχνά γεμάτες ελλείψεις, σφάλματα, ακόμα και ψευδή στοιχεία, υποβάλλονται στη συνέχεια προς έγκριση σε υπηρεσίες που δεν διαθέτουν το απαιτούμενο προσωπικό, με αποτέλεσμα είτε να λιμνάζουν, είτε να εγκρίνονται χωρίς ουσιαστικό έλεγχο.
Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011
FREE MONEY... στο ΚΕΛ Βορειων Μεσογειων
"now getting it ready for you ...almost ready for you ...anytime now
...for FREE MONEY ...very soon ...remember, FREE MONEY!"
...for FREE MONEY ...very soon ...remember, FREE MONEY!"
αποσπασμα απο την ταινια The magic christian (ελλ. τιτλος: Δυο ευθυμοι γλεντζεδες)
Δυστυχως, λογω copyright, το τραγουδι "Something in the air" του Thunderclap Newman εχει σβηστει.
[...] ελληνιστι: «Ειναι πολλα τα λεφτα!». Αρα, κρατηστε την αναπνοη σας και ...βουρ;
Κι ομως, προϋποθεση για μια ευνοϊκη εκβαση του αγωνα εναντια στην κατασκευη του ΚΕΛ στο Πλατυ Χωραφι, (θα 'πρεπε να) ειναι η περιβαλλοντικη συνειδηση των πολιτων που αντιδρουν.
- Αυτη ειναι η εγγυηση οτι οι εναλλακτικες που θα προταθουν ειναι αφενος αξιοπιστες και αφετερου δεν συγκαλυπτουν αλλα συμφεροντα καποιων τοπικων επιχειρηματιων της «πρασινης αναπτυξης».
- Αυτη ειναι που θα δωσει σοβαροτητα και αξιοπιστια στον αγωνα, ωστε να γινουν οι σωστες πολιτικες αναλυσεις-εκτιμησεις για τα μικρα και τα μεγαλα οικονομικα συμφεροντα που κρυβονται πισω απο την υποθεση του ΚΕΛ.
Απο τη μια μερια, ειναι γνωστα τα μεγαλα οικονομικα συμφεροντα της ΕΥΔΑΠ ΑΕ και των εθνικων εργολαβων.
Απ' την αλλη μερια, ομως, υπαρχουν και τα πολλα μικρα συμφεροντα ολων αυτων που επι δεκαετιες εχουν καταστρεψει το περιβαλλον της Ανατολικης Αττικης με την αυθαιρετη δομηση. Συνεταιρισμοι, συλλογοι οικιστων, οικοπεδοφαγοι καταπατητες αλλα και μικρο-ιδιοκτητες που -σε αγαστη συνεργασια με την πελατοκεντρικη διοικηση των τοπικων και κεντρικων πολιτικαντηδων- εχτισαν παρανομα απο την παραλια μεχρι τα δαση και σημερα διαμαρτυρονται για το ΚΕΛ ωστε αυριο να πουλησουν τα κτηματα τους σε επιχειρηματικους ομιλους για να χτιστουν τα γιγαντια εμπορικα-τουριστικα κεντρα, τα mall της shopping therapy των εξαρτημενων καταναλωτων. Ποσο ευκολα διαπλεκονται τα μικρα με τα μεγαλα οικονομικά συμφεροντα; ...for FREE MONEY!
ΟΧΙ, λοιπον, στο ΚΕΛ στο Πλατυ Χωραφι, αλλα να ακουστει και το ΟΧΙ στην αυθαιρετη δομηση!
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011
Έγκλημα από τη Βουλή στις προστατευόμενες περιοχές!
Κοινή ανακοίνωση
Με κατάπληξη και αγανάκτηση αντιμετωπίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, MΟm-Εταιρία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας, Greenpeace και WWF Ελλάς τη διάταξη για «τακτοποίηση» αυθαιρέτων εντός των ορίων προστατευόμενων περιοχών που προστέθηκε την τελευταία στιγμή στο σχετικό νομοσχέδιο του Υπουργείου «Περιβάλλοντος», Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.
Συγκεκριμένα, στην περίπτωση ζζ, της παρ. 3 του άρθρου 23, προστέθηκε κατά τη διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου η απαράδεκτη φράση «…εφόσον απαγορευόταν η δόμηση κατά το χρόνο εκτέλεσης της αυθαίρετης κατασκευής ή εγκατάστασης της αυθαίρετης χρήσης»[1].
