Τοπική Αυτοδιοίκηση ή Ελευθεριακός Κοινοτισμός;

πηγή: Ελευθεριακός Κόσμος

Ένα σύντομο σχόλιο για την σημερινή κατάσταση.

Με αφορμή την αντιμεταρρύθμιση στον εργασιακό, οικονομικό και κατ΄επέκταση στον κοινωνικό τομέα, που προώθησε–προωθεί η νεοσοσιαλφιλελεύθερη εγχώρια κυβέρνηση, καθ΄ υπαγόρευση της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής ελίτ, προωθούνται νομοσχέδια που λόγω της δίνης από τα οικονομικά μετρά δεν τους δίνουμε τη δέουσα σημασία. Ένα απ΄ αυτά τα νομοσχέδια αντιμεταρρύθμισης, είναι και το «Σχέδιο Καλλικράτης» που αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση.

Οι εξουσιαστές είθισται να αλλοιώνουν το νόημα των εννοιών σκόπιμα για να αποπροσανατολίζουν. Έτσι κάνουν και με την έννοια της μεταρρύθμισης που αν και έχει ταυτιστεί με αλλαγές και βελτιώσεις του επιπέδου και των συνθηκών διαβίωσης και διαδικασίες πολιτικής συμμετοχής του λαού στα κοινά, αντιστρέφουν αυτή την κίνηση προς το αντίθετο. Οι μεταρρυθμίσεις που προωθούν τόσο οι νεοφιλελεύθεροι όσο και οι σοσιαλνεοφιλελεύθεροι στην ουσία είναι αντιμεταρρυθμίσεις, δηλαδή χειροτέρευση του επιπέδου διαβίωσης των εργατικών–αγροτικών και μικροαστικών τάξεων, ενώ σε πολιτειακό επίπεδο με αφορμή τη δήθεν πάταξη της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και για οικονομικούς λόγους, προωθείται ένας μεγαλύτερος συγκεντρωτισμός του συστήματος μέσα από ένα πλέγμα δίκτυο υπερδήμων και περιφερειών.

Για οικονομικούς λόγους -και όχι μόνο- η κυβέρνηση μέσω του κράτους διαλύει την όποια κοινωνική σχέση από τα κάτω και όποια κοινότητα έχει μείνει σε αυτή την χώρα, έτσι που σε λίγο θα είναι χώρα χωρίς χωριά και κωμοπόλεις (πολίχνεις). Η χώρα αλώνεται από το κεντρικό κράτος μέσα από την αποκέντρωση του συγκεντρωτισμού εναρμονιζόμενη με την παγκόσμια τάση. Επιβεβαιώνεται η έκθεση του ΟΗΕ που τονίζει ότι το 2020 θα αποτελέσει σταθμός στην ιστορία της ανθρωπότητας, αφού για πρώτη φορά ο αστικοποιημένος πληθυσμός των πόλεων θα ξεπεράσει τους πληθυσμούς της υπαίθρου. Αυτό θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις και για τους αστικούς πληθυσμούς αλλά και για την ύπαιθρο (ερημοποίηση, κατάληψη καλλιεργητικών εκτάσεων από εταιρίες, κλπ), αυξάνοντας σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό την κυριαρχία και εκμετάλλευση της πόλης έναντι της υπαίθρου.

Καταυτόν των τρόπο τα παλιά συνθήματα τις προηγούμενης γενιάς ριζοσπαστών επαναστατών για «γη και ελευθερία», «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» στις μέρες μας επικαιροποιούνται αποκτώντας ένα νέο περιεχόμενο αγώνων.

Αυτή η μπροσούρα είναι μια παρέμβαση στην προηγούμενη αντιμεταρρύθμιση που είχε ονομαστεί «Σχέδιο Καποδίστριας». Πιστεύουμε ότι σε πολλά σημεία της μπορεί να συμβάλει-βοηθήσει στην κατανόηση και της σημερινής κατάστασης όχι τόσο στην εξειδίκευση των σημερινών μέτρων, αλλά ως προς την κριτική της και το μικρό προταγματικό της περιεχόμενο μέσα από την αντίληψη του ελευθεριακού κοινοτισμού (κομμουνισμού).

Με το σημερινό «σχέδιο Καλλικράτης» που για τους ιθύνοντες σηματοδοτεί, όχι τον αρχιτέκτονα της ακρόπολης, αλλά περισσότερο το «καλό κράτος», δεν μπορέσαμε προς το παρόν να ασχοληθούμε λεπτομερειακώς. Μια μικρή, αλλά ενδιαφέρουσα αναφορά γίνεται στα λινκ που παραθέτουμε πιο κάτω.

ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ; (*)

α. Κράτος και τοπική αυτοδιοίκηση:

μια επιτυχημένη κλωνοποίηση

β. Ο Ελευθεριακός κοινοτισμός

σαν απελευθερωτικό πρόταγμα

Πρωτοβουλία Αναρχικών Πειραιά

Σεπτέμβρης 2006

* Αυτή η μπροσούρα κυκλοφόρησε σε πολύ μικρό αριθμό αντιτύπων με αφορμή τις δημοτικές εκλογές του 2006 και παράλληλα είναι μια κριτική στον "Καποδίστρια 1". Στην παρούσα ηλεκτρονική μορφή έχουν προστεθεί κάποιες σημειώσεις και μια προσθήκη.

Για επικοινωνία, Ε-mail : isopedotes@yahoo.gr
http://eleftheriakos.blogspot.com

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

( πέντε σημεία )

1. Η τοπική αυτοδιοίκηση σαν μηχανισμός, αστικά διαμορφωμένος με συγκεκριμένο διοικητικό σύστημα, αποτελεί συνέχεια του κρατικού μηχανισμού και παράλληλα είναι «ανταγωνιστής» αυτού. Συνέχεια αποτελεί ο διοικητικός της μηχανισμός που ασκεί τοπικό έλεγχο και εξουσία μέσα από το πλέγμα συγκεκριμένων κανόνων και αρμοδιοτήτων, που της παρέχονται από την κεντρική εξουσία. Ανταγωνιστής γίνεται από τη στιγμή που διεκδικεί από την κεντρική εξουσία, αρμοδιότητες και οικονομικούς πόρους.
Η τοπική αυτοδιοίκηση, στη σύγχρονη καπιταλιστική οργάνωση αποτελεί τμήμα του κεντρικού διοικητικού μηχανισμού του κράτους. Μέσα από αυτόν το κράτος συλλέγει, παρέχει, ελέγχει. Όταν μια πολιτική ομάδα καταλαμβάνει μια σειρά από θέσεις μέσα στη διοίκηση των ΟΤΑ (Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης), στο βαθμό που η συγκρότηση του «εκσυγχρονισμού» και της «επανίδρυσης» του κράτους μεταβάλλει τις πολιτικές διαμεσολαβήσεις σε ιδεολογικές και κατά συνέπεια σε διοικητικές πρακτικές (ενώ το κράτος στο σύνολο του αποτελεί την πολιτική μορφή γενικής αποδοχής), αποκτά την ικανότητα συμμετοχής, συνομιλίας, συναποδοχής. Αποδοχής μέσα στο μπλοκ των αποφάσεων για την ανάπτυξη και την ασφάλεια. Αυτή την ικανότητα οφείλει να την επιβάλλει με όρους συναίνεσης μέσα από εκείνους τους θεσμούς που προάγουν και παράγουν εξουσία. Την ίδια στιγμή η πολιτικοκοινωνική ομάδα που συμμετέχει στη διαχείριση των ΟΤΑ, γίνεται αναπόσπαστο τμήμα του διοικητικού κρατικού μηχανισμού.

2. Στο επίπεδο της τοπικής κομματικής σύγκρουσης των εξουσιαστών κομμουνιστών, σοσιαλδημοκρατών και δεξιών, επικρατούν σε γενικές γραμμές όροι παραδεκτοί με σημασίες αποδοτικότητας: σχολεία, συγκοινωνίες, πάρκα, γήπεδα και σε επίπεδο ηθικολογίας: σκάνδαλα, διαφθορά κτλ. Βέβαια, όλα αυτά τα διακηρυγμένα αιτήματα βασίζονται σε γενικές γραμμές και ευθυγραμμίζονται μέσα από το κοινά παραδεκτό από όλα τα κόμματα, σύμπλεγμα: ανάπτυξη οικονομική – ασφάλεια θεσμική. Έτσι δεν μένει τίποτα άλλο, από το ποιο κόμμα θα αναλάβει τη διαχείριση των μερικών λειτουργιών των ΟΤΑ.

