Προσεχώς... μαζί τα κτίσαμε

Τα δασοκτόνα σχέδια πρέπει να ανατραπούν πριν να είναι αργά

Του ΚΡΙΤΩΝΑ ΑΡΣΕΝΗ
ανεξάρτητου ευρωβουλευτή, εισηγητή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα δάση

Την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου η κοινωνία μας συγκλονίστηκε από μια πολιτική δολοφονία, αυτή του Παύλου Φύσσα, από στέλεχος της Χρυσής Αυγής. Εδώ και αρκετό καιρό κόμματα, Αστυνομία και ΜΜΕ με την ανοχή τους είχαν κάνει ρουτίνα τις απειλές, το φόβο και τους προπηλακισμούς. Αυτή τη φορά η φασιστική βία έφτασε σε δολοφονία. Η προσοχή της κοινωνίας μας είναι και πρέπει να είναι στραμμένη στην αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής.

Η χρονική συγκυρία του τραγικού περιστατικού της δολοφονίας Φύσσα, με την ανακοίνωση από πλευράς κυβέρνησης του νομοσχεδίου για τα δάση, ήταν ατυχής. Η δεύτερη έγινε το απόγευμα της ίδιας μέρας, και ενώ τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στο αποτρόπαιο της απροσδόκητης πράξης. Περιθώριο διαβούλευσης; Μία, μόλις, εβδομάδα. Αν πρόκειται για επιπολαιότητα ή μη δεν θα το μάθουμε ποτέ. Το σίγουρο, όμως, είναι πως η κυβέρνηση -προκειμένου να περάσει βολικές προς συγκεκριμένους επιχειρηματίες νομοθετικές αλλαγές- επανειλημμένα εκμεταλλεύεται την αδυναμία της κοινωνίας να αντιδράσει σε ταυτόχρονα σοκ.

Τον τελευταίο χρόνο, στο όνομα της εξόδου από την κρίση, η πολιτεία έχει βαλθεί να διαλύσει οποιονδήποτε κανόνα για τη δόμηση υπάρχει στη χώρα. Πώληση τοποθεσιών που δεν είχαν κτισθεί επειδή ήταν δημόσιες, νομιμοποίηση όχι μόνο παλαιών αυθαιρέτων, αλλά και οποιουδήποτε μελλοντικού, δόμηση τεράστιων ξενοδοχείων όπου τα δωμάτια θα πωλούνται σαν παραθεριστικές κατοικίες.

Πιστεύει, αλήθεια, η κυβέρνηση ότι θα βγούμε από την κρίση εγκαθιστώντας σε δασικές εκτάσεις, βιοτεχνίες, μονάδες διαχείρισης λυμάτων, απορριμμάτων, μπαζών, τυροκομείων, σφαγείων και φυλακές, γήπεδα γκολφ και αεροδρόμια, όπως προτείνει το σχέδιο νόμου; Πιστεύει, αλήθεια, ότι θα βγούμε από την κρίση χτίζοντας στα καμένα; Μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο προτείνει να καταργηθεί η απαγόρευση δόμησης στα καμένα, αφού δίνεται η δυνατότητα να αρθεί μια αναδάσωση, όταν κριθεί ότι ο σκοπός της έχει «επιτευχθεί», προκειμένου η δασική έκταση να μπορεί να «αξιοποιηθεί».

Αν θέλαμε στ' αλήθεια και στα σοβαρά να ενδυναμώσουμε τον ελληνικό τουρισμό, που προσφέρει 770.000 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας, θα έπρεπε να κάνουμε το αντίθετο. Να προστατεύσουμε αυτά που κάνουν τους ξένους να επισκέπτονται τη χώρα μας, ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της. Την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της, τα τοπία της, το φυσικό της περιβάλλον. Χωρίς θεσμοθετημένη προστασία των παραπάνω, η Ελλάδα υστερεί επικίνδυνα απέναντι στους ανταγωνιστικούς της τουριστικούς προορισμούς.

Ηδη αρχίζει να συζητείται διεθνώς η πρωτόγνωρη αλλοίωση των τοπίων, πόλεων και χωριών της Ελλάδας. Με τη Μογγολία μάς παρομοίασε πρόσφατα ο Χανς Βέρνερ-Ζιν, πρόεδρος ενός από τα μεγαλύτερα οικονομικά think-tankς της Γερμανίας, του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών IfO του Μονάχου, σε άρθρο του στην οικονομική επιθεώρηση «Wirtschaftswoche» που αναμεταδόθηκε από την Deutsche Welle: χάος, άγρια οικιστική ανάπτυξη εξαιτίας της έλλειψης μιας λειτουργούσας πολεοδομίας, τα κοινά μας στοιχεία.

Αν επικρατήσει αυτή η άποψη για την Ελλάδα, ο τουρισμός μας θα καταστραφεί. Δεν θα συζητάμε αν «μαζί τα φάγαμε» ή όχι, αλλά αν «μαζί τα κτίσαμε», όλα αυτά τα σπίτια, διάσπαρτα παντού μέσα στη γη μας, αν μαζί γκρεμίσαμε όλα τα πέτρινα σπίτια των χωριών μας, τα νεοκλασικά, τα ενετικά κέντρα των πόλεων και οικισμών μας. Το σίγουρο είναι ότι μόνο εμείς σε όλη την Ευρώπη γκρεμίσαμε τα παλιά μας κτήρια σε πόλεις και χωριά, μόνο εμείς στην Ελλάδα κτίσαμε έτσι πρόχειρα, αδιάφορα, απερίσκεπτα τα τοπία μας και το φυσικό μας περιβάλλον.

Ας διαδώσουμε, λοιπόν, όλοι μαζί τα δασοκτόνα σχέδιά τους και ας αντιδράσουμε μαζικά πριν μας πουν ότι «μαζί τα κτίσαμε».

πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