Πρακτικά δηλαδή, θα απαγορεύεται μεν η νομιμοποίηση αυθαιρέτων σε ζώνες προστασίας, αλλά μόνο εάν εκεί ισχύει καθολική απαγόρευση της δόμησης (άσχετα από συντελεστές δόμησης ή οποιεσδήποτε άλλες ειδικότερες ρυθμίσεις)! Τέτοια όμως καθολική απαγόρευση της δόμησης ισχύει μόνο σε ένα πολύ μικρό ποσοστό του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών…
Με αυτή τη διάταξη, το αρμόδιο για την προστασία περιβάλλοντος ΥΠΕΚΑ και η μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής των Ελλήνων υπονομεύουν την ισχύουσα νομοθεσία για την προστασία των πολύτιμων φυσικών βιοτόπων της χώρας! Δείχνουν επίσης πώς δεν επιθυμούν καμία «κόκκινη γραμμή» στη διαδικασία νομιμοποίησης των αυθαιρέτων.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις δηλώνουν απερίφραστα πως αυτός ο νόμος αποτελεί πρωτοφανές πισωγύρισμα στην περιβαλλοντική νομοθεσία, στην ήδη αδύναμη περιβαλλοντική πολιτική της χώρας και νομιμοποιεί ένα σοβαρότατο πλήγμα για τα σημαντικότερα καταφύγια βιοποικιλότητας.
Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011
Ένα τέρας μεγαλώνει: Δημοκρατικός Φασισμός!
Φοβάμαι ότι έχουμε ήδη μπει στη φάση του καπιταλισμού που ο φασισμός και ο ρατσισμός συγχωνεύονται σε ένα ενιαίο με την αστική δημοκρατία πολιτικό και πολιτιστικό μόρφωμα.
Επανένταξη του φασισμού
Το σύστημα στόμωσε. Πολλοί το βλέπουν, λιγότεροι το παραδέχονται. Και εκδηλώνεται εντονότερα σε χώρες με χαμηλότερο βαθμό ανάπτυξης όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισλανδία και η Ιρλανδία. Κρίση που δεν οφείλεται στους πιο αδύνατους, αλλά που για ευνόητους λόγους φορτώνεται σ’ αυτούς. Οι ΗΠΑ, αν δεν είχαν τη δεσπόζουσα θέση που κατέχουν στο παγκόσμιο σύστημα και τη δυνατότητα, μόνον αυτές, να τυπώνουν δολάρια, αλλά και να δανείζονται απεριόριστα από τρίτους, θα είχαν ήδη καταρρεύσει. Η Ιαπωνία είναι είκοσι χρόνια μεταξύ ύφεσης και στασιμότητας. Η Αυστραλία ακόμα τρέφει τους λευκούς εποίκους της με τον ανεξάντλητο ορυκτό πλούτο της. Η Μεγάλη Βρετανία διασώζεται σοβαρά τραυματισμένη χάρη στη στενή της σχέση με τις ΗΠΑ, τις ισχυρές πολυεθνικές της (πετρελαϊκές, τραπεζικές κ.λπ.) και τον προστατευτισμό που την κρατάει σε απόσταση ασφαλείας από την ΕΕ. Η Ιταλία είναι υπερχρεωμένη, το ίδιο και η Ισπανία, με 20% ανεργία, παρ’ όλο που έχει πρόσβαση στην ισπανόφωνη Λατινική Αμερική. Η Γαλλία κρατιέται οριακά και το Βέλγιο είναι στα πρόθυρα της διχοτόμησης. Το αφειδώς επιδοτούμενο Ισραήλ είναι εσωτερικά σαθρό και οι νεοκαπιταλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σχεδόν όλες! Από τις μεγάλες χώρες, μόνο η Γερμανία, και από τις μικρές οι σκανδιναβικές χάρη στη διατήρηση των μικρότερων κοινωνικών ανισοτήτων, αντέχουν. Δηλαδή, το δυτικό καπιταλιστικό σύστημα, στο σύνολό του, είναι σε μια χωρίς προηγούμενο βαθιά κρίση. Εφεξής τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν πριν. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά. Η ίδια η αστική δημοκρατία μεταλλάσσεται.