3. Η συστημική ρεφορμιστική αριστερά -χωρίς να αμφισβητεί την τοπική διαίρεση και εξουσία- διεκδικεί περισσότερη αυτονόμηση και φυσικά περισσότερες δαπάνες από τον κρατικό προϋπολογισμό, όχι βέβαια γιατί έχει στο νου της κάποιο μη συγκεντρωτικό σύστημα, αλλά γιατί σε τοπικό επίπεδο δημιουργεί την κομματική της αναπαραγωγή, καθώς και την ανάρτηση στην εξουσία εκείνων των διευθυντικών ομάδων που πυκνώνουν την κομματικότητά της. Σε τοπικό επίπεδο έχει τη δυνατότητα να θέτει ψευτοδιλήμματα που δεν απομακρύνουν τη σκέψη από την αστικότητα της εξουσίας. Τα κόμματα της αριστεράς συμμετέχουν στη διαχείριση της τοπικής αυτοδιοίκησης, με τους όρους-αξίες που θέτει το κεφαλαιο-κρατικό σύστημα: ικανότητα-ανικανότητα, αποτελεσματικότητα-αναποτελεσματικότητα, ορθολογικότητα-ανορθολογικότητα και τέλος, προγραμματισμός, επιστημονικότητα, διαιωνίζοντας συνεχώς την αντίληψη του ιστορικά διαμορφωμένου ρόλου που θέτει η αστική τάξη για την τοπική αυτοδιοίκηση. Με αυτούς τους όρους διεξάγεται και η εκλογική διαμάχη που στοχεύει στην ανακατανομή των εξουσιαστικών-διοικητικών θέσεων και την εξισορρόπηση των πολιτικών-κομματικών ομάδων που διεκδικούν την άνοδο στην τοπική ιεραρχία, στο επίπεδο της διοίκησης, των αποφάσεων και της διαχείρισης των ζητημάτων τοπικής σημασίας. Στη «διαμάχη» αυτή, βέβαια κυριαρχούν κάποιες γραφειοκρατικές ομάδες τεχνοκρατών-διευθυντών. Αυτές οι ομάδες μπορούν να επιβάλλονται και να εκπροσωπούνται στους τοπικούς θεσμούς, στο μέτρο που μπορούν να ελέγχουν, να κινητοποιούν, να σφετερίζονται τη λαϊκή θέληση, στο βαθμό που μπορούν να πείσουν ότι οι δικές τους διευθυντικές-πολιτικές ανάγκες, είναι και ανάγκες του λαού.

4. Οι ψηφοφόροι, αυτή η θλιβερή αφαίρεση του πολίτη, καλούνται κάθε τέσσερα χρόνια να εκλέξουν τα διοικητικά τους συμβούλια, όχι βέβαια για να αυτοκαθορίσουν τις ανάγκες τους, αλλά για να εκλέξουν εκείνες τις γραφειοκρατικές ομάδες που εξουσιοδοτούνται να ασκήσουν διοίκηση και έλεγχο σε τοπικό επίπεδο, να πραγματώσουν την κρατική εξουσία στο πεδίο της αναπαραγωγής.

5. Στα πλαίσια του δήμου και στα όρια της λεγόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης πραγματοποιείται και η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης κατά συνέπεια και του κεφαλαίου. Και αφού η χωροθέτηση της αναπαραγωγής θεσμοποιείται διοικητικά, ο έλεγχος των αντίστοιχων λειτουργιών της τοπικής αυτοδιοίκησης, ισοδυναμεί με μια μορφή ελέγχου της εργατικής δύναμης και κατά συνέπεια και του κοινωνικού κεφαλαίου και τμήματος της αγοράς.
Η διαχείριση λειτουργιών του κεφαλαίου, ο έλεγχος λειτουργιών της αγοράς προάγει νέους στρατηγικούς ρόλους στο ύψος της κεφαλαιοκρατικής εξουσίας, εξουσίας που παρέχοντας «συμμετοχή» και «έλεγχο» στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, δημιουργεί νέα ολιγοπώλια εξουσίας.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ (πέντε σημεία) ………………………………………… σελ. 5
ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ……………………………… 8
Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ……… 12
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ……………………………………………………………… 18
ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ………………………………………………… 22
ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ……………………………………………………… 29
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ…36
ΕΠΙΛΟΓΟΣ – ΔΡΑΣΗ ……………………………………………………… 42
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι. ( Μικρό ιστορικό αφιέρωμα )
1. Αμεσοδημοκρατικές και κοινωνιστικές ρίζες του αναρχισμού ……… 45
2 . Αποφάσεις του συνεδρίου της Αναρχικής Λίγκας για τη Δημοκρατία και την Ειρήνη, 1878 (οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ) ……………… 49
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ.
Αναρχική κοινωνιολογία του φεντεραλισμού …………………………… 56

Κατεβαστέ όλη την μπροσούρα από εδώ:

ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ.pdf
http://www.mediafire.com/?ijwjmnynfyd

Για το σχέδιο Καλλικράτης

1) Ο «Καλλικράτης» έχει στόχο να δυναμώσει τον αντικοινωνικό χαρακτήρα της κεντρικής εξουσίας
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1157103
2) Σχέδιο "Καλλικράτης"
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/04/blog-post_22.html