Από το «όλοι μαζί τα φάγαμε» στο «όλοι μαζί τα κάψαμε»

Αναδημοσίευση από το νέο ιντερνετικό μμε της Ανατ. Αττικής atticavoice.gr

---

«Όλοι μαζί τα φάγαμε», είχε πει ο Πάγκαλος κατά την πρώτη μνημονιακή περίοδο, ένα ευφυές, κυνικό και αποπροσανατολιστικό σύνθημα. Δεν είχε καμία σημασία αν αυτό το σύνθημα ανταποκρινόταν στην αλήθεια. Δεν είχε καμία σημασία αν υπήρχαν πολλοί —οι περισσότεροι— που δεν έφαγαν τίποτα από την πίτα που μοίραζε η εξουσία και οι παρατρεχάμενοί της. Δεν είχε καμία σημασία αν κάποιοι έφαγαν λίγα και κάποιοι —πολύ λίγοι— έφαγαν πάρα πολλά. Το σύνθημα αυτό λειτούργησε συνειδητά και ασυνείδητα. «Αφού όλοι μαζί τα φάγαμε, κανείς δε θα πληρώσει» και έτσι έγινε τελικά.

Παράλληλα, το Παγκάλειο σύνθημα μετέδωσε υποσυνείδητα μια συλλογική ευθύνη στους πολίτες της χώρας, η οποία όχι μόνο έκαμψε τις τότε αντιδράσεις, αλλά υπογείως και σε βάθος χρόνου καθιστούσε τους πολίτες ενοχικούς οδηγώντας τους σε παραίτηση από οποιαδήποτε διεκδίκηση, από οποιαδήποτε απαίτηση για μια καλύτερη ζωή. «Αφού είμαστε ένοχοι θα πληρώσουμε και δε δικαιούμαστε επιείκεια.»

Έτσι και τώρα, μετά τη φονική φωτιά της Ραφήνας, επιστρατεύεται ένα ανάλογο σύνθημα από την εξουσία που θέλει να προλάβει την οργή του κόσμου. «Όλοι μαζί φταίμε», είπε στο λαό ο Καμμένος. «Φταίτε δηλαδή και εσείς που χτίζατε παράνομα, φταίμε και εμείς που κάναμε τα στραβά μάτια.»

Πού καταλήγει αυτό το σύνθημα; Εκεί ακριβώς που καταλήγει και το προηγούμενο. Πως αφού όλοι φταίμε, δε φταίει κανείς. Κι αφού δε φταίει κανείς, κανείς δε θα τιμωρηθεί. Κι αφού κανείς δεν θα τιμωρηθεί, την επόμενη φορά θα έχουμε τα ίδια ακριβώς. Έτσι, την επόμενη φορά, είτε φωτιά έχουμε, είτε πλημμύρα, είτε οποιοδήποτε άλλο φυσικό γεγονός στον καταραμένο τόπο μας, θα μετατραπεί σε απόλυτη τραγωδία.

Αυτό το επιχείρημα, όμως, πέρα από την προφανή σκοπιμότητά του υποκρύπτει απίστευτη υποκρισία και θράσος. Πού ήταν ο Καμμένος όταν γίνονταν όλα αυτά; Από το 1993 εκλέγεται συνεχώς βουλευτής και από το 2007 παίρνει υπουργική θέση. Τι έκανε για όλα αυτά; Αυτός δε φέρει ευθύνη για το όργιο της αυθαιρεσίας και της καταπάτησης των δασικών εκτάσεων που γινόταν μπροστά στα μάτια μας; Ένα όργιο που όχι μόνο δε σταμάτησε, αλλά συνεχιζόταν με αμείωτο ρυθμό. Ένα όργιο που είχε ανέβει πλέον επίπεδο και γινόταν από ανώτερες κοινωνικές τάξεις.

Αν ο κάθε πολίτης που αυθαιρετεί παρανομεί μία φορά, τότε οι Καμμένοι και όσοι νέμονται την εξουσία σε αυτό τον τόπο παρανομούν πολλαπλάσιες φορές, τόσες όσα και τα επίπεδα που πρέπει να παρακαμφθούν προκειμένου να ολοκληρωθεί η αυθαιρεσία και η νομιμοποίησή της.

Αν πραγματικά η εξουσία θέλει να αποκαταστήσει το κύρος της απέναντι στους πολίτες πρέπει, πέρα από κροκοδείλια δάκρυα και αόριστες υποσχέσεις και ευχολόγια, να αποδώσει ευθύνες σε ανθρώπους που αποδείχθηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων με αποτέλεσμα να χαθούν με τραγικό τρόπο τόσες ανθρώπινες ζωές.


Για παράδειγμα, δεν έχουν ευθύνη για την πρωτάκουστη τραγωδία, οι δήμαρχοι Ραφήνας και Μαραθώνα, ο Μπουρνούς και ο Ψινάκης; Δεν έχει ευθύνη η περιφερειάρχης, η Ρένα Δούρου, η οποία μάλιστα χρεώνεται μέσα σε μερικούς μόλις μήνες ένα δεύτερο πολύνεκρο δυστύχημα;

Αν μάλιστα το πολιτικό παιχνίδι ήταν έντιμο, η κυρία Δούρου μετά την κίτρινη κάρτα που όφειλε να πάρει στη Μάντρα, σήμερα θα έπρεπε να είχε πάρει κόκκινη. Στο σπίτι της και να βρει κάποια άλλη δουλειά να κάνει.

Πηγή: atticavoice.gr