Τέλος των ψευδαισθήσεων
Ο καπιταλισμός, στην πορεία ανάπτυξής του, ενσωμάτωνε, αφομοίωνε, μεταρρύθμιζε και αναπαρήγαγε ό,τι θεωρητικά τουλάχιστον είναι αντίθετο με τον βασικό πολιτικό πυρήνα των αξιών του, τη δημοκρατία. Δουλεία, αποικιοκρατία, φασισμός, παγκόσμιοι πόλεμοι, νεοαποικιοκρατία και εσχάτως νεοαποικιακοί πόλεμοι και νεοφασισμός δεν προήλθαν απ’ έξω, αλλά από τα μέσα.
Στην Ευρώπη, μεταπολεμικά, με ισχυρή την απωθητική εμπειρία των καταστροφικών παγκοσμίων πολέμων, κάτω από τη στρατιωτική ομπρέλα των ΗΠΑ, με υπερσυσσώρευση πλούτου, με τις ευκολίες της τεχνολογικής προόδου, υπό την ισχυρή -άμεση και έμμεση- επίδραση των σοσιαλιστικών ιδεών και με αντίπαλο δέος την εξισωτική Σοβιετική Ένωση, εφαρμόστηκε η μερική χαλιναγώγηση των οικονομικών ανισοτήτων και ευνοήθηκε η θεμελίωση του κοινωνικού κράτους, η εμβάθυνση της αστικής δημοκρατίας και η κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η «τροπή» μάς ξεγέλασε. Έπεισε κοινωνίες ολόκληρες, ακόμα και πάμπολλους αριστερούς, ότι ο καπιταλισμός μελλοντικά θα γίνεται όλο και πιο ανθρώπινος ξεπερνώντας την ίδια του τη φύση.
Σήμερα, μάλλον αυτή η φάση κλείνει. Η ιστορικά σύντομη περίοδος της μεταπολεμικής ανάπτυξης του δυτικού καπιταλιστικού μοντέλου φαίνεται ότι φτάνει σε ένα άδοξο φρακάρισμα. Τα επιτεύγματα συρρικνώνονται, οι ανισότητες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί πολλαπλασιάζονται, τα δικαιώματα περιορίζονται και ο φασισμός επανενεργοποιείται ως αρμονικό, δομικό στοιχείο του συστήματος. Η κυρίαρχη τάση στην Ευρώπη δεν είναι η παραπέρα ανάπτυξη της δημοκρατίας για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά το αντίθετό της. Ο εκφασισμός καλλιεργείται εκ νέου ως αναγκαίο πολιτικό αντίβαρο. Εξάλλου, οι καπιταλιστές και τα μονοπώλια δεν κινδύνευσαν ποτέ από τον εκφασισμό· αντιθέτως, στα «σκούρα», τον υποθάλπουν και τον στηρίζουν. Μάλιστα, η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι ο φασισμός αναδύεται και επικρατεί σε περιόδους οικονομικής κρίσης και πολιτικής συνδιαλλαγής, που ο καπιταλισμός χρειάζεται «έκτακτη» βοήθεια. Έτσι, μπορεί οι ιδέες του να απορρίπτονται επισήμως, αλλά οι πολιτικές που τον καλλιεργούν αυξάνονται ανησυχητικά.
Δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα διαβρωμένα από το νεοφιλελευθερισμό, τη διαφθορά και την ανικανότητα, εφαρμόζουν όλο και περισσότερο αντιλήψεις και πρακτικές που δημιουργούν ένα φιλικό στο φασισμό κλίμα. Σπρώχνουν μια ευμετάβλητη κοινωνία προς μία νέα τελική λύση. Αρχικά και φαινομενικά εναντίον των ξένων, πραγματικά και ουσιαστικά εναντίον του εαυτού της. Για την άρχουσα τάξη, ο κίνδυνος της αμφισβήτησής της από ανεξέλεγκτες λαϊκές αντιδράσεις είναι απειλητικότερος από την επανεκκίνηση του φασισμού. Σε φάση αξεπέραστης κρίσης και πιθανών μεγάλων κοινωνικών αναταραχών, ο φασισμός αποτελεί εφεδρεία για τη χειραγώγηση της κοινωνίας.
Στις ΗΠΑ, ο φασισμός περιβεβλημένος με δημοκρατικούς θεσμούς είναι από καιρό μέρος του πολιτικού οικοσυστήματος. Η υπερδιόγκωση του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, η υπερενίσχυση του αστυνομικού κράτους (φυλακές, καθολική παρακολούθηση κ.λπ.), η χειραγώγηση μέσω των ΜΜΕ, η αυξανόμενη ισχύς της χριστιανικής Δεξιάς, οι νεορατσιστικοί νόμοι και η αποδυνάμωση των συνδικάτων (Αριζόνα, Μινεζότα κ.ά.), ο επεκτατισμός και οι πόλεμοι, η ποινικοποίηση της φτώχειας και άλλες παναμερικανικές «ιδιαιτερότητες» συνθέτουν μία φαινομενική δημοκρατία, ακόμα και με αστικά κριτήρια.
Τώρα και στην Ευρώπη, με πολλές διακυμάνσεις, ο φασισμός καλλιεργείται και τα κοινωνικά του ερείσματα διευρύνονται θυμίζοντάς μας ότι, ιστορικά, δεν επιβάλλεται ως πραξικόπημα μειονοτήτων, αλλά ως πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα.
Επανένταξη του φασισμού
Το σύστημα στόμωσε. Πολλοί το βλέπουν, λιγότεροι το παραδέχονται. Και εκδηλώνεται εντονότερα σε χώρες με χαμηλότερο βαθμό ανάπτυξης όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισλανδία και η Ιρλανδία. Κρίση που δεν οφείλεται στους πιο αδύνατους, αλλά που για ευνόητους λόγους φορτώνεται σ’ αυτούς. Οι ΗΠΑ, αν δεν είχαν τη δεσπόζουσα θέση που κατέχουν στο παγκόσμιο σύστημα και τη δυνατότητα, μόνον αυτές, να τυπώνουν δολάρια, αλλά και να δανείζονται απεριόριστα από τρίτους, θα είχαν ήδη καταρρεύσει. Η Ιαπωνία είναι είκοσι χρόνια μεταξύ ύφεσης και στασιμότητας. Η Αυστραλία ακόμα τρέφει τους λευκούς εποίκους της με τον ανεξάντλητο ορυκτό πλούτο της. Η Μεγάλη Βρετανία διασώζεται σοβαρά τραυματισμένη χάρη στη στενή της σχέση με τις ΗΠΑ, τις ισχυρές πολυεθνικές της (πετρελαϊκές, τραπεζικές κ.λπ.) και τον προστατευτισμό που την κρατάει σε απόσταση ασφαλείας από την ΕΕ. Η Ιταλία είναι υπερχρεωμένη, το ίδιο και η Ισπανία, με 20% ανεργία, παρ’ όλο που έχει πρόσβαση στην ισπανόφωνη Λατινική Αμερική. Η Γαλλία κρατιέται οριακά και το Βέλγιο είναι στα πρόθυρα της διχοτόμησης. Το αφειδώς επιδοτούμενο Ισραήλ είναι εσωτερικά σαθρό και οι νεοκαπιταλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σχεδόν όλες! Από τις μεγάλες χώρες, μόνο η Γερμανία, και από τις μικρές οι σκανδιναβικές χάρη στη διατήρηση των μικρότερων κοινωνικών ανισοτήτων, αντέχουν. Δηλαδή, το δυτικό καπιταλιστικό σύστημα, στο σύνολό του, είναι σε μια χωρίς προηγούμενο βαθιά κρίση. Εφεξής τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν πριν. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά. Η ίδια η αστική δημοκρατία μεταλλάσσεται.
Τέλος των ψευδαισθήσεων
Ο καπιταλισμός, στην πορεία ανάπτυξής του, ενσωμάτωνε, αφομοίωνε, μεταρρύθμιζε και αναπαρήγαγε ό,τι θεωρητικά τουλάχιστον είναι αντίθετο με τον βασικό πολιτικό πυρήνα των αξιών του, τη δημοκρατία. Δουλεία, αποικιοκρατία, φασισμός, παγκόσμιοι πόλεμοι, νεοαποικιοκρατία και εσχάτως νεοαποικιακοί πόλεμοι και νεοφασισμός δεν προήλθαν απ’ έξω, αλλά από τα μέσα.
Στην Ευρώπη, μεταπολεμικά, με ισχυρή την απωθητική εμπειρία των καταστροφικών παγκοσμίων πολέμων, κάτω από τη στρατιωτική ομπρέλα των ΗΠΑ, με υπερσυσσώρευση πλούτου, με τις ευκολίες της τεχνολογικής προόδου, υπό την ισχυρή -άμεση και έμμεση- επίδραση των σοσιαλιστικών ιδεών και με αντίπαλο δέος την εξισωτική Σοβιετική Ένωση, εφαρμόστηκε η μερική χαλιναγώγηση των οικονομικών ανισοτήτων και ευνοήθηκε η θεμελίωση του κοινωνικού κράτους, η εμβάθυνση της αστικής δημοκρατίας και η κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η «τροπή» μάς ξεγέλασε. Έπεισε κοινωνίες ολόκληρες, ακόμα και πάμπολλους αριστερούς, ότι ο καπιταλισμός μελλοντικά θα γίνεται όλο και πιο ανθρώπινος ξεπερνώντας την ίδια του τη φύση.
Σήμερα, μάλλον αυτή η φάση κλείνει. Η ιστορικά σύντομη περίοδος της μεταπολεμικής ανάπτυξης του δυτικού καπιταλιστικού μοντέλου φαίνεται ότι φτάνει σε ένα άδοξο φρακάρισμα. Τα επιτεύγματα συρρικνώνονται, οι ανισότητες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί πολλαπλασιάζονται, τα δικαιώματα περιορίζονται και ο φασισμός επανενεργοποιείται ως αρμονικό, δομικό στοιχείο του συστήματος. Η κυρίαρχη τάση στην Ευρώπη δεν είναι η παραπέρα ανάπτυξη της δημοκρατίας για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά το αντίθετό της. Ο εκφασισμός καλλιεργείται εκ νέου ως αναγκαίο πολιτικό αντίβαρο. Εξάλλου, οι καπιταλιστές και τα μονοπώλια δεν κινδύνευσαν ποτέ από τον εκφασισμό· αντιθέτως, στα «σκούρα», τον υποθάλπουν και τον στηρίζουν. Μάλιστα, η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι ο φασισμός αναδύεται και επικρατεί σε περιόδους οικονομικής κρίσης και πολιτικής συνδιαλλαγής, που ο καπιταλισμός χρειάζεται «έκτακτη» βοήθεια. Έτσι, μπορεί οι ιδέες του να απορρίπτονται επισήμως, αλλά οι πολιτικές που τον καλλιεργούν αυξάνονται ανησυχητικά.
Δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα διαβρωμένα από το νεοφιλελευθερισμό, τη διαφθορά και την ανικανότητα, εφαρμόζουν όλο και περισσότερο αντιλήψεις και πρακτικές που δημιουργούν ένα φιλικό στο φασισμό κλίμα. Σπρώχνουν μια ευμετάβλητη κοινωνία προς μία νέα τελική λύση. Αρχικά και φαινομενικά εναντίον των ξένων, πραγματικά και ουσιαστικά εναντίον του εαυτού της. Για την άρχουσα τάξη, ο κίνδυνος της αμφισβήτησής της από ανεξέλεγκτες λαϊκές αντιδράσεις είναι απειλητικότερος από την επανεκκίνηση του φασισμού. Σε φάση αξεπέραστης κρίσης και πιθανών μεγάλων κοινωνικών αναταραχών, ο φασισμός αποτελεί εφεδρεία για τη χειραγώγηση της κοινωνίας.
Στις ΗΠΑ, ο φασισμός περιβεβλημένος με δημοκρατικούς θεσμούς είναι από καιρό μέρος του πολιτικού οικοσυστήματος. Η υπερδιόγκωση του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, η υπερενίσχυση του αστυνομικού κράτους (φυλακές, καθολική παρακολούθηση κ.λπ.), η χειραγώγηση μέσω των ΜΜΕ, η αυξανόμενη ισχύς της χριστιανικής Δεξιάς, οι νεορατσιστικοί νόμοι και η αποδυνάμωση των συνδικάτων (Αριζόνα, Μινεζότα κ.ά.), ο επεκτατισμός και οι πόλεμοι, η ποινικοποίηση της φτώχειας και άλλες παναμερικανικές «ιδιαιτερότητες» συνθέτουν μία φαινομενική δημοκρατία, ακόμα και με αστικά κριτήρια.
Τώρα και στην Ευρώπη, με πολλές διακυμάνσεις, ο φασισμός καλλιεργείται και τα κοινωνικά του ερείσματα διευρύνονται θυμίζοντάς μας ότι, ιστορικά, δεν επιβάλλεται ως πραξικόπημα μειονοτήτων, αλλά ως πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα.
Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011
Διακήρυξη της Συντον. Επιτροπής Αγώνα κατά του ΚΕΛ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ
ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΛ ΒOΡΕΙΩΝ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΠΛΑΤΥ ΧΩΡΑΦΙ
Αγαπητοί συμπολίτες
Πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα και η ΕΥΔΑΠ Α.Ε., απτόητοι από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας 3743/2008 και τη γενική κατακραυγή, επαναφέρουν σιωπηλά την ξεπερασμένη μελέτη για ένα θηριώδες Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ), που θα ορθωθεί δίπλα στα σπίτια μας και θα μολύνει τη θάλασσά μας, τον Ευβοϊκό.
Χρόνια αγωνιζόμαστε για να υπάρξει σύγχρονο αποχετευτικό δίκτυο στη περιοχή μας. Όμως για να διασφαλίζει τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, αυτό το αποχετευτικό δίκτυο πρέπει να ενσωματώνει σύγχρονες τεχνολογίες-αιχμής, να είναι κλειστού τύπου – υπόγειο, χωρίς απόληξη στη θάλασσα, με επαναχρησιμοποίηση των υδάτων και των άλλων παραγόμενων προιόντων, μακριά από οικισμούς και αρχαιολογικούς χώρους.
Αντί η πολιτεία να υιοθετήσει μια τέτοια ριζική, ασφαλή λύση, επιτρέπει στην ΕΥΔΑΠ να καταφύγει στην παλιά μελέτη, με χωροθέτηση και πάλι στο Πλατύ Χωράφι, ανάμεσα σε οικισμούς, για ένα κολοσσιαίο ΚΕΛ, αφού θα καταλάβει πλέον 137 στρέμματα και θα συγκεντρώνει τα λύματα 11 δήμων. Θέλουν πάλι να εγκαταστήσουν χαβούζα με ανοιχτές δεξαμενές δευτεροβάθμιας, δηλαδή πρωτόγονης επεξεργασίας λυμάτων, καθώς και τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, διαχείρισης του βιοαερίου, καύσης και ξήρανσης της λυματολάσπης .
Τα παράνομα κοπάδια.... βασιλεύουν στην Πεντέλη
του Γιώργου Κεραμιτζόγλου
Η περιοχή, σύμφωνα με τους δασικούς χάρτες που έχουν κατατεθεί για την Πεντέλη δεν είναι βοσκότοπος και έχει κηρυχθεί αναδασωτέα αφού κάηκε κατά τις πυρκαγιές τον Αύγουστο του 2009.
Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011
Πότισμα στο Δασαμάρι
Την Τρίτη 30 Αυγούστου, κάτοικοι από τη Διώνη, τον Αγ. Σπυρίδωνα και το Ντράφι πότισαν τα δασικά δέντρα (βελανιδιές, χαρουπιές, κυπαρίσσια) που είχαν φυτέψει πριν από 2 χρόνια σε καμένη δασική έκταση στο Δασαμάρι. Μετά τις ζέστες του Αυγούστου και τον δυνατό αέρα των τελευταίων εβδομάδων, τα δεντράκια είχαν άμεση ανάγκη ποτίσματος. Καιρού επιτρέποντος ίσως να είναι και το τελευταίο πότισμα γι' αυτή τη χρονιά!
Με τις αρχές του φθινοπώρου έπονται οι συλλογές σπόρων βελανιδιών και θα ακολουθήσουν οι σποροφυτεύσεις.
Ως είθισται, μετά το πότισμα το μενού περιλάμβανε αναψυκτικά, μπύρες, πίτσες κ.λπ....
Με τις αρχές του φθινοπώρου έπονται οι συλλογές σπόρων βελανιδιών και θα ακολουθήσουν οι σποροφυτεύσεις.
Ως είθισται, μετά το πότισμα το μενού περιλάμβανε αναψυκτικά, μπύρες, πίτσες κ.λπ....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